Zaczęło się od niewinnej wędrówki, ale szybko stało się zagrożeniem dla życia. Trzy mile dalej część szlaku ustąpiła pod stopami twojego przyjaciela. Teraz jest na dnie lasu ze złamaną nogą, a góry wydają się blokować sygnał telefonu komórkowego. Jeśli pójdziesz po pomoc, będziesz musiał ją tu zostawić — niezdolną do chodzenia i drżącą z szoku w chłodnym jesiennym powietrzu. Powrót do bazy zajmie ci co najmniej godzinę. Jak możesz poprosić przyjaciela o pomoc medyczną – lub o pomoc medyczną dla niej?
Masz szczęście. W okolicy działa ochotniczy zespół poszukiwawczo-ratowniczy (SAR). Mogą dotrzeć na szlak szybciej niż pogotowie z najbliższego miasta. W ciągu dwóch godzin twój przyjaciel jest pod kocem, zamroczony środkami przeciwbólowymi i przywiązany do noszy z tyłu pojazdu terenowego.
Twój przyjaciel jest bezpieczny, ale doświadczenie sprawia, że myślisz. Kim są ci ludzie, którzy poświęcają swój czas na ratowanie innych? A jak by to było zrobić coś takiego?
W wielu społecznościach w Ameryce Północnej działają ochotnicze zespoły SAR. Te zespoły pomagają w potrzebie. Mogą pomóc policji przeczesać teren w poszukiwaniu zaginionego dziecka. Mogą pomóc zespołom Czerwonego Krzyża w pomocy ofiarom powodzi. Mogą pomóc władzom odzyskać ofiary z poważnego wypadku i zarządzać segregacją.
Większość zespołów SAR to organizacje pozarządowe, czyli organizacje pozarządowe. Zgromadzili się jako grupy zainteresowanych obywateli i liczą na wsparcie swoich społeczności. Wiele zespołów ma federalny status 501(c)(3) – co oznacza, że działają jako organizacje non-profit i mogą przyjmować darowizny na cele charytatywne [źródło: NAVSAR ].
W tym artykule przyjrzymy się, jak zgłosić się na ochotnika do lokalnego zespołu SAR, w tym sprzęt, którego możesz potrzebować i szkolenie, które będziesz musiał przejść. Zbadamy również niezwykle ważną rolę psów w poszukiwaniach i ratownictwie. Po pierwsze: prace poszukiwawcze i ratownicze, które możesz wykonywać.
