Jak działa samochód przyszłości NASCAR

­­

18 lutego 2001 r. wyścigi samochodów seryjnych straciły jednego z mężczyzn, których nazwisko było praktycznie synonimem samego sportu – Dale Earnhardt, senior Earnhardt, który wyjeżdżał z czwartego zakrętu ostatniego okrążenia tego dnia Daytona 500, kiedy jego Lewa tylna ćwiartka została podbita przez kierowcę Sterlinga Marlina. Niesławny czarny Chevrolet numer 3 Earnhardta wjechał w poślizg na torze wyścigowym, zanim uderzył w ścianę na szczycie zakrętu.

Według standardów NASCAR wrak nie wyglądał zbyt poważnie. Ani samochód Earnhardta, ani samochód Kena Schradera, który później w niego wjechał, nie wzbiły się w powietrze ani nie zapaliły. Ale Schrader wysiadł z samochodu i odszedł; Earnhardt nie. Człowiek znany jako Zastraszacz zginął tego dnia na torze wyścigowym.

W tym czasie w sporcie nękały zgony. W 2000 roku kierowcy NASCAR Tony Roper, Adam Petty i Kenny Irwin zginęli podczas wyścigów. Wiadomość wkrótce stała się jasna dla urzędników NASCAR: sport musiał stać się bezpieczniejszy.

W 2007 roku, kilka lat badań, testów i prac rozwojowych zaowocowało powstaniem Car of Tomorrow (COT), całkowicie przeprojektowanego samochodu wyścigowego NASCAR, zbudowanego z naciskiem na bezpieczeństwo kierowcy i, co dziwne, cięcie kosztów.

Nowy samochód jest nieco większy, trochę mniej aerodynamiczny, znacznie mniej wrażliwy na uderzenia innych samochodów i bardziej stabilny przy prędkości. Wszyscy rywalizujący producenci — Chevrolet, Ford, Dodge i Toyota — używają tego samego szablonu do budowy swoich samochodów wyścigowych, aby uczynić konkurencję bardziej wyrównaną.

W tym artykule przyjrzymy się samochodowi jutra NASCAR – jak został opracowany, dlaczego różni się od poprzednich samochodów seryjnych i dlaczego, pomimo chwalenia się ulepszonymi funkcjami bezpieczeństwa, syn Dale'a Earnhardta był ostrym krytykiem.

1. Badania i rozwój
2. Aerodynamika
3. Produkcja i standaryzacja
4. Ulepszenia bezpieczeństwa
5. Reakcja na samochód jutra NASCAR

­

Minęły dziesięciolecia, odkąd wyścigówki NASCAR były po prostu zmodyfikowanymi wersjami samochodów, które można było kupić z zapasów znalezionych w salonie lokalnego dealera (stąd termin „samochód seryjny”). W dzisiejszych czasach samochód wyścigowy NASCAR składa się ze stalowej ramy rurowej pokrytej cienką blachą i napędzany oldschoolowym silnikiem V-8 o dużej pojemności skokowej.

Zespoły wyścigowe budują samochody w oparciu o specyfikacje i wytyczne określone przez NASCAR. Podczas gdy samochody noszą nazwy takie jak Impala i Fusion, kiedy reprezentują producentów takich jak Chevrolet i Ford, prawda jest taka, że ​​nie przypominają samochodów, które można kupić w fabryce. Nawet reflektory są jedynie dekoracyjnymi naklejkami.

Nowe samochody muszą ważyć co najmniej 3400 funtów (1542 kg), przy czym co najmniej 1625 funtów (737 kg) tej wagi znajduje się po prawej stronie samochodu. Pamiętaj, że to strona, która przyjmuje najwięcej kary, jeśli trafi w ścianę.

Rozwój Car of Tomorrow trwał około pięciu lat. W tym czasie przeszedł szereg testów, w tym w tunelach aerodynamicznych, symulacje komputerowe i oczywiście testy na torze.

Car of Tomorrow po raz pierwszy wystartował na torze Bristol Motor Speedway w marcu 2007 roku i był używany w 16 wyścigach w tym sezonie, zanim startował w każdym wyścigu w sezonie 2008. Pierwotnie Samochód Jutra nie miał być używany w pełnym wymiarze godzin aż do sezonu wyścigowego 2009; jednak został oddany do użytku w pełnym wymiarze rok wcześniej [źródło: NBC Sports ].

Podobnie jak w przypadku samochodu ulicznego, w projektowaniu samochodu wyścigowego jest wiele prób i błędów. Na przykład w nowym samochodzie pianka, która została zaprojektowana do pochłaniania energii podczas zderzenia bocznego, faktycznie stopiła się (w wyniku pobliskiego odcinka rury wydechowej) i wypuściła dym podczas wyścigu w Martinsville w 2007 roku. Po wyścigu NASCAR zamówił mniej pianki i poprawioną wersję osłony termicznej, aby chronić kierowcę [źródło: Bernstein ].

Car of Tomorrow wygląda nieco inaczej niż poprzednicy konkurenci z serii. W następnej sekcji dowiemy się dlaczego.

­

Kiedy w 2007 roku zaprezentowano Car of Tomorrow, bystrzy fani wyścigów od razu wiedzieli, że coś jest inne. Samochody były zauważalnie większe, miały spojlery na bagażniku i wszystkie – niezależnie od tego, czy były to dodge’y, fordy, chevrolety czy toyoty – wyglądały niesamowicie podobnie.

Nowy samochód jest o kilka cali szerszy i dłuższy niż poprzednie samochody wyścigowe NASCAR, które zostały pierwotnie wprowadzone w 1981 roku. Jest również bardziej bokserski, mniej aerodynamiczny i wolniejszy.

Chwileczkę – samochód wyścigowy, który jest wolniejszy i nie tak aerodynamiczny jak jego poprzednik? Czy nie wydaje się to przeciwieństwem tego, co zwykle chcą robić inżynierowie? Niekoniecznie. W tym przypadku urzędnicy NASCAR chcieli samochodu, który byłby nie tylko bezpieczniejszy, ale także łatwiejszy do kontrolowania.

Jednym ze sposobów, w jaki to zrobili, było dodanie rozdzielacza do dolnej krawędzi przedniego pasa. Splitter to poziomy panel, który rozciąga się na zewnątrz od dolnej części przodu samochodu, aby zapewnić dodatkową siłę docisku. Bokserski korpus zmniejsza również płynny przepływ powietrza po powierzchni. Rezultatem jest wyścigówka NASCAR, która jest nieco wolniejsza i bardziej kontrolowana przez kierowcę. Teraz osiągają średnio około 180 do 190 mil na godzinę (290 do 306 kilometrów na godzinę) na torze, podczas gdy poprzedni projekt był w stanie osiągnąć znacznie ponad 200 mil na godzinę (322 kilometry na godzinę).

Ale jedna zaleta samochodu bokserskiego oznacza większy nacisk na szkicowanie – klasyczny manewr NASCAR, w którym kierowca ściśle podąża za innym samochodem, podczas gdy ten przemieszcza powietrze przed obydwoma pojazdami. W odpowiednim momencie samochód nadążający może w pełni wykorzystać ten zmniejszony opór wiatru i procę do przodu, aby wyprzedzić samochód prowadzący – czasami w celu zwycięstwa w wyścigu. Mniej aerodynamiczny kształt „Samochodu jutra” sprawia, że ​​umiejętności kreślarskie kierowcy są jeszcze ważniejsze.

W dalszej części przyjrzymy się, w jaki sposób Car of Tomorrow wyrównuje szanse wszystkich drużyn rywalizujących w serii NASCAR – niezależnie od tego, czy mają naklejkę Toyoty, czy Dodge.

­­

Wraz z pojawieniem się Car of Tomorrow samochody używane przez różne zespoły są znacznie bardziej ujednolicone, co sprawia, że ​​NASCAR bardziej przypomina wyścigi specjalne niż kiedykolwiek wcześniej. Spec racing to forma rywalizacji, w której kierowcy rywalizują w niemal identycznych pojazdach. Kiedy każdy samochód na torze jest przygotowany w ten sam sposób, wyścig staje się bardziej o umiejętności kierowcy niż inżynierię i kto ma najwięcej pieniędzy na zbudowanie najlepszego samochodu wyścigowego.

Car of Tomorrow może być również postrzegany jako środek oszczędnościowy dla rywalizujących zespołów. W poprzednich latach zespoły NASCAR musiały zbudować kilka różnych samochodów na różne tory na torze NASCAR. Zbudowali różne samochody do krótkich torów, torów drogowych i superspeedów. Car of Tomorrow wykorzystuje tę samą ramę, klatkę bezpieczeństwa i karoserię na wszystkich różnych typach torów wyścigowych. Oczywiście większość zespołów ma więcej niż jeden samochód; głównie dlatego, że zawsze istnieje szansa, że ​​kierowca może zniszczyć jeden podczas treningu lub kwalifikacji.

Krytycy twierdzą jednak, że zbudowanie nowego samochodu było wielomilionową inwestycją dla zespołów wyścigowych – ponieważ musieli odrzucić wszystkie stare samochody na rzecz nowego projektu – i tak naprawdę nie skorzystają na obniżeniu kosztów Nadchodzących latach.

Jednocześnie wielu fanów twierdzi, że tworzenie mniej więcej takich samych samochodów odbiega od czasów NASCAR „biegnij, co przyniosłeś”, kiedy różne pojazdy ścigały się ze sobą. Wielu fanów powiedziało, że nie chcą oglądać serii wyścigów specjalnych, ale zamiast tego chcą wyścigu, w którym jest powód, dla którego Dodge może pokonać Forda i odwrotnie.

W następnej sekcji zbadamy główny powód, dla którego Car of Tomorrow został opracowany przez NASCAR: bezpieczeństwo.

Celem inżynierów NASCAR było zbudowanie samochodu, który byłby w stanie wytrzymać więcej kar na torze niż kiedykolwiek wcześniej, miejmy nadzieję, że przy okazji uratuje życie. W kwietniu 2008 roku kierowca Michael McDowell wyszedł z pokręconego, płonącego wraku, gdy jego Toyota Camry uderzyła w ścianę z prędkością 180 mil na godzinę (290 kilometrów na godzinę), a następnie kilkakrotnie przewróciła. Opowiadający na Texas Motor Speedway tego dnia wspominali o ulepszonych funkcjach bezpieczeństwa nowych samochodów.

Car of Tomorrow został zaprojektowany tak, aby pozostawić więcej miejsca wokół kierowcy. Kokpit jest o 2 cale (5,1 cm) wyższy i 4 cale (10,2 cm) szerszy, a kierowca siedzi bardziej w kierunku środka samochodu, aby zwiększyć strefę zgniotu samochodu. Te strefy zgniotu mają za zadanie pochłaniać energię kinetyczną uderzenia i, jak sama nazwa wskazuje, zgniatać podczas zderzenia. Główną ideą jest odwrócenie energii uderzenia od kierowcy poprzez umożliwienie konstrukcji pojazdu wchłonięcia większości siły.

Okna też są większe; funkcja zaprojektowana, aby umożliwić kierowcy szybszą ucieczkę z samochodu. Ponadto drzwi są wypełnione kilkunastocentymetrową grubą pianką, która pomaga amortyzować uderzenia. Drzwi po stronie kierowcy mają stalowe pręty w tym samym celu. Kolejny postęp techniczny w samochodzie przyszłości NASCAR: sztywniejszy fotel kierowcy. Celem jest lepsze wsparcie kierowców, gdy doświadczają wysokich przeciążeń [źródło: Murray ].

Ogniwo paliwowe, w którym przechowywana jest wysokooktanowa benzyna wyścigowa, jest teraz mniejsze. Mieści około 17,5 galonów (66 litrów) paliwa, w porównaniu z 22 galonami (83 litry) w poprzednim projekcie samochodu [źródło: FOX Sports ]. Sama cela też ma grubsze ściany. Mniej paliwa i grubszy zbiornik to mniejsze prawdopodobieństwo wycieku paliwa i prawdopodobnie dużego pożaru.

Czy wszystkie te dodatkowe funkcje bezpieczeństwa rzeczywiście działały? Czy nowy samochód sprawdził się na torze? Cóż, odkąd samochód został wprowadzony w 2007 roku, wciąż może być trochę za wcześnie, aby to stwierdzić. Do tej pory ostatnią osobą, która zginęła w wyścigu NASCAR, był Dale Earnhardt Sr. Być może Samochód Jutra może tak to utrzymać.

Do tej pory rozumiesz, że samochód jutra NASCAR jest inny. Ale jak podoba się to fanom? I dlaczego Dale Earnhardt Jr. tak krytykował to w mediach? Dowiemy się dlaczego w następnej sekcji.

­

Pomimo tego, że był dużym krokiem naprzód w zakresie bezpieczeństwa kierowców, samochód jutra był trudną sprzedażą dla zagorzałych fanów NASCAR.

Fani NASCAR wyrazili swoje niezadowolenie z Car of Tomorrow na wielu poziomach. Wielu nie lubi zwiększonych rozmiarów samochodu, jego wyglądu, bardziej bokserskiego kształtu, zmniejszonych prędkości na torze i sposobu, w jaki różni konkurujący producenci obsługują obecnie prawie identyczne maszyny. Ale nie tylko fani narzekają.

Kierowcy skrytykowali prowadzenie samochodu. Wielu narzekało, że muszą ponownie uczyć się swoich strategii jazdy na tych samych torach, na których zawsze się ścigali. Wielu kierowców twierdzi, że samochód nie skręca prawie tak dobrze, jak stary, i że docisk aerodynamiczny to efekt przepływu powietrza (a raczej braku docisku w warunkach przeciągu), który pozornie popycha wlokący się samochód w kierunku ściany na zmianę -- jest znacznie gorszy niż wcześniej, a nowy samochód miał rozwiązać ten problem.

Dale Earnhardt, Jr., którego śmierć ojca w 2001 roku pobudziła rozwój samochodu, otwarcie go krytykował. „Myślę, że… samochód nie jest gotowym produktem” – powiedział Earnhardt w październiku 2008 roku. „Za każdym razem, gdy zdecydują się iść naprzód i ewoluować, i pozwolić, aby ten samochód zmienił się i stał się lepszym samochodem wyścigowym, będziemy gotowi to zrobić ale do tego czasu naprawdę nie mamy wyboru w tej sprawie” [źródło: NBC Sports ].

Ci, którzy wspierają samochód, twierdzą, że położyli większy nacisk na umiejętności kierowcy. Inni twierdzą, że ochrona życia kierowców powinna być ważniejsza niż ekscytujący wyścig, a bezpieczniejszy samochód jest lepszy dla wszystkich zaangażowanych w ten sport. Jednocześnie Earnhardt i kilku innych kierowców przyznało, że samochód jest stopniowo ulepszany z każdym rokiem. Ponadto NASCAR nie planuje się go pozbyć. Wygląda na to, że Samochód Jutra przez długi czas ma być Samochodem Współczesności.

Aby uzyskać więcej informacji na temat NASCAR i innych tematów związanych z NASCAR, skorzystaj z łączy na następnej stronie.

Powiązane artykuły