Kompletny przewodnik po regionie winiarskim Doliny Aosty

Mówią, że dobre rzeczy są w małych paczkach. Oczywiście nie zawsze jest to prawdą, ale z pewnością dotyczy to włoskiego regionu winiarskiego Doliny Aosty.

Aosta to najmniejsza prowincja Włoch. Poszarpane szczyty Alp wbijają się w niebo regionu. Rzeka Dora Baltea przepływa przez nią długą, wąską doliną. Na jednym końcu znajduje się słynny herb Mont Blanc. Najbliższym większym miastem jest Turyn (Torino), w sąsiednim regionie Piemont.

Choć malutka, dolina rzeki łączy Włochy ze Szwajcarią i Francją. Rzeczywiście, Aosta jest jednym z nielicznych regionów dwujęzycznych we Włoszech – jej oficjalnymi językami są włoski i francuski. A tam, gdzie kultury przenikają się, pojawiają się ciekawe smaki. Aosta ma swoje rodzime winogrona, ale od prawie 20 stuleci uprawia również francuskie i szwajcarskie odmiany [źródło: Abney ].

Dolina Aosty ma jedno oznaczenie DOC, które obejmuje ponad 20 stylów wina [źródło: Abney ]. Wino DOC posiada certyfikat pochodzenia – to znaczy, że jego produkcja podlega pewnym kontrolom. Aosta słynie z białych win, ale godne uwagi są również czerwone. W rzeczywistości czerwienie stanowią większość produkcji doliny.

Białe winogrona Prié z Doliny Aosty wytwarzają perlé , które pokazuje jej górskie pochodzenie. Jego lokalny przydomek to „bianco dei ghiacciai” – białe wino lodowców. Jest wytrawny i cytrusowy, zachowując aromat górskich ziół [źródło: Wein-Plus ]. Perlés to żywe, zalotne wina, ani tak płaskie jak wino naturalne, ani tak musujące jak wino musujące.

W tym artykule przyjrzymy się historii, kulturze i rolnictwu regionu winiarskiego Doliny Aosty. Przyjrzymy się również bardziej szczegółowo kilku winom z Aosty. Dzięki!

1. Historia i kultura regionu winiarskiego Doliny Aosty
2. Rolnictwo w regionie winiarskim Doliny Aosty
3. Słynne wina z regionu winiarskiego Doliny Aosty

Kiedy wino trafiło do Doliny Aosty, to kwestia dyskusyjna. Niektórzy twierdzą, że został wprowadzony przez Rzymian, którzy chcieli, aby region miał strategiczne położenie. Inni twierdzą, że Salassi – tubylcy, których podbili Rzymianie – już uprawiali winogrona, gdy imperium wkroczyło do [źródło: Tango Italia ].

Tak czy inaczej, znaczenie wina szybko zostało dostrzeżone. Rzymianie stłumili przynajmniej jeden bunt, plądrując lokalne piwnice winne. Wielu historyków uważa, że ​​wino miało świętą jakość – było używane podczas egzorcyzmów [źródło: Tango Italia ].

Przez wieki obszar ten był różnie rządzony przez Ostrogotów, Bizantyjczyków, Longobardów i Francuzów Sabaudii. Pierwszymi mieszkańcami – poprzedzającymi wszystkie imperia i być może wino – byli Celtowie, których ślady pozostają w pewnych aspektach lokalnego dialektu.

Jednak dopiero w średniowieczu wina z Doliny Aosty zaczęły zyskiwać na znaczeniu w pozostałej części Europy. Położenie Aosty na skrzyżowaniu kultur włoskiej i francuskiej bez wątpienia pomogło w rozprzestrzenieniu się świata. Do dziś winiarze z regionu znani są pod francuskim słowem vigneron .

Na przełomie XIX i XX wieku na Dolinę Aosty spadło nieszczęście. Plaga grzyba Phyloxera prawie zniszczyła wszystkie uprawy winorośli – i faktycznie okradła region z kilku rodzimych odmian, których świat nigdy więcej nie zobaczy [źródło: Sonkin ].

Następnie, gdy plantatorzy wina walczyli o powrót do zdrowia, przez Europę przetoczyły się I i II wojny światowej. Dolina Aosty – wciąż region przygraniczny – była tak samo strategicznie ważna dla współczesnych armii, jak dla Rzymian. Walka i okupacja groziły wygaszeniem ducha regionu. Ale jeden religijny człowiek, ksiądz Alexandre Bougeat, pomógł utrzymać przy życiu uprawę winorośli.

Dziś powierzchnia ziemi przeznaczona pod produkcję wina jest nadal o połowę mniejsza niż w XIX wieku. Jakie są dzisiejsze winiery i jak? Dowiedz się na następnej stronie.

Valdostano

Samotne, surowe życie w górach wymaga pewnego zestawu umiejętności. Wobec braku dużych miast i szlaków handlowych trzeba być przebiegłym i niezależnym. Mieszkańcy Valle d'Aosta stali się znani jako Valdostani: kreatywni, indywidualistyczni ludzie, po części rolnicy, po części rzemieślnicy. Ich festiwale czerpały z włoskich, francuskich i niemieckich tradycji, aby rozgrzać chłodne alpejskie zimy [źródło: Wine Country ].

Co zaskakujące, tylko 15 hektarów (37 akrów) ziemi jest przeznaczonych na uprawę winorośli w Aoście. Duża część lądu znajduje się ponad kilometr (0,6 mili) nad poziomem morza. Morgex, najwyższa winnica w Europie o wysokości 1225 metrów (0,7 mili), znajduje się w Aosta [źródło: Tango Italia ].

Uprawa winogron w tym miejscu została opisana jako „trudna i heroiczna” [źródło: Tango Italia ]. Przeciętna farma jest mniejsza niż akr, a ze względu na zbocza winogrona muszą być zbierane ręcznie. Lokalna uprawa winorośli jest tak trudna, że ​​niektórzy winiarze planowali porzucić swoje winorośle do połowy XX wieku, kiedy wysiłki księdza Alexandre Bougeata pomogły przywrócić Dolinę Aosty rangę [źródło: Wein-Plus ]. Jego praca doprowadziła do powstania na początku lat 70. sześciu spółdzielni winiarskich. W 1985 roku, po jego śmierci, jego praca została nagrodzona oznaczeniem certyfikatu DOC dla całej doliny [źródło: Tango Italia ].

Winogrona Doliny Aosty są uprawiane na tarasach, na poziomach przypominających schodki przycinane lub wbudowane w boki zboczy. Pergole (trejaże napowietrzne) podtrzymują winorośl. Ogólnie rzecz biorąc, czerwienie rosną niżej, a białe wyżej – wyższe wzniesienie powoduje większą kwasowość.

Największe wyzwanie regionu – strome Alpy – jest również jednym z największych dobrodziejstw winiarzy. Chociaż niektóre zbocza są narażone na mroźne wiatry, inne są w rzeczywistości chronione przez góry. Skaliste szczyty tworzą niewielki, umiarkowany mikroklimat, w którym winogrona mogą kwitnąć [źródło: Tango Italia ]. Utrzymują również niskie opady, co oznacza, że ​​winogrona mają wyższe stężenie cukrów, a tym samym smaku.

Czy możesz skosztować gór w winach Aosty? Niektórzy tak mówią. Czytaj.

Co jeść z winem z Doliny Aosty?

Kuchnia Valle d'Aosta nie ma sobie równych we Włoszech. Lokalnie rosną jabłka i gruszki. Ziemniaki są ważną skrobią – bardziej niż w kochającej makaron reszcie Włoch [źródło: Banfi Wine Explorer ]. Wpływy francuskie widoczne są w jedzeniu, które jest bardziej skomplikowane niż inne włoskie jedzenie. Podczas gdy szef kuchni z Umbrii może po prostu upiec udziec jagnięcy, kucharz z Doliny Aosty owija jagnięcinę w ziołową skórkę z ciasta, a następnie dodaje ser. Nieugotowana, suszona powietrzem szynka – zwana „prosciutto crudo” w pozostałych Włoszech – znana jest tutaj jako „jambon de bosses”. Fontina to ulubiony lokalny ser, często podawany w charakterystycznym francuskim stylu – roztopiony w rondelku do fondue – a miejscowi nazywają go „fonduta” [źródło: Banfi Wine Explorer ].

Jeśli masz okazję skosztować wina Aosta, uważaj się za szczęściarza. Aosta produkuje najmniej wina ze wszystkich regionów Włoch. W rzeczywistości Aosta jest tak mała, a jej uprawa winorośli tak trudna, że ​​jej produkcja ogranicza się do ponad miliona butelek rocznie – z których 90 procent nigdy nie opuszcza Aosty [źródło: Abney ].

Winogrona Prié są jedynymi rodzimymi białymi winogronami Aosty. Region ma również 12 rdzennych czerwonych [źródło: Sonkin ]. Najbardziej znanym jest Picotendro (czasami nazywany Nebbiolo). Inni tubylcy to Petit Rouge, Vuillermin i Roussin de Morgex. Międzynarodowe odmiany uprawiane w Dolinie Aosty to Müller Thurgau, Chardonnay, Pinot Blanc, Pinot Noir, Merlot i Syrah.

Chociaż białe wina z Doliny Aosty cieszą się dużym zainteresowaniem, pierwszym winem z Aosty, które otrzymało status DOC – na wiele lat przed oznaczeniem regionalnym – było czerwone. To był Donnas z 1971 roku [źródło: Sonkin ]. Lokalne winogrona Petit Rouge wyprodukowały drugie wino DOC, 1972 Enfer d'Arvier.

Donnas i Enfer d'Arvier są obecnie uważane za podstrefy regionalnego DOC. Inne czerwone do wypróbowania to Fumin, Barnet, Grenache i La Sabla. Niektórzy przewidują, że Fumin będzie kolejnym „czerwonym numerem jeden” we Włoszech [źródło: Wine Country ].

Obecnie najbardziej znaną winnicą w dolinie jest Les Cretes, której Chardonnay Cuvée Bois otrzymało najwyższe wyróżnienia (tre bicchieri, czyli trzy kieliszki) od międzynarodowej grupy winiarskiej Gambero Rosso . W 2005 roku dwa inne białe rasy Aosta otrzymały to wyróżnienie: Anselmet Chardonnay i Lo Triolet's Pinot Gris [źródło: Abney ].

To, co wyróżnia biel Aosta wydaje się być alpejskie szczyty. Białka doliny Aosty są chwalone za lodowa chrupkość i mineralność. Ostatnio biały Petite Arvine przyciąga uwagę swoimi „ostrymi, krzemiennymi właściwościami” i nutami grejpfrutowo-mandarynkowymi [źródło: Sonkin ]. Winogrona pochodzą zarówno z Aosty, jak i Szwajcarii (gdzie często nazywa się je Valais). Poszukaj Petite Arvine vigne Champorette 2006 Les Cretes lub Grosjean Frères 2005.

Jeśli jest lekcja Doliny Aosty, to jest to, że wielki wysiłek prowadzi do wspaniałych nagród. To samo dotyczy win. Jeśli uda Ci się znaleźć butelkę wina Valle d'Aosta, czeka Cię rzadka uczta.

Aby dowiedzieć się więcej, odwiedź linki na następnej stronie.

Abbe Alexandre Bougeat

Mistrz win z Doliny Aosty, Abbé Bougeat, walczył w wielu trudnych sprawach. Nie tylko pracował nad przywróceniem uprawy winorośli w Valle d'Aosta, ale także przewodził ruchowi oporu przeciwko faszystom podczas II wojny światowej, walczył z popularnymi włoskimi koncepcjami rodzinnej wendety i działał w obronie Kościoła w coraz bardziej świeckich czasach. Wino, z którym jest kojarzony to Blanc de Morgex, z najwyższej winnicy w Europie [źródło: Isabellon ].

Powiązane artykuły

Źródła