Jakie są skutki izolacji w umyśle?

W 2000 roku politolog Robert D. Putnam wydał książkę „Bowling Alone”, w której badał malejący udział w grupach organizacyjnych w Stanach Zjednoczonych. Zamiast dołączać do lig kręglarskich, tytuł sugeruje, że obaliliśmy Johna Donne'a i staliśmy się indywidualnymi wyspami. W dzisiejszych czasach możemy liczyć na dużą liczbę znajomych na Facebooku lub obserwujących na Twitterze, ale jeśli chodzi o to, nie mamy nikogo, z kim moglibyśmy iść na kręgle.

Niektórzy ludzie pragną czasu w samotności, ale częściej niż skłonni jesteśmy przyznać, czujemy się samotni. Według badacza Johna Cacioppo z University of Chicago, 20 procent wszystkich ludzi jest nieszczęśliwych z powodu izolacji społecznej w danym momencie [źródło: Seligman ]. Od dziesięcioleci naukowcy śledzą wpływ samotności i izolacji na nasze zdrowie fizyczne. Jedno z badań z udziałem myszy wykazało, że izolacja może zwiększyć wzrost guza nowotworowego [źródło: University of Chicago Medical Center ]. Inne badanie wykazało, że izolacja jest czynnikiem ryzyka choroby na równi z paleniem i otyłością [źródło: Goleman ]. Samotność często prowadzi do stresu, który sam w sobie stanowi czynnik ryzyka w przypadku wielu warunków. Badacze poprosili uczestników o oszacowanie temperatury pokojowej po przypomnieniu sobie czasu, w którym byli zlekceważeni lub wykluczeni społecznie, a badani zgłaszali niższe temperatury niż uczestnicy, których poproszono o zapamiętanie czasów spędzonych z przyjaciółmi, co sugeruje, że faktycznie możemy odczuwać dreszcze społeczne [źródło: Association for Nauka psychologiczna ].

W ostatnich latach Cacioppo zwrócił swoją uwagę na umysły osób odizolowanych społecznie, a jego zespół odkrył, że mózgi osób samotnych reagują inaczej niż tych z silnymi sieciami społecznościowymi. Naukowcy z University of Chicago pokazali samotnym i niesamotnym fotografom ludzi zarówno w przyjemnych, jak i nieprzyjemnych sceneriach. Podczas oglądania przyjemnych zdjęć osoby niesamotne wykazały znacznie większą aktywność w części mózgu zwanej prążkowiem brzusznym niż osoby samotne. Prążkowie brzuszne odgrywa ważną rolę w uczeniu się. Jest to również część mózgowego ośrodka nagrody i może być stymulowana przez nagrody, takie jak jedzenie i miłość . Samotni badani wykazywali znacznie mniejszą aktywność w tym regionie podczas oglądania przyjemnych zdjęć, a także mieli mniejaktywność mózgu po pokazaniu nieprzyjemnych zdjęć. Kiedy niesamotni badani oglądali nieprzyjemne obrazy, wykazywali aktywność w połączeniu skroniowo -ciemieniowym , obszarze mózgu związanym z empatią; osoby niesamotne miały mniejszy odzew [źródło: University of Chicago ].

Nadal nie jest jasne, czy samotność przywraca mózgowi inne funkcje, czy też mózg predysponuje niektórych ludzi do poczucia izolacji. Czy samotność jest wynikiem niemożności zobaczenia nagród tuż przed tobą? Podczas gdy badacze rozwiązują takie pytania, badanie i inne podobne mają pewne bezpośrednie implikacje w dziedzinie zdrowia psychicznego. W 2008 roku naukowcy z University of Michigan ocenili związek między izolacją społeczną a funkcjonowaniem psychicznym. Przeprowadzili badanie, w którym zmierzono pamięć i wydajność intelektualną w grupach, które właśnie spędziły 10 minut na kontaktach towarzyskich, a także w grupach, które spędziły 10 minut na czytaniu i rozwiązywaniu krzyżówek. Grupy, które spędzały czas na interakcji z innymi, radziły sobie równie dobrze, jak grupy, które zasadniczo rozgrzewały ich mózgi [źródło:Uniwersytet Michigan ]. Być może takie wyniki można wytłumaczyć badaniami Cacioppo; prążkowie brzuszne jest przecież związane z uczeniem się. Tak więc następnym razem, gdy będziesz sięgać po krzyżówkę, aby zachować sprawność mózgu, równie dobre może być skontaktowanie się z przyjacielem.

Powiązane artykuły