Na długo przed tym, jak Myspace Tom zmusił nas do wybrania ulubionych przyjaciół lub Mark Zuckerberg próbował zrobić coś „szturchającego” ( nawiasem mówiąc, nadal istnieje ), inżynier oprogramowania Tim Berners-Lee zaproponował coś, co nazywa się World Wide Web.
12 marca 1989 r. Ówczesny 33-letni brytyjski informatyk szczegółowo opisał swoją wizję ujednoliconej sieci komputerowej w dokumencie zatytułowanym „ Zarządzanie informacją: propozycja ”. Ludzie nie byli od razu zachwyceni - ale byli zaintrygowani. Mike Sendall, szef Berners-Lee w szwajcarskim laboratorium CERN zajmującym się dużą fizyką cząstek elementarnych, powiedział , że „niejasne, ale ekscytujące”. W następnym roku Sendall dał młodemu absolwentowi Oksfordu czas na pracę nad swoim projektem pasji.
To przedsięwzięcie zrodziło się z frustracji. Berners-Lee właśnie próbował rozwiązać irytujący problem, kiedy komponował swoją propozycję. „W tamtych czasach na różnych komputerach znajdowały się różne informacje, ale trzeba było zalogować się na różnych komputerach, aby się do nich dostać” - napisał w FAQ skierowanym do uczniów . „Poza tym czasami trzeba było nauczyć się innego programu na każdym komputerze. Często po prostu łatwiej było pójść i zapytać ludzi, kiedy piją kawę”. Próbując rozwiązać ten problem, Berners-Lee zasugerował zbudowanie „dużej bazy danych hipertekstu z wpisanymi linkami”.
Jesienią 1990 roku Berners-Lee stworzył kilka ważnych technologii , które można rozpoznać po nazwie: HTML (HyperText Markup Language), język formatowania sieci; URI (Uniform Resource Identifier or URL), unikalny „adres” używany do identyfikacji każdego zasobu w sieci; oraz HTTP (Hypertext Transfer Protocol), który umożliwia pobieranie połączonych zasobów z sieci. Napisał również pierwszy edytor / przeglądarkę stron internetowych o niezbyt chwytliwej nazwie WorldWideWeb.app i stworzył pierwszy serwer WWW „httpd”.
Pod koniec tego roku Berners-Lee stworzył pierwszą stronę internetową, a do 1991 roku zaczął wpuszczać ludzi spoza CERN-u do nowego świata online. „Decyzja o uczynieniu sieci systemem otwartym była konieczna, aby był uniwersalny” - napisał . „Nie można zaproponować, aby coś było przestrzenią uniwersalną, a jednocześnie zachować nad nią kontrolę”.
I tak Berners-Lee i inni opowiadali się za CERN, aby na stałe udostępnił podstawowy kod na zasadach nieodpłatnych, aw kwietniu 1993 roku ta wizja stała się rzeczywistością. Reszta (obserwatorzy, trolle, memy, gify, historie, snapy itp.) To historia.
Teraz to jest interesujące
Jeśli nienawidzisz wpisywania tych wszystkich znaków w pasku adresu, Berners-Lee odczuwa twój ból. „W oryginalnej przeglądarce internetowej trzeba było wywołać specjalnego inspektora łączy, aby zobaczyć adresy” - powiedział Wired . „Dlatego nie martwiłem się, że http: // będzie brzydki. Nikt naprawdę by tego nie zauważył”. Ale potem światowa sieć ewoluowała i te litery i symbole ujrzały światło dzienne, pomimo ich braku estetyki.
