Czy naprawdę istniał srokaty dudziarz z Hameln?

Kiedy większość ludzi myśli o bajkach, zazwyczaj przywołują obrazy wyidealizowanych Księcia Czarodziejek i magicznych ptaków oplatających włosy. Jeśli jednak kiedykolwiek oddałeś sobie chwilową fantazję o nostalgii za dzieciństwem, zbierając kopię oryginalnych opowieści braci Grimm, być może zaskoczyła cię zawartość w środku. Te historie są dalekie od jasnych i błyszczących, żyjących szczęśliwie, które twoi rodzice czytali ci jako dziecko lub które widziałeś w klasycznych filmach Disneya. Potrafią być wyjątkowo mroczne – i tak ponure jak ich imienniki.

Bracia Grimm zaczęli zbierać wielowiekowy, niemiecki folklor w XIX wieku. Ich zainteresowania filologiczne i językoznawcze skłoniły ich do spisania fascynujących i odkrywczych kulturowo historii, które do tej pory rozprzestrzeniały się głównie poprzez opowiadanie ustne. W ten sposób można powiedzieć, że bracia Grimm nie przelali tych opowieści na papier w celu rozrywki dzieci. I chociaż same opowieści obracają się wokół magicznych wydarzeń i niosą ze sobą moralność, wiele z nich nie było nastawionych konkretnie na dzieci tak bardzo, jak na całą kulturę germańską. Jednak bajki stały się popularne wśród dzieci, więc były stonowane dla tej publiczności.

Ale oryginalne, nieugięte historie Grimmów nadal mają znaczenie. Nie tylko fascynują psychikę Niemców w średniowieczu , ale niektóre historie pomagają nam zrozumieć tajemnicze i dziwaczne wydarzenia historyczne.

Ta myśl może być niepokojąca. Rzeczywiście, historie Grimm są tak mroczne, że sugestia, w której można nieść ziarno prawdy, jest przerażająca. Wydaje się jednak, że tak jest w przypadku „Ped Piper of Hamelin”.

Zanim przejdziemy do teorii i dowodów historycznych stojących za tą historią, przyjrzyjmy się jej szczegółowo. I nie sugerowalibyśmy przytulania się do łóżka i oczekiwania, że ​​ukołysany do snu .

1. Opowieść o srokaty dudziarz
2. Dowód prawdziwego srokatego dudziarza
3. Teorie o pochodzeniu srokatego dudziarza

Dla tych, którzy myśleli, że uproszczona moralność opowieści Grimm jest przeznaczona tylko dla dzieci, „Pied Piper of Hamelin” prawdopodobnie przekona cię, że jest inaczej. Oprócz mrocznej treści jest to przestroga dotycząca zarządzania, a także brania odpowiedzialności za umowy finansowe.

Akcja rozgrywa się w 1284 roku w germańskim mieście Hameln (obecnie znanym jako Hameln). W tym czasie miasto cierpiało z powodu silnej inwazji szczurów . Miasto i burmistrz byli w rozterce, gdy do miasta wszedł nieznajomy. Nosił nieco dziwaczne, skrojone (wielokolorowe) ubranie i nosił grającą fajkę. Powiedział ludziom, że słyszał o ich problemie ze szczurami i że może pozbyć się szczurów z miasta - to znaczy w zamian za opłatę.

Po uzgodnieniu sumy dudziarz wyjął instrument i zaczął grać piosenkę. Jego pieśń w magiczny sposób zwabiła do niego szczury: przybiegły i zgromadziły się wokół niego. Kiedy był przekonany, że zwabił wszystkie szczury w mieście, poszedł w kierunku pobliskiej Wezery. Tam, podążając za nim przez całą drogę, wszedł prosto do wody . Zauroczone szczury kontynuowały wędrówkę na ślepo i zanurkowały wprost, gdzie wszystkie utonęły.

Mieszczanie świętowali, ale nie chcieli zapłacić dudziarzowi tego, co obiecali. Wyszedł, wściekły na wieśniaków i planując zemstę. Zemścił się w pamiętnej dacie 26 czerwca, która była zarówno Dniem Św. Jana, jak i Dniem Św. Pawła. Ubrany w strój myśliwego i czerwony kapelusz, dudziarz wrócił do miasta, grając na fajce kolejną piosenkę. Kiedy dzieci z miasteczka usłyszały tę melodię, wszystkie przybiegły do ​​niego w podobnym transie jak szczury. Dzieci podążyły za dudziarzem z miasta do górskiej jaskini, gdzie nigdy więcej o nich nie słyszano. Co ciekawe, historia Grimma wspomina, że ​​dorosła córka burmistrza należała do grupy dzieci, co czytelnicy mogą wywnioskować, że był aktem zemsty wymierzonym bezpośrednio w burmistrza.

Bracia Grimm mówią dalej, że mieszczanie umieścili na ratuszu napis dla upamiętnienia tego, co się wydarzyło.

maruderzy

W opowieści braci Grimm dwoje dzieci pozostaje bez szwanku: jedno niewidome, a drugie nieme (w niektórych wersjach nieme dziecko jest kulawe i nie nadąża za innymi). Mogli zabrać dorosłych na górę, do której prowadziły dzieci.

Wszyscy chcielibyśmy odrzucić tę historię jako zwykłą bajkę i czystą fikcję. Jednak uczeni ogólnie zgadzają się, że w mieście Hamelin wydarzyło się coś strasznego, co spowodowało powstanie tej historii. Choć może nie było dudziarza z magicznymi talentami muzycznymi, możemy śmiało założyć, że nastąpiła jakaś tragedia. I, jak można się spodziewać, uczeni opierają to na więcej dowodach niż tylko na samej historii braci Grimm.

Podobno około 1300 roku ludzie ustawili w swoim kościele witraż przedstawiający grupę dzieci i pstrokatego mężczyznę. Na szybie widniał napis: „W dniu Jana i Pawła 130 dzieci w Hameln poszło na Kalwarię i zostało przeniesionych przez wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwa na górę Koppen i zaginęło” [źródło: Zipes]. Co ciekawe, napis ten nie wspominał nic o dudziarzu. Znaleziono konta okna, ale samo okno wydaje się być zniszczone.

W tak zwanym Rękopisie Lüneburskim, spisanym ponad sto lat po tym, jak przypuszczalnie skonstruowano okno, mnich o imieniu Heinrich z Herferd opowiada o tym, co się wydarzyło. Napisał, że do miasta przybył mężczyzna, który miał około 30 lat, grając na flecie i wyprowadził dzieci [źródło: Zipes]. Do 1603 r. miasto wzniosło fasadę tego, co jest obecnie znane jako Dom Pied Piper. Na fasadzie widnieje napis podobny do tego, który podobno był wyryty na oknie - ale ten wyraźnie wspomina o srokatym dudziarzu.

Ale sugestia, by szczury miały coś wspólnego z tragedią, pojawiła się dopiero później. Nie jest zbyt daleko idące, że szczury byłyby powiązane z tym incydentem; inwazje szczurów były z pewnością problemem około XIII wieku, a szczurołap był powszechnym zawodem.

Więc co tak naprawdę historycy myślą, że mogło się wydarzyć tego pamiętnego dnia?

Mieszkańcy Hamelinu – a zwłaszcza dzieci – prawdopodobnie zostali dotknięci straszliwym wydarzeniem w XIII wieku. Jedną z najczęstszych teorii na temat tego, co się wydarzyło, było to, że młodzież z miasteczka cierpiała na jakąś epidemię. Historycy sugerują, że gdyby wybuchła powszechna epidemia, mieszczanie pochowaliby dzieci w dużym wspólnym grobie, który historia przedstawia jako miejsce ich zniknięcia [źródło: Dirckx ].

Natura tej choroby jest kwestionowana. Ponieważ w opowieści pojawiają się szczury, naukowcy uważają, że mogła to być choroba rozprzestrzeniająca się z gryzoni, taka jak dżuma dymienicza . Niektórzy sugerują nawet, że zainfekowała ich wczesna wersja Czarnej Śmierci . Ubranie w groszki dudziarza mogło wyewoluować z pomysłu, że odwiedzający miał poplamione zmiany skórne wywołane przez chorobę. Inna teoria mówi, że tańczące dzieci z tej opowieści mogły wykazywać objawy podobne do objawów choroby Huntingtona.

Ale jeśli wszyscy młodzi ludzie byli zarażeni, można rozsądnie zakwestionować, dlaczego nie byli dorośli. Jedna z teorii głosi, że dzieci nie zostały dotknięte chorobą, ale raczej wyruszyły na nieszczęsną dziecięcą krucjatę. Jeśli to prawda, to prawdopodobnie stało się to kilka dekad wcześniej, kiedy grupy młodych ludzi z całej Europy były znane z udziału w wyprawach krzyżowych. Wyjeżdżali, by podążać za jednym dzieckiem, które twierdziło, że ma wizję od Boga, która nakazała im maszerować do Ziemi Świętej i odzyskać ją dla chrześcijaństwa.

A niektórzy ludzie interpretują historię Grimm zupełnie inaczej. Twierdzą, że dzieci żyły i wyszły na drugi koniec jaskini w Transylwanii. Wskazuje to na pomysł, że dzieci pojechały na wschód, aby utworzyć własną kolonię. Badacz baśni Jack David Zipes potwierdza ten pogląd dokumentami, które pokazują, że ktoś przybył do Hamelin w tym czasie w poszukiwaniu rekrutów do skolonizowania obszarów Europy Wschodniej [źródło: Zipes].

Cokolwiek stało się z dziećmi, wydaje się, że było to wystarczająco traumatyczne dla mieszkańców Hamelin, aby stworzyć tę opowieść. Nawet jeśli uczeni nigdy nie odkryją prawdy, być może dobrze byłoby po prostu posłuchać lekcji zawartych w tej przestrodze.

Niewypowiedziane czyny

W kontrowersyjnej teorii przedstawionej przez Williama Manchestera w jego książce „Świat oświetlony tylko ogniem” dudziarz był pedofilem i mordercą, który porwał dzieci i rozrzucił ich okaleczone ciała.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków