Co wyczerpuje populacje łososia?

­

Rzeki i strumienie północno-zachodniego Pacyfiku były kiedyś tak pełne dzikich łososi, że rybacy lubili mówić, że mogą przeprawiać się przez drogi wodne na grzbietach ryb. Gdyby łosoś był jedynym sposobem przekraczania rzek, rybacy mieliby dziś pecha. W Kalifornii, Waszyngtonie, Oregonie i Idaho łososie wyginęły w prawie 40 procentach rzek, które zamieszkiwały – co najmniej 106 głównych zasobów wyginęło na zawsze [źródło: Northwest Power & Conservation Council ].

Na całym świecie historia jest taka sama: globalne połowy łososia atlantyckiego spadły o 80 procent w latach 1970-2000. W Wielkiej Brytanii jedna trzecia populacji łososia jest zagrożona według WWF, a w Kalifornii i Oregonie na Pacyfiku Rada ds. Zarządzania Rybołówstwem ogłosiła niedawno najsurowsze kwoty połowów łososia w historii regionu ze względu na szybki spadek liczby zwierząt [źródło: Young , Environment News Service ]

Spirala spadkowa populacji łososia jest niepokojąca z kilku powodów. Ta ryba to znacznie więcej niż tylko smaczne źródło kwasów omega-3. Łososie to tzw. gatunek kluczowy – podobnie jak silnik w twoim samochodzie, ich fizyczna obecność w porównaniu z całością jest raczej niewielka, ale ich znaczenie dla jego funkcjonowania jest kluczowe.

Ryby są nie tylko głównym źródłem pożywienia dla różnych drapieżników (ponad 137 gatunków), ale ich rozkładające się tusze są znaczącym źródłem składników odżywczych i nawozu dla drzew [źródło: Hunt ]. Kiedy łosoś odejdzie, otaczający go ekosystem prawdopodobnie nie zostanie daleko w tyle.

Niestety, nie ma łatwego rozwiązania, aby odwrócić spadek populacji łososia – wszystko, od przełowienia po El Nino i zmiany klimatyczne, zostało powiązane z uszczupleniem łososia. Skomplikowany cykl życiowy ryb – łososie zaczynają życie w strumieniu, migrują do morza, by żyć w dorosłym życiu i wreszcie wracają do miejsca urodzenia, aby się rozmnażać – jeszcze trudniej jest określić główne czynniki prowadzące do spadku populacji.

Ale naukowcy wiedzą wystarczająco dużo o głównych przyczynach, aby oznaczyć je sprytnym sloganem. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, o co chodzi w czterech H – żniwach, wylęgarniach , siedliskach i elektrowniach wodnych.

­

Chociaż na populacje łososia wpływa wiele czynników, cztery wydają się wyróżniać. Chociaż istnieje tylko sześć gatunków łososia – pięć pacyficznych i jeden atlantycki – każda pojedyncza populacja lub populacja jest genetycznie unikalna i stoi przed wyzwaniami specyficznymi dla swojego regionu, przez co trudno jest nazwać którykolwiek z czterech gatunków H jako ważniejszym.

Dwa czynniki H są w pewnym stopniu ze sobą powiązane. Pierwsza z nich, harvests , odnosi się do komercyjnego, rekreacyjnego i plemiennego połowu łososia – zarówno na morzu, jak i podczas migracji w górę rzeki. Do niedawna wiele rządów nie nałożyło odpowiednich ograniczeń na liczbę łososi, które można racjonalnie poławiać każdego roku. Na przykład w Kanadzie, kiedy około 8 milionów łososi wróciło z oceanu na tarło w 1917 roku, rząd nadal zezwalał na połów ponad 7,3 miliona ryb [źródło: Hume ].

Przełowienie doprowadziło do rekordowo niskiego poziomu łososia niemal wszędzie, gdzie zostaną złowione. Wyjątkiem jest Alaska, gdzie dobrze opracowane plany zarządzania stawiają zrównoważony rozwój na pierwszym miejscu.

Poważne uszczuplenie łososia spowodowane nadmiernymi połowami doprowadziło do kolejnego wzrostu wylęgarni ryb , kolejnego dużego H, w celu uzupełnienia zasobów. Te wylęgarnie ryb, początkowo stworzone w celu zwiększenia liczby łososi, sztucznie hodują młode łososie, dopóki nie będą się one samowystarczać, a następnie wypuszczają je do oceanu. Podobne obiekty istnieją obecnie wyłącznie do produkcji żywności i są określane jako farmy rybne .

Jak na ironię, wylęgarnie i farmy, które pojawiły się w celu złagodzenia presji na populacje dzikiego łososia, zagrażają im teraz. Badania pokazują, że umiejscowienie farm rybnych w pobliżu populacji dzikiego łososia może powodować ponad 50-procentowy spadek populacji dzikich ryb [źródło: Owen ]. Zarówno wylęgarnie, jak i fermy mogą wprowadzać słabsze geny do puli genów dzikiej populacji poprzez krzyżowanie, zmniejszając tym samym szanse przeżycia łososi. Ponadto sztuczne struktury bardziej sprzyjają pasożytom i chorobom, które następnie zarażają dzikie populacje. Konkurencja jest również czynnikiem.

Problemy ze zbiorami i wylęgarniami można łatwo rozwiązać. Przy odpowiednim zarządzaniu i kontroli populacje mogą się poprawiać i poprawiają się. Na przykład klatki dla ryb lepszej jakości mogą zapobiegać fizycznemu kontaktowi między rybami, a bardziej rygorystyczne kontrole kwot połowowych mogą pomóc w zapobieganiu przełowieniu.

Kolejne dwa H, również stworzone przez człowieka, mają związek z miejscem, w którym żyje łosoś.

Hodowane kontra dzikie

Można by pomyśleć, że jedzenie łososia hodowlanego pomaga dzikim łososiom, ale złowiony łosoś z Alaski lub łosoś z gatunków morskich (MCS) jest w rzeczywistości lepszym wyborem. Szukając etykiety MCS, upewniasz się, że ryby, które jesz, pochodzą ze zrównoważonego źródła. Jedzenie ryb hodowlanych po prostu zachęca do szkodliwych praktyk, w które angażuje się wiele gospodarstw rybnych, które w pierwszej kolejności zagrażają dzikim populacjom. Jeśli wybierasz ryby hodowlane, szukaj ryb hodowanych na otwartym morzu i unikaj karmienia dziko żyjących ryb.

Zdrowie populacji łososi zależy w dużej mierze od stanu ich środowiska życia. Fakt, że łososie żyją w różnych siedliskach przez całe życie, czyni je szczególnie podatnymi na następną degradację H – siedliska . Nawet niewielkie zakłócenia mogą mieć duże znaczenie, ponieważ tarło jest bardzo wrażliwe na takie rzeczy, jak zwiększona sedymentacja. Pozyskiwanie drewna, praktyki rolnicze, wyrzucanie śmieci i wycieki ropy przyczyniają się do złej jakości wody.

Innym czynnikiem, który może zakłócić siedlisko, są ostatnie tamy H, elektrownie wodne . Łosoś Coho Clearwater, niegdyś obfity w dorzeczu Snake River w stanie Oregon, Waszyngton i Idaho, wyginął na początku lat 60., głównie z powodu budowy tamy, która zablokowała przejście ryb do i z miejsca narodzin [źródło: Northwest Power & Rada Konserwatorska . Oprócz potencjalnego blokowania dostępu do siedlisk łososi, tamy mogą powodować zmiany w przepływach wody i temperaturach, które mogą niszczyć lokalne populacje.

Jednak tamy niekoniecznie są dzwonem śmierci dla łososia. Badacze śledzący łososia na zaporowej rzece Columbia doszli do wniosku, że to nie tamy utrudniają im przetrwanie, ale wyzwania, z którymi muszą się zmierzyć na morzu, w tym drapieżnictwo, ocieplenie oceanu i zmiany w rozmieszczeniu ofiar [źródło: Owen ]. Badanie wykazało, że przy odpowiednich modyfikacjach wspomagających łososie w ich migracji, matki i łosoś mogą współistnieć.

Cztery H – zbiory, wylęgarnie , siedliska i energia wodna – same w sobie nie są problematyczne. Dopiero gdy są źle zarządzane, sprawy zaczynają się psuć. Podczas gdy niektóre populacje spadły tak nisko, że ich odbudowa zajmie lata, jeśli w ogóle, inne można uratować przed podążaniem ścieżką Coho Clearwater.

­

Globalne ocieplenie znów uderza

Coraz więcej dowodów wskazuje, że zmiany klimatyczne mogą wpływać na wzorce migracji łososia. Wyższe temperatury oceanu powodują, że ryby migrują dalej na północ, tworząc dla nich większą odległość niż w chłodniejszych latach. Oprócz opóźnionego powrotu na tarliska, wiele ryb doświadcza zmniejszonych rozmiarów ciała, ponieważ do pokonania dłuższego dystansu potrzeba więcej energii. Wyższe temperatury wody mogą również powodować zwiększony stres i śmiertelność przed tarłem u niektórych gatunków, takich jak łosoś sockeye [źródło: Levy ].

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

­