Był czas, kiedy baseball , piłka nożna i koszykówka były najlepszymi sportami dla dzieci. Ale dzisiejsi nastolatkowie wychowali się w MTV i Internecie i nie zawsze mają cierpliwość, by wytrzymać cztery kwartały czy dziewięć rund. Chcą działania. Chcą szybkości. Chcą sportów ekstremalnych.
Na początku lat 90. niektórzy ludzie z pokolenia X i Y zaczęli wycofywać się z tradycyjnych wydarzeń sportowych i zamiast tego zwracać uwagę na skateparki i stoki narciarskie, gdzie indywidualiści, tacy jak Tony Hawk i Shaun Palmer, przenosili sport do granic możliwości. W sportowej sieci kablowej ESPN dyrektor programistyczny Ron Semiao zauważył tę zmianę. W 1993 roku wyobraził sobie nowe telewizyjne wydarzenie sportowe – rodzaj Olimpiady na szybkość. Znajdą się w nim sporty ekstremalne, takie jak jazda na rolkach, saneczkarstwo uliczne i jazda na deskorolce. Sportowcy skakali, przewracali się i kręcili, próbując prześcignąć się w szybszych i bardziej skandalicznych trikach.
24 czerwca 1995 r. w Middletown w stanie RI odbyły się pierwsze Extreme Games (nazwa została zmieniona na X Games w następnym roku) na oczach prawie 200 000 widzów w Middletown, RI. skoki, eko-wyzwania, kolarstwo górskie i skysurfing. Początkowo nie wszyscy traktowali ten pomysł poważnie. Jeden z felietonistów USA Today napisał: „Jeśli przypniesz swojego najlepszego przyjaciela do maski Forda Falcona z 1972 r., przejedź nim przez urwisko, żonglując trójką dzieci i piłą łańcuchową po drodze w dół i bezpiecznie wyląduj podczas stania na rękach, oni” Nagram to, pokażę i nazwam nowym sportem” [źródło: Pickert ].
Jednak to Semiao śmiał się ostatni. X Games szybko weszło do głównego nurtu, wzbudzając zainteresowanie sponsorów o wartości wielu milionów dolarów, takich jak Mountain Dew, Saturn i Taco Bell. Impreza sportów ekstremalnych stała się tak popularna, że ESPN uruchomiło Winter X Games w 1997 roku, dodając takie sporty jak snowboard i skutery śnieżne. Do 2002 roku X Games przyciągnęło telewizyjną widownię prawie 63 miliony ludzi [źródło: ESPN ].
