Jak działa druga poprawka

W eseju opiniotwórczym New York Times z marca 2018 r. Emerytowany sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych John Paul Stevens przedstawił zaskakującą propozycję. Po strzelaninie szkolnej 15 lutego w Parkland na Florydzie, w której 17 osób zostało zabitych przez nastoletniego bandytę, Stevens oklaskiwał demonstrantów maszerujących w obronie surowszych przepisów dotyczących kontroli broni. Ale Stevens argumentował, że sam zakaz karabinów półautomatycznych w stylu wojskowym, podwyższenie minimalnego wieku zakupu broni i narzucenie dokładniejszych kontroli nie wystarczy, aby zapobiec większej liczbie zgonów.

Zamiast tego, ogłosił Stevens , uczestnicy marszu powinni zażądać uchylenia drugiej poprawki do konstytucji Stanów Zjednoczonych, która gwarantuje prawo do noszenia broni.

Propozycja Stevensa natychmiast wywołała zdecydowaną odpowiedź ze strony prezydenta Donalda Trumpa, zwolennika praw do posiadania broni, który napisał na Twitterze wielkimi literami - internetowy odpowiednik krzyku - że „DRUGA POPRAWKA NIGDY NIE ZOSTANIE UCHYLONA!” [Źródło: Lopez ].

Publiczna kłótnia między byłym wymiarem sprawiedliwości a szefem rządu byłaby niezwykłym momentem, gdyby nie fakt, że Amerykanie w ostatnich dziesięcioleciach przyzwyczaili się do debat na temat Drugiej Poprawki, wywołujących intensywne uczucia i zaciekłe spory. Przedmiotem kontrowersji jest jedno 27-wyrazowe zdanie napisane pod koniec XVIII wieku:

I pomimo furii, jaką wywołuje dzisiaj, przez większą część amerykańskiej historii nowelizacja cieszyła się stosunkowo niewielkim zainteresowaniem. „Niewielu obywateli zrozumiało jej postanowienia” - napisał prawnik Michael Waldman w swojej książce z 2014 roku „Druga poprawka: biografia”. „Uczeni poświęcali temu mało uwagi. Prawnicy rzadko zwracali się do tego w sądzie”.

Ale to zaczęło się zmieniać w ciągu ostatnich 50 lat wraz z powstaniem ruchu praw do broni , kierowanego przez National Rifle Association i popieranego przez konserwatywnych polityków. W 2008 roku orzeczenie Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, Dystrykt Kolumbii przeciwko Hellerowi , odwróciło uwagę od „dobrze regulowanej milicji” i zinterpretowało poprawkę jako gwarantującą jednostce prawo do posiadania broni palnej do ochrony, co oznacza, że ​​Stevens i inni krytycy jak twierdził, bardzo różni się od tego, co pierwotnie oznaczało te 27 słów [źródło: Stevens ].

Inni z kolei argumentowali, że poprawka zawsze miała na celu zagwarantowanie Amerykanom możliwości zachowania ich broni bez ingerencji rządu [źródło: NRA-ILA ]. W tym artykule przyjrzymy się ewolucji drugiej poprawki i historii debaty nad jej znaczeniem.

Zawartość

1. Historia drugiej poprawki
2. Druga poprawka w XIX wieku
3. Kiedy druga poprawka stała się kontrowersyjna?
4. Co naprawdę oznacza druga poprawka?
5. Jaka jest przyszłość drugiej poprawki?

Według historyka drugiej poprawki, Michaela Waldmana , korzenie poprawki sięgają w rzeczywistości do Anglii, gdzie od dawna istnieje tradycja posiadania broni do celów służby w lokalnych milicjach. Mężczyźni w wieku od 16 do 60 lat mieli trenować z milicją i wymagano od nich (nie tylko pozwalano) przynosić własną broń.

W koloniach amerykańskich, gdzie potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa obejmowały rdzennych Amerykanów i Francuzów, milicje szybko stały się ważną instytucją. Znowu milicjanci nie tylko musieli się przyłączyć, ale także musieli kupować broń . Jeśli nie było ich na to stać, milicja pożyczyłaby im pieniądze. Chociaż każdy biały człowiek miał w tym uczestniczyć, bogaci i dobrze skomunikowani znaleźli sposoby, by wymknąć się ze służby.

Ale kiedy koloniści zaczęli opierać się wysiłkom Anglii, aby nałożyć na nich podatki w latach sześćdziesiątych XVIII wieku, amerykańskie milicje zaczęły przybierać inny cel. Stali się integralną częścią tego ruchu oporu - uzbrojonym obywatelem, gotowym rzucić wyzwanie Brytyjczykom. W wojnie o niepodległość, która się wywiązała, milicje odegrały ważną rolę.

Ustawodawcy kolonialni zaczęli uchwalać nowe konstytucje, które gwarantowały milicje i ich prawo do noszenia broni. Na przykład Deklaracja Praw Wirginii z 1776 r. Precyzowała, że ​​do obrony kolonii potrzebna jest „dobrze zorganizowana milicja, składająca się z ciała ludu wyszkolonego do broni”. Pensylwania podobnie uchwaliła dekret, zgodnie z którym „ludzie mają prawo nosić broń w obronie siebie i państwa” [źródło: Waldman ].

Gdy Ameryka uzyskała niepodległość, a twórcy zaczęli pracować nad konstytucją Stanów Zjednoczonych, rola milicji stała się problemem. Niektórzy postrzegali uprawnienie nowego rządu federalnego do powołania armii jako potencjalne zagrożenie dla wolności i chcieli, aby stany nadal miały również własne siły zbrojne. W 1789 roku, kiedy James Madison sporządził proponowane przez siebie zmiany w dokumencie - który przekształcił się w Kartę Praw - zamieścił poprawkę, która precyzowała, że ​​ludzie mają prawo do noszenia broni i że „dobrze uzbrojona i dobrze uregulowana milicja” był w interesie wolnego kraju. Madison uwzględniła również w nowelizacji zwolnienie dla tych, którzy nie chcieli służyć w milicji ze względu na swoje przekonania religijne.

To zwolnienie stanie się kontrowersyjne, gdy poprawka zostanie rozpatrzona przez Izbę i Senat. Ostatecznie komisja senacka przerobiła poprawkę, usuwając „dobrze uzbrojony” i religijny wyjątek oraz tworząc brzmienie, które ostatecznie znalazło się w Karcie Praw [źródło: Waldman ].

W drugiej poprawki „s włączenie przedmowie o milicji dobrze regulowanym doprowadziło niektórzy twierdzą, że ich autorzy byli głównie zaniepokojony zachowaniem milicje jako test po włączeniu zasilania federalnego. Inni jednak sprzeciwiają się temu, że założyciele narodu również wierzyli w indywidualne prawo do posiadania broni palnej . Wskazują na przykład na stwierdzenie Patricka Henry'ego w debatach konstytucyjnych Wirginii, że „Wielkim celem jest uzbrojenie każdego człowieka” [źródło: NRA-ILA ].

Ale przez większość historii narodu nie miało to znaczenia, ponieważ broń była głównie uważana za problem dla stanów. Na początku XIX wieku stany próbowały ograniczyć zwyczaj prowadzenia pojedynków i zapobiec rozlewowi krwi w sprzeczkach między obywatelami, uchwalając niektóre z pierwszych przepisów dotyczących kontroli broni. Przepisy te zwykle ograniczały pistolety i noże, broń, która - w przeciwieństwie do muszkietu - była łatwa do ukrycia pod ubraniem człowieka.

Niektórzy obywatele zaskarżyli te przepisy w sądzie jako naruszające ich prawa, ale w większości przypadków przegrali. Na przykład orzeczenie sądu w Alabamie z 1840 r. Utrzymało w mocy prawo stanu do decydowania, gdzie i jak obywatele mogą nosić broń, i zauważyło, że chociaż konstytucja stanu zawierała również prawo do noszenia broni, nie było to prawo „do noszenia broni na zawsze i wszędzie ”[źródło: Jancer ].

W 1842 r. W sprawie State przeciwko Buzzard , oskarżonemu postawiono zarzut noszenia ukrytej broni, co było sprzeczne z prawem stanu Arkansas i stwierdził, że prawo to narusza prawa wynikające z drugiej poprawki. Sąd Najwyższy Arkansas orzekł, że zarówno druga poprawka, jak i konstytucja stanu, która gwarantowała białym mężczyznom prawo do noszenia broni „dla ich wspólnej obrony”, w rzeczywistości dotyczyły tylko milicji, a klauzula „dobrze uregulowana” oznaczała, że ​​prawo to może być ograniczone dla dobra wspólnego [źródło: Pruden ]. To orzeczenie pomogło rozpowszechnić coś, co nazywa się teorią praw zbiorowych, co wyjaśnimy później.

Po wojnie domowej druga poprawka nabrała nowego znaczenia. Na Południu, gdzie Afroamerykanie, którzy mieli być równi na mocy czternastej poprawki, teraz stanęli w obliczu groźby przemocy ze strony białych, republikanie w Kongresie uchwalili ustawę o prawach obywatelskich z 1866 roku, częściowo z zamiarem zapewnienia Czarnym prawa do posiadania broni do chronić się. Niektórzy uczeni argumentowali, że był to moment, w którym prawo do noszenia broni zaczęło ewoluować od członkostwa w milicji w indywidualne prawo do samoobrony, choć kwestia ta nie zostanie rozstrzygnięta przez Sąd Najwyższy przez prawie 150 lat [źródło: Waldman ] .

Idea, że ​​druga poprawka gwarantuje jedynie państwu, a nie jednostce prawo do noszenia broni, jest znana jako teoria praw zbiorowych . Dla prawników, którzy przyjmują tę interpretację, oznacza to, że lokalni, stanowi i federalni ustawodawcy mają szerokie uprawnienia do regulowania broni palnej, w tym do tego, kto może ją posiadać, jakie typy mogą posiadać i co mogą z nią zrobić. (Przeciwstawny pogląd to teoria indywidualnego prawa, która mówi, że druga poprawka uniemożliwia organom ustawodawczym zakazanie lub ograniczenie posiadania broni palnej przez daną osobę) [źródło: Cornell ].

Stało się to znaczące dopiero w 1934 roku, kiedy Kongres - w celu powstrzymania przemocy ze strony silnie uzbrojonych gangów przestępczych - uchwalił ustawę o broni palnej, wymagającą rejestracji i opodatkowania karabinów maszynowych i niektórych innych rodzajów broni [źródło: ATF ]. Pięć lat później, w sprawie Stany Zjednoczone przeciwko Millerowi , Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł w sprawie dwóch rabusiów bankowych, którym postawiono zarzut naruszenia czynu „z powodu braku jakichkolwiek dowodów wskazujących na posiadanie lub używanie [ obrzynana] strzelba ... ma jakiś rozsądny związek z zachowaniem lub skutecznością dobrze regulowanej milicji, nie możemy powiedzieć, że Druga Poprawka gwarantuje prawo do posiadania i posiadania takiego instrumentu "[źródła: LOC , Frye ].

Pozorne przyjęcie przez Sąd Najwyższy teorii praw zbiorowych wydawało się dawać Kongresowi i stanom dużą swobodę w regulowaniu broni . Ten widok nie był wyzwaniem przez kilka dziesięcioleci. Ale potem, pod koniec lat sześćdziesiątych, w obawie przed rosnącą przemocą w miastach i narastającymi konfliktami rasowymi, nastąpił wzrost liczby ludzi chcących się uzbroić, szczególnie w konserwatywnych częściach kraju.

Pod koniec lat siedemdziesiątych National Rifle Association , niegdyś głównie sportowa grupa strzelecka, przekształciło się w coraz bardziej głośną siłę broniącą indywidualnego prawa do posiadania broni palnej. A Partia Republikańska, która w 1972 r. Faktycznie opowiadała się za kontrolą broni na swojej platformie prezydenckiej, w 1980 r. Przeszła do sprzeciwu wobec rejestracji broni palnej [źródło: Waldman ].

Te zmiany zapoczątkowały debatę na temat znaczenia drugiej poprawki, która zakończyłaby się przełomową sprawą Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w 2008 roku.

Znaczenie prawne Drugiej Poprawki uległo znacznej zmianie w wyniku pozwu District of Columbia v. Heller . Zaczęło się, gdy ochroniarz w Waszyngtonie zakwestionował surowe przepisy dotyczące kontroli broni w dystrykcie , które zasadniczo uniemożliwiły mu trzymanie broni palnej w jego domu do samoobrony [źródło: Duggan ].

Pozew ostatecznie trafił do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, którego orzeczenie z 2008 r. Było pierwszym od sprawy Millera w 1939 r., W którym faktycznie zinterpretowano znaczenie drugiej poprawki. Sąd zdecydował, że druga poprawka przyznaje jednostce prawo do posiadania broni do tradycyjnie zgodnego z prawem użytku, w szczególności do samoobrony. W ten sposób Sąd Najwyższy unieważnił dwie części prawa dystryktu: zakaz posiadania broni krótkiej oraz inny przepis, który zmusił posiadaczy broni starszej niż prawo do jej demontażu lub użycia zamków spustowych. Okazało się, że zasady te naruszały prawa właścicieli broni, ponieważ utrudniały samoobronę [źródło: LOC ].

W opinii większości nieżyjący już sędzia Antonin Scalia napisał, że klauzula wstępna poprawki - ta część, która mówi o „dobrze regulowanej milicji” - nie ogranicza klauzuli operacyjnej, która określa „prawo ludu do posiadania i noszenia broni”. "podobne do innych poprawek, w których użyto tego wyrażenia.

Ale jednocześnie Scalia zauważył, że prawo do noszenia broni nie jest całkowicie nieograniczone. „Naszym zdaniem nie należy podejmować żadnych działań, które mogłyby podważyć istniejące od dawna zakazy posiadania broni przez przestępców i osoby chore psychicznie lub przepisy zabraniające noszenia broni palnej w newralgicznych miejscach, takich jak szkoły i budynki rządowe, ani prawa nakładające warunki i kwalifikacje komercyjna sprzedaż broni ”- napisał [źródło: Cornell ].

Kolejna decyzja Sądu Najwyższego z 2010 r., McDonald v. City of Chicago , uznała, że ​​prawa uznane w sprawie Hellera mają również zastosowanie do stanów i władz lokalnych [źródło: LOC ].

Ale chociaż w obu tych orzeczeniach ustalono, że jednostki mają prawo uzbroić się do samoobrony , nie wyjaśniło też trudniejszej kwestii, czy druga poprawka upoważnia ich do noszenia broni w celu ochrony poza domem. Federalne apelacje i sądy stanowe zajęły różne stanowiska w tej sprawie.

Sąd Najwyższy odmówił wydania orzeczenia w tej sprawie w sprawie Peruta przeciwko Kalifornii z 2017 roku . Jednak sędziowie Clarence Thomas i Neil Gorsuch wskazali, że ich zdaniem druga poprawka obejmuje również noszenie broni w celu ochrony w miejscach publicznych. Sędziowie, sprzeciwiając się odrzuceniu certiorari w tej sprawie, napisali, że uznają za „skrajnie nieprawdopodobne, aby Framerowie rozumieli, że druga poprawka chroni niewiele więcej niż noszenie broni z sypialni do kuchni”. Wiara w to, pisali sędziowie, oznaczałaby połączenie „noszenia” broni z „utrzymywaniem” jej [źródło: Wołoch ].

Zaskakujące poparcie sędziego Stevensa, by uchylić drugą poprawkę, dostarczyło amunicji zwolennikom prawa do broni, takim jak prezydent Trump, który w przemówieniu w CPAC w lutym 2018 r. Stwierdził, że jeśli jego demokratyczni przeciwnicy przeją kontrolę nad Kongresem w wyborach śródokresowych w 2018 r., „Wezmą precz z drugą poprawką ”[źródło: Cillizza ].

Prawdę mówiąc, nic nie wskazywało na to, że politycy Demokratów rozważają taki ruch. Platforma partii z 2016 r. Wezwała do podjęcia środków, takich jak rozszerzenie kontroli przeszłości przy zakupach broni, ale stwierdziła również, że „możemy szanować prawa odpowiedzialnych właścicieli broni, jednocześnie zapewniając naszym społecznościom bezpieczeństwo”.

Pomijając retorykę polityczną, wydaje się mało prawdopodobne, aby druga poprawka kiedykolwiek została uchylona. Po pierwsze, wyjęcie czegoś z konstytucji jest skomplikowane i trudne. Takie posunięcie musiałoby najpierw zostać zatwierdzone przez dwie trzecie zarówno Izby Reprezentantów, jak i Senatu Stanów Zjednoczonych, a następnie przez 38 z 50 stanowych parlamentów.

Od 1789 do 2016 roku Kongres zaproponował około 11699 zmian w Konstytucji, ale tylko jedna poprawka została kiedykolwiek uchylona - 18. Poprawka wprowadzająca prohibicję , która została uchwalona w 1919 r., A następnie uchylona w 1933 r. Poprzez ratyfikację 21. poprawki [źródło : Bomboy ].

I w przeciwieństwie do uchylenia prohibicji, które było szeroko wspierane przez społeczeństwo, większość Amerykanów nie chce uchylać drugiej poprawki. Na przykład sondaż Economist / YouGov z lutego 2018 r. Wykazał, że tylko 21 procent Amerykanów opowiedziało się za uchyleniem. Natomiast 60 procent opinii publicznej sprzeciwiało się usunięciu poprawki [źródło: Economist / YouGov ].

Ale podczas gdy zdecydowana większość Amerykanów chce, aby prawo do noszenia broni było nadal zapisane w konstytucji, sondaż Economist / YouGov wykazał, że prawie połowa - 46 procent - poparła pomysł jego modyfikacji, aby umożliwić bardziej rygorystyczne regulacje dotyczące broni, w porównaniu z 39. procent, którzy chcą, aby pozostały niezmienione [źródło: Economist / YouGov ].

Nie jest jednak jasne, w jaki sposób można zmienić drugą poprawkę bez przechodzenia przez żmudny proces uchwalania kolejnej poprawki do konstytucji. Oznacza to, że przynajmniej w dającej się przewidzieć przyszłości Druga Poprawka prawdopodobnie pozostanie taka, jaka jest obecnie i to do Sądu Najwyższego będzie należało podjęcie decyzji, co właściwie oznacza prawo do noszenia broni.

Uwaga autora: Jak działa druga poprawka

Druga poprawka jest częścią konstytucji, która budzi najpotężniejsze uczucia i najbardziej żarliwą debatę. To sprawia, że ​​pisanie o tym jest trudnym tematem.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków