Dlaczego potrzebujesz licencji na łowienie ryb?

W upojnych czasach XIX wieku ludzie nie potrzebowali licencji na łowienie ryb w Ameryce. Rybacy po prostu zabrali kije i przynętę do najbliższego akwenu i wyciągnęli z niego pstrągi, okonie lub sandacze do syta. Nie istniał żaden duży rząd, który wymagałby od nich płacenia za ich naturalne prawo do łowienia ryb.

Oczywiście to było w czasach, gdy w Ameryce Północnej nie było tak wielu ludzi. Populacja tubylcza zmniejszyła się o około 95 procent z powodu chorób i ludobójstwa w latach 1492-1620, a kontynent był ponownie zaludniany przez imigrantów ze Wschodu [źródło: Mann ]. Ogrom Ameryki Północnej i względny brak ludzi sprawiły, że jej sklepy z dziką przyrodą wydają się nieograniczone. I podobnie jak w przypadku wszystkich zasobów naturalnych, gdy populacja ludzi rośnie, populacje dzikich zwierząt maleją.

Populacja USA szybko rosła w drugiej połowie XIX wieku. W 1880 roku US Census Bureau zarejestrowało ponad 50 milionów ludzi mieszkających w Stanach Zjednoczonych. W ciągu 30 lat populacja Stanów Zjednoczonych prawie się podwoiła, liczona w spisie z 1910 r. na ponad 92 miliony ludzi.

Podczas gdy liczba ludzi przenosi się do Stanów Zjednoczonych w rekordowej liczbie, a wędkarstwo rekreacyjne rywalizuje z rybołówstwem komercyjnym pod względem liczby złowionych ryb, Amerykanie – czy ktokolwiek inny w tym względzie – nie pojmowali jeszcze w pełni koncepcji zarządzania dziką fauną i florą. Dzięki perspektywicznemu myśleniu prezydenta Theodore'a Roosevelta i innych ekologów opinia publiczna zrozumiała, że ​​ogromne zapasy dzikiej przyrody w końcu się wyczerpią. W rezultacie niektóre stany zaczęły wymagać od odwiedzających z innych stanów zakupu licencji na ryby. Kiedy populacje nadal rosły, stany zaczęły wymagać od własnych mieszkańców zakupu licencji.

Chociaż koncepcja obfitości dzikiej fauny i flory w Ameryce Północnej zaczęła się rozpadać na początku XX wieku, zajęło to więcej czasu, zanim ten pomysł rozszerzył się na nasze spojrzenie na oceany. Dopiero pod koniec tego stulecia niektóre stany przybrzeżne zaczęły wymagać od rybaków rekreacyjnych zakupu licencji na połowy morskie lub morskie. Do tego czasu wiele gatunków ryb przybrzeżnych było już zagrożonych z powodu przełowienia komercyjnego i sportowego [źródło: Nelson ].

Jak więc wydawanie licencji uprawniających do połowów chroni ryby? Dowiedz się już teraz.

Może się to wydawać sprzeczne z intuicją, ale wydawanie licencji na ryby faktycznie dowiodło, że chroni populacje ryb (to samo dotyczy polowań). Ta ochrona tworzy krąg, który zaczyna się, gdy wędkarz uiszcza opłatę licencyjną, co ostatecznie przynosi mu korzyści w postaci obfitych połowów.

Kiedy stany ustanawiają przepisy dotyczące połowów, na ogół nakładają ograniczenia na gatunki i ilości, które dany rybak może złowić i zatrzymać w ciągu jednego dnia. Limity te są zawarte w informacjach towarzyszących licencjom połowowym, dzięki czemu osoby łowiące ryby kształcą się w zakresie limitów połowowych. Co więcej, sumienni wędkarze mogą zgłaszać kłusowników — każdego, kto poluje lub łowi ryby niezgodnie z przepisami i normami — jeśli zostaną zauważeni przy cięższych zaciągach, niż zezwala na to prawo.

Licencje dają również stanowym i federalnym urzędnikom zajmującym się dziką fauną i florą możliwość identyfikacji kłusowników. Pozwalając urzędnikom na wyrywkowe sprawdzanie wędkarzy pod kątem ważnych licencji połowowych, departamenty dzikiej przyrody budzą strach przed przyłapaniem na nielegalnych połowach. Ponieważ stanowe departamenty zasobów naturalnych zazwyczaj oferują licencje po rozsądnych opłatach – zwykle od 10 do 40 dolarów – ale nakładają wysokie grzywny w wysokości od setek do tysięcy dolarów na osoby, które naruszają przepisy, większość ludzi powinna przestrzegać tych zasad.

Chociaż niektórzy wędkarze sportowi mogą tak sądzić, zasady nie są arbitralne. Departamenty dzikiej przyrody i zasobów naturalnych ustalają limity wielkości i liczebności oraz planują sezony połowowe na podstawie danych pochodzących z badań finansowanych z opłat za licencje połowowe [źródło: Take Me Fishing ]. Podczas gdy większość opłat z licencji jest przeznaczona na wsparcie budżetów stanowych departamentów przyrody, jest ona również przeznaczona na finansowanie badań nad dziką fauną i florą. Zrozumienie, w jaki sposób wzorce kojarzeń ryb, migracje i inne zachowania pomagają biologom (lub w przypadku ryb ichtiologom) lepiej zrozumieć, jak lepiej chronić te gatunki. Utrzymanie populacji zapewnia dobre połowy zarówno obecnym, jak i przyszłym pokoleniom wędkarzy.

Jeden przykład ochrony poprzez badania finansowane z opłat za licencje połowowe pojawił się w 2007 roku w Waszyngtonie. Populacje przybrzeżnych ryb skalnych tego stanu malały, aw odpowiedzi Departament Ryb i Dzikiej Przyrody wprowadził dodatkową opłatę w wysokości 50 centów za licencje połowowe. Dodatkowa opłata wygenerowała 200 000 dolarów przeznaczonych wyłącznie na badanie ryb skalnych – które są niezwykle trudne do zbadania ze względu na ich surowe podwodne siedlisko. Urzędnicy mają nadzieję, że wykorzystają swoje odkrycia, aby uniknąć przyszłych ograniczeń dotyczących połowu ryb skalnych [źródło: WDFW ].

Dochody z opłat za licencje połowowe przeznaczane są również na finansowanie innych działań związanych z zarządzaniem. Większość stanów utrzymuje chronione łowiska – lęgowiska ryb – aby pomóc ustabilizować populacje ryb. Programy te obejmują również zarybianie jezior publicznych, co dodatkowo zapewnia wędkarzom obfite połowy.

Zakup akcesoriów wędkarskich pomaga również w wysiłkach ochronnych, które ostatecznie zapewniają dobre łowienie. W 1950 roku rząd Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawę o federalnej pomocy w przywracaniu ryb w sporcie (FASFRA). Ta dobrowolna umowa między stanami a rządami federalnymi zachęca stany do ochrony zagrożonych gatunków ryb i umożliwia stanom nakładanie dodatkowych podatków na sprzęt rybacki, taki jak wykrywacze ryb, wędki, sprzęt wędkarski i paliwo do łodzi [źródło: FWS ]. Pieniądze trafiają do rządu federalnego, który wykorzystuje do zrekompensowania do 75 procent kosztów ponoszonych przez stany na programy ochrony i zarządzania rybami. To był udany program i dobrodziejstwo dla stanów: W 2008 r. FASFRA przyniosła 398 milionów dolarów dotacji [źródło: FWS ].

Następnym razem, gdy będziesz narzekać, że musisz kupić licencję na łowienie ryb lub uiścić opłatę, pamiętaj, że licencje połowowe nie tylko pomagają zachować populacje ryb, ale także zwiększają twoje szanse na pomyślne wyłowienie ryb.

Więcej informacji na temat wędkarstwa i innych powiązanych tematów znajdziesz na następnej stronie.

­

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

­