Potrzeba wyczucia drobnych szczegółów, aby dobrze obserwować ptaki. I tak jest z pewnością w przypadku kruków i wron . W sumie na całym świecie istnieje ponad 30 gatunków wron i kruków. Wiele z nich wykazuje niewielkie podobieństwo do siebie - więc kiedy zobaczysz jednego z czarnych ptaków, zidentyfikowanie go może stanowić prawdziwe wyzwanie. Ale ich niewielkie różnice w rozmiarze, anatomii, głosie i zachowaniu mogą pomóc ci je odróżnić.
Teraz zamiast porównywać i przeciwstawiać kluczowe cechy każdego gatunku kruka i wrony na Ziemi, skupimy się tylko na dwóch dobrze znanych ptakach z Ameryki Północnej: kruku pospolitym ( Corvus corax ) i wronie amerykańskiej ( Corvus brachyrhynchos ).
Zacznijmy od rozmiaru względnego. Kruki pospolite są zauważalnie większe ; ich rozpiętość skrzydeł może wynosić 46 cali (lub 1,16 m) całkowitej długości, podczas gdy odległość między końcami dziobów a końcami ogona może sięgać 27 cali (68,5 cm). Porównaj to z amerykańskimi krukami, które mają 36-calową (0,9-metrową) rozpiętość skrzydeł i osiągają zaledwie 20 cali (50,8 cm) długości od końca do końca.
Same skrzydła też wyglądają inaczej. Na końcach zobaczysz przypominające palce pierwotne pióra, których ptaki używają do poruszania się w powietrzu. Ponieważ kruki szybują częściej niż wrony, mają dłuższe prawybory. Skoro już jesteśmy przy temacie piór, spójrzmy na ogony. Pióra z wroni ogona układają się w delikatnie zakrzywiony, ręczny wachlarz. Z drugiej strony ogon kruka kończy się ostrzem, co nadaje mu diamentowy wygląd. Kruki mają również kudłate pióra pod gardłami, których wronom brakuje.
Kształt dzioba jest kolejnym punktem odmienności: w przeciwieństwie do amerykańskiej wrony o prostym dziobie , kruk ma zakrzywiony , nieco podobny do noża dziób. Oba ptaki mają włosie (przypominające włosy pióra) wokół podstawy pyska, ale u kruków jest ono proporcjonalnie dłuższe.
OK, czas przejść do różnic wokalnych. Możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że zarówno kruki, jak i wrony są uważane za ptaki śpiewające . Żaden z nich nie brzmi jednak przyjemnie. Amerykańskie wrony wydają ten drażniący dźwięk „krakania-krakania” (wśród innych odgłosów), podczas gdy zwykłe kruki wydają głęboki rechot .
Jeśli chodzi o towarzyskość, dwa ptaki są oddalone o lata świetlne. Wrony gromadzą się w dużych stadach - lub „mordach” - i mogą nocować razem w ogromnych skupiskach po kilkaset ptaków. Kruki są mniej towarzyskie, wolą latać w parach lub w zwartych rodzinach. Różnią się również ich preferencje siedliskowe. Wrony amerykańskie zazwyczaj preferują otwarte przestrzenie, podczas gdy kruki zwykłe przebywają w lasach.
Pomimo wszystkich rzeczy, które je dzielą, ptaki te mają imponującą cechę: wysoką inteligencję. Amerykańskie wrony mogą nauczyć się rozpoznawać twarze ludzi, którzy próbowali je zaatakować, podczas gdy zwykłe kruki wykazały zarówno kontrolę impulsów, jak i aktywne planowanie w eksperymentach laboratoryjnych.
Teraz to jest interesujące
Mity i podania ludowe o tych ptakach są prawie zbyt liczne, aby je zliczyć. Mówi się, że nordycki bóg Odyn ma gadające kruki, które latały po całym świecie, zbierając wiadomości dla swojego boskiego pana. A historia pochodzenia Lakota-Sioux mówi, że przodek wszystkich wron został kiedyś wrzucony do ognia jako kara za swoje występki, stąd ciemne pióra jego potomstwa.
