Wysoka pustynna oaza

autorstwa Tristana Deckera

Woda zawsze była dla mnie niezbędna, dosłownie i rozwojowo… Urodziłem się w mieście nazwanym na cześć zbiornika wodnego i nauczyłem się pływać, zanim nauczyłem się wiązać buty lub śpiewać alfabet. Moje najwcześniejsze wspomnienie dotyczy plaży Kauna'oa na Wielkiej Wyspie Hawai'i. Zdobyłem biegłość w surfowaniu, nurkowaniu i żeglarstwie, zanim zrozumiałem podstawy matematyki, czytania i pisania. Widzisz, woda mnie intryguje. Dzięki składowi molekularnemu dwóch wodorów i jednego atomu tlenu połączonych wiązaniami kowalencyjnymi woda jest głównym składnikiem hydrosfery i jest niezbędna do przetrwania wszystkich znanych żywych organizmów.

Ludzie nie tworzą wody i nigdy tego nie robili. Cała woda na Ziemi dzisiaj jest tą samą wodą, która była tu około 5 miliardów lat temu. Woda w oceanach, wewnątrz ciebie i mnie, i każdego żywego organizmu zawiera starożytne wody poprzedzające pierwszą epokę lodowcową ery huronu – 2,4 miliarda lat temu – oraz wędrowanie pierwszych dinozaurów w erze triasu – 250 milionów lat temu. Od tego czasu woda zaangażowała się w naturalnie współbieżny, niekończący się balet parowania, transpiracji, ewapotranspiracji, kondensacji, opadów atmosferycznych, sublimacji, osadzania i ponownego ładowania. Ten proces to obieg wody na naszej planecie, złożone zjawisko napędzane głównie przez lokalizację, temperaturę, topografię i wysokość.

Rzeczywiście moja fascynacja wodą zaczęła się już w młodym wieku. Jednak przed szóstymi urodzinami rodzice powiedzieli mi, że przeprowadzamy się na pustynię.

Latem 2002 roku moja rodzina przeprowadziła się na suchą pustynię w Arizonie. Nigdy nie zapomnę, jak wysiadłem z pasażerskiego odrzutowca tego trzycyfrowego lipcowego popołudnia w Phoenix i pomyślałem, że już nigdy nie zobaczę wody. Powietrze było suche, a słońce tak gorące, że myślałam, że moja skóra zmieni się w jaszczurczą łuskę, z estetyką, którą poznałam dopiero po przejrzeniu artykułu o Arizonie w magazynie pokładowym.

Po przyjeździe pojechaliśmy autobusem do salonu samochodowego po nasz nowy samochód rodzinny, przerywając nasz nowy początek w Arizonie. Interakcja była krótka i niewiele z niej pamiętam, ale pamiętam, że przed wyjazdem sprzedawca samochodów dał mojej rodzinie tyle butelek wody, że wystarczyłoby napełnić wszystkie uchwyty na kubki w furgonetce, a potem jeszcze kilka. Był prawie zdenerwowany, że nie mieliśmy żadnych przy sobie. Lekcja 1 życia na pustyni: przynieś wodę.

Wiele mil dalej, daleko od wody, moja rodzina po raz pierwszy doświadczyła Kanionu Oak Creek. Poruszając się na północ w furgonetce pełnej zmęczonych podróżników i pustych butelek po wodzie, mój tata skręcił ostro w lewo i samochód nagle się zatrzymał. Moja niezręczna pięciolatka wytoczyła się z samochodu i nie mogłam uwierzyć w to, co mnie otacza. Drzewa były wysokie, zielone i żywe, a wśród sosen szeptał wiatr. Powietrze było chłodne i delikatnie muskało moją skórę. Otaczał mnie dźwięk płynącej wody i widziałem strumień. Jakkolwiek krótka, ta chwila zapewniła mi komfort i poczucie swojskości lasu, za którym tęskniłem od czasu wyjazdu z Utah.

Zdumienie szybko zastąpiło moje poczucie komfortu. Tata powiedział, że dostaniemy wodę, ale nie widziałem w pobliżu żadnego sklepu spożywczego ani ogólnospożywczego. W tym momencie zamieszania po raz pierwszy zauważyłem pudełko ze sprężynami Sterling Springs; Oaza Oak Creek Canyon.

Na pierwszy rzut oka skrzynka źródlana jest imponującym osiągnięciem kamieniarskim o wymiarach pięć na cztery stopy, z dwiema rurami w kształcie litery „L” tryskającymi ciągłym strumieniem krystalicznie czystej wody z każdego końca. Chociaż czop może być mało inspirujący dla oka, rzeczy nie zawsze są takie, jakimi się wydają. Prawdziwą obfitość Sterling Springs można w pełni docenić, rozumiejąc naturalne procesy, które umożliwiają ludziom dostęp do wody i wykorzystanie jej do różnych celów.

Sterling Springs to ograniczona warstwa wodonośna podłoża skalnego, podziemny zbiornik wody. Położone 5000 stóp poniżej płaskowyżu Coconino podłoże skalne w tej warstwie wodonośnej składa się z tego samego paleozoicznego piaskowca, jaki można znaleźć w Sedonie, ale skąd pochodzi cała woda? Weźmy na przykład wodę wypływającą dziś ze Sterling Springs. Około 1200 lat temu na płaskowyż Coconino spadł deszcz i śnieg. W procesie znanym jako perkolacja deszcz i stopiony śnieg powoli schodziły przez tysiące stóp podłoża skalnego, zanim zebrały się w warstwie wodonośnej. Kiedy woda przesącza się w dół, warstwy podłoża skalnego działają jak naturalny filtr, dzięki czemu woda jest czysta i pozbawiona zanieczyszczeń lub zawieszonych ciał stałych. Ten proces, w którym woda, często opady, przemieszczają się w dół z wód powierzchniowych do wód gruntowych, jest znany jako ładowanie. Uzupełnianie jest głównym procesem, w którym woda dostaje się do warstwy wodonośnej. Jednak Sterling Springs nie jest zwykłą warstwą wodonośną.

Sterling Springs jest wyjątkowe ze względu na dokładne warunki geologiczne wymagane do uzyskania dostępu do wody. Przez miliony lat wody Oak Creek powoli usuwały piaskowiec, tworząc to, co jest teraz Oak Creek Canyon. Dostęp ludzi do warstwy wodonośnej Sterling Springs jest możliwy tylko dlatego, że najniższe partie Oak Creek Canyon penetrują najwyższe regiony warstwy wodonośnej Sterling Springs. Ponieważ źródło płynie pod naturalnym ciśnieniem, Sterling Springs jest uważane za źródło artezyjskie.

Lud Anasazi wykorzystywał wodę ze Sterling Springs do nawodnienia i ceremonii uzdrawiania, pobierając ją prosto ze skały, z której wypływała. Dziś woda jest doprowadzana do źródła. Ciśnienie źródła artezyjskiego przenosi wodę przez rurociągi, gdzie spotka koniec swojej podróży jako krystalicznie czysty strumień wody. Kiedy woda opuszcza rurociąg Sterling Springs, po raz pierwszy od ponad 1000 lat zostaje wystawiona na działanie promieni słonecznych. Perkolacja, naturalna filtracja i stosunkowo niska temperatura warstwy wodonośnej Sterling Springs łączą się w celu wytworzenia jednej z najlepszych dostępnych w Arizonie wody rzemieślniczej, i to za darmo. Jest to ruchliwe miejsce, zwłaszcza w weekendy. Ludzie przyjeżdżają z całego stanu i nie tylko, aby spróbować i zebrać wodę artezyjską.

Kiedy moi rodzice skończyli napełniać wszystkie możliwe butelki z wodą dla naszej nowo przeniesionej rodziny, moi rodzice, dwaj starsi bracia i ja wybraliśmy się na krótki spacer nad potok, żeby rozprostować nogi i zaczerpnąć świeżego powietrza. Było cicho, jak wstrzymanie oddechu, zanim wydarzy się coś ważnego podczas filmu. Nasza historia w Arizonie dopiero się zaczęła i nie znając szlaku, który nas czeka, szliśmy wzdłuż strumienia, który splatał się z krajobrazem.

Kilka metrów w dół szlaku zajrzałem do wody w popołudniowej ciszy i zauważyłem rybę płynącą w płytkim strumieniu. Zrobiłem się chłopięco podekscytowany. Nie miałem jeszcze sześciu lat, ale już wiedziałem, że kocham łowić ryby. Który dzieciak nie?

Mając samochód pełen uzupełnionych butelek z wodą, szybko zdaliśmy sobie sprawę, że powinniśmy zostawić otwarte okna podczas naszego spaceru: lekcja numer 2 nauczyła się na własnej skórze. Gdy wnętrze ostygło, pojechaliśmy dalej na północ w kierunku Flagstaff. Mniej więcej w czasie, gdy mój tata skończył dumnie krzyczeć i wskazać na mapie nazwę Sterling Springs, zrobiliśmy kolejny ostry zakręt, ale zatrzymaliśmy się przed zamkniętą bramą. Pamiętam, kiedy mój elementarnie wykształcony umysł wypowiedział słowa „Wylęgarnia ryb Sterling Springs”. Wiedziałem, że kiedyś będę musiał osobiście zobaczyć wylęgarnię ryb.

„Pewnego dnia” nie nadejdzie, jeśli sam go nie zdefiniujesz. Dla mnie „jeden dzień” nadszedł dwadzieścia lat później. Chociaż czas mijał, mój entuzjazm do wędkarstwa i sportów wodnych tylko rósł, a wraz z nim ciekawość obserwowania i fotografowania działającej wylęgarni ryb.

Sterling Springs Aquifer to coś więcej niż tylko doskonała fontanna do picia dla ludzi; służy jako siedlisko. Tylko 10% wody wypływającej z warstwy wodonośnej dociera do skrzynki źródlanej przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Produkując 240 galonów na minutę, 90% zrzutu jest pompowana bezpośrednio do wylęgarni w celu napełnienia jednego z dwudziestu sześciu dużych zbiorników rybnych zwanych bieżniami. Nazywa się je bieżniami, ponieważ woda płynie powoli pod kątem, pozwalając rybom płynąć pod prąd, maksymalizując ilość natlenionej wody przepływającej przez ich skrzela.

Należący do US Forest Service program wylęgarni Departamentu hoduje pstrągi w Sterling Springs od 1955 roku. W 2017 roku wylęgarnia przeszła bardzo potrzebną renowację, która radykalnie rozszerzyła możliwości produkcyjne wylęgarni. Dziś wylęgarnia nadzoruje hodowlę i transport ponad 1 miliona pstrągów rocznie.

Sterling Springs Hatchery to naturalnie karmiona wylęgarnia pstrąga, jedna z nielicznych w kraju. Jakość wody odegrała kluczową rolę w podjęciu decyzji o umieszczeniu wylęgarni w Oak Creek. Wieloletni kierownik wylęgarni i Game Warden Dave Fox wyjaśnił: „Woda zapewnia idealne warunki do hodowli pstrągów. Woda wypływająca ze źródła utrzymuje stałą temperaturę 49 stopni Fahrenheita i jest silnie natleniona. Oba te czynniki mają kluczowe znaczenie dla hodowli zdrowych ( dużo) pstrąga”. Wylęgarnia produkuje przede wszystkim pstrąga tęczowego i potokowego. Od czasu do czasu podniesie również Gila Trout. „Partia” to grupa pstrągów urodzonych razem w wylęgarni.

Chociaż Sterling Springs nie hoduje pstrągów, zarządza ich narodzinami. David mówi, że jaja pochodzą z wylęgarni hodowlanych w Waszyngtonie lub Montanie. Pstrągi przybywają częściowo odwodnione i wstępnie zapłodnione. Jaja wchodzą do kubka, gdzie po raz pierwszy stykają się z wodą ze Sterling Springs. Gdy określona partia zakończy wyklucie, są one transportowane na pierwszą z trzech torów, z których wszystkie różnią się znacznie rozmiarem.

Na pierwszym torze nowo wykluty pstrąg przylega do dna. Na brzuchu można zaobserwować żółtawy worek. Torebka to woreczek żółtkowy z wnętrza jajka. Na tym etapie życia pstrąg jest znany jako narybek. Na tym etapie woreczek żółtkowy będzie działał jako mechanizm bezpieczeństwa, trzymając je bliżej dna i dalej od drapieżników. Stanowi również źródła składników odżywczych dla nowo wyklutych ryb. Ten etap życia pstrąga może trwać do dwunastu tygodni, w zależności od wielkości woreczka żółtkowego i stanu zdrowia pstrąga, który go karmi.

Kiedy worek żółtkowy znika, wyporność pstrąga wzrasta, a pstrąg zaczyna pływać głównie w górnej połowie dostępnego słupa wody. Na tym etapie pstrągi nazywane są „narybkiem” lub „narybkiem”. Na tym etapie ryby zaczynają samodzielnie żerować. Dave Fox karmi każdą partię ryb kilka razy dziennie. Lepiej jest, aby były pełne pożywienia i dobrze zaspokojone w fazie wzrostu. Dave wyjaśnił: „Zbyt głodne pstrągi staną się kanibalistami i zaczną zjadać się nawzajem, jeśli zostaną pozostawione same sobie”.

Gdy cała partia zostanie „zatopiona”, są one znane jako narybek. Teraz nieco większe i zaczynają nabierać kolorów, są przenoszone na większą bieżnię z silniejszym prądem, gdzie pływają mocniej, jedzą więcej i rosną szybciej niż wcześniej.

Gdy ryby osiągną rozmiar ludzkiego palca, są oznaczane jako palczaki. Ich gatunki stają się łatwe do zidentyfikowania jako pstrąg tęczowy lub pstrąg potokowy, w zależności od zabarwienia ich łusek. Pstrągi tęczowe mają zielonkawe ciała z różowo-czerwonym paskiem bocznym. Są znane jako ryby ciężko walczące i są cenione wśród wędkarzy. Troć potokowa jest nieco bardziej nieuchwytna. Ciało jest złotobrązowe z plamami od czarnego do czerwonego. Zazwyczaj pstrągi potokowe nie mają plam na ogonach, co wraz z ich kolorem ułatwia ich identyfikację. Na etapie palcowania te rozróżnienia stają się łatwo rozpoznawalne.

„Lot” palczaków jest po raz ostatni przenoszony na odkryty tor, który wystawia go na stały prąd, ściśle związany z tym, czego doświadczą w okolicznych ciekach wodnych, gdy zostaną wypuszczone jako w pełni dojrzałe pstrągi. Na ostatnim torze są karmione do sześciu razy dziennie. Gdy pstrągi osiągną około 5 cali długości, zostaną przeniesione do Bubbling Springs Hatchery w Page Springs w Arizonie. Ryby będą rosły jeszcze przez kilka miesięcy, zanim zostaną wypuszczone do Oak Creek, rzeki Verde i innych pobliskich zlewni. Po ich uwolnieniu pstrągi staną się celem zapalonych wędkarzy. Zasięg Sterling Springs jest naprawdę niesamowity, biorąc pod uwagę sieć życia, która się tam wywodzi.

Przed moimi szóstymi urodzinami moja rodzina przeprowadziła się do Arizony. Myślałem, że stan będzie suchy bez wody i nie będę się cieszyć. Jednak po pierwszym napełnieniu naszych bidonów przy naturalnym źródle i zobaczeniu wylęgarni pstrągów schowanej w ujściu zielonego kanionu, zacząłem zdawać sobie sprawę, że nie wszystko jest takie, jakim się wydaje, nawet na pustyni.

Kredyty fotograficzne: Tristan M. Decker