Ile rzeczywistych pieniędzy jest na świecie?

Pierwszym sposobem, aby na to spojrzeć, może być: „Ile gotówki jest w walucie amerykańskiej ?” Gdybyś wziął wszystkie banknoty i monety pływające dzisiaj na świecie i dodał je wszystkie, ile miałbyś pieniędzy? Cała ta twarda i łatwa do likwidacji waluta jest znana jako podaż pieniądza M0. Obejmuje to rachunki i monety w kieszeniach ludzi i materacach, pieniądze w skarbcach bankowych i wszystkie depozyty, które te banki mają w bankach rezerwowych [źródło: Hamilton ]. Według Rezerwy Federalnej w lipcu 2013 r. strumień dostaw M0 wynosił 1,2 biliona dolarów [źródło: Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku]. To brzmi jak niewiarygodna ilość, ale pomyśl o tym w ten sposób: Według CIA w tym miesiącu żyło 316 668 567 Amerykanów [źródło: CIA ]. Jeśli weźmiesz całą gotówkę i podzielisz ją równo, każda osoba powinna mieć przy sobie około 3800 dolarów w gotówce (lub włożyć pod materac). Oczywiście brakuje trochę pieniędzy, ale jest na to łatwe wytłumaczenie: Rezerwa Federalna twierdzi, że w danym momencie od połowy do dwóch trzecich zasobów pieniądza M0 w dolarach amerykańskich znajduje się za granicą.

Reszta pieniędzy znajduje się na różnego rodzaju rachunkach bankowych , a Rezerwa Federalna śledzi te fundusze w trzech różnych wartościach, znanych jako podaż pieniądza M1 , M2 i M3 . (Od tego czasu M3 został usunięty. Więcej na ten temat poniżej.)

M1 reprezentuje całą walutę w podaży pieniądza M0, plus wszystkie pieniądze na rachunkach czekowych i innych rachunkach czekowych, a także wszystkie pieniądze na czekach podróżnych. W czerwcu 2013 r. podaż pieniądza M1 w dolarach amerykańskich wyniosła około 2,5 biliona dolarów [źródło: Rezerwa Federalna ].

M2 to podaż M1, plus wszystkie pieniądze przechowywane w funduszach rynku pieniężnego , rachunkach oszczędnościowych i płytach CD poniżej 100 000 USD. W czerwcu 2013 r. podaż pieniądza M2 wynosiła około 10,5 biliona dolarów [źródło: Rezerwa Federalna ].

M3 to M2 plus większe płyty CD . Od marca 2006 r. Fed zaprzestał śledzenia zasobów pieniądza M3 jako wskaźnika gospodarczego, ponieważ uznał, że nie dodał żadnych informacji o aktywności gospodarczej, które nie były już dostępne w M2 [źródła: Rezerwa Federalna , Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku ].

Podsumowując, każdy, kto szukał wszystkich dolarów amerykańskich na świecie w lipcu 2013 r., mógł spodziewać się, że znajdzie około 10,5 biliona dolarów, korzystając z definicji podaży pieniądza M2. Jeśli chcesz po prostu policzyć rzeczywiste banknoty i monety, na całym świecie krąży około 1,2 biliona dolarów.

Chociaż Fed nie może dokładnie określić, gdzie znajdują się wszystkie dolary amerykańskie na świecie, stara się śledzić, ile istnieje. Na następnej stronie dowiesz się, dlaczego tak trudno jest dokładnie określić, ile pieniędzy istnieje na świecie.

Kiedy rząd federalny znajduje się w tarapatach, zwykle kusi go, by wybić się z kłopotów. Chociaż drukowanie pieniędzy może rozwiązać wiele problemów związanych z wydawaniem pieniędzy w krótkim okresie, to zazwyczaj stwarza ogromne problemy długoterminowe. Doskonałym przykładem tego zjawiska jest dolar Zimbabwe.

W 2000 r. exodus dużej części siły roboczej Zimbabwe doprowadził do upadku systemu finansowego kraju. Aby wesprzeć wydatki na projekty publiczne, ministerstwo finansów rządu wydrukowało nadwyżki Zimdollarów – w rzeczywistości zbyt wiele. Z ekonomicznego punktu widzenia pieniądz jest jak każdy inny towar: traci swoją wartość, gdy jest go pod dostatkiem. Nadwyżka łatwo dostępnych pieniędzy w obiegu prowadzi do inflacji , w której pieniądz ma mniejszą siłę nabywczą. W pierwszej dekadzie XXI wieku gospodarka Zimbabwe weszła w hiperinflację. Ekonomiści obserwujący zaskakującą utratę wartości dolara Zimbabwe oszacowali, że tracił on na wartości tak szybko, że jego spadek był równoznaczny z podwajaniem cen w sklepach co 1,3 dnia. Oznacza to, że roczna stopa inflacji, jakiej Zimbabwe doświadczyła do końca 2008 roku, wynosi 516 000 000 000 000 000 000 (kwintylionów) procent, najwyższa na świecie [źródło: Berger ].

Rząd Zimbabwe postanowił zwalczyć ogień ogniem i wydrukował jeszcze więcej pieniędzy w wyższych nominałach. Ostatecznie kraj wyprodukował banknot o wartości 100 bilionów dolarów Zimbabwe, którego kurs wymiany wynosił około 30 dolarów amerykańskich (USD) w styczniu 2009 [źródło: BBC ]. Rząd całkowicie porzuciłby swoją walutę , decydując się zamiast tego na przyjęcie dolara amerykańskiego i południowoafrykańskiego randa jako oficjalnych walut.

Ale co z tymi wszystkimi bilionowymi banknotami, które wydało ministerstwo finansów tego kraju w 2008 roku? Rząd nigdy nie zbierał rachunków ani nie pozwalał ludziom na ich wymianę, więc nikt nie zna ostatecznego rozliczenia w obiegu. Rzeczywiście, banknoty stały się czymś w rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich, a handlowcy zgromadzili ich wiele, ponieważ mogą osiągać ceny wyższe niż te, które były oficjalnie warte [źródło: McGroarty i Mutsaka ].

Zimbabwe pokazało, jak trudno jest śledzić, ile pieniędzy na światowych rynkach ma pojedynczy naród, nie mówiąc już o tym, ile pieniędzy jest na świecie. Jednak ta nieodłączna trudność nie powstrzymała niektórych przed próbami. Być może najbliższe szacunki, ile pieniędzy istnieje na świecie, podał Mike Hewitt, redaktor ekonomicznego bloga Dollar Daze. Hewitt prześledził raporty 135 walut z banków centralnych i ministerstw finansów w 167 krajach. Odkrył, że w grudniu 2010 r. kraje te miały w obiegu banknoty i monety (M0) o wartości 5,2 biliona dolarów amerykańskich [źródło : Hewitt]. Liczba M2 wynosiła około 55 bilionów dolarów. To dużo moolah. W październiku 2008 r. wartość M0 wynosiła 3,94 biliona dolarów, więc widać, że ilość pieniędzy w obiegu rośnie bardzo szybko. Hewitt napisał: „Każdy wzrost istniejącej podaży pieniądza osłabia wartość już istniejącej waluty. Innymi słowy, ludzie posiadający papierowe pieniądze tracą siłę nabywczą, aby tworzyć wartość dla nowych pieniędzy”.

Byłoby dużo łatwiej dla Mike'a Hewitta i analityków rynku walutowego, gdyby istniała tylko jedna waluta używana przez każdy kraj na świecie. Dlaczego więc nie?

Koncepcja jednej światowej waluty była sugerowana od XVI wieku i była bliska wprowadzenia po II wojnie światowej – jednak idea pozostaje niewiele więcej. Zwolennicy twierdzą, że uniwersalna waluta oznaczałaby koniec kryzysów walutowych, takich jak Zimbabwe. Pojedyncza waluta nie podlegałaby wahaniom kursów wymiany, ponieważ nie byłoby konkurencyjnych walut, z którymi można by wymieniać. Innymi słowy, uniwersalna waluta straciłaby na wartości jako towar kupowany i sprzedawany na otwartych rynkach i miałaby wartość tylko ze względu na swoją wartość przy zakupie innych towarów. Mówiąc wprost, pieniądze stałyby się tylko pieniędzmi. Jego siła nabywcza byłaby wynikiem dostosowania stóp procentowych i innych narzędzi polityki pieniężnej w odpowiedzi na inflację lub deflację.

Kto byłby jednak odpowiedzialny za dostosowanie tych stóp procentowych ?

Jedną z głównych obaw przeciwników waluty uniwersalnej jest stworzenie organu centralnego, który miałby nadzorować politykę monetarną dla jednej waluty światowej. Istniejący organ międzynarodowy, Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), stanowi przykład potencjalnych pułapek i siły, jakiej może oczekiwać centralny globalny organ monetarny. Sukcesy, takie jak misje pokojowe w tak odmiennych krajach, jak Salwador, Mozambik i była Jugosławia, świadczą o sile, jaką zjednoczone ciało międzynarodowe może mieć do rozwiązywania konfliktów. Z drugiej strony, Międzyrządowy Zespół ONZ ds. Zmian Klimatu (IPCC) jest powszechnie oskarżany o zastępowanie nauki dyplomacją, ponieważ narody odpowiedzialne za przyczynianie się do zmian klimatu nie są otwarcie brane pod uwagę w raportach IPCC.

Te i inne powody nadal uniemożliwiają przyjęcie uniwersalnej waluty. Być może bliżej na horyzoncie jest integracja oddzielnych walut w obrębie regionów w waluty zunifikowane. W niektórych obszarach już się to wydarzyło. Najbardziej znanym przykładem jest euro. Od 2013 r. 17 krajów w Europie używa euro zamiast swoich lokalnych walut. Niektóre z reklamowanych korzyści obejmują stymulację działalności handlowej oraz zmniejszenie kosztów transakcji i ryzyka związanego z wahaniami kursów, ponieważ kraje członkowskie nie muszą już wymieniać walut podczas prowadzenia interesów. Turyści również nie muszą zmieniać walut podczas podróży [źródła: Currency Solutions , Komisja Europejska]. Jednocześnie istnieją znaczne wady. Na przykład kraj obciążony długami nie jest już w stanie dewaluować własnej waluty, aby uczynić swoje towary bardziej atrakcyjnymi dla nabywców z innych krajów. Kłopoty finansowe krajów takich jak Grecja i Hiszpania w latach 2010-tych zostały spotęgowane, zdaniem niektórych ekspertów, przez używanie euro [źródła: Schoen , Currency Solutions ].

Euro nie jest jedynym przykładem wspólnej waluty. Osiem krajów Afryki Zachodniej ma wspólną walutę, franka CFA Afryki Zachodniej (CFA oznacza Communauté Financière d'Afrique lub Afrykańską Wspólnotę Finansową), która została wprowadzona w 1945 roku. Kolejne sześć krajów Afryki Środkowej używa franka CFA z Afryki Środkowej, chociaż dwie waluty są wymienne [źródło: Miller i Bouhan ]. W 2008 r. kraje Ameryki Środkowej zgodziły się na stworzenie jednej waluty dla regionu, ale od 2013 r. tak się nie stało [źródło: Central America Data ]. Tymczasem Związek Krajów Ameryki Południowej zahamował w 2011 roku własny projekt wspólnej waluty, powołując się na doświadczenia, jakie zaobserwował z Unią Europejską i euro [źródło: MercoPress ].

Tak więc, podczas gdy debata na temat walut regionalnych i uniwersalnych trwa, ludzie tacy jak Mike Hewitt będą musieli liczyć pieniądze w staromodny sposób.

Pierwotnie opublikowany: 8 września 2009 r.

Ile pieniędzy istnieje na świecie?

Ile pieniędzy jest w Stanach Zjednoczonych?

Ile wart jest świat?

Ile pieniędzy jest w Wielkiej Brytanii?

Ilu bilionerów jest na świecie?

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków