Jak działa giełda klimatyczna w Chicago

Nie jest tajemnicą, że świat jest uzależniony od ropy. Ludzie używają ropy od ponad 5000 do 6000 lat, a dziś paliwa kopalne dostarczają 85 procent energii w samej Ameryce [źródło: California Energy Commission i The Heritage Foundation ]. Wytwarzanie energii z paliw kopalnych ma wadę – produkty uboczne emisji gazów cieplarnianych. Uważa się, że gazy cieplarniane ( GHG ) są częściowo odpowiedzialne za globalne ocieplenie, trwają międzynarodowe wysiłki na rzecz ograniczenia emisji sześciu przestępców: dwutlenku węgla, metanu, podtlenku azotu, fluorowęglowodorów, perfluorowęglowodorów i sześciofluorku siarki. Zgodnie z Protokołem z Kioto, prawnie wiążącym porozumieniem sporządzonym w 1997 r. i uchwalonym w 2005 r., 37 krajów uprzemysłowionych, a także Unia Europejska zobowiązały się do zmniejszenia całkowitych emisji średnio o 5 procent poniżej poziomu z 1990 r. w latach 2008-2012.

W jaki sposób powiaty osiągają te cele? Mają dwie możliwości. Inwestuj w sposoby zmniejszenia poziomu zanieczyszczenia lub inwestuj w zdolność innych do ograniczania zanieczyszczenia, system limitów i handlu, który ustala cenę emisji.

Limit i handel działają w zasadzie w następujący sposób: kraje (a także firmy lub osoby fizyczne) otrzymują limit emisji gazów cieplarnianych, które mogą emitować, zwany limitem . Załóżmy, że kraj A z łatwością zredukował swoje emisje i wyemitował o 10 procent mniej gazów cieplarnianych niż dopuszczał limit. Kraj B nie spełnił jednak swoich oczekiwań. Kraj A może sprzedać niewykorzystane 10 procent swoich uprawnień Krajowi B i pomóc Krajowi B zrównoważyć nadwyżkę emisji – handel .

W 2000 r. ekonomista dr Richard Sandor zaczął badać, czy system limitów i handlu może być zastosowany do firm amerykańskich oraz sposób, w jaki redukują one emisje gazów cieplarnianych. Uważał, że kraj jest gotowy na prywatny rynek handlu uprawnieniami do emisji, nawet jeśli nie popiera międzynarodowego traktatu, takiego jak Kioto. Handel uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla jest jak sprzedaż akcji firmy na giełdzie, z wyjątkiem tego, że nie są to akcje firmy, to udziały w zanieczyszczeniach. Jak się okazuje, jego pomysł był gorącym pomysłem. Sandor założył Chicago Climate Exchange ( CCX ), aw 2003 r. 13 członków statutowych rozpoczęło handel uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych dla sześciu nazwanych gazów cieplarnianych. Dziś CCX ma około 300 międzynarodowych członków [źródło: Chicago Climate Exchange ].

CCX był pierwszym na świecie, kiedy został uruchomiony, ale od tego czasu na całym świecie otwarto powiązane giełdy, w tym European Climate Exchange (ECX), Chicago Climate Futures Exchange (CCFE), Montreal Climate Exchange (MCeX) i Tianjin Climate Exchange. CCX jest nadal jedynym rynkiem handlu uprawnieniami do emisji w Ameryce.

W jaki sposób odbywa się handel emisjami i kto nimi handluje? Dowiedzmy Się.

­

1. Członkostwo w Chicago Climate Exchange
2. Handel na giełdzie klimatycznej w Chicago
3. Chicagowskie projekty wymiany klimatu
4. Jak działa giełda klimatyczna w Chicago: przypis autora
5. Chicago Climate Exchange: ściągawka

Baza członków w CCX jest podzielona na kategorie:

Członkowie to ci, którzy bezpośrednio generują i emitują gazy cieplarniane poprzez działania takie jak produkcja energii, produkcja i podróże. Członkowie stowarzyszeni nie wytwarzają własnych bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych, ale zamiast tego zgadzają się zrównoważyć 100 procent pośrednich emisji, w tym zużycia energii elektrycznej (i innej energii) oraz podróży służbowych.

Dostawcy i agregatory offsetów oraz dostawcy płynności są członkami uczestnikami . Dostawcy offsetu są właścicielami projektów, które kompensują emisje gazów cieplarnianych poprzez przechowywanie , eliminację lub redukcję tych emisji. Kwalifikujące się projekty generują offsety wymiany , którymi można handlować (więcej o nich dowiemy się później). Agregatorzy offsetu zarządzają administracyjnie projektami offsetowymi dla dostawców.

Dostawcy płynności i uczestnicy giełdy są nieco inni. Dostawcy płynności nie są w to zaangażowani w przestrzeganie redukcji emisji, są animatorami rynku – profesjonalnymi traderami, grupami funduszy hedgingowych i grupami własnościowymi – firmami lub osobami, które chcą handlować na rynku CCX. Uczestnikami giełdy są firmy lub osoby fizyczne, które nie mają własnego zobowiązania do redukcji emisji gazów cieplarnianych, takie jak Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych i organizacja Clean Air Conservancy. Uczestnicy giełdy kupują węglowe instrumenty finansowe (miara emisji CCX) wyłącznie w celu wycofania kontraktów.

Przy tak wielu typach członków CCX składa się z różnych graczy, od Amtrak i Ford Motor Company po zakłady gospodarki odpadami, a nawet firmę piwowarską. Około 25 procent członków pochodzi z amerykańskich przedsiębiorstw energetycznych, 17 procent należy do Dow Jones Industrials, a 11 procent reprezentuje firmy z listy Fortune 100. Ale to nie tylko przemysł. Osiem uniwersytetów, osiem miast w USA, trzy hrabstwa i dwa stany również przystąpiły do ​​CCX [źródło: Chicago Climate Exchange ].

Przystąpienie jest dobrowolne i samoregulujące się oraz wiąże się z atrakcyjnymi korzyściami. Wiele amerykańskich firm widzi w przyszłości rządowe przepisy dotyczące emisji i chce wejść na ścieżkę zgodności, zanim przepisy zostaną uchwalone. Wiele z nich musi również przestrzegać przepisów Protokołu z Kioto, jeśli prowadzi działalność w krajach objętych tym traktatem. Inni postrzegają to jako dobry sposób na zarobienie dodatkowych pieniędzy. Jeśli uzyskanie minimalnej obniżki jest łatwe dla firmy, może ona zyskać na sprzedaży kredytów na giełdzie. Nie chodzi jednak tylko o zysk i regulacje. Redukcja emisji jest korzystna dla planety i dobrego public relations.

Aby przystąpić do systemu CCX cap and trade, każdy członek emitujący GHG płaci opłatę wstępną i otrzymuje roczny przydział emisji w oparciu o ich linię bazową emisji i harmonogram redukcji emisji CCX . To jest ich dodatek na wymianę . Roczne koszty członkostwa i zgodność są również określane na podstawie poziomu wyjściowego emisji i audytów przeprowadzanych przez weryfikatorów zewnętrznych. Po podjęciu umowa jest prawnie wiążąca.

Harmonogram redukcji emisji jest dwuetapowy. Poziom bazowy emisji członka jest obliczany na podstawie średniej rocznej emisji na całym świecie w określonym czasie. Dla Fazy I (pierwsze cztery lata CCX -- 2003 do 2006) poziomy bazowe zostały określone w latach 1998-2001 na rocznych poziomach emisji; na tym etapie członkowie zmniejszyli emisje dwutlenku węgla (lub innych gazów cieplarnianych) o co najmniej 1 procent rocznie. Członkowie fazy I zobowiązali się do zmniejszenia całkowitej emisji do 4 procent poniżej ustalonej wartości bazowej.

Faza II rozszerza harmonogram redukcji i obejmuje kolejne lata do roku 2010. W przypadku członków, którzy uczestniczyli w Fazie I, wymagania dotyczące redukcji emisji wzrosły o 2%, do łącznie 6%. Poziom bazowy dla nowych członków przystępujących do Fazy II jest ustalany na podstawie całkowitej emisji w roku 2000, a cel redukcji jest co najmniej o 6 procent poniżej tego poziomu bazowego. Faza III? Będziemy musieli poczekać i zobaczyć.

­

Emisje gazów cieplarnianych są uwalniane do atmosfery, więc możesz się zastanawiać, jak coś kupić i sprzedać w powietrzu. Tym, co faktycznie jest przedmiotem obrotu na rynku CCX, jest coś, co nazywa się „ węglowym instrumentem finansowym ” ( CFI ).

Członek CCX, który osiągnął lub przekroczył swoje docelowe cele redukcji emisji, posiada kredyt emisyjny. Kredyty te, różnica między rzeczywistymi poziomami emisji GHG a dozwolonymi poziomami emisji GHG, są reprezentowane przez CFI. Jedna umowa CFI składa się z uprawnień do wymiany i kompensacji wymiany i reprezentuje 100 ton metrycznych (110 ton) ekwiwalentu dwutlenku węgla ( CO ₂ e), międzynarodowy miernik emisji gazów cieplarnianych. Kontrakty CFI można zapisać lub sprzedać członkom, którzy przekroczyli swój cel redukcji, aby pomóc w ich przestrzeganiu. Ale za jaką cenę? Na tym polega piękno systemu – popyt rynkowy ustala cenę kontraktów CFI. Im więcej członków chce kupić kredyty, tym większy jest ich popyt, co powoduje odpowiedni wzrost cen.

Handel nie jest prowadzony przez brokerów, ale odbywa się anonimowo (dla innych użytkowników) na elektronicznej platformie handlowej CCX , internetowej platformie handlowej połączonej z rejestrem CCX . Ten kompleksowy system jest dostępny dla bazy członków CCX i oferuje narzędzia administracyjne i sprawozdawcze, a także system śledzenia dla członków do zarządzania inwentarzem emisji (emitowanymi gazami), portfelem udziałów CFI, ofertami (zamówieniami) i oświadczeniami , uprawnienia do emisji i kompensaty.

CFI są wydawane według roku, w którym dokonano redukcji emisji: 2003 Vintage CFI, 2005 Vintage CFI, itd. CFI może być używany w tym samym roku kalendarzowym co jego rocznik, lub członek może zapisać go do wykorzystania w nadchodzących latach.

Transakcje dokonywane na elektronicznej platformie transakcyjnej CCX są dokonywane na podstawie notowań rynkowych na żywo publikowanych przez członków i mogą być rozliczane na dwa sposoby – transakcje rozliczane na giełdzie lub transakcje rozliczane dwustronnie. Transakcje rozliczane na giełdzie to transakcje rozliczane i rozliczane przez CCX; rozliczenia gotówkowe w transakcjach rozliczanych bilateralnie są obsługiwane przez samych członków. Wszystkie rozliczenia handlowe są dokonywane w dolarach amerykańskich.

Wszyscy członkowie posiadający uprawnienia z tytułu wymiany i wyrównania z tytułu wymiany są stale monitorowani i każdego roku zgłaszają swoje emisje zgodnie z procedurami ustanowionymi przez CCX oraz inicjatywę Światowego Instytutu Zasobów/Światowej Rady Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju. Kolejna warstwa monitorowania odbywa się za pośrednictwem Urzędu Regulacji Przemysłu Finansowego (FINRA), pozarządowego regulatora wszystkich firm zajmujących się papierami wartościowymi, które prowadzą działalność w Stanach Zjednoczonych. Oprócz CCX, FINRA współpracuje z NASDAQ , amerykańską giełdą papierów wartościowych i Międzynarodową Giełdą Papierów Wartościowych. FINRA weryfikuje również projekty offsetowe zgłoszone i zarejestrowane przez członków oraz offsetodawców i agregatorów.

­

Członkowie z celami redukcji emisji nie są jedynymi, którzy handlują na CCX, ani uprawnienia do wymiany nie są jedynym rodzajem transakcji. Wszyscy członkowie mają również możliwość zakupu offsetów giełdowych od dostawców offsetu i agregatorów offsetowych, a także członków z kwalifikującym się wnioskiem projektowym. Dostawcami offsetu mogą być rolnicy, operatorzy gospodarki odpadami, dostawcy energii odnawialnej lub dowolna inna firma lub osoba fizyczna proponująca projekt redukcji emisji gazów cieplarnianych. Agregatorzy offsetu zarządzają wieloma projektami, z których wszystkie emitują mniej niż 10 000 ton metrycznych (110 ton) CO ₂ e rocznie.

Offset projects are evaluated and approved by CCX staff based on standardized CCX rules, and CFI contracts are issued once the project's viability has been reviewed by a third-party independent verifier. Project types include methane capture and combustion for agricultural, coal mine and landfill methane; agricultural soil carbon management, improved rangeland soil management; forestry; renewable energy (wind and solar power) and ozone depleting substance destruction. Additional project types that are reviewed and approved on a c­ase-by-case basis include energy-efficiency and fuel-switching projects, as well as clean development mechanism (CDM)-eligible projects that allow industrialized countries to invest in emission-reducing projects in developing countries rather than in their own.

Just as members voluntarily agree to join the exchange and reduce their GHG output, eligible offset projects must be voluntary (not required by law). A forestry GHG offset project may, for example, include maintaining or increasing a forest area through reforestation. To kick things off, the project initiator would submit a proposal to the CCX committee on offsets for review and approval. Upon that approval, the project owner would then have the project independently verified by a CCX-endorsed third party.

Projects, just like allowances, are also subject to third-party verification to determine three things:

The CCX provides a list of third-party verifiers to its members. Once verified, reports are reviewed for accuracy by FINRA. Only then may they be set up as tradable CFI contracts in the CCX registry.

There's no limit to the number of projects an offset provider or aggregator can register and receive CFI contracts for trading on the CCX electronic trading platform. To mitigate duplicating sold credits, each project is assigned a unique identification number in the CCX system. According to the CCX, offsets aren't yet as popular a trade as are emission allowance credits: one offset is used for every 50 times a buyer needs a credit to comply with its emission schedule [source: World Business Council for Sustainable Development].

Though government regulations have yet to be defined, the global carbon trading market is expanding rapidly each year and is predicted to reach $200 billion by 2010 [source: Kennedy]. Is it effective environmentally? We'll see.

Aby dowiedzieć się więcej o CCX i handlu emisjami, przejrzyj linki na następnej stronie.

­

Kiedy dowiedziałem się, że istnieje coś takiego jak Chicago Climate Exchange (CCX), od razu chciałem dowiedzieć się więcej o tym pomyśle. Było wiele informacji do przeczytania i wydestylowania przed napisaniem tego artykułu: Kto się kwalifikuje? Jak działa handel? A co z weryfikacją i raportowaniem transakcji?

CCX został uruchomiony w 2003 r. jako pierwszy na świecie program redukcji emisji gazów cieplarnianych, umożliwiający członkom kupowanie, sprzedawanie i handel uprawnieniami i kompensatami w formie instrumentów finansowych związanych z emisją węgla (CFI) – jeden CFI odpowiada 100 tonom metrycznym ekwiwalentu dwutlenku węgla. Program jest dobrowolny, ale prawnie wiążący.

Źródła

Rzeczy, które musisz wiedzieć:

Teraz sprawdź swoją wiedzę za pomocą tych quizów!

Sprawdź te artykuły!