Science fiction zaludniło naszą galaktykę niezliczonymi pozaziemskimi cywilizacjami i konfliktami międzyplanetarnymi. W prawdziwym świecie jednak nie napotkaliśmy jeszcze nawet najbardziej podstawowej formy obcego życia, nie mówiąc już o zaawansowanej technologicznie.
Dlaczego to?
Jedną z możliwości jest to, że planety nadające się do zamieszkania są rzadkie, a inteligentne życie samo w sobie jest anomalią. Innymi słowy, naprawdę możemy być sami. Można sobie również wyobrazić, że inne zaawansowane technicznie cywilizacje są po prostu zbyt daleko, aby którakolwiek ze stron wiedziała o drugiej. Ale co, jeśli obce życie jest szeroko rozpowszechnione w galaktycznym sąsiedztwie i celowo zostaliśmy wykluczeni z imprezy blokowej?
Spójrz na hipotezę zoo.
Jaka jest hipoteza zoo?
Zasadnicza idea była przedmiotem kosmologii naukowej i science fiction od dziesięcioleci, ale astronomowi radiowemu z MIT Johnowi Ballowi często przypisuje się wyłożenie hipotezy w 1973 roku. W istocie hipoteza zoo służy jako możliwe rozwiązanie paradoksu Fermiego.
Nazwany na cześć fizyka Enrico Fermi paradoks Fermiego odnosi się do sprzeczności między wysokim prawdopodobieństwem inteligentnego życia obejmującego cały system (zgodnie z niektórymi interpretacjami równania Drake'a , które służy do szacowania liczby komunikujących się cywilizacji w naszej galaktyce) a brakiem dowodów na takie inteligentne życie. Hipoteza sugeruje, że kosmici mogą tam być i mogą celowo się przed nami ukrywać.
Jak sama nazwa wskazuje, jednym ze sposobów na wyobrażenie sobie takiego scenariusza jest to, że Ziemia może zostać odłożona jako rodzaj zoo lub rezerwatu przyrody. Być może kosmici po prostu wolą obserwować życie w zamkniętym systemie, albo mogą mieć etyczne powody, by nie ingerować w nasz postęp technologiczny i kulturowy — podobnie jak Pierwsza Dyrektywa z telewizyjnego „Star Treka”. Potencjalnie bardziej złowrogą interpretację można znaleźć w laboratoryjnej hipotezie Balla: Obcy nie rozmawiają z nami, ponieważ jesteśmy częścią eksperymentu, który przeprowadzają.
Jak wyjaśnili astrofizycy William I. Newman i Carl Sagan w swoim artykule z 1978 r. „ Cywilizacje galaktyczne: dynamika populacji i dyfuzja międzygwiezdna ”, ostatecznie niemożliwe jest przewidzenie celów i przekonań hipotetycznie zaawansowanej cywilizacji. Podkreślili jednak, że takie pomysły są warte zachodu, ponieważ pomagają nam wyobrazić sobie „mniej widoczne, społeczne przeszkody dla rozległej międzygwiezdnej kolonizacji”.
Innymi słowy, jeśli wyłożymy na stół wszystkie pomysły dotyczące możliwości zaawansowanego życia obcego, to hipoteza zoo ma swoje miejsce w kosmologicznej Lazy Susan . Ale jak wskazuje fizyk cząstek elementarnych i współautor „ Często zadawanych pytań o wszechświat ”, Daniel Whiteson, musimy uważać, aby uniknąć antropocentryzmu, tendencji do zakładania, że istoty ludzkie znajdują się w centrum kosmicznych zmartwień.
„Myślę, że to mało prawdopodobne”, mówi Whiteson. „Nie podoba mi się, że to [hipoteza zoo] stawia nas w centrum wydarzeń. I wydaje się to po prostu nieprawdopodobne, ponieważ wymaga to rozległego galaktycznego spisku. Kiedy ostatni raz ktokolwiek pracował razem, aby zachować tajemnicę? Argumentem przeciwko odwiedzaniu Ziemi tajnych kosmitów jest po prostu to, że rządy nie są w stanie utrzymać takiej tajemnicy, zwłaszcza przez dziesięciolecia.
Możesz pokusić się o stwierdzenie, że mówimy tutaj o obcych rządach, a nie ludzkich rządach. Ale nasza kontemplacja możliwego obcego życia jest w dużej mierze oparta na jedynym istniejącym modelu: nas. Jeśli nie możemy utrzymać rozległych spisków, to jakie szanse mają kosmici?
„Myślę, że jest bardzo mało prawdopodobne, by kosmici byli do tego w jakiś sposób zdolni, chociaż być może są” – przyznaje Whiteson. „Podoba mi się, że ta [hipoteza zoo] próbuje odpowiedzieć na to pytanie w dziwaczny, kreatywny sposób. Fajnie jest opowiadać historię, ale w umysłach tych nieznanych kosmitów umieszcza się wiele ludzkich motywacji”.
Ale jak zauważyli Newman i Sagan, pomysł nie jest całkowicie nie do przetestowania. Gdybyśmy mogli pewnego dnia wykryć komunikację obcych, hipoteza zoo byłaby falsyfikowalna. Organizacja non-profit Messaging Extraterrestrial Intelligence (METI) opowiada się za tworzeniem i transmisją międzygwiezdnych wiadomości, które teoretycznie mogłyby powiadomić wszystkich kosmicznych opiekunów zwierząt, że chcielibyśmy spojrzeć poza naszą ogrodzenie.
Teraz to jest interesujące
Podczas gdy John Ball zaproponował hipotezę zoo w 1973 roku, podobne koncepcje w science fiction można było znaleźć w poprzednich dekadach, w tym od Olafa Stapledona w latach 30. i Arthura C. Clarke'a w latach 50. XX wieku.
