Co to jest terapia larwami?

Podczas I wojny światowej ranni żołnierze mogli leżeć bez opieki przez wiele dni na ziemi niczyjej między okopami. Jeśli przeżyli, czasami wracali do swoich linii z ranami i skaleczeniami, w których pełzały larwy much. Musiało im się wydawać, że sytuacja zmieniła się ze złego w jeszcze gorszy, ale amerykański chirurg William Baer zauważył coś ciekawego w robaczywych ranach: w porównaniu z obrażeniami innych żołnierzy wyglądały zaskakująco zdrowo, wykazując mniej oznak zapalenia lub infekcja [źródła: Gabrielsen ; Handwerk ].

Baer na nowo odkrył medyczną wartość czerwi, cechę dobrze znaną lekarzom armii Napoleona i prawdopodobnie używaną przez cywilizacje już od Majów lub przez rdzennych ludów, od amerykańskich Indian po australijskich Aborygenów [źródła: Gabrielsen ; Soja ].

Pomijając „czynnik ick”, czerwie mają wiele do zaoferowania współczesnej medycynie w zakresie zwalczania infekcji, przyspieszania gojenia i oszczędzania pieniędzy. Ich mocną stroną jest leczenie ran przewlekłych – urazów, takich jak owrzodzenia stopy cukrzycowej, które nie goją się lub goją się powoli. W niektórych przypadkach czerwie medyczne mogą nawet pomóc pacjentom uniknąć amputacji [źródło: Jukema et al. ].

Larwy to tylko jeden z przykładów stworzeń wykorzystywanych w bioterapii , rozwijającej się dziedzinie leczenia chorób za pomocą substancji pochodzących z żywych organizmów. W tym wieku można by pomyśleć o medycznych larwach jako o najnowszym rywalu pijawek o nagrodę za odruch wymiotny (Food and Drug Administration zatwierdziła oba stworzenia jako urządzenia medyczne). Ale podczas gdy pijawki wysysają krew – istotna cecha w mikrochirurgii, takiej jak przystawianie kończyn, gdzie nagromadzenie krwi może zabić – czerwie siorbią martwą i zainfekowaną tkankę, która utrudnia gojenie.

FDA zaczęła również badać produkty związane z pszczołami, dziedziną znaną jako apiterapia (łac . apis dla pszczół). Jednym z przykładów, który budzi zachwyt w świecie medycznym, jest wosk kostny, mieszanka wosku pszczelego, oliwy z oliwek i fenolu stosowana do tamowania krwawienia w chirurgicznie pociętych kościach. Inna bioterapia, terapia bakteriofagowa , wykorzystuje wirusy zjadające bakterie zamiast antybiotyków. Podobnie jak terapia robakami, ta radziecka technika medyczna staje się coraz bardziej atrakcyjna, ponieważ bakterie oporne na antybiotyki zmuszają lekarzy do szukania innych sposobów na pozbycie się szkodliwych drobnoustrojów [źródło: Reardon ].

Jednak nie wszystkie bioterapie są sobie równe. Podczas gdy niektórzy przechodzą rygorystyczną weryfikację jako technologie medyczne , inni pozostają niewiele więcej niż luźnymi tonikami homeopatycznymi wspieranymi w najlepszym razie pogłoskami.

Innymi słowy, terapia robakami to coś więcej niż bandaż asa i kilka odwróconych koszy na śmieci. Musisz wiedzieć, co robisz, a nie byle robaki.

Zawartość

1. Poznaj swoje larwy
2. Larwy, MRSA i cukrzyca
3. Nauka kochania i życia z larwami

Zanim zaczniesz wrzucać larwy much do otwartych ran, jest kilka rzeczy, które być może chciałbyś wiedzieć. Kim są te czerwie? Skąd oni pochodzą? I oczywiście, jak one działają?

Gdy muchy rozwijają się od jaj do postaci dorosłych, zatrzymują się na kilku etapach po drodze. U około połowy gatunków much obejmuje to fazę larwalną, nieoficjalnie zwaną czerwiem – bladą, przypominającą robaka istotę, która ma prostą misję: jeść, magazynować energię i rosnąć.

Nie wszystkie czerwie nadają się do leczenia: niektóre wolą jeść rośliny, podczas gdy inne przenoszą choroby. Jeszcze inne, takie jak podsycająca koszmar internetowy celebrytka Dermatobia hominis , czyli ludzki gąb , rozwijają się w żywym ciele.

Nie, mucha, którą chcesz, to Lucilia sericata , czyli zwykła zielona mucha butelkowa lub plujka owcza . Fani „CSI” i farm ciał , ośrodków badawczych zajmujących się badaniem rozkładu zwłok w różnych warunkach, znają tę istotę ze względu na jej wartość w ustalaniu czasu śmierci. Ponieważ L. sericata składa jaja w ciałach bardzo szybko po śmierci człowieka, eksperci mogą powiązać ich rozwój larwalny z czasem, jaki upłynął od śmierci [źródło: Anderson i Kaufman ].

Być może nie jest to najlepszy obraz do namalowania, jeśli chcemy sprzedać ci ich uzdrawiającą moc, ale stanowi punkt krytyczny, który polega na tym, że larwy L. sericata jedzą tylko martwicze (martwe) tkanki i bakterie , a nie żywe mięso.

Jak oni to robią? Wbrew temu, co niektórzy donosili, nie gryzą cię. W rzeczywistości nie mają zębów. Zamiast tego te robaki wydzielają enzymy, które rozkładają złożone białka na prostsze, bardziej strawne. Używają również haczyków do ust, aby w razie potrzeby zeskrobać lub zmielić tkankę. Robaki prawdopodobnie również podnoszą tlen w ranie i zwiększają wzrost komórek [źródła: Gabrielsen , Anderson i Kaufman ].

Więc gdzie w tym wszystkim jest twój układ odpornościowy? Twoje ciało nie atakuje robaków, ponieważ ich wydzieliny rozkładają również białka dopełniacza , będące częścią odpowiedzi immunologicznej organizmu. W rzeczywistości, według jednego z badań, te wydzieliny zmniejszają poziom białka dopełniacza o 19-55% [źródło: Gabrielsen ]. To właściwie dobra rzecz. Zbyt duża aktywacja dopełniacza może powodować przewlekłe zapalenie, które może zwiększać ryzyko infekcji poprzez utrzymywanie otwartej rany [źródło: Arnold ]. Co ciekawe, skuteczność tej wydzieliny wydaje się nie zmniejszać z upływem czasu. W rzeczywistości naukowcy pracują teraz nad przekształceniem go w lek.

Jednak pomimo całego swojego sukcesu, czerwie cieszyły się emeryturą ze swojej praktyki medycznej od lat czterdziestych XX wieku, kiedy wzrost liczby antybiotyków zepchnął je na bok. Więc co wyprowadziło ich z emerytury?

Konieczność.

Robaki w twoim ciele — kilka pocieszających faktów

Robaki medyczne są maluchami w porównaniu z larwami, które widziałeś w horrorach lub na haczyku wędkarskim. Zaczynają się od około 0,08 cala (2 milimetry) długości i pulchne do nie większej niż 0,5 cala (12 milimetrów) po usunięciu [źródło: BioMonde ]. Nie martw się, że larwy zgubią się, zagrzebią się w twoim ciele lub zawisną w ranie, aby rozmnażać się lub składać jaja. Larwy potrzebują tlenu, a dorosłe robaki umrą, jeśli nie opuszczą rany i uformują poczwarkę , twardą skorupę, w której rosną ich dorosłe ciała [źródła: BioMonde ; NHS ].

W oparciu o większość doniesień prasowych, bakterie oporne na antybiotyki mogą wydawać się niedawnym zjawiskiem, które zaczęło się w latach 90. [źródła: Arnold ]. W rzeczywistości szczepy drobnoustrojów z genetyczną obroną przed środkami przeciwdrobnoustrojowymi zaczęły pojawiać się w ciągu kilku krótkich lat od ich debiutu medycznego pod koniec lat 30. i 40. XX wieku. W latach 2010 problem osiągnął poziomy kryzysowe [źródło: Davies i Davies ].

Rany przewlekłe są obszarem szczególnie narażonym na infekcje, w tym na opornego na metycylinę Staphylococcus aureus ( MRSA ) i nabyte w szpitalu infekcje Pseudomonas . Leczenie tych poważnych stanów obejmuje izolację pacjentów i poddanie ich długim, agresywnym cyklom antybiotyków – perspektywa kosztowna dla pacjenta i wymagająca logistycznie dla szpitala [źródło: Jones i in. ].

Oczywiście potrzebujemy alternatywy, która niszczy bakterie, pomagając leczyć upartą ranę. Wejdź do skromnego robaka.

Zasadniczo robaki zmieniają przewlekłą ranę, która ciągnie się i ciągnie bez gojenia, w ostrą, w której proces gojenia może się zatrzymać. Robią to poprzez przyspieszenie oczyszczania rany , usuwanie martwej lub skażonej tkanki oraz ziarninowanie , czyli tworzenie grudkowatego, różowego ciała zawierającego nową tkankę łączną i naczynia włosowate, niezbędne do gojenia. Larwy robią to na skalę, do której chirurdzy nie mogą dotrzeć, bez wzywania kosztownych sal operacyjnych lub personelu chirurgicznego [źródło: Jones i in. ].

Ta mieszanka oszczędności, sukcesu i łatwego dostępu zainspirowała lekarzy do zwrócenia się w stronę czerwi w krajach takich jak Kenia, gdzie problemy finansowe sprawiają, że antybiotyki lub wizyty w szpitalu są dla większości mieszkańców ostatecznością [źródło: Soy ].

Larwy udowodniły również swoją wartość w leczeniu otwartych ran lub wrzodów związanych z chorobami takimi jak cukrzyca. W cukrzycy poziom glukozy we krwi wzrasta zbyt wysoko, ponieważ komórki nie mają insuliny lub mają problemy z jej wykorzystaniem. W niektórych przypadkach chorzy na cukrzycę rozwijają słabe krążenie lub utratę czucia w stopie, zwaną neuropatią . Oba stany mogą przyczyniać się do powstawania wrzodów. Wysoki poziom glukozy tylko pogarsza sytuację, utrudniając organizmowi próby leczenia wrzodów lub zwalczania infekcji [źródło: APMA ].

Około 15 procent diabetyków rozwinie owrzodzenie stopy, a 14-24 procent tych pacjentów będzie wymagało amputacji [źródło: APMA ]. W obliczu tych szans nie jest tak dziwne, że niektórzy pacjenci uważają, że sami odkładają na bok swoje zdenerwowanie i tolerują kilku robaczywych medyków, zwłaszcza że nowe narzędzia sprawiają, że proces jest prostszy i przynajmniej trochę smaczniejszy.

Gospodarstwo do (operacyjnego) stołu

Handlarze larw medycznych hodują larwy w kontrolowanych warunkach. Rolnicy karmią muchy dietą składającą się z otrębów, cukru i wody, aż będą gotowe do złożenia jaj, a następnie dają im ładny kawałek, powiedzmy, zmielonej krowiej wątroby, w której mogą działać swoją magię. Następnie sterylizują jaja za pomocą podchlorynu sodu i inkubują je przez 24 godziny przed wykluciem [źródło: Soy ].

FDA uważa larwy medyczne za wyrób medyczny tylko na receptę, więc będziesz potrzebować lekarza, który je przepisał. Będziesz także potrzebować personelu medycznego, aby nadzorował ten proces, nawet jako pacjent ambulatoryjny. Może to być trudne, ponieważ nie wszyscy lekarze czują się komfortowo lub są zaznajomieni z MDT.

BioTherapeutics, Education and Research Foundation w Irvine w Kalifornii to organizacja non-profit, która łączy pacjentów z lekarzami, którzy chcą przeprowadzić terapię larwową lub MDT [źródło: Gabrielsen ].

Więc jak to działa?

Na początek lekarze oczyszczają ranę, w razie potrzeby zmiękczając ją, ponieważ robaki wolą mokre i niechlujne od twardych i suchych. Mogą również chronić pobliską skórę kremową barierą, jeśli uważają, że podrażnienie jest prawdopodobne, ponieważ wydzieliny czerwi są alkaliczne i zawierają amoniak [źródło: BioMonde ].

Stamtąd poskramiacze robaków mają dwie główne opcje. Mogą poruszać się „na wolnym wybiegu”, posypując ranę luźnymi robakami, a następnie przykrywając ją oddychającym opatrunkiem. Mogą też nałożyć poliestrowy worek przypominający torebkę z herbatą, w którym czerwie trzymają się w zamkniętym worku. Opakowanie zawiera również specjalną piankę, która pomaga utrzymać zwierzaki. Tak czy inaczej, lekarze pracują z hodowanymi na farmie i wysterylizowanymi larwami, które usuwają po pozostawieniu ich na miejscu przez około 2-4 dni żucia i wzrostu. W tym czasie luźne czerwie wypadną z rany lub lekarze mogą je wyrwać kleszczami lub wypłukać solą fizjologiczną [źródło: NHS ]. Zapakowali odmiany po prostu z saszetką.

Podczas MDT pacjenci powinni unikać kąpieli lub prysznica, wysokich temperatur i wszystkiego, co może uciskać lub udusić ranę [źródła: BioMonde ; NHS ]. W ciągu pierwszych kilku dni rany mogą stać się rozczochrane i trochę śmierdzące, ale zmiana opatrunku powinna o to zadbać [źródło: Handwerk ]. Niektóre rany będą wymagały wielokrotnych okrążeń robakami, szczególnie te leczone odmianą w workach, ponieważ saszetki zapobiegają zakopywaniu się larw tak głęboko, jak robią to ich koledzy z wolnego wybiegu [źródła: BioMonde ; Jones i in. ].

Źródła pozostają mieszane na temat bólu związanego z MDT, ale jest to ryzyko. Ciśnienie może również rosnąć wraz ze wzrostem larw, ale lekarze przestrzegają ścisłych wytycznych dotyczących liczby larw, które należy zastosować, w oparciu o rozmiar rany i jej część, która wymaga oczyszczenia.

MDT nie jest dla wszystkich. Wytyczne ostrzegają przed stosowaniem go w przypadku ran, które łatwo krwawią lub leżą w pobliżu dużych naczyń krwionośnych lub na przykład u pacjentów przyjmujących leki rozrzedzające krew. I oczywiście pacjenci powinni unikać odmiany pakowanej, jeśli mają alergie na poliester, PVA, larwy much lub składniki pożywki wzrostowej, które obejmują białko sojowe, białko drożdżowe, skrobię ziemniaczaną i białko bydlęce [źródło: NHS ].

W rzeczywistości MDT nie zawsze pokonuje tradycyjne metody leczenia [źródło: Jones et al. ]. Ale kiedy wszystko inne zawodzi lub gdy wysokie koszty powodują, że te opcje są poza zasięgiem, miło jest wiedzieć, że natura zapewniła tanią i skuteczną, choć krętą alternatywę.

Uwaga autora: Jak działa terapia larwami

Potrzebne są dalsze badania, aby określić skuteczność terapii larwami, zarówno porównawczą, jak i bezwzględną. Niestety, ponieważ robaki nie są w stanie zarobić dużo pieniędzy dla firm, które je oferują — chyba że zajmą się bioinżynierią i opatentowają jakiś rodzaj superczerwia — finansowanie takich badań pozostaje trudne.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków