Jak działa Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne

Wijący się ponad 2000 mil (3219 kilometrów) z Maine do Gruzji, Szlak Appalachów jest jednym z najbardziej znanych szlaków pieszych w kraju. Ochrona tego długiego, wspaniałego spaceru po lesie zjednoczyła trzech mężczyzn, którzy ostatecznie założyli Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne w połowie lat 70. XX wieku.

Na początku lat 70. nastąpiła zmiana kulturowa. Oprócz ruchów kobiecych i antywojennych w Stanach Zjednoczonych pojawił się pierwszy ruch ekologiczny [źródło: Kemsley, 2006 ]. Wzrosło zainteresowanie podróżowaniem z plecakiem, podobnie jak popularność skuterów śnieżnych, rowerów terenowych i pojazdów terenowych. Wędrowcy ścigali się o przestrzeń z kierowcami zmotoryzowanych pojazdów sportowych na szlakach pieszych w parkach narodowych, stanowych i lokalnych.

W międzyczasie Senat USA rozważał ustawę Appalachian Trail Oversight Bill, która miałaby chronić przyszłość słynnego szlaku. Pomimo ówczesnego zainteresowania środowiskiem, trudno było zebrać poparcie dla turystyki pieszej, ponieważ grupy takie jak Audubon Society, Sierra Club i National Wildlife Federation były zaangażowane w większe projekty [źródło: Kemsley, 2006 ].

Jednak trzech mężczyzn – William Kemsley Jr., założyciel magazynu Backpacker, Jim Kern, założyciel Florida Trail i Paul Pritchard, dyrektor wykonawczy Konferencji Appalachian Trail (obecnie znanej jako Appalachian Trail Conservancy) – poszło na Waszyngton, DC, aby zeznawać w imieniu tropu. Tutaj stało się jasne dla trio, że istnieje potrzeba organizacji szlaków krajowych. W ciągu kilku miesięcy utworzyli Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne .

W październiku 1976 r., po ustanowieniu zarządu i certyfikowanej organizacji non-profit, American Hiking Society stało się oficjalnym podmiotem. Od momentu powstania ponad 30 lat temu, grupa podąża trzema różnymi ścieżkami, z których każda ostatecznie pomaga promować i chronić szlaki piesze w USA. Oni są:

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak dołączyć do jedynej organizacji rekreacji opartej na ochronie przyrody w Stanach Zjednoczonych.

Stany Zjednoczone mogą pochwalić się ponad 200 000 mil (321.869 kilometrów) szlaków przecinających ich wnętrze i wybrzeża [źródło: Adventure Crossing ]. To dobrze, bo 165 milionów ludzi twierdzi, że spaceruje dla przyjemności [źródło: Kemsley, 2008 ]. Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne odegrało kluczową rolę w zwiększaniu popularności turystyki pieszej poprzez ochronę, promowanie i ulepszanie szlaków w całym kraju. Lepsze szlaki oznaczają więcej wędrowców, a jeśli grupa ma swój sposób, więcej wędrowców oznacza lepsze szlaki.

American Hiking Society obejmuje tysiące indywidualnych członków, a także ponad 275 organizacji, które wierzą w promowanie i ochronę szlaków pieszych w USA. Jako organizacja non-profit, stowarzyszenie liczy na darowizny od osób fizycznych, organizacji i składki członkowskie, a także sponsoring korporacyjny, umowy rządowe i dotacje fundacji.

Członkostwo w społeczeństwie w mniejszym stopniu dotyczy tego, co może dla Ciebie zrobić, a bardziej Twojego wsparcia dla organizacji. Jako organizacja rzecznicza nie oferuje zajęć, takich jak wycieczki grupowe, chociaż wiele z jej organizacji członkowskich to robi. Sieć lokalnych grup Amerykańskiego Towarzystwa Turystycznego, znajdująca się w każdym stanie, obejmuje kluby turystyczne, konferencje szlaków, fundusze powiernicze, grupy ochrony przyrody i inne organizacje zainteresowane szlakami turystycznymi.

Około 30 dolarów rocznie zapewnia członkostwo, a także prenumeraty magazynów American Hiker i Backpacker, ale większość członków prawdopodobnie motywuje się wiedzą, że ich wkład pomaga w tworzeniu i utrzymaniu szlaków turystycznych w całych Stanach Zjednoczonych.

Oddani (i altruistyczni) wędrowcy mogą chcieć wyjść poza zwykłe członkostwo. Ci miłośnicy przyrody mogą być zainteresowani wakacjami wolontariuszy Amerykańskiego Towarzystwa Turystycznego, oferowanymi w ponad 30 stanach i na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych.

Wolontariusze w wieku 18-80 lat spędzają tydzień na budowaniu i utrzymywaniu szlaków i schronień oraz przywracaniu rodzimych gatunków. Pracują w parkach narodowych i stanowych, ostojach dzikiej przyrody, rezerwatach przyrody i innych terenach publicznych w całym kraju. Jedyne wymagania to sprzęt biwakowy i chęć ubrudzenia się.

Pracując w grupach od 6 do 15 osób, wolontariusze poświęcają swój czas, energię i entuzjazm (a także niewielką opłatę rejestracyjną). Według American Hiking Society wakacje zapewniają krytyczny kapitał i zasoby, aby zaspokoić niedofinansowane potrzeby programu szlaków i pomóc w utrzymaniu szlaków otwartych, bezpiecznych i przyjemnych dla pokoleń.

Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne ukierunkowuje swoje działania na zwiększenie uczestnictwa i przyjemności z wędrówek. Czasami te czynności polegają na zachęcaniu ludzi do spacerów po lesie lub nawet na Kapitolu.

Jednym z największych wydarzeń stowarzyszenia jest Narodowy Dzień Szlaków, program uświadamiający szlaki ustanowiony w 1993 roku. Celem tego dnia jest promocja turystyki pieszej, a także podziękowanie wolontariuszom, agencjom gruntów i firmom za ich wsparcie. Inauguracyjny Dzień Szlaków Narodowych przyciągnął ponad milion uczestników. Odbywające się corocznie, w pierwszą sobotę czerwca, towarzystwo korzysta z okazji, aby zainspirować publiczność i entuzjastów szlaków do poszukiwania swoich ulubionych szlaków i uczestniczenia w jednej z ponad 1100 wystaw edukacyjnych, warsztatów i projektów pracy na szlakach w całym kraju.

National Trails Fund , założony przez American Hiking Society, przyznaje nagrody finansowe organizacjom zajmującym się budowaniem i ulepszaniem szlaków turystycznych oraz inspirowaniem wolontariuszy do pracy na rzecz długoterminowego dobra szlaków.

Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne również nie bało się lobbować prawodawców w swojej sprawie. Jednym z pierwszych kroków społeczeństwa w popieraniu turystów było odrzucenie w 1976 r. przepisów wzywających do wprowadzenia podatku akcyzowego na sprzęt turystyczny. ponieważ każdy, kto lubi spędzać czas na świeżym powietrzu, odniesie korzyści.

Od tego zwycięstwa w 1976 roku grupa lobbowała za poprawkami do Ustawy o Narodowym Systemie Szlaków , która zezwalała na ogólnokrajowy system szlaków. Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne naciskało również na rząd, aby wyznaczył nowe malownicze szlaki, zachęcił wolontariuszy i kluby turystyczne do budowania i utrzymywania szlaków oraz do ustanowienia tego, co jest obecnie znane jako ruch rails-to-trails [źródło: Montorfano ].

Społeczeństwo zyskało również rozgłos i wsparcie, robiąc to, co umie najlepiej – wędrować. W 1978 roku członkowie założyciele organizacji zaczęli planować 13-miesięczną wędrówkę HikeaNation od wybrzeża do wybrzeża. Dwa lata później 36 osób wyruszyło w liczącą 4500 mil (7242 kilometry) podróż. Wiosną 1981 roku delegacja Kongresu witała turystów na schodach Kapitolu [źródło: Kemsley, 2006 ].

HikeaNation była inspiracją do stworzenia American Discovery Trail , rekreacyjnego szlaku od wybrzeża do wybrzeża, przeznaczonego do pieszych wędrówek, jazdy na rowerze lub jazdy konnej. Wraz z magazynem Backpacker, Amerykańskie Towarzystwo Turystyczne pracowało nad uzyskaniem przez Kongres wyznaczenia jako szlak krajowy, zanim w 1996 r. przekazał ten wysiłek Amerykańskiemu Towarzystwu Szlaku Odkrywców.

Inne działania w zakresie ustalania polityki realizowane przez American Hiking Society obejmują coroczny tydzień rzecznictwa o nazwie Hike-the-Hill , który przyciąga liderów szlaków i wolontariuszy do Waszyngtonu, aby lobbować za finansowaniem i ochroną. Od 1996 roku, dzięki wysiłkom Hike-the Hill: Trails Advocacy Week, finansowanie National Trails System stale rosło [źródło: Montorfano ].

Wysiłki Amerykańskiego Towarzystwa Turystycznego podążały długą i krętą ścieżką. Przejdź na następną stronę, aby uzyskać więcej linków do przygód na świeżym powietrzu.

Rails-to-trasy

W połowie lat 60., kiedy stało się jasne, że czasy świetności transportu kolejowego dobiegły końca, koleje podniosły swoje kolce i tory i opuściły miasto. Nie zdawali sobie sprawy, że zostawili za sobą również ślad, do którego spacerowicze w naturalny sposób skłaniali się.

Ludzie zaczęli nazywać opuszczone ścieżki „szynami do szlaków”, a chwytliwa nazwa się utrzymała [źródło: Harnik ]. To, co zaczęło się nieco przypadkowo na Środkowym Zachodzie, przekształciło się w pełny wysiłek, aby stworzyć ogólnokrajową sieć szlaków z dawnych linii kolejowych. Według organizacji Rails-to-Trails Conservancy, dziś grupa obsługuje 100 milionów użytkowników rocznie na 15 000 milach rail-to-trails [źródło: Harnik ].

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków