10 najważniejszych terminów baletowych

Niezależnie od tego, czy kręcą się, skaczą, pochylają, szybują, czy prawie lecą w powietrzu, utalentowani tancerze baletowi sprawiają, że ich pełne wdzięku wyczyny wyglądają na bezwysiłkowe.

Kiedy tancerze baletu są w najlepszej formie, ich publiczność prawdopodobnie nie zastanawia się, w jaki sposób ułożyli swoje ciała w tych pozycjach. Widzowie nie zastanawiają się, jak ciężko musi być (dosłownie) tak długo na palcach. Nie zachwycają się ani tym zakrętem, ani tym zakrętem. Innymi słowy, nie zastanawiają się nad szczegółami: wpadają w magię, podczas gdy tancerze zdają się przeciwstawiać grawitacji i ograniczeniom ludzkiej anatomii, a wszystko to dla ich sztuki. Liczy się balet – teatr, opowieść, pasja, taniec.

Jednak tancerze wiedzą, że wieki tradycji i lata ciężkiej osobistej pracy połączyły się, aby stworzyć tę magię.

Balet klasyczny ma swoje korzenie w renesansowych Włoszech z XV wieku [źródło: World Book ]. Rozkwitł we Francji w XVI i XVII wieku, a wkrótce rozprzestrzenił się na Rosję i Stany Zjednoczone.

Balet klasyczny przez cały swój rozwój opierał się na kilku podstawowych pozycjach i ruchach. Aspirujący, poważni tancerze – często już w wieku 8 lat – muszą ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć te pozycje i ruchy przez lata, zanim osiągną aurę niewymuszonego piękna.

Gdy tancerze uczą się podstaw, nauczyciele i uczniowie zarówno używają terminów, które przeszły przez wieki. Terminy te tworzą język baletu. Czytaj dalej, aby zapoznać się z próbką najważniejszych terminów w tym klasycznym języku.

1. Barre
2. Frekwencja i inne stanowiska
3. Plie
4. Batting
5. Arabeska
6. Postawa
7. Pointe
8. Pierwszeństwo
9. Jeté
10. Piruet

Mówiąc prościej, balet zaczyna się przy drążku .

Co to dokładnie oznacza? Balet jest zwykle nauczany w studiu, które oferuje dużo miejsca dla studentów tancerzy do poruszania się. Lekcje są w zasadzie ćwiczeniami z „mechaniki ciała”, które pomagają uczniom doskonalić podstawowe pozycje i ruchy baletu klasycznego [źródło: Kirsten ]. Powtarzanie jest ważne: w późniejszych latach znakomici tancerze nadal będą ćwiczyć w podobny sposób.

Tancerze zaczynają powoli ćwiczyć, trzymając się drążka , długiej drewnianej, poziomej balustrady wzdłuż ściany studia lub sali prób. (Pomyśl o tym jak o zestawie kółek do ćwiczeń baletowych.) Trzymanie drążka ułatwia młodym tancerzom wykonywanie ćwiczeń. Później będą mogli wypróbować ruchy na środku pokoju bez drążka.

Nie popełnij jednak błędu: Barre jest nie tylko dla początkujących. Każdego dnia, każde zajęcia, każdy trening baletowy rozpoczyna się sesją ćwiczeń przy drążku. W rzeczywistości barre jest również terminem używanym do oznaczania ćwiczeń składających się na pierwszą część zajęć [źródło: Dancehelp.com ]. Ciągła praktyka jest kluczem do sukcesu w balecie.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o podstawowych ruchach baletowych.

Frekwencja jest jednym z pierwszych ruchów, jakich uczy się baletnica. W pozycji odwróconej kości udowe tancerza są obrócone na boki. Pięty są razem, a kolana i palce u nóg skierowane w przeciwnych kierunkach. W idealnym rozjeździe stopy będą tworzyły kąt 180 stopni. Ponieważ jest to tak nienaturalna pozycja, nauczenie się odpowiedniej frekwencji wymaga dużo pracy. Początkujący muszą stopniowo osiągać wywiniętą pozycję, w przeciwnym razie ryzykują nadwyrężenie kolan i kontuzję.

Rozjazd pozwala na większe wyprostowanie i swobodę ruchu nóg niż naturalna postawa. Stanowi podstawę do skoków i obrotów. Frekwencja, czyli pierwsza pozycja, stanowi podstawę klasycznej techniki baletowej [źródło: World Book ]. Wszystkie ruchy baletowe zaczynają się i kończą w pięciu ustalonych pozycjach stóp – a wszystkie opierają się na frekwencji.

Pozostałe pozycje stóp to:

Gdy tancerze nauczą się tych pozycji, zaczyna się prawdziwa zabawa. Czytaj dalej, aby uzyskać więcej podstawowych ruchów baletowych.

Plié ( plee-AY ) dosłownie oznacza „zgięty”. Kiedy tancerz zgina kolana, otwierają się na zewnątrz, z nogami wywiniętymi z bioder. Pliéma na celu uelastycznienie i podatność stawów, mięśni i ścięgien tancerza. Pomaga również wypracować równowagę. W rzeczywistości pierwsze ćwiczenie na większości zajęć baletowych obejmuje plié . Tancerze wykonują plié przy drążku i na środku podłogi. Ruch można wykonać we wszystkich pięciu podstawowych pozycjach stóp.

Istnieją dwa główne rodzaje plié . W wielkim plié kolana zginają się całkowicie, tak że uda są poziome. Tancerz pochyla się powoli i płynnie, koordynując ruch z ramieniem, które nie trzyma drążka. Kiedy kolana są co najmniej do połowy ugięte, pięty tancerza unoszą się z podłogi. Gdy tancerka wstaje, a kolana prostują się, pięty wracają w dół. Podjazd powinien trwać tak długo, jak zakręt.

W demi-plié lub pół zgięciu pięty pozostają płasko na podłodze. Wszystkie skoki zaczynają się i kończą plié .

Aby poszerzyć swoje słownictwo baletowe, przejdź do następnej strony.

Battement (bat-MAHN) jest powszechnie używanym terminem dla różnych ruchów bijących wykonywanych z nogą wyprostowaną lub zgiętą. Battement jest tak powszechnym terminem w balecie, że jest często pomijany, ponieważ jest zrozumiały. Battement frappé (uderzenie w całości), ćwiczenie, które stanowi podstawę jeté , można nazwać po prostu frappé [źródło: Dancehelp.com ].

Istnieją dwa główne rodzaje łat :

Kiedy większość ludzi myśli o balecie, często wyobrażają sobie pełen wdzięku profil tancerza stojącego na jednej nodze. Druga noga jest wysunięta za ciało, pod kątem prostym do nogi podpierającej. Ramiona tancerki są elegancko rozciągnięte, aby ciało wyglądało jak najdłużej. Ten ruch jest znany jako arabeska ( a-ra-BESK), pełna wdzięku poza, której nazwa pochodzi od mauretańskiego ornamentu [źródło: ABT ].

Noga podpierająca może być również wykonana w formie demi-plié , ale ramiona tancerza muszą być ułożone prostopadle. Arabeski są często używane do zakończenia kolejnych kroków. Istnieje wiele odmian podstawowej techniki.

Czytaj dalej, aby poprawić nastawienie.

Postawa (a-tee- TEWD ) to taneczna poza inspirowana posągiem Merkurego autorstwa Giovanniego da Bologna i opracowana przez XIX-wiecznego włoskiego tancerza i choreografa Carlo Blasisa [źródło: ABT ]. Ta pozycja jest podobna do arabeski , ponieważ tancerz stoi na jednej nodze, z nogą roboczą w powietrzu. Ale w postawie uniesiona noga jest zgięta i uniesiona pod kątem 90 stopni. Tancerz trzyma nogę tak, aby kolano było wyżej niż stopa. Pięta nogi podtrzymującej może znajdować się na podłodze lub tancerz może stać na palcach lub na palcach stóp.

Po stronie, gdzie noga jest uniesiona, ramię tancerza jest trzymane w zakrzywionej pozycji nad głową. Drugie ramię wysunięte na bok.

Podobnie jak w przypadku arabeski , istnieje wiele wariacji na temat postawy , w większości zdeterminowanych relatywną pozycją tancerza wobec publiczności.

Pointes to czubki palców. Zwłaszcza tancerki mogą być szkolone do tańczenia sur les pointes lub na punkcie . Młodym uczniom zwykle nie pozwala się tańczyć na punkcie, dopóki nie ukończą dwóch lub trzech lat intensywnego treningu. Powinni też być wystarczająco dorośli – mieć co najmniej 11 lub 12 lat – aby kości ich stóp były w pełni rozwinięte [źródło: Dancehelp.com ]. Jeśli tancerz jest sur les demi-pointes , stoi wysoko na palcach stóp.

Tancerze mogą dostać się do swoich pointes lub demi-pointes na trzy sposoby.

Tancerze na pointach noszą pointy lub satynowe buty ze wzmocnionymi palcami.

Więcej informacji o języku baletowym znajdziesz na następnej stronie.

Pas (pah) dosłownie oznacza „krok”. W balecie może to oznaczać prosty krok lub bardziej złożony ruch, który wymaga pewnego rodzaju działania. Na przykład pas de bourrée (pah duh boo-RAY) można wykonać na różne sposoby, ale zwykle składa się z trzech kroków, z których dwa pierwsze znajdują się w pozycji pół-pointe. Nazwa pas de chat pochodzi od podobieństwa do skoku kota. Pas de valse to wdzięcznie kołyszący się krok walca. Pas de marché to dostojny krok marszowy, którego można sięspodziewać, gdy balerina i premier danseur (główny tancerz płci męskiej) idą razem na spacer.

W balecie termin ten może również odnosić się do tańca. Liczbę osób zaangażowanych w dany taniec można określić po jego nazwie. A pas seul to solo. Pas de deux to duet. Pas de trois to taniec dla trzech osób i tak dalej.

Pas jeté ( pah zhuh-TAY) jest tak znanym terminem baletowym, że zwykle nazywa się go krótszą nazwą, jeté . Pas jeté oznacza „krok rzucania” i zwykle odnosi się do skoku lub skoku. Mówiąc dokładniej, jest to szczególny rodzaj skoku, w którym tancerz przeskakuje z nogi na nogę. W tym procesie noga robocza jest przedzierana przez powietrze, tak że wydaje się, że została rzucona. Podobnie jak w przypadku wielu technik w balecie, istnieje ogromna różnorodność jeté .

W grand jeté (duża jeté ) tancerz rzuca pracującą nogą pod kątem 90 stopni z drugą nogą, wykonując wysoki skok.

Jetés można wykonywać w dowolnym kierunku. Można je łączyć z pozycjami takimi jak arabeski i wykonywać z wieloma innymi ruchami. Terminy połączone z jeté wskazują, co się dzieje: na przykład jeté en avant grand oznacza duży krok naprzód.

Żadna lista ważnych terminów baletowych nie może pominąć uroczego piruetu, kolejnego z obrazów, które przychodzą na myśl, gdy większość ludzi myśli o balecie.

Piruet ( peer -ooh-WET) to spin lub wir. Zaczynając od jednej z wielu pozycji – postawy , arabeski lub wielu innych – tancerz wykonuje przynajmniej jeden pełny obrót. Zwykle w grę wchodzi więcej niż jedna tura. Tancerz stoi na jednej nodze, na pointe lub demi-pointe. Pozycja ramion będzie się różnić w zależności od rodzaju piruetu, ale ramiona pozostaną nieruchome, aby zapewnić siłę pędu. Głowa tancerza jest ostatnią częścią ciała, która oddala się od publiczności i pierwszą, która pojawia się, gdy tancerz obraca się z powrotem w kierunku publiczności.

Tancerz zwykle kręci się szybko w piruecie. Wyjątkiem jest obsługiwany piruet . W piruecie z podparciem partner podtrzymuje tancerza, a piruet może być dość powolny.

Aby uzyskać więcej informacji na temat tańca klasycznego, przejdź do linków na następnej stronie.

Oszołomiony?

Jak tancerka nie ma zawrotów głowy i nie upada podczas wirowania w kółko w piruecie?

Tancerze są szkoleni, aby trzymać głowy wokół siebie za pomocą techniki zwanej dostrzeganiem .

Tancerz wybiera przedmiot lub konkretną część pokoju, zwykle coś na wysokości oczu. Następnie podczas każdej tury tancerz skupia wzrok na wybranym miejscu. Te punkty odniesienia pomagają tancerzowi uniknąć zawrotów głowy i dezorientacji.

Powiązane artykuły