Korzeń jednorożca ( Aletris farinose ) jest tak rzadki, jak mogłoby się wydawać . Roślina, która prawdopodobnie bierze swoją nazwę zwyczajową od kwiatostanów - długich kolców pokrytych małymi, białymi rurkowymi kwiatami - rośnie na wilgotnych, piaszczystych murawach we wschodnich Stanach Zjednoczonych i Ontario w Kanadzie. Występuje rzadko w całym swoim zasięgu, ale w stanie Maine, gdzie pod koniec XIX wieku zebrano tylko trzy okazy, od dawna uważano, że zniknął.
Jednak według Departamentu Rolnictwa, Ochrony i Leśnictwa stanu Maine latem 2018 roku na łące na terenie prywatnym poza Bowdoin w stanie Maine znaleziono około 300 kwitnących łodyg korzenia jednorożca. Roślina, która zniknęła 130 lat temu, pojawiła się ponownie, niespodziewanie.
Korzeń jednorożca, zwany również korzeniem kolki, pochodzi z Maine i od dawna był używany jako roślina lecznicza w leczeniu dolegliwości, od kolki (jak sama nazwa wskazuje) po skurcze menstruacyjne i zaparcia. Ale jest dość wybredny, jeśli chodzi o jego siedlisko. Lubi wilgotne pola z dużą ilością słońca i niewielką ilością gleby - przeważnie lubi przylegać do odrobiny luźnego, wilgotnego piasku z płytkimi korzeniami. Trudno jest roślinie o takich skłonnościach zrobić to w stanie Maine, gdzie lasy zawsze wkraczają na pola. Ponadto zniszczenie siedlisk spowodowane rolnictwem, rozwojem i budową dróg prawdopodobnie nie przyniosło korzyści jednorożcowi.
Dlaczego więc wraca po tak długim urlopie? Nikt nie wie tego na pewno, ale naukowcy uważają, że korzeń jednorożca może być tym, co nazywa się „ bankierem nasion ”. Niektóre rośliny mają nasiona, które mogą pozostać żywe w glebie przez dziesięciolecia, czekając na odpowiednie warunki do kiełkowania. Czasami nadejdzie pożar lub inne zakłócenia i stworzą idealne warunki do działania rośliny.
Lub, jest możliwe, że ponieważ korzeń jednorożca jest rzadki, po prostu pojawiał się okresowo przez cały ten czas i zajęło to ponad sto lat, zanim ktoś go zidentyfikował.
Teraz to jest interesujące
Kate Furbish , dziewiętnastowieczna przyrodniczka, poświęciła swoje życie rysowaniu i klasyfikowaniu flory stanu Maine. Jako pierwsza odkryła korzeń jednorożca w Maine w 1874 roku.
