Woda, cukier i sok z cytryny: przepis nie zmienił się zbytnio od ponad 1000 lat. Cierpkie lub słodkie, różowe lub żółte, klarowne, mętne lub gazowane. Odkąd życie rozdaje cytryny, ludzie na całym świecie - od starożytnych Egipcjan po Beyoncé - produkują lemoniadę.
Dokładne pochodzenie samej cytryny nie było łatwe do ustalenia, ale nowe badania wyjaśniły jej pochodzenie jako hybrydę kwaśnej pomarańczy i cytryny. Badanie z lutego 2018 r. W czasopiśmie naukowym Nature ujawnia, że odkrycie skamieniałych liści w prowincji Junnan w Chinach dowodzi, że cytrusy istniały od późnego miocenu, około 8 milionów lat temu.
Starożytny rodowód
Najwcześniejszy zapis prekursora do lemoniady pochodzi od wybrzeża Morza Śródziemnego średniowiecznego Egiptu. Kashkab powstał w wyniku fermentacji jęczmienia połączeniu z mięty ruty , pieprz i cytryna liści. Następnym razem, gdy będziesz w barze z sokami, poproś swojego miksologa, aby przygotował Ci spieniony kubek Kashkab ! A może zamiast tego kieliszek słodkiego i pikantnego katarmizatu ? Dzięki kronikom poety i podróżnika Nasira-i-Khusrawa, który napisał relacje z życia Egipcjan w X wieku, a także żydowskim książkom i dokumentom w Kairze Genizah , wiemy, że średniowieczna społeczność żydowska w Kairze konsumowała, handlowała i eksportowała butelki. mikstury ze słodkiego soku z cytryny zwanej qatarmizat przez XIII wiek.
Chociaż cytron (podobny do cytryny, ale większy, z super grubą skórką i niewielką ilością miąższu lub soku) był prawdopodobnie znany starożytnym Żydom i w całym basenie Morza Śródziemnego przed Chrystusem, nie ma dowodów na to, że cytryny występowały w czasach przedislamskich. czasy. Mozaiki Rzymu i freski z Pompejów przedstawiają owoce cytrusowe przypominające cytryny i pomarańcze, ale nie ma paleobotanicznych ani pisemnych dowodów na ich istnienie. Najwcześniejsza pisemna wzmianka o drzewie cytrynowym znajduje się w X-wiecznej arabskiej książce o rolnictwie autorstwa Qustusa al-Rumiego. Pod koniec XII wieku Ibn Jami, osobisty lekarz muzułmańskiego przywódcy Saladyna, napisał traktat o cytrynie, zwracając na nią uwagę szerszej śródziemnomorskiej publiczności.
Cytryny pojawiają się w Paryżu ...
Przenieś się do XVII-wiecznej Europy. Lemoniada zadebiutowała w Paryżu 20 sierpnia 1630 roku. Robiona z wody gazowanej, soku z cytryny i miodu sprzedawcy sprzedawali ją ze zbiorników przypiętych do pleców. Choć popularna w całej Europie, lemoniada stała się w Paryżu tak modna, że w 1676 r. Sprzedawcy zawiązali i utworzyli związek zwany Compagnie de Limonadiers . Lemoniada szał nawet pomógł Paryż odeprzeć zarazę.
Wkład Wielkiej Brytanii w szał lemoniady przyszedł za sprawą chemika Josepha Priestleya, który wynalazł urządzenie do produkcji wody gazowanej . W latach osiemdziesiątych XVIII wieku Johann Schweppe, niemiecko-szwajcarski jubiler, opracował nową metodę nasycania dwutlenkiem węgla za pomocą pompy kompresyjnej, dzięki której produkcja masowa była bardziej wydajna. XIX wieku łatwa dostępność musującej lemoniady Schweppes zahamowała rozwój europejskich stoisk z lemoniadą.
... Potem w Ameryce
W XVIII wieku lemoniada dotarła do Ameryki wraz z falami europejskich imigrantów. W epoce wiktoriańskiej ruch wstrzemięźliwości kobiet wprowadził lemoniadę jako alternatywę dla alkoholu. Jedno z sloganów Sunkistów brzmiało: „Żegnaj z alkoholem, oto lemoniada”. W latach 1877-1881 Biały Dom zakazał spożywania alkoholu we wszystkich państwowych obiadach i innych uroczystościach. Chociaż prezydent Rutherford B. Hayes sam podjął tę decyzję jako sposób na oskarżenie Partii Prohibicji, krytycy zakazu nazwali jego żonę Lucy, znaną abstynentkę, „Lemoniadą Lucy” i pseudonimem utknęło. Fajnie jest wyobrazić sobie, jak musiały się marszczyć usta, kiedy zamiast alkoholu podała przepis na lemoniadę Isabelli Beeton z wiktoriańskiego klasyka z 1861 roku ”Księga zarządzania gospodarstwem domowym . ”
Połączenie cyrkowe
Nawet cyrk odegrał główną rolę w długiej historii lemoniady. W XIX wieku na scenie pojawił się zarówno lód, jak i wędrowny cyrk i oba zaczęły startować. Pierwsza znana wzmianka o łączeniu różowej lemoniady z cyrkiem pochodzi z Wheeling Register w Zachodniej Wirginii w 1879 roku. W tradycji cyrkowej jest wiele opowieści o tym, jak jej lemoniada stała się różowa, ale historycy uważają, że dwie z nich są najbardziej opłacalne. Jedna historia z 1912 roku brzmi tak: pracownik koncesyjny „wymyśla” różową lemoniadę, kiedy przypadkowo wrzuca czerwone cukierki cynamonowe do kadzi zwykłej lemoniady. W przysłowiowym stylu „show musi trwać”, on i tak podaje lemoniadę, a ludzie ją chłoną.
Druga historia, z 1857 roku, jest po prostu brzydka: udręczony robotnik koncesyjny, potrzebujący wody do zrobienia świeżej porcji lemoniady dla niecierpliwej linii spragnionych gumy, łapie pierwszy napotkany płyn i okazuje się, że jest to wanna wody do prania, w której performerka właśnie wykręciła jej brudne różowe rajstopy. Używa go do przygotowania swojej nowej i ulepszonej „lemoniady truskawkowej”, a tłum oszalał. Historia głosi, że od tego czasu sprzedaż podwoiła się i odtąd żaden cyrk na najwyższym poziomie nie był pozbawiony różowej lemoniady.
Cierpki lub słodki, różowy lub żółty, klarowny, mętny lub gazowany, czy jest lepszy sposób na zmierzenie się ze światem niż z zimnym kieliszkiem kokluszu w dłoni? Lemoniada pozostaje klasyczną metaforą starego dobrego amerykańskiego trzymania się, robienia i zrywania. A więc cytryny, to ty. Życie, mamy to.
TERAZ TO CIEKAWE
Wszechobecna rada, by „zrobić lemoniadę” z przeciwności losu, prawdopodobnie stała się sławna dzięki zwrotowi zapożyczonemu przez Elberta Hubbarda w 1915 roku na nekrologu aktora, pisarza i humorysty Marshalla Pinckneya Wildera . Wilder, znany ze swoich genialnych występów stand-up, był znanym na całym świecie, bardzo ukochanym nazwiskiem w czasach, gdy prace dla ludzi takich jak on można było znaleźć tylko w cyrkowych pokazach towarzyskich. Stojąc 3 stopy i 5 cali (1,04 metra) z poważną deformacją kręgosłupa, odmówił piętnowania innych lub bycia piętnowanym. „Los podał mi cytrynę” - powiedział - „ale ja zrobiłem z niej lemoniadę”.
Pierwotnie opublikowano: 30 maja 2018 r
