19 czerwca każdego roku tysiące ludzi w całej Ameryce - miliony, a nawet miliony - spotykają się, aby świętować czerwiec, organizując imprezy i parady, śniadania modlitewne i turnieje golfowe, kuchnie i muzykę.
A jeśli nie wiesz, co to jest Juneteenth, nie jesteś sam. Nie na dłuższą metę.
Chociaż święto to jest obecnie oficjalnie uznawane w 47 stanach w USA i Waszyngtonie, chociaż nadal jest uważane za możliwe święto narodowe, chociaż trwa już od ponad 150 lat, Juneteen jest nadal tajemnicą dla wielu. To święto, które oznacza ... co dokładnie?
„Zdziwiłbyś się. Jest wielu studentów, którzy przychodzą do moich zajęć i nigdy nie dowiedzieli się o historii niewolnictwa, nigdy nie dowiedzieli się o ruchu na rzecz praw obywatelskich” - mówi Paula Austin , profesor afroamerykanistyki i historii na Uniwersytecie Bostońskim. „Myślę, że miałem uczniów, którzy ze względu na pochodzenie lub swoje rodziny wiedzą o Juneteenth i faktycznie uczestniczyli w obchodach. Ale większość studentów przychodzi i nie wiedzą”.
Historia XVIII wieku
19 czerwca 1865 roku, ponad dwa miesiące po tym, jak generał Konfederacji Robert E. Lee poddał się Ulyssesowi S.Grantowi w Appomattox, co prawie zakończyło wojnę secesyjną, oficer armii amerykańskiej przybył do Galveston w Teksasie z dwoma doniosłymi ogłoszeniami: koniec wojny secesyjnej (w tamtych czasach słowo rozchodziło się stosunkowo wolno), a wraz z nim koniec niewolnictwa .
Generał dywizji Gordon Granger przekazał rozkaz generalny nr 3 , w którym po części stwierdzono:
Nikt nie jest do końca pewien, dlaczego tak długo trwało, zanim wiadomość o emancypacji dotarła do Teksasu. Przez lata opowiedziano kilka historii, ale żadna z nich nigdy nie została potwierdzona, w tym jedna z posłańców, którzy zginęli w drodze do Teksasu, aby przekazać wieści o wolności. Inni uważają, że właściciele niewolników po prostu nigdy nie powiedzieli niewolnikom, że są wolni. Najprawdopodobniej po prostu nie było wystarczającej liczby żołnierzy, aby wyegzekwować Proklamację Emancypacji, niezależnie od tego, czy zniewoleni ludzie o tym wiedzieli, czy nie, więc sprawy pozostały status quo. Tak było, dopóki nie pojawiła się generał dywizji Granger.
Po oświadczeniu generała dywizji Grangera, niektórzy z 250 000 niewolników w Teksasie natychmiast wyjechali, aby obiecać prawdziwą wolność na północy, podczas gdy inni podróżowali, aby dołączyć do członków rodziny. „Wszyscy szliśmy ulicą, śpiewając i krzycząc, by pobić zespół” - powiedziała jedna z niewolnic, Molly Harrell w „ The Slave Narratives of Texas ”. Inni zostali, aby znaleźć płatną pracę na polach i gdzie indziej.
Jednak ten dzień jest dniem, który obecnie często nazywa się Czarnym Dniem Niepodległości lub Czarną Czwartą Lipca. To amerykańskie święto wolności od niewolnictwa.
Po raz pierwszy nieoficjalnie zaobserwowano dzień czerwca w Teksasie w 1866 roku. Oficjalnie uznano go za święto w żadnym stanie dopiero w Teksasie w 1979 roku . Od tego czasu tylko Północna Dakota, Południowa Dakota i Hawaje nie ogłosiły jeszcze tego święta.
W ostatnich latach zarówno Izba Reprezentantów, jak i Senat USA oficjalnie uznały dzień 19 czerwca za czerwcowy dzień niepodległości . Trwają różne ruchy mające na celu nadanie temu dniowi statusu święta narodowego.
„W tym dniu musimy zmierzyć się z brzydkimi częściami naszej historii i uhonorować niewolników, którzy cierpieli i zmarli w represyjnym reżimie. Musimy także oddać hołd wszystkim tym, którzy mieli siłę i przekonanie, by walczyć o zniesienie niewolnictwa i utrzymanie naszej Unii razem ”, powiedział amerykański senator Corey Booker (D-NJ) w 2018 roku . „Czerwcowy Dzień Niepodległości to także ważny moment, aby uświadomić sobie, jak daleko zaszliśmy i jak daleko jeszcze mamy do zrobienia”.
Wolni bez wolności
Pierwotny czerwiec nie był „Czarnym Dniem Niepodległości”, który często jest reklamowany, tak jak dzisiaj. W końcu nastąpiło to miesiące po zakończeniu wojny domowej i ponad dwa lata po podpisaniu Proklamacji o wyzwoleniu przez prezydenta Abrahama Lincolna . Zanim niewolnicy zostali uwolnieni w Teksasie, Kongres uchwalił już 13. poprawkę do konstytucji Stanów Zjednoczonych i była na dobrej drodze do ratyfikacji przez stany.
Nie wszyscy niewolnicy w Teksasie również zostali natychmiast uwolnieni. Niektórzy, przetrzymywani przez buntowniczych właścicieli plantacji, którzy byli zdeterminowani, by trzymać się swojego stylu życia , zostali wyzwoleni dopiero znacznie później. Niektórzy panowie już wiedzieli, że wojna się skończyła, zanim Granger przybyła, i nadal próbowali zatrzymać swoich niewolników.
Jak wynika z raportów historycznych, niektórzy niewolnicy, którzy próbowali odejść, zostali wytropieni i zabici. Wielu innych wkroczyło w przyszłość ubóstwa, strachu i niepewności.
Martwy punkt, który wielu Amerykanów nosi na cześć czerwca, może wynikać z ogólnej nieznajomości historii tego święta. Może również wynikać, jak sugeruje Austin, z niechęci do całkowitego zmierzenia się z przeszłością kraju z niewolnictwem i jego dalekosiężnymi i trwającymi następstwami.
Świętujemy Dzień Niepodległości Czarnych
Mimo to Juneteenth wytrwał. Jego przestrzeganie zanikało przez lata pod uciskami praw Jima Crowa i rasistowskich postaw, ale uroczystości, które rozpoczęły się w Teksasie, ostatecznie rozprzestrzeniły się na kolejne stany, a idea upamiętnienia niepodległości Czarnych pojawiła się w erze praw obywatelskich w latach sześćdziesiątych. Imprezy trwają do dziś, dla tych, którzy są na tyle świadomi, aby je znaleźć i wziąć w nich udział.
„Rodzaje uroczystości, które widziałem iw których uczestniczyłem, były niesamowicie cudowne” - mówi Austin. „Są o kulturze Czarnych, o historii Czarnych, o oporze i odporności społeczności Czarnych”.
Kilka lat przed tym, jak Granger złożył deklarację w Galveston, słynny amerykański mówca Frederick Douglass , który sam był niewolnikiem, rozmawiał z grupą abolicjonistów w Nowym Jorku o innym dniu niepodległości, czwartym lipca. „Co, dla amerykańskiego niewolnika, jest twoim czwartym lipca”, powiedział Douglass , „odpowiadam; dzień, który ujawnia mu, bardziej niż wszystkie inne dni w roku, rażącą niesprawiedliwość i okrucieństwo, których jest nieustanną ofiarą ”.
Dla tych, którzy obchodzą Juneteenth - pomimo jego historycznie niepewnych początków i wciąż niespełnionej obietnicy - ten dzień wciąż jest obiecujący. Wolności. Niezależność. Równość.
Są to pomysły, które warto celebrować teraz bardziej niż kiedykolwiek.
TERAZ TO CIEKAWE
Opal Lee, były nauczyciel i doradca w Fort Worth w Teksasie, odegrał kluczową rolę w staraniach o uznanie Juneteenth za święto narodowe. W tym roku przejdzie z Centrum Kongresowego Fort Worth do Koloseum im. Willa Rogersa , prowadząc karawanę i zachęcając ludzi do podpisania petycji w tej sprawie. Lee, który ma 93 lata, od ponad 40 lat uczestniczy w uroczystościach w Fort Worth. „[Juneteenth] jest tak samo ważny jak 4 lipca. W rzeczywistości marzę, żeby któregoś dnia obchodzili od 19 do 4, tak jak robią Mardi Gras” - powiedział Lee w zeszłym roku . „Nie marzyłem o takiej wielkości jak Rose Bowl czy Macy's Parade, ale się tam dostaję!”
Pierwotnie opublikowano: 12 czerwca 2020 r
