5 znaków, że osoba starsza nie powinna mieszkać sama

Większość rodzin w końcu musi zmierzyć się ze skomplikowanym i bolesnym pytaniem: Skąd mam wiedzieć, kiedy starzejący się krewny potrzebuje więcej pomocy, niż może zapewnić rodzina? Z jednej strony jest wielu 90-latków prowadzących całkowicie niezależne życie; z drugiej strony jest wiele osób w wieku 70, a nawet 60 lat, które z dnia na dzień potrzebują więcej pomocy.

Ta decyzja powoduje smutek rodzin. Żaden dorosły syn ani córka nie chcą przyznać, że rodzic – który przez tyle lat zapewniał dziecku życie, opiekę i pomoc – potrzebuje teraz opieki, której po prostu nie można zapewnić w zamian.

Czy jest sens jeździć tam i z powrotem między domami kilka razy dziennie, aby upewnić się, że ukochana osoba je wystarczająco dużo, podczas gdy placówka opiekuńcza byłaby w stanie nakarmić ją na czas, za każdym razem, każdego dnia? Czy możesz sobie pozwolić na zwolnienie z pracy, aby zapewnić wymagany poziom opieki? Ile czasu, biorąc pod uwagę, że sytuacja prawdopodobnie się nie poprawi? Czy jesteś w stanie zapewnić wymaganą opiekę specjalistyczną?

Być może twoja ukochana osoba nadal jest w większości niezależna, ale wykazuje niepokojące oznaki, takie jak zapominanie lub dezorientacja. Czy są dostępne opcje opieki dla osób, które nie wymagają stałej uwagi?

Odpowiemy na te pytania w tym artykule i poznamy pięć oznak, że ukochana osoba może potrzebować usług świadczonych przez ośrodek opieki lub dom opieki

1. Zdrowi, ale nie da się bezpiecznie żyć samemu
2. Wczesne stadia choroby Alzheimera
3. Upośledzenie fizyczne lub choroba
4. Zmniejszenie higieny lub zmiany osobowości
5. Zbyt duże obciążenie dla rodziny?

Nawet najzdrowsi z nas mają skłonność do poślizgnięć, potknięć i upadków. Przez większość czasu możemy po prostu podnieść się i iść dalej. Jednak w przypadku starszych krewnych istnieje znacznie większe ryzyko złamań kości z powodu postępującej utraty masy kostnej. Całkowicie zdrowy (choć nieco niestabilny) starszy może doznać poważnego urazu, który stwarza nowe wyzwania w leczeniu i dalszej opiece.

Często domy, w których mieszkamy po 60. i 70. roku życia, nie są już bezpieczne po 80. lub 90. roku życia. Schody, wężowe korytarze, śliskie płytki i wysokie regały stanowią potencjalnie niebezpieczne przeszkody, które trzeba codziennie pokonywać. Również duże podwórka o nierównym terenie, słabo oświetlone pokoje lub małe łazienki w domu starzejącej się ukochanej osoby mogą dać członkom rodziny dobry powód do przerwy.

Kiedy starsi członkowie rodziny są nadal zbyt niezależni, by móc prowadzić stałą opiekę w domu opieki, wielu z nich potrzebuje znacznie mniejszej pomocy w codziennych zadaniach. Zadania te obejmują kąpiel, gotowanie, jedzenie, zmianę ubrania oraz bezpieczne wchodzenie i wychodzenie z wanny. Dla tych osób rozwiązaniem może być życie wspomagane. Domy opieki wypełniają lukę między całkowitą niezależnością a całodobową opieką. Jest to opcja dla tych, którzy są „w większości sprawni” i którzy nadal chcą (i mogą bezpiecznie żyć) wysokiego stopnia wolności i niezależności.

Ponad 5 milionów Amerykanów cierpi na chorobę Alzheimera, co stanowi ponad 80 procent wszystkich przypadków demencji [źródło: Alzheimer's Association ]. Choroba wpływa na pamięć, osąd i percepcję. Stwarza spustoszenie w życiu osób dotkniętych chorobą, a także członków rodziny. Z czasem osoby cierpiące na chorobę Alzheimera stracą zdolność mówienia, chodzenia i połykania. Jest to choroba postępująca i śmiertelna. Naukowcy robią postępy w poszukiwaniu nowych metod leczenia opóźniających postęp choroby, ale obecnie nie ma na to lekarstwa.

Osoby w wieku 30 lub 40 lat mogą zacząć wykazywać wczesne objawy choroby Alzheimera, chociaż częściej pojawiają się one u osób w wieku emerytalnym lub starszych. Na wczesnych etapach osoba ma trudności z przetwarzaniem informacji, zapamiętywaniem prostych przedmiotów lub zadań oraz koncentracją. Chociaż ci ludzie mogą nadal dbać o siebie przez większość czasu, ta niezależność będzie się zmniejszać w miarę upływu miesięcy i lat. Nawet we wczesnych stadiach chwilowa nieobecność myśli może być katastrofalna podczas jazdy samochodem, pracy w domu lub zażywania codziennych leków.

Około 10 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych zapewnia własną opiekę domową bliskim chorym na Alzheimera [źródło: Alzheimer's Association ]. Jednak wyzwania związane z opieką nad pacjentem z chorobą Alzheimera w domu mnożą się tylko wtedy, gdy myślisz, że możesz wystarczająco pomóc ukochanej osobie poradzić sobie z pewnym stopniem niepełnosprawności, jej potrzeby rosną. Specjaliści w placówkach opiekuńczych są często wyposażeni i przeszkoleni, aby pomagać mieszkańcom z chorobą Alzheimera. Gdy tylko u bliskiej osoby zostanie zdiagnozowana choroba Alzheimera, członkowie rodziny muszą zacząć omawiać opcje opieki długoterminowej.

Nie jest łatwo wiedzieć, kiedy potrzeby członka rodziny wykraczają poza poziom opieki, jaką rodzina może zapewnić. Niektóre schorzenia, takie jak cukrzyca, są doskonale do opanowania przez długi czas, zanim pogorszą się do punktu, w którym potrzebna jest profesjonalna opieka.

Wiele chorób, takich jak choroba Parkinsona czy niewydolność nerek, jest szeroko rozpowszechnionych w populacji osób starszych i wymaga całodobowej opieki, której przyjaciele i rodzina po prostu nie mogą zapewnić. Powolny postęp tych schorzeń może utrudnić dotkniętemu członkowi rodziny zaakceptowanie faktu, że życie bez całodobowej pomocy jest niewykonalne, nawet jeśli jest to dość jasne dla innych osób zaznajomionych z sytuacją.

Zaawansowana cukrzyca często wpływa na wzrok, przez co wykonywanie codziennych czynności jest wręcz niebezpieczne. Utrata wzroku stwarza również ogromne ryzyko niewłaściwego obchodzenia się z lekami na receptę. Stany, takie jak ciężkie lub nawracające udary, wymagają środowiska, w którym dana osoba może być nie tylko starannie leczona w przypadku wcześniejszych lub niedawnych napadów choroby, ale także zapewniać intensywną opiekę prewencyjną.

Kiedy wydaje się, że krewny spędza w placówce medycznej tyle samo czasu, ile przebywa w domu, należy zbadać zaawansowane opcje opieki. Ryzyko wypadków, infekcji lub epizodów związanych z chorobą można znacznie zmniejszyć, zapewniając ukochanej osobie odpowiedni poziom profesjonalnej opieki.

Niezależnie od tego, czy wynika to po prostu z podeszłego wieku, czy z obecnością demencji, zauważalny spadek higieny osobistej, wyglądu lub nawyków społecznych może być znakiem, że ukochana osoba powinna zostać umieszczona w placówce opiekuńczej lub zaawansowanej.

Gdy się starzejemy, naszą nagrodą za długie życie jest często fizyczny upadek, nowe i nieoczekiwane źródła bólu oraz rozpoznawanie zbyt wielu nazwisk podczas czytania nekrologów z gazet. Nowe trudności codziennego życia, od nietrzymania moczu po pomoc w zmianie ubrania, również mogą być frustrujące.

Wszystko to często składa się na nasycające się poczucie depresji. Depresja nie tylko wpływa na perspektywę osoby, ale także niekorzystnie wpływa na układ odpornościowy, czyniąc osobę z depresją znacznie bardziej podatną na dalsze dolegliwości fizyczne. Ponadto seniorzy z depresją mogą schować się w kokon izolacji, uniemożliwiając innym dotarcie do nich lub po prostu nakłonienie ucha.

Nikt nie powinien pozostawać w takim środowisku. Jeśli zauważysz oznaki, że starszy członek rodziny nie jest już w stanie (lub pozornie jest zainteresowany) żyć z podstawową dozą godności, socjalizacji i zadowolenia, osoba ta może bardzo dobrze skorzystać z opieki, uwagi i zrozumienia, jakie może zapewnić opieka udogodnienia.

Rodziny na całym świecie żonglują dziećmi, pracą i starzejącymi się rodzicami, aby „zatroszczyć się o siebie”. Może jednak nadejść moment, gdy wymagania związane z opieką nad starzejącym się rodzicem przeważają nad dostępnymi zasobami logistycznymi, finansowymi lub emocjonalnymi.

Często zdarza się, że ludzie czują, że porzucają członka rodziny lub „pozbywają się” problemu. Czasami te uczucia są potęgowane przez wspólne przekonanie starszej osoby, że jest ona poza zasięgiem wzroku i myśli.

Rzeczywistość jest taka, że ​​w potrzebach opieki nad osobami starszymi może pojawić się punkt, w którym profesjonaliści mogą zapewnić znacznie bezpieczniejsze i zdrowsze środowisko niż rodzina. Członkowie rodziny muszą wziąć urlop, codziennie pokonywać duże odległości, aby pomóc, a także ponosić koszty kredytu hipotecznego starszego, media i inne rachunki. Do tego dochodzą koszty pielęgniarek domowych, wyjazdy do szpitala, przejazdy karetką i inne wydatki związane ze zdrowiem. Ponadto, gdy krewny opiekuje się starszym, który ma znaczne potrzeby, nie tylko opieka ta jest zwykle mniejsza niż ta, którą zapewnia profesjonalista, ale krewny zamienił jedną płatną pracę w pełnym wymiarze godzin na jedną pełnoetatową pracę niepłatną.

Ciężar zapewniania opieki bez pomocy z zewnątrz może uszczuplić zasoby i stan emocjonalny Twojej rodziny. Zanim to nastąpi, powinieneś rozważyć możliwość umieszczenia niepełnosprawnego krewnego w zakładzie opieki długoterminowej.

Więcej artykułów na temat opieki nad osobami starszymi i starzeniem się można znaleźć w linkach na następnej stronie.

Powiązane artykuły