Każdego dnia możesz zobaczyć znak dolara lub symbol euro , jena lub rupii, w zależności od tego, gdzie mieszkasz. Ale skąd te symbole? Niektóre ewoluowały organicznie przez wieki, podczas gdy inne były wynikiem konkursu projektowego lub decyzji rządu. Oto intrygujące historie pochodzenia pięciu najpopularniejszych symboli walut na świecie.
Dolar
Co ma wspólnego znak dolara z „Piratami z Karaibów”? Niewiele, poza zwrotem „części ośmiu”, ulubioną walutą piratów. Dolar ma swoje początki w hiszpańskim peso , które Hiszpania przyjęła w XV wieku .
Formalnie znany jako peso de ocho lub kawałek ósemki, zaczął krążyć po całym świecie przez odległe kolonie Hiszpanii. Po utworzeniu Stanów Zjednoczonych wzorowała się na peso.
W 1785 roku Stany Zjednoczone oficjalnie przyjęły znak dolara dla swojej waluty. Chociaż nikt nie zna jego dokładnych początków, najwybitniejsza teoria mówi, że przekształciła się ona ze skrótu pisanego peso, którym było ps. Eksperci przypuszczają, że ktoś zaczął łączyć te dwie litery, umieszczając S na górze P, ostatecznie opuszczając zakrzywioną część P. Wynikowy symbol — $ — pojawił się po raz pierwszy w druku po 1800 roku.
Ale tak naprawdę istnieją trzy iteracje znaku dolara — $, S z jedną pionową linią przechodzącą przez niego i S z dwoma pionowymi liniami przechodzącymi przez niego. Chociaż poprzednia teoria obejmuje pierwsze dwa symbole, nie wyjaśnia trzeciej wersji. Pisarka Ayn Rand stwierdziła , że ta dwusuwowa wersja oznaczała Stany Zjednoczone (i symbol wolności), z literą S umieszczoną nad literą U; z biegiem czasu ludzie pomijali dolną część U. Nie ma jednak na to udokumentowanych dowodów, a podwójne linie mogą być tylko sposobem na odróżnienie znaku waluty od otaczających je liter lub cyfr. Podwójne linie są powszechne w wielu symbolach walut.
Dolara używa obecnie ponad 20 krajów , w tym Kanada, Namibia i Nowa Zelandia. Litera lub litery są zwykle dodawane przed znakiem dolara, aby ludzie wiedzieli, do jakiej waluty się odnosi. Na przykład dolar kanadyjski jest oznaczony jako CA$ lub C$, dolar amerykański to USD i tak dalej.
Euro
Pamiętacie franka francuskiego, markę niemiecką i lirę włoską? Dzięki euro wszyscy przeszli do historii. W 1992 r. 12 krajów europejskich połączyło się, tworząc Unię Europejską (UE), która została oficjalnie ustanowiona rok później. Celem UE było zacieśnienie współpracy w obszarach takich jak prawa obywatelskie i polityka zagraniczna oraz stworzenie wspólnej waluty.
W ciągu najbliższych kilku lat Komisja Europejska (władza wykonawcza UE) zdecydowała, że jej nowa jednostka monetarna będzie nazywać się euro , po Europie. Symbol € pochodzi od greckiej litery epsilon lub Є, która jest literą E w języku angielskim i jest pierwszą literą słowa „Europa”. Dwie równoległe linie reprezentują stabilność. Rzeczywisty projektant symbolu euro nigdy nie został ujawniony przez Komisję Europejską .
Euro zostało wprowadzone w 2002 r. z siedmioma banknotami i ośmioma monetami. Chociaż banknoty są identyczne we wszystkich krajach członkowskich, monety mają z jednej strony wspólny wzór, az drugiej – wzór charakterystyczny dla danego kraju. Symbol jest często umieszczany po liczbie, na przykład 100 €, a do wyrażania ułamków używa się przecinków (nie miejsc dziesiętnych). Na przykład: 100,50 €.
Funt szterling
Chociaż Wielka Brytania była członkiem-założycielem Unii Europejskiej i pozostała nim aż do słynnego rozłamu w sprawie Brexitu w 2020 r., nigdy nie przyjęła euro jako swojej waluty. Zamiast tego zachował funta szterlinga, uważanego za najstarszą żyjącą walutę na świecie.
Chociaż nikt nie wie na pewno, jak powstał termin „funt szterling”, większość ekspertów walutowych zgadza się, że ma on pewien związek z wagą i srebrem. Funt pochodził od poundus , łacińskiego słowa oznaczającego wagę, a 1 funt brytyjski był równy 1 funtowi srebra, ogromnej sumie w VIII wieku. Symbol funta, £, pochodzi od L w słowie libra, które po łacinie oznacza wagę lub wagę. Funt był w obiegu na długo przed tym, jak angielski król Athelstan przyjął go jako pierwszą walutę narodową w 928 roku n.e. Pierwsza moneta funtowa została wybita w 1489 roku, kiedy Henryk VII zasiadał na tronie i został nazwany suwerenem. W 1717 Wielka Brytania zaczęła wyceniać funta w złocie, a nie w srebrze.
W 2021 r. funt szterling był piątą najsilniejszą walutą na świecie i czwartą najczęściej wymienianą walutą. Żaden inny naród nie używa funta szterlinga. Jednak niektóre kraje (głównie byłe kolonie brytyjskie) mają własną walutę określaną jako „funt” — np. funt egipski i funt nigeryjski, oba z tym samym symbolem £ i specyficznym dla kraju oznaczeniem, takim jak E£ lub £ N. Funt szterling jest po prostu oznaczany przez £.
Jen/Juany
Jen stał się oficjalną jednostką monetarną Japonii podczas reformy monetarnej z 1871 r ., zastępując szeroką gamę banknotów papierowych, które od XVI wieku emitowało ponad 200 klanów. Moneta otrzymała swój przydomek, ponieważ jen oznacza „okrągły przedmiot”.
Symbol jena to duże Y z dwiema poziomymi liniami biegnącymi przez rdzeń i umieszczony przed wartością, którą reprezentuje, na przykład ¥100. Czasami pojawia się tylko z jedną poziomą linią. Symbol jena to ten sam symbol, którego Chiny używają dla swojej waluty renminbi, która często jest określana jako juan, nazwa jednostki nominału. („Juan” oznacza również po chińsku „ okrągły przedmiot ”.) Ale podczas gdy Chińczycy wymawiają swoją walutę „yuán”, Japończycy wymawiają swoją walutę jako „en”.
Dlaczego więc Japończycy używają Y jako części symbolu swojej waluty, jeśli wymawiają ją „en”? Niektórzy teoretyzują , że dzieje się tak dlatego, że obcokrajowcy wymawiają „en” jako „jen”. Te dwie waluty wyróżniają następujące oznaczenia: CN¥ dla chińskiego juana i JP¥ dla japońskiego jena.
Waluta Japonii znajdowała się w czołgu po niszczycielskich stratach podczas II wojny światowej. Jednak później gospodarka tego kraju odżyła i dziś jen jest trzecią po dolarze amerykańskim i euro najczęściej wymienianą walutą. Większość zakładów w Japonii akceptuje tylko jena, który występuje zarówno w monetach, jak i banknotach.
Rupia
Podczas gdy euro jest jedną z najmłodszych walut na świecie, rupia indyjska jest jedną z najstarszych, gdyż sięga VI wieku p.n.e. Ale nie miał symbolu aż do 2010 roku.
Współczesna rupia powstała w 1540 roku, kiedy sułtan Sher Shah Suri stworzył srebrną monetę o nazwie rupiya , od sanskryckiego słowa rupyakam , co oznacza srebrną monetę. Moneta zachowała ten sam ogólny wygląd aż do początku XX wieku.
Przez większość lat rupia była oznaczana tylko literami Rs lub Re. Otrzymał swój symbol w 2010 roku, po konkursie projektowym, który odbył się w Indiach. Profesor projektowania D. Udaya Kumar wyprodukował zwycięski symbol ₹. Zawiera elementy zarówno z dewanagari (pisma używanego do pisania wielu języków indyjskich, takich jak sanskryt i hindi), jak i pisma rzymskiego lub łacińskiego: dewanagari „Ra” dla rupii i rzymskie „R” dla angielskiego słowa „rupia”. Równoległe linie u góry wzoru reprezentują trójkolorową flagę Indii i symbol równości.
Kilka innych krajów używa nazwy rupia lub rupia dla swoich walut, w tym Indonezja, Malediwy, Nepal, Pakistan i Sri Lanka. Ale nie używają symbolu ₹.
TERAZ TO SPRYTNE
W 1998 roku Australia stała się pierwszym krajem, który wyemitował wodoodporne banknoty polimerowe. Ten rodzaj waluty jest czystszy niż jego odpowiednik z włókna bawełnianego, a ponadto trwa dłużej i jest bardziej przyjazny dla środowiska. Obecnie banknoty polimerowe emituje ponad 20 krajów , w tym Fidżi, Mauritius i Wietnam.
