Jaki jest wskaźnik szminki?

Po I wojnie światowej pruderia epoki wiktoriańskiej zaczęła zanikać, gdy żądne przygód dziewczyny odważyły ​​się pokazywać więcej łydek pod spódnicami. Klapy przystrojone w opaski na głowę i krótkie, bezkształtne sukienki charakteryzowały dekadencję szalonych lat dwudziestych. Jednak styl kobiet zmienił się po krachu na giełdzie w 1929 roku, a podczas Wielkiego Kryzysu obszycia z powrotem opadły na podłogę.

W 1926 ekonomista George Taylor zauważył tę zmienną modę. Podobnie jak na giełdzie, długość wielu kobiecych sukienek również spadała ze swoistą synchronicznością. Być może ten indeks , jak ukuł go Taylor, odzwierciedla psychologiczny wpływ ponurej gospodarki na społeczeństwo. To nie był czas na pochopne świętowanie i podejmowanie ryzyka; zamiast tego Wielki Kryzys wezwał do powrotu do skromności fiskalnej.

Przez jakiś czas indeks dołków Taylora wydawał się mieć siłę utrzymywania małej czarnej sukienki. Kiedy pojawiła się moda na mikro minispódniczki z lat 60., rynek się rozkręcił. Następnie, wraz z arabskim embargiem na ropę w 1973 r., modne stały się długie spódniczki maxi, gdy ceny akcji spadły. W latach 80., być może ze względu na seksistowski wydźwięk indeksu, męskie krawaty stały się najchętniej wybieranym fotelem ekonomicznym. Wąskie krawaty zapowiadały hossę na rynku, a szersze oznaczały spadającego niedźwiedzia [źródło: Andrew ].

Oczywiście inwestorzy nie przeglądają najnowszych katalogów Bloomingdale, aby zdecydować, kiedy kupić, a kiedy sprzedać. Zamiast tego indeksy hemline i tie są tylko kilkoma naciąganymi wskaźnikami, które przedsiębiorczy ekonomiści wymyślali przez lata. Ilość opadów śniegu w Boże Narodzenie w Bostonie, zdjęcia niedźwiedzi i byków w głównych magazynach oraz wyniki Super Bowl zostały uznane za ekonomiczne wróżby. (A profesjonaliści finansowi ufają im, że prognozują wyniki rynkowe na poziomie talii kart Tarota.)

Nie oznacza to, że zachowanie konsumentów nie ma uzasadnionego związku z gospodarką. Wydatki konsumpcyjne napędzają gospodarkę bardziej niż jakikolwiek inny pojedynczy składnik, stanowiąc ponad połowę produktu krajowego brutto [źródło: Investopedia ]. Ale ostatecznie decyzja o wydatkach lub oszczędzaniu zależy w dużej mierze od zaufania konsumentów do bezpieczeństwa rynku.

­

Wydatki konsumenckie nie są stałą miarą, na której ekonomiści mogą polegać podczas majstrowania przy rynku. Zamiast tego, gdy budżety się kurczą, wydatki często idą w ich ślady. Na przykład, gdy gospodarka się pogarsza, ludzie są bardziej skłonni do zaopatrywania się w niepsującą się żywność , taką jak ryż i warzywa w puszkach. Kiedy wracamy do czerni, czas na świeże mięso i desery. Rozumiejąc, co konsumenci są gotowi poświęcić, a także małe luksusy, które pomagają im przetrwać burze finansowe, ekonomiści mogą lepiej przewidzieć, jak i kiedy rynek może się odbić.

Jednym z głównych sposobów przewidywania przez analityków zachowań związanych z wydatkami jest indeks zaufania konsumentów (ang. Consumer Confidence Index , CCI ). Im bardziej różnorodna jest perspektywa zatrudnienia, dochodów i oszczędności w całym kraju, tym większe zaufanie mamy do rynku, jeśli chodzi o ochronę naszych aktywów – i tym więcej pieniędzy prawdopodobnie wydamy i zainwestujemy. Organizacja non-profit Conference Board przygotowuje miesięczny CCI na podstawie ankiety obejmującej 5000 reprezentatywnych amerykańskich gospodarstw domowych. Dzięki temu inwestorzy mają jaśniejszy obraz tego, gdzie kupować i sprzedawać akcje , a Fed może dostosować stopy procentowe, aby zachęcić konsumentów.

Dziś analitycy zwracają szczególną uwagę na zachowania konsumentów. Bezrobocie wzrosło do 7,2 proc. w grudniu 2008 r. i może wzrosnąć do 9 proc. do 2010 r., jeśli utrzymają się obecne trendy [źródło: Rampell ]. Gwałtowne przejęcia nieruchomości, wyższe koszty żywności i malejące oszczędności emerytalne spotęgowały niepokój społeczeństwa. W styczniu 2009 CCI osiągnął najniższy poziom w historii [źródło: Mantell ].

Ale ekonomiści nie polegają wyłącznie na CCI dla danych konsumenckich. Zwracają również uwagę na określone towary i branże, które przynoszą wyższe zyski podczas załamania rynku, aby uzyskać lepszy obraz tego, co dzieje się z konsumentami. Chcesz mieć takie oszacowanie zaufania konsumentów w dzisiejszych czasach? Zapytaj kobietę , kiedy ostatnio kupiła tubkę szminki.

Teoria giełdy Super Bowl

Przez 15 lat między Super Bowl a giełdą istniała niesamowita korelacja. Począwszy od pierwszego Super Bowl w 1967 roku, ilekroć drużyna National Football Conference (NFC) wygrywała, giełda rosła. Kiedy zwyciężyła Konferencja Futbolu Amerykańskiego (AFC), stało się odwrotnie. Trwało to do 1984 roku, kiedy AFC Los Angeles Raiders zdobyli tytuł, a giełda nie potknęła się o nic. Zamiast tego giełda nowojorska odnotowała 1,6-procentowy wzrost [źródło: Andrew ].

­­

Jednym z wzorców w wydatkach kobiet z czasów Wielkiego Kryzysu , którego George Taylor nie zauważył, był 25-procentowy wzrost sprzedaży kosmetyków [źródło: Economist ]. Kiedy podobny wzrost miał miejsce w czasach kryzysu gospodarczego w latach 1990 i 2001, tego rodzaju zachowania konsumenckie nie umknęły Leonardowi Lauderowi, prezesowi Estee Lauder Companies, które produkują linie kosmetyczne Estee Lauder, Clinique i MAC.

Lauder szczególnie zainteresował się wzrostem zakupów szminek. Jesienią 2001 roku, kiedy gospodarka załamała się po atakach z 11 września, sprzedaż szminek Estee Lauder wzrosła o 11 procent [źródło: Economist ]. Ten trend w wydatkach uznaniowych (lub nieistotnych) stał się znany jako wskaźnik szminki .

Kiedy kobiet nie stać na droższe przyjemności, zastanawiał się Lauder, szminka jest tańszym kompromisem. Jeśli kobieta tęskni za nową torebką Chanel, która znacznie przekracza jej budżet, wybór tubki pomadki Rouge Allure za 30 dolarów w limitowanej edycji Violet Diamond może wydawać się oszczędną decyzją zakupową. Ponadto kobiety, które noszą szminkę, prawdopodobnie nakładają ją ponownie co najmniej kilka razy dziennie. Taka natychmiastowa gratyfikacja może złagodzić chęć robienia większych zakupów [źródło: Schaefer ].

Ale ostatnie trendy zakupowe rozmazały ważność wskaźnika szminki. Sprzedaż szminek w pierwszym kwartale 2008 r. spadła o 3,3 proc. w supermarketach i drogeriach oraz o 13 proc. w domach towarowych [źródło: Schaefer ]. Porównanie produktu krajowego brutto w USA i sprzedaży szminek w latach 1989-2007 ujawnia kilka równoległych ścieżek [źródło: Economist ]. Nawet gdy gospodarka śpiewa, sprzedaż szminek rośnie. Podobnie jak fatalna wada indeksu linii brzegowych, popularność szminki ostatecznie opiera się na trendach w modzie, a nie na giełdzie .

Zamiast tego niektórzy badacze rynku zasugerowali rozszerzenie indeksu szminek na wszystkie produkty kosmetyczne. W przeszłości konsumenci nie porzucili całkowicie swoich zabiegów kosmetycznych w złych gospodarkach; po prostu mogą nie preferować noszenia szminki. Na przykład L'Oreal odnotował w 2008 r. wzrost sprzedaży o 5,3 proc. [źródło: Elliot ]. W tym samym czasie liczba nowych przedstawicieli Avon wzrosła o 5 proc., przy 13-procentowym wzroście przychodów w trzecim kwartale [źródło: Avon ].

Wydatki mężczyzn nie umknęły również ekonomicznemu mikroskopowi . Po raz kolejny pojawił się indeks krawatów – ale tym razem chodzi raczej o sprzedaż niż o styl. Podobnie jak w przypadku teorii szminki, zmodernizowany indeks krawatów spekuluje, że więcej mężczyzn zakłada krawaty w miejscu pracy dla niedrogiego zwiększenia pewności siebie, podczas gdy ten ekonomiczny węzeł się rozluźnia [źródło: Friedman ].

Możesz być w recesji, jeśli…

Naukowcy odkryli pewne trendy i towary, które stały się bardziej popularne podczas recesji, w tym:

• Dłuższe, szczere popowe piosenki
• Bardziej dojrzałe rozkładówki Playboya
• cukierek
• Piwo
• Środki przeczyszczające
• Krótkie fryzury

[źródło: Lewin ]

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

­