Jak działa surrealizm

Fantastyczne, absurdalne, groteskowe, nieprawdopodobne, erotyczne, dziwaczne lub urzekające; bez względu na to, jakie słowa przychodzą ci do głowy, gdy widzisz dzieło sztuki surrealistycznej, prawdopodobnie nadal masz pojęcie, że to, na co patrzysz, jest rzeczywiście sztuką surrealistyczną – lub przynajmniej bliską relacją artystyczną.

Ruch surrealizmu , który dziś kojarzony jest najczęściej z jego malarstwem, przeżywał swój rozkwit w latach 20. i 30. XX wieku. Ale aby naprawdę zrozumieć, o co chodzi w surrealizmie, najpierw musimy zbadać, co szykowało się w świecie sztuki i na całym świecie, aby przygotować grunt pod surrealistów. Kilka ruchów artystycznych, które nastąpiły na przełomie wieków, prawdopodobnie odegrało rolę w tworzeniu surrealizmu, nie bardziej niż dadaizm . Dada narodził się z okropności I wojny światowej, kiedy artyści – przerażeni obrzydliwym brudem, brutalną rzezią i urazami psychicznymi związanymi z Wielką Wojną – szukali sposobów buntu przeciwko całemu społeczeństwu.

Dadaiści odwrócili się od wszystkiego, co wcześniej czczono w świecie sztuki (pomyśl o wąsatej Mona Lisie Marcela Duchampa) i traktowali przedmioty z lekceważącym i gorzkim absurdem, który wskazywał na mroczne sentymenty straumatyzowanych artystów. Ich celem było zszokowanie świata i pobudzenie kulturowego przebudzenia, próbując jednocześnie uwolnić ich podświadomość i skorzystać z katharsis, jakie dostarczał proces artystyczny.

Dadaizm był raczej nastawieniem niż określonym stylem i poruszał się po trajektorii podobnej do trajektorii psychoanalityków, takich jak Freud i Jung, których prace miały również duży wpływ na surrealistów. Kiedy ognisty duch dadaizmu zaczął się osadzać w następstwie wojny, wielu artystów tego ruchu pogrążyło się w nieziemskim i enigmatycznym stylu surrealizmu, który był jeszcze bardziej zaangażowany w ideę odblokowania nieświadomości i zagłębienia się w świat marzenia .

Surrealizm pojawił się również w kontekście szybko rozwijającego się krajobrazu technologicznego i głównego nurtu modernizacji początku XX wieku. Surrealiści byli przeciwni tej ewolucji; służyło do zwiększenia ich potrzeby buntu kulturowego. Na następnej stronie przyjrzymy się bliżej niektórym kluczowym założeniom ruchu surrealistycznego.

1. Techniki i filozofie surrealizmu
2. Historia surrealizmu
3. Artyści surrealiści

Podobnie jak w przypadku dadaizmu, jedną z podstawowych technik praktykowanych przez wielu surrealistów był proces automatyzmu. Podobnie jak w przypadku innych artystycznych przejawów, takich jak improwizowany free jazz, automatyzm polega na pisaniu i rysowaniu przy jak najmniejszej świadomej kontroli.

Ta technika została uznana za wartościową, ponieważ surrealiści wierzyli, że pozwala im dotrzeć do ich podświadomości i zbadać sfery ich wewnętrznej psychiki, jednocześnie konsekwentnie poszerzając to terytorium. Sny również miały wielkie znaczenie, ponieważ uważano je za główną drogę do pierwotnego ja, otoczonego tym, co uważali za sztucznie skonstruowaną świadomość kulturową. W uzupełnieniu tego, sztuka surrealistyczna czasami zawierała powtarzającą się symbolikę, aby przekazać różne intencje. Na przykład Dalí słynął ze swoich miękkich zegarków, które miały wyrażać ideę, że czas jest płynny. Mrówki oznaczały rozkład i przemiany, podczas gdy szuflady symbolizowały wspomnienia, które można zamknąć.

Tworzenie dziwnych i często prowokujących do myślenia zestawień to kolejna podstawowa technika surrealizmu, w której fragmenty łączą się w niekonwencjonalnych kontekstach. W rzeczywistości, im bardziej różne elementy układanki różniły się od siebie – i im większe było poczucie, że nowo odnaleziony związek jest autentyczny – tym głębsze było przekonanie, że przekazywane jest przesłanie. Odnosi się to do samego słowa „surrealistyczny”, które miało wyrażać ideę, że surrealizm wykracza poza przyziemną rzeczywistość, że ją reformuje i przekracza.

Surrealistyczne obrazy często pozostawiają widza zdezorientowanego lub upiornego wrażenia. Poza szalonymi zestawieniami, sztuka może przedstawiać groźne cienie rzucane przez postacie czyhające tuż za kadrem lub powykręcane przedmioty, które wyglądają jak postacie z koszmaru lub halucynacji. Elementy, które wielu może uznać za przewrotne lub groteskowe, są uczciwą grą, a erotyka często również odgrywa tu rolę. Ogólnie rzecz biorąc, surrealizm może łatwo odejść jako niepokojący, a przynajmniej nieco niepokojący.

Teraz, gdy przyjrzeliśmy się niektórym charakterystycznym cechom surrealizmu, przyjrzyjmy się bliżej, kto założył ten ruch, a także innym kreatywnym uczonym, który zdefiniował styl surrealistyczny.

Fundacja Gala-Salvador Dalí

Aby zobaczyć dzieła Salvadora Dalí i innych surrealistów, odwiedź stronę internetową Fundacji Gala-Salvador Dalí , a także podobne muzea i instytucje artystyczne.

Gorliwość ruchu dadaistycznego zaczęła słabnąć około 1924 roku, a wielu jego praktykujących zaczęło przechodzić do stylu surrealizmu. Ruch został formalnie zapoczątkowany przez André Bretona, paryskiego pisarza, który wydał manifest zawierający słownik i encyklopedyczną definicję słowa „surrealizm”. Można znaleźć różne tłumaczenia tych dwóch, ale jedno tłumaczenie R. Seavera i HR Lane'a pojawia się w ich książce „André Breton, Manifestoes of Surrealism”.

Hasło słownikowe definiuje rzeczownik surrealizm jako:

While the encyclopedia entry describes the philosophy Surrealism as:

[source: Charles Harrison and Paul Wood ]

At first Surrealism was mainly concentrated in literature, but the movement gradually expanded to include other artistic genres. Painters and other visual artists were quickly brought into the loop, and their first group exhibition debuted in 1925.

Although Breton's group was based in Paris, Surrealist groups started to spring up in other cities, too. Often they would publish journals and reviews; Breton, for example, published "La Révolution surréaliste" ("The Surrealist Revolution"). The groups would also meet to discuss current events, argue philosophical points and collaborate on different projects.

It wasn't all fun and games, however. Bitter arguments and spiteful rivalries often raged among the different artists, sometimes causing groups to splinter into competing factions.

Breton on the Auction Block

In 2008, the sole known surviving copy of Breton's Surrealist Manifesto along with eight of his other manuscripts went up for auction. Although the nine documents were first auctioned off individually, bidding for the documents as a single lot surpassed those primary sale prices -- much to the relief of many in the art world. The founder of Le Musée des Lettres et Manuscrits, Gérard Lhéritier, acquired the entire set with a bid of more than 3 million euros.

The best-known Surrealist today is probably Salvador Dalí , but there were many artists in the Surrealist movement, both officially and unofficially. Here are a few examples:

For more on art movements and world-class artists like Jackson Pollock and Pablo Picasso, follow the links on the next page.

Other Endeavors of the Surrealists

Although perhaps best known for their painting, the Surrealists often crossed genres, dabbling in mediums such as writing, filmmaking, installation art, photography, sculpting, jewelry making and furniture designing. Surrealism also involved political and economic agendas as well.

Related Articles