Al-Tusi, Nasir al-Din (1201-1274) był jednym z największych uczonych swoich czasów i jedną z najbardziej wpływowych postaci w historii intelektualnej islamu. Był naukowcem, matematykiem, astronomem, filozofem i teologiem. Stworzył pomysłowe modele matematyczne do wykorzystania w astronomii.
Muhammad Ibn Muhammad Ibn al-Hasan al-Tusi, zwykle znany jako Nasir al-Din al-Tusi, urodził się w 1201 r. w Tus, na terenie dzisiejszego Iranu. Pod kierunkiem ojca studiował nauki religijne i elementy „nauk intelektualnych”. Uważa się również, że u swojego wuja studiował logikę, filozofię przyrody i metafizykę, a u innej osoby algebrę i geometrię. Następnie przeniósł się do Nishapur (w dzisiejszym północno-zachodnim Iranie), który w tamtym czasie był głównym ośrodkiem nauki, aby ukończyć formalną edukację.
Po ukończeniu edukacji al-Tusi przeniósł się do fortu Isma'ili, który zapewniał mu ochronę przed Mongołami, którzy najeżdżali tereny wokół Tus. Tam studiował i pisał. Pozostał w różnych fortach do 1256 roku, kiedy to mongolski Hulagu-chan zakończył rządy Isma'ili. Hulagu Khan, będąc pod wrażeniem zdolności al-Tusiego, wyznaczył go swoim doradcą naukowym. Al-Tusi odegrał kluczową rolę w budowie obserwatorium w nowej stolicy. Al-Tusi spędził w obserwatorium 12 lat i stworzył dokładną tabelę ruchów planet. Tabele te były popularne wśród astronomów aż do 1600 roku. W matematyce al-Tusi był pionierem trygonometrii sferycznej i traktował trygonometrię jako nową dyscyplinę matematyczną. Opracował sześć podstawowych wzorów na rozwiązanie sferycznych trójkątów prostokątnych.
Wpływ Al-Tusiego na inne dziedziny jest widoczny w wielu jego pismach. Jego praca, Akhlaq-i-Nasri (Etyka Nasirejska), stała się jego najbardziej znanym dziełem filozoficznym. Zajmowała się etyką i przez wieki była popularna.
Al-Tusi był płodnym pisarzem. Napisał wiele formalnych książek na różne tematy. Pisał także wiersze. Zmarł w 1274 roku.
