Jak działa rybołówstwo

Dla wielu osób nie ma nic bardziej relaksującego niż spacer nad lokalne jezioro lub rzekę, łowienie haczyka, zarzucanie linki do wody i czekanie na kęs ryby. Wydaje się, że to taka relaksująca, prosta czynność. Jednak po bliższym przyjrzeniu się rybołówstwo – nawet wędkarstwo rekreacyjne – jest złożonym tematem, który ma implikacje polityczne, ekonomiczne i biologiczne. Sednem tej kwestii są rybołówstwo.

Słowo rybołówstwo ma kilka znaczeń. Może odnosić się do miejsca lub obiektu, w którym ludzie hodują ryby, znanego również jako wylęgarnia . Może to również oznaczać położenie geograficzne, w którym łowione są ryby, na przykład u wybrzeży Nowej Anglii. Słowo rybołówstwo odnosi się również do zawodu polegającego na chwytaniu i przetwarzaniu ryb w celach zarobkowych. Wreszcie słowo to ma również znaczenie prawne: łowisko to prawo do połowu ryb na określonym obszarze w określonym czasie.

Wiele krajów ma duży przemysł rybny. Wśród światowych liderów znajdują się Stany Zjednoczone, Japonia, Chiny, Rosja, Korea Południowa, Peru i Indie [źródło: Encyclopedia Britannica ]. Kraje te wpływają nie tylko na zasoby rybne w obrębie własnych granic i u wybrzeży – wpływają również na inne narody. W niektórych krajach głównym źródłem pożywienia jest rybołówstwo.

Wędkarstwo jest dochodowe. Branża generuje co roku miliardy dolarów handlu. Jednak wraz z tym boomem gospodarczym pojawia się możliwość przełowienia , które może uszczuplić stada ryb do niebezpiecznych poziomów. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, niektórzy rybacy uważają, że ludzie, którzy przestrzegają wytycznych połowowych i trzymają się ograniczeń, cierpią, podczas gdy rybacy pozbawieni skrupułów, którzy ignorują zasady i przepisy, zyskują.

W tym artykule skoncentrujemy się na przemyśle rybnym i obszarach geograficznych znanych jako rybołówstwo. Dowiemy się również, jak praktyki połowowe wpływają na populacje ryb i środowisko. Chociaż niektóre wiadomości są niepokojące, to nie wszystko to zguba i mrok. Istnieją koalicje naukowców, polityków i rybaków, którzy ciężko pracują, aby zapewnić, że zasoby rybne na całym świecie utrzymają zrównoważone populacje.

­

Zawartość

1. Podstawy rybołówstwa
2. Dzikie rybołówstwo
3. Przełowienie
4. Rybołówstwo hodowlane
5. Ekonomia rybołówstwa

W Stanach Zjednoczonych rząd odegrał zasadniczą rolę w rozwoju przemysłu rybnego. W 1871 roku Kongres debatował nad projektem ustawy, która powołałaby Komisję Rybołówstwa i Rybołówstwa. Projekt nie uzyskał powszechnej aprobaty – niektórzy członkowie Kongresu otwarcie kwestionowali przydatność takiego urzędu. Ale te głosy były w mniejszości i prezydent Ulysses S. Grant podpisał ustawę, która oficjalnie utworzyła urząd. Pierwszym komisarzem był Spencer Fullerton Baird ze Smithsonian Institution. Baird obawiał się, że przemysł rybny wyczerpuje zasoby ryb zarówno słodkowodnych, jak i morskich.

Rząd ustanowił główną siedzibę biura w Woods Hole w stanie Massachusetts. Dziś Woods Hole jest nadal znany jako jeden z wiodących światowych ośrodków badań morskich. Przez lata rząd przerzucał biuro z jednego departamentu do drugiego poprzez szereg reorganizacji. W rzeczywistości urząd zmieniał nazwy więcej niż jeden raz w trakcie tego procesu. Dziś nazywamy to Krajową Służbą Rybołówstwa Morskiego (NMFS), która jest częścią Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej Departamentu Handlu (NOAA).

Najważniejszym aktem prawnym odnoszącym się do połowów w Stanach Zjednoczonych jest ustawa Magnuson-Stevens Fishery Conservation and Management Reauthorization Act z 2006 r. Ustawa ta ustanawia limity połowowe i tworzy egzekwowalne środki ochrony przed przełowieniem. Straż Przybrzeżna Stanów Zjednoczonych regularnie kontroluje łodzie rybackie, aby upewnić się, że załoga ma odpowiedni sprzęt bezpieczeństwa i działa zgodnie z parametrami określonymi w ustawie Magnuson-Stevens.

Ustawa Magnuson-Stevens jest najnowszym z długiej linii przepisów regulujących przemysł rybny w USA. Inne obejmują oryginalną Ustawę o ochronie i zarządzaniu rybołówstwem Magnuson-Stevens oraz Ustawę o zrównoważonym rybołówstwie. Inne kraje mają podobne przepisy regulujące przemysł rybny, chociaż niektóre kraje albo mają bardzo luźne wytyczne regulacyjne, albo nie mają środków do egzekwowania istniejących przepisów.

NOAA nadzoruje rybołówstwo morskie (lub morskie), ale rybołówstwo słodkowodne i wylęgarnie ryb to zupełnie inna historia. US Fish and Wildlife Service odpowiada za wydawanie zezwoleń na wylęgarnie ryb w Stanach Zjednoczonych. Departament nadzoruje 70 krajowych wylęgarni ryb w Stanach Zjednoczonych. Każdy stan ma własne biuro ds. rybołówstwa, które nadzoruje i reguluje połowy w jeziorach i rzekach tego stanu.

Podobnie jak NOAA, celem US Fish and Wildlife Service jest utrzymanie zrównoważonej populacji ryb, która maksymalizuje połów bez wyczerpywania zasobów rybnych i niszczenia środowiska. To biuro federalne współpracuje ze stanami, plemionami i innymi organizacjami federalnymi.

Następnie przyjrzymy się roli dzikich łowisk.

Robienie zapasów

Zasoby rybne odnoszą się do ogólnej populacji określonego gatunku ryb. Wiele stad ryb, które są ze sobą blisko spokrewnione, tworzy kompleksy stad.

Dzikie łowiska odnoszą się raczej do regionów geograficznych niż organizacji lub struktur. Dwie szerokie kategorie łowisk to rybołówstwo morskie (lub słonowodne) i rybołówstwo słodkowodne. Istnieją trzy główne rodzaje połowów: rybołówstwo na własne potrzeby, rybołówstwo komercyjne i rekreacyjne.

Rybołówstwo na własne potrzeby odnosi się do zwyczajowych praktyk połowowych, od których pewne społeczności w Stanach Zjednoczonych zależą albo jako sposób na przetrwanie, albo na zachowanie tradycji kulturowych. Rybołówstwo komercyjne odnosi się do pozyskiwania ryb w celach zarobkowych, a wędkarstwo rekreacyjne odnosi się do wędkarstwa sportowego i hobbystów.

Spójrzmy kolejno na rybołówstwo morskie i słodkowodne. Stany Zjednoczone organizują rybołówstwo morskie według regionów geograficznych. Regiony te obejmują:

Stany Zjednoczone określają komercyjny region rybołówstwa morskiego dla większości kraju jako od 3 do 200 mil (5 do 322 km) od wybrzeża USA. Jedynym wyjątkiem jest region u wybrzeży Teksasu i zachodniej Florydy, który rozciąga się od 9 do 200 mil (15 do 322 km) od brzegu [źródło: NOAA ]. Każdy region ma własne biuro regionalne odpowiedzialne za monitorowanie populacji ryb, działalności połowowej, przepisów dotyczących rybołówstwa i egzekwowania przepisów. Biura te podlegają NOAA. Biura współpracują z rybakami, naukowcami, ekologami i organami ścigania, aby zapewnić integralność zasobów rybnych i środowiska.

Każdy region ma swój własny plan zarządzania rybami (FMP) dla każdego stada ryb lub kompleksu stada. Ten plan uwzględnia wiele czynników. Efektem końcowym jest szereg przepisów, które informują rybaków, kiedy i gdzie mogą łowić, a także ile ryb mogą zebrać w ciągu sezonu. Istnieje wiele różnych sposobów regulowania liczby ryb, które rybak może złowić – przyjrzymy się bliżej później.

Jeśli chodzi o rybołówstwo słodkowodne, każdy stan ma własne biuro, które nadzoruje działalność połowową na wodach tego stanu. Prawa, przepisy i egzekwowanie różnią się w zależności od stanu. Jeśli planujesz spędzić spokojny dzień nad jeziorem z wędką i kołowrotkiem, powinieneś najpierw zapoznać się z lokalnymi przepisami i regulacjami. Będziesz musiał ubiegać się o licencję połowową i mogą obowiązywać ścisłe ograniczenia dotyczące rodzaju ryb, które możesz łowić i przechowywać.

Dzikie łowiska na całym świecie są zagrożone pogorszeniem się z wielu powodów, w tym szkód spowodowanych zanieczyszczeniem, katastrofami ekologicznymi i zmianami klimatycznymi. Jednak największym zagrożeniem dla wielu łowisk jest przełowienie. Przyjrzymy się bliżej temu zagrożeniu w następnej sekcji.

­

Kompleksy giełdowe

Dlaczego NOAA grupuje niektóre stada ryb w kompleksy? Zwykle dzieje się tak dlatego, że rybacy poławiają ryby z obu zasobów jednocześnie.

­

NOAA określa, czy stado ryb zostało przełowione, patrząc na biomasę populacji ryb i porównując ją z biomasą, która wspiera maksymalny podtrzymywalny połów. Maksymalny podtrzymywalny połów to największy połów (lub zbiór), jaki rybacy mogą pobrać z populacji ryb bez zmniejszania populacji do niebezpiecznego poziomu. Dopóki populacja ryb jest wystarczająco duża, aby z roku na rok uzupełniać swoją liczebność, rybacy nie przeławiają.

Aby określić, czy dane stado jest zagrożone, NOAA bierze oszacowaną biomasę stada (B) i dzieli je przez biomasę maksymalnego podtrzymywalnego połowu (B _MSY ). Po pomnożeniu tej liczby przez 100 otrzymujesz procent aktualnej biomasy w porównaniu do idealnej. Równanie wygląda tak:

B/ B _MSY * 100 = Procent

NOAA opiera się na wskaźniku zrównoważenia zasobów rybnych (FSSI), który mówi, że 80 procent lub więcej mieści się w progu zrównoważenia. Niższy odsetek jest wskaźnikiem przełowienia.

Według raportu NOAA dla Kongresu z 2007 r., organizacja miała wystarczająco dużo danych, aby określić stan przełowienia 244 różnych zasobów rybnych. NOAA stwierdziła, że ​​41 z nich jest przeławianych, a 203 łowione w sposób odpowiedzialny. Ale NOAA nie ma wystarczających danych, aby określić stan 284 innych zasobów rybnych.

Tylko próbka zasobów ryb, o których NOAA mówi, że są przełowione, obejmuje:

Należy pamiętać, że większość rybaków komercyjnych chce uniknąć przełowienia tak samo, jak robią to ekolodzy. Żyją z zasobów rybnych. Ale cykl przełowienia jest samonapędzający się. Jako przykład użyjemy tuńczyka błękitnopłetwego.

­

Tuńczyk błękitnopłetwy jest bardzo popularną rybą i ma wysoką cenę rynkową. Ponieważ jest tak cenny, niektórzy rybacy łowią więcej ryb niż wynosi ich legalny przydział, aby spieniężyć. Jednak cena spada wraz ze wzrostem dostaw tuńczyka błękitnopłetwego na rynku. Aby zarobić tyle samo pieniędzy co poprzednio, rybacy muszą łowić jeszcze więcej tuńczyka błękitnopłetwego, aby zniwelować różnicę. Wkrótce stado ryb może ulec nieodwracalnemu wyczerpaniu.

Jednym ze sposobów ograniczenia przełowienia jest wprowadzenie systemu kwot połowowych. Zgodnie z niektórymi systemami kwot, łódź rybacka ma określony limit liczby ryb, które może odłowić w ciągu sezonu. Nie ma zachęty, aby spieszyć się i zebrać jak najwięcej ryb. Czasami rybacy mogą handlować lub sprzedawać zezwolenia połowowe, co może zwiększyć lub zmniejszyć limit jednostki. Rybołówstwo może zdecydować się na licytację kwot temu, kto zaoferuje najwyższą cenę.

Niektóre organizacje rybackie mają ścisłe wymagania dotyczące wagi i rozmiaru złowionych ryb. Żadna ryba poniżej tych limitów nie może być sprzedawana na targu. Celem spełnienia tych wymagań jest umożliwienie młodym rybom dojrzałości i spłodzenia potomstwa.

Innym sposobem na złagodzenie przełowienia jest poleganie na rybołówstwie hodowlanym. Przyjrzymy się bliżej w następnej sekcji.

Nie wszystkie ryby są łowione na wolności. W rzeczywistości, według raportu Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) z 2006 r., w 2004 r. farmy rybne wyprodukowały ponad 45 milionów ton ryb [źródło: FAO ]. Hodowle rybne to rodzaj akwakultury . Akwakultura to uprawa i zbieranie organizmów wodnych i może mieć zastosowanie zarówno do roślin i zwierząt słodkowodnych, jak i słonowodnych.

Te hodowane łowiska mają różne kształty i rozmiary. Niektóre z nich to sztuczne stawy lub jeziora. Inne to duże zbiorniki wypełnione setkami lub tysiącami ryb. Inny rodzaj wykorzystuje siatki lub inne bariery do odgrodzenia części naturalnego szlaku wodnego. Najczęstsze rodzaje ryb, które można znaleźć w gospodarstwach rybnych, to sum, tilapia, łosoś, karp, dorsz i pstrąg.

Hodowcy ryb muszą dużo wiedzieć o rodzaju ryb, które chcą hodować, w tym rozumieć warunki, w jakich ryby się rozmnażają. Ponieważ farmy rybne często grupują tysiące ryb w stosunkowo małym środowisku, rolnicy muszą mieć pewność, że rodzaj hodowanych przez nich ryb poradzi sobie w zatłoczonych warunkach. Rolnicy muszą również zrozumieć nawyki żywieniowe ryb, aby zmaksymalizować zwrot z inwestycji.

Najbardziej oczywistą zaletą polegania na farmach rybnych jest to, że rolnik ma pełną kontrolę nad tym, ile ryb zbiera jednocześnie. Dzięki starannemu zarządzaniu hodowca ryb może utrzymać populację stada na zrównoważonym poziomie.

Ale są jeszcze inne czynniki, o których rolnik musi pamiętać. Niektóre gospodarstwa rybne grupują duże populacje ryb na stosunkowo niewielkich obszarach. Choroby i infekcje są stałym zagrożeniem. Chora ryba może zarazić dziesiątki innych, ocierając się o nie w zagrodzie. Wkrótce infekcja może zniszczyć całe zbiory.

Innym problemem są pasożyty. Wszy morskie to rodzaj pasożyta, który atakuje ryby, takie jak łosoś atlantycki. Jeśli farma rybna łączy się z naturalnymi drogami wodnymi, pasożyty mogą przenosić się z ryb dziko żyjących na ryby hodowlane.

Innym problemem hodowców ryb jest zanieczyszczenie, zarówno z samego gospodarstwa, jak i ze źródeł zewnętrznych. Odpady z ryb mogą zanieczyszczać wody farmy rybnej. Niektórzy rolnicy zbierają odpady i sprzedają je jako nawóz. Inni rolnicy będą uwalniać ścieki do środowiska. Chemikalia, leki i odpady w wodzie mogą być bardzo szkodliwe dla otoczenia. Gospodarstwa rybne, które opierają się na naturalnych źródłach wody, są również podatne na zanieczyszczenia zewnętrzne. Substancje chemiczne z pestycydów lub nawozów mogą szkodzić rybom.

Dzikie rybołówstwo i akwakultura to razem wielki biznes. Przyjrzyjmy się bliżej liczbom w następnej sekcji.

­

Stacja Shell

Niektóre gospodarstwa rybne hodują mięczaki zamiast ryb z płetwami. Jak możesz sobie wyobrazić, hodowcy mięczaków mogą nie spieszyć się podczas żniw.

Według komunikatu prasowego NOAA z 2008 roku, rybołówstwo w Stanach Zjednoczonych przynosi gospodarce około 35 miliardów dolarów rocznie. Dodatkowe 20 miliardów dolarów pochodzi z wędkarstwa rekreacyjnego.

Globalnie robi to jeszcze większe wrażenie. Raport FAO na temat stanu światowego rybołówstwa i akwakultury mówi, że połowy ryb – inna nazwa dzikich łowisk – wygenerowały ponad 84,9 miliarda dolarów w 2004 roku. Akwakultura zasobów rybnych przyniosła dodatkowe 63 miliardy dolarów przychodów. Nieźle jak na rybny biznes!

Jednak przemysł rybny na całym świecie nadal ma poważne problemy. FAO szacuje światową flotę rybacką na około 4 miliony jednostek. Spośród tych jednostek 2,7 miliona to łodzie otwarte (pozostałe to obiekty stacjonarne, z których większość znajduje się w Azji). Według FAO i innych ekspertów flota jest zdecydowanie za duża. W rzeczywistości, w artykule dla National Geographic, dziennikarz Fen Montaigne posuwa się do stwierdzenia, że ​​flota jest prawie dwukrotnie większa niż powinna.

Niektóre rządy próbowały zmniejszyć wielkość floty swoich krajów. Chiny wprowadziły program mający na celu zmniejszenie własnej floty o 7 procent. Rząd zapewnił rybakom zachęty do wycofania łodzi. Środek był całkowicie dobrowolny i skierowany głównie do rybaków prowadzących mniejsze operacje.

Po co martwić się wielkością floty? Ma to wpływ nie tylko na przełowienie, ale także na gospodarkę. W 1992 roku FAO oszacowało, że globalny dochód generowany przez połowy ryb wynosi 70 miliardów dolarów. Ale koszt obsługi i utrzymania globalnej floty rybackiej wyniósł 85 miliardów dolarów. Oznaczało to, że cały przemysł rybny, patrząc z perspektywy globalnej, ponosił straty [źródło: Somma ].

Dlaczego w ogóle flota jest tak duża? Jednym z powodów jest to, że przemysł rybny generuje dużo pieniędzy. Innym jest to, że wiele krajów oferuje dotacje dla rybaków. W ciągu ostatniej dekady kilka krajów zaczęło ograniczać dotacje, aby rozwiązać problem nadmiernej zdolności połowowej floty. Według raportu amerykańskiego dyrektora ds. planowania polityki handlowej i środowiskowej, rządy na całym świecie wydają od 10 do 15 miliardów dolarów na subsydiowanie przemysłu rybnego. Organizacje takie jak FAO i World Wildlife Fund (WWF) wezwały do ​​całkowitego wyeliminowania dotacji w ramach strategii rewitalizacji populacji ryb i zmniejszenia obciążenia środowiska.

Należy pamiętać, że rybołówstwo to branża globalna. Na przykład ryby złowione w Morzu Śródziemnym mogą trafić na stół w eleganckiej restauracji sushi w Japonii. Jeśli jeden naród oferuje wysokie ceny na określony rodzaj ryb, można spokojnie założyć, że setki rybaków będą konkurować o zaspokojenie popytu. Regulacje rządowe i ich egzekwowanie mogą być jedynym sposobem na powstrzymanie branży przed wymknięciem się spod kontroli.

W końcu powściągliwość przynosi korzyści wszystkim. Flota rybacka będzie mniej obciążać środowisko. Zasoby rybne będą miały możliwość dotarcia do zrównoważonej populacji. Rybacy nadal będą mogli zarabiać na życie przy zbieraniu ryb. I będziesz mógł cieszyć się pysznym tatarem z tuńczyka. Jednak światowe łowiska wciąż mają przed sobą długą drogę, zanim będziemy mogli odpocząć.

Aby dowiedzieć się więcej o łowiskach i innych tematach, narysuj kurs z linkami na następnej stronie.

­

Powiązane artykuły HowStuffWorks

Więcej świetnych linków

­