Jak trenować własne dziecko?

Gdy Twoje dziecko zacznie uprawiać sport, czas – zarówno Twój, jak i Twojego dziecka – zostanie pochłonięty przez tę nową aktywność. Często pojawia się wezwanie do rodzica, aby zgłosił się na ochotnika jako trener zespołu i spędził kilka następnych miesięcy na próbach zaganiania kotów. I tak będziesz przesiedzieć gry i ćwiczenia, więc nie będzie dużej różnicy w czasie, prawda? A jeśli stanowisko coachingowe ma objąć przypadkowy rodzic, dlaczego nie miałbyś to być Ty?

Aby odpowiedzieć na te pytania, trzeba jeszcze trochę przemyśleć. Wielu trenerów młodzieżowych zaczyna trenować, ponieważ ich syn lub córka grają w drużynie, która potrzebuje trenera. Jednak rodzice, którzy są trenerami, nie zawsze są do tego wykwalifikowani. Jeśli zostałeś poproszony o trenowanie, upewnij się, że rozumiesz, jak grać i trenować grę lub zobowiąż się do nauki. Żaden zawodnik nie chce grać dla trenera – zwłaszcza własnego rodzica – który nie wie, co się dzieje.

Niezależnie od umiejętności trenera rodzica/wolontariusza, istnieje możliwość podzielenia się wspaniałym doświadczeniem z dzieckiem. Istnieje również możliwość wbicia klina w relacje z dzieckiem.

Jeśli masz problemy z temperamentem, cierpliwością lub komunikacją z dziećmi, które mogą Cię słuchać lub nie, coaching zdecydowanie nie jest dla Ciebie. W przeciwnym razie trenowanie zespołu, w którym gra Twoje dziecko, może być zabawnym, satysfakcjonującym doświadczeniem zarówno dla rodzica, jak i dziecka.

Kolejna rzecz do rozważenia: czy Twoje dziecko w ogóle chce, abyś trenował? Możesz oszczędzić swojemu związkowi wielu kłopotów, bezpośrednio pytając dziecko w sposób, który pozwoli mu odpowiedzieć zgodnie z prawdą. Niektórzy rodzice są tak podekscytowani i entuzjastycznie nastawieni do zostania trenerami, że przewyższa to podekscytowanie i entuzjazm dziecka, a nawet bezpośrednio je zmniejsza. Jeśli Twoje dziecko jest ambiwalentne lub wydaje się niepewne sytuacji, pozwól komuś innemu trenować, abyś mógł być jego największym fanem na trybunach.

Zanim zaczniesz się zanurzać, weź pod uwagę wiek swojego dziecka – młodsze dzieci bawią się dla czystej radości z zabawy. Mogą być mniej zainteresowani rozwinięciem się w sportowego wyróżnienia dla swojego trenera/rodzica, niż po prostu dobrą zabawą, spaleniem energii i nawiązaniem nowych znajomości.

Jak więc trenować własne dziecko, wykorzystywać doświadczenie do budowania więzi i utrzymywania harmonii zarówno w zespole, jak i w domu? Czytaj dalej aby się dowiedzieć.

Zanim zdecydujesz się rozpocząć coaching własnego dziecka, upewnij się, że robisz to z właściwych powodów:

Jeśli spróbujesz trenować swoje dziecko aż do kariery pro-sportowej, ryzykujesz, że będziesz faworyzować swoje dziecko, jeśli chodzi o przydzielanie pozycji, wybór początkowego składu i decydowanie, kto pojawi się w grze w kluczowych momentach. Inni rodzice będą wrażliwi na wszelkie postrzegane faworyzowanie z Twojej strony. To cienka granica, ponieważ nie chcesz też nadmiernie rekompensować postrzeganego faworyzowania przez bycie wyjątkowo surowym dla własnego dziecka.

Jak pogodzić bycie rodzicem i bycie coachem? Upewnij się, że zarówno ty, jak i twoje dziecko podzielacie to zrozumienie: w domu i poza terenem jesteś rodzicem, a nie trenerem. Na boisku jesteś trenerem, a nie rodzicem.

Jeśli będziesz trenować drużyny swojego dziecka przez kilka sezonów, rozważ zrobienie sobie przerwy na sezon lub dwa. To pozwoli Twojemu dziecku nauczyć się grać w różnych stylach coachingu i usunie piętno bycia „dzieckiem trenera”. Kiedy inne dzieci narzekają na coś, co robisz jako trener (i zrobią to), szybko się uspokoją, gdy twoje dziecko będzie się wędrować.

Jednocześnie ważne jest, aby jako trener uczyć podstaw gry. Jako rodzic/trener miej oko na podnoszenie poziomu umiejętności wszystkich graczy w drużynie.

Bardziej prawdopodobne jest, że odniesiesz sukces w trenowaniu własnego dziecka, jeśli uznasz, że możesz trenować swoje dziecko bez okazywania faworyzowania, trenować wszystkich zawodników jednakowo, nie będąc zbyt surowym dla własnego dziecka i zyskać szacunek swojego dziecka, jak każdy inny trener mógł.

Jednym z ważnych (i często pomijanym) aspektem skutecznego coachingu własnego dziecka jest dobra zabawa. Jeśli dobrze się bawisz, szanse na to, że twoje dziecko – i inni gracze – też będą. Jeśli chcesz mieć pewność, że trenowanie własnego dziecka jest pozytywnym doświadczeniem, nie zapominaj – to naprawdę tylko gra.

Więcej informacji na temat coachingu własnego dziecka znajdziesz na następnej stronie.

Powiązane artykuły