Jak działa Gymkhana

Kierowcy wyścigowi zazwyczaj myślą w kategoriach kierunku i prędkości – szybka jazda w jednym kierunku jest istotą wyścigu. Ale nowa wersja starego sportu o nazwie gymkhana powraca i jest atrakcyjna dla nowego pokolenia kierowców, którzy chcą połączyć prędkość z umiejętnościami prowadzenia.

Termin gymkhana to termin określający imprezę czasową na małym polu. Zasadniczo przyjmuje typowy tor jednokierunkowy i dodaje przeszkody, takie jak stożki, beczki, bariery, kałuże i piaszczyste sekcje. Następnie tor jest skręcany z powrotem, więc kierowcy muszą cofać się, a nawet przecinać tor w określonych punktach. Kierowcy są zobowiązani do cofania w określonych punktach, dryfowania w zakrętach i stosowania między innymi przyczepnej jazdy, a także manewrowania hamulcem ręcznym i hamowania lewą nogą. Najszybszy czas wygrywa.

To złożoność i subtelność tego sportu przyciąga ludzi, a także możliwość popisania się jazdą graniczącą z wystawą. Rzeczywiście, wielu zawodników gymkhana czerpało inspirację z internetowych filmów prezentujących umiejętności słynnych kierowców, takich jak legenda Subaru Rally Team, Ken Block, poruszających się po opuszczonych budynkach lotnisk i betonowych bunkrach z prędkością wywołującą krzyki. Styl jazdy Blocka zainspirował także gry wideo, które z kolei zainspirowały nową generację kierowców, którzy zrezygnowali z joysticka na rzecz drążka zmiany biegów.

Jednak dopiero wtedy, gdy nowy kierowca trafia w realia toru gymkhana, będącego połączeniem gimnastyki umysłowej i umiejętności maszynowych, prawdziwy duch tego sportu ujawnia się i wabi ludzi. Jest to sport, który określa się mianem szybkich szachów (wobec siebie) i bramą do sportów motorowych . Kierowca próbuje pokonać rywali, a także pobić swój rekord życiowy. Ponieważ gymkhana jest wciąż w powijakach, jest nadal otwarta dla wszystkich chętnych. I przyciąga więcej zwolenników niż jakakolwiek warcząca maszyna NASCAR.

1. Historia Gymkhana
2. Umiejętności jazdy w Gymkhanie
3. Tory wyścigowe Gymkhana
4. Gymkhana: Pierwsze kroki

Historia Gymkhany zaczęła się na długo przed narodzinami samochodu. Europejskie i azjatyckie kultury konne były jednymi z pierwszych, które ustanowiły imprezy jeździeckie na czas, wykorzystujące pylony i przeszkody jako sposób na pokazanie jeździectwa.

Niektóre z najwcześniejszych wydarzeń dotyczyły słynnych jeźdźców mongolskich z Czyngis-chana , których zawody obejmowały podnoszenie z ziemi małych flag poprzez ślizganie się wokół i pod wierzchowcem jeźdźca, gdy był w pełnym galopie. Rdzenni jeźdźcy z Ameryki często ścigali się na torach przez skalisty teren pustynny i podobno w pokazie umiejętności i odwagi jechali wystarczająco blisko galopującego bawoła, by przed odjazdem uderzyć się w bok.

Bardziej cywilizowane wydarzenia rozwinęły się, gdy Europejczycy przyjęli jeździectwo jako sztukę, a także praktyczną działalność. Na boiskach do polo w całej Europie i jej koloniach ustanowiono konkursy czasowe i zręcznościowe. Dziś wiele z tych dawnych kolonii nadal uprawia ten sport, a niektóre z największych obiektów gimnastyki jeździeckiej znajdują się w Indiach i Pakistanie.

W Stanach Zjednoczonych sport nabrał bardziej festiwalowego i rodzinnego charakteru. California Gymkhana Association, jedna z największych tego typu grup, sankcjonuje 13 odrębnych wydarzeń pod patronatem gymkhana. Obejmują one zawody sprintów na czas, tory przeszkód i konkursy umiejętności, w tym jazdę na pachołek o wysokości 24 cali, umieszczanie piłki golfowej na szczycie stożka i jazdę z powrotem.

Niestety, motoryzacyjna historia gymkhany jest wciąż niejasna. Ponieważ zawiera elementy innych rodzajów wyścigów oraz zmieniający się zestaw zasad i klas, nie ma naprawdę ostatecznego sposobu, aby powiedzieć dokładnie, kiedy lub dokładnie, gdzie się zaczęło.

Powszechnie uważa się, że sport powstał w Stanach Zjednoczonych w okresie boomu finansowego po II wojnie światowej. Żołnierze powracający zza oceanu przywieźli małe, zwinne samochody powszechne w mniejszych europejskich miastach, takie jak brytyjski Triumph, MG i Mini Cooper , a także włoski Fiat. Te mniejsze samochody po prostu nie mogły konkurować z czystą mocą amerykańskich samochodów wyścigowych na typowych płaskich torach wyścigowych; jednak mogli wzbudzać szacunek w innym wydarzeniu, zwłaszcza takim, w którym zwinność manewrowania miała pierwszeństwo przed mocą.

Wkrótce imprezy z przeszkodami na czas zyskały na popularności, ale niekoniecznie ich zasięg. Młodzi zawodnicy wkrótce zwrócili uwagę na szybkość i tradycyjne wyścigi i przekształcili rodzącą się gymkhanę w autocross.

Na całym świecie Japonia również osiągała postęp gospodarczy. W przeciwieństwie do Stanów Zjednoczonych niewiele było ziemi, na której można było otworzyć większe tory, a mniejsza skala gymkhany przemawiała do świadomych kosmosu Japończyków. Wydarzenia te dobrze współgrały również z rosnącą w kraju małą bazą produkcyjną samochodów.

Dziś Japonia jest jedynym krajem, który ma dobrze rozwiniętą i odrębną strukturę wyścigów gymkhana z zawodami lokalnymi, regionalnymi i krajowymi. Sport ten jest nadzorowany przez Japońską Federację Samochodową, organ usankcjonowany przez francuską FIA.

Jednym z bardziej kuszących elementów gymkhany w porównaniu z innymi formami sportów motorowych jest to, że można wjechać do każdego samochodu, o ile ma on certyfikat techniczny.

„To jeden ze sportów, w które można zainwestować dużo pieniędzy , jeśli chcesz, ale nie musisz” – powiedział Eric Jacobs, były zawodnik autocross i drifting. Jacobs prowadzi teraz imprezy gymkhana w ramach klubu wyścigowego DG Trials, który pomagał w organizacji.

Powiedział, że widział wszystko, od dryfującej Toyoty Supry do seryjnego Saturna biegnącego dokładnie na tym samym torze gymkhana. Powiedział, że różnice w kursie, a także duża liczba klas i dodatków utrudniają dominację jednego typu pojazdu. Do tego dochodzi duży zestaw umiejętności niezbędnych do kompetentnego prowadzenia kursu.

„Dwóch gości może pojawić się na imprezie dokładnie tym samym samochodem i rywalizować w zupełnie innych czasach” – powiedział Jacobs. „Sprowadza się to do tego, kto lepiej zna swój samochód, kto lepiej zna trasę i kto może lepiej jeździć. Tak naprawdę nie chodzi o samochód”.

Niektóre z ogólnych umiejętności prowadzenia pojazdu wymaganych do poruszania się po kursie gymkhana można znaleźć w wielu innych formach sportów motorowych. Na przykład kierowca musi zachować kontrolę przy dużych prędkościach podczas sprintu między fragmentami slalomu lub przed skrętem o 360 stopni, a także być w stanie utrzymać prędkość podczas kontrolowanych manewrów.

Niezależnie od tego, jaki samochód wybierze kierowca, będzie on jechał z góry określoną trasą, którą powinien zapamiętać i przejść przed wyścigiem. To, w jaki sposób kierowca przejdzie przez ten kurs, jaką taktykę i linię wybierze, będzie w dużej mierze zależeć od jego samochodu, poziomu umiejętności, ukształtowania terenu i wielu innych czynników. Ale dopóki samochód przejdzie przegląd techniczny, może się ścigać. To, co kierowca zrobi stamtąd, zależy od niego.

Łatwość dostępu do Gymkhany, a także rosnąca popularność tego sportu przykuły uwagę właścicieli małych i dużych torów oraz klubów wyścigowych w całym kraju.

Stosunkowo mała przestrzeń wymagana na kurs gymkhana oznacza, że ​​można go ustawić w dowolnym miejscu, gdzie jest stosunkowo otwarta przestrzeń z wystarczającą ilością miejsca do prowadzenia samochodu – wystarczy duży parking, strefa przemysłowa, a nawet otwarte pole.

Dla Josha Liefa, dyrektora generalnego Virginia International Raceway (VIR), ślizgacz toru stał się idealnym miejscem na spotkanie gymkhana, kiedy na początku 2009 roku zwrócił się do niego Eric Jacobs. Jako były kierowca autocrossowy widział potencjał w tym sporcie jako sposób na przyciągnięcie nowych zawodników i nowych uczestników na tor wyścigowy. „Gymkhana istnieje już od dłuższego czasu, ale teraz zyskuje na popularności” – powiedział Lief. „Ponieważ ścigamy się, postanowiliśmy otworzyć tor na to wydarzenie”.

Podobnie jak większość kursów gymkhana, podczas VIR Bosch Oktoberfest odbył się kurs składający się z około 15 do 20 pachołków. Kierowcy musieli podążać wcześniej ustalonym kursem, obejmującym ósemki, odwrócenia, skręty o 360 stopni i szereg innych trudnych manewrów. Podczas gdy trasy mogą się zmieniać w zależności od wydarzenia i miejsca na miejsce, zasady pozwalają na utrzymanie tego samego układu przez nawet rok, w przeciwieństwie do autocrossu, który wymaga zmiany każdego wyścigu.

Dla Lief wyścigi gymkhana stanowią jedno z największych wyzwań w sportach motorowych — potrzeba dobrego umysłu. „W grę wchodzi wiele umiejętności umysłowych” – powiedział. „Musisz mieć cierpliwość, aby nauczyć się toru i musisz mieć doświadczenie, aby wiedzieć, co i gdzie robić”. Ta sprawność umysłowa jest połączona z umiejętnościami jazdy, które wywodzą się z driftu, tradycyjnych wyścigów i autocrossu. Zasadniczo kierowca musi naprawdę dobrze poznać swój samochód, zanim wyjedzie na tor. „Napęd na wszystkie koła jest świetny do gymkhany” – powiedział Lief. „Ale każdy samochód może to zrobić, jeśli kierowca chce tego spróbować”.

Jest jeszcze kilka zakrętów i zakrętów, które kierowca musi wykonać, zanim będzie mógł zaatakować tor. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co trzeba zrobić, zanim nowicjusz będzie mógł ustawić opony na chodniku gymkhana.

Gymkhana kontra Autocross

Kursy Gymkhana zazwyczaj obejmują tylko używanie pierwszego i drugiego biegu . W innych krajach, w tym w Wielkiej Brytanii i Irlandii, można również używać biegu wstecznego. Kursy trwają zazwyczaj od 45 sekund do około minuty i 30 sekund jazdy. Gymkhana różni się od autocrossu na kilka różnych sposobów. Autocross jest uważany za mniejszą wersję toru drogowego z przeszkodami. W gymkhanie przeszkody zmuszają kierowcę tam i z powrotem przez trasę i dodają slalomy, zakręty o 180 i 360 stopni, ósemki, pola parkingowe, a czasem przeszkody na piasku lub wodzie.

Najlepiej przybyć na wydarzenie wcześniej, aby mieć czas na rejestrację, przegląd techniczny i przejście kursu. Rejestracja zazwyczaj wiąże się z okazaniem ważnego prawa jazdy, opłaceniem wpisowego oraz ustaleniem odpowiedniej klasy i numeru samochodu.

Przegląd techniczny różni się w zależności od wydarzenia, ale zwykle wymaga zabezpieczenia luźnych elementów (takich jak akumulator ), zdjęcia kołpaków i sprawdzenia pasów bezpieczeństwa . Tylko pamiętaj, aby zapytać o pełną listę tego, co jest wymagane, zanim weźmiesz udział w jakimkolwiek wydarzeniu gymkhana - w ten sposób nie będziesz mieć żadnych niespodzianek w dniu wyścigu.

Po oględzinach kierowca może przejść tor. To kluczowa część imprezy i każdy kierowca powinien ją potraktować poważnie. Wczesne zapamiętywanie kursu – mapy są zwykle publikowane przed wydarzeniem – sprawia, że ​​przejście jest jeszcze bardziej efektywne.

Ostatnim krokiem jest odprawa kierowców, obowiązkowe spotkanie, które jest częścią każdej organizowanej imprezy wyścigowej. Po tym wyścig trwa. Samochody są przesyłane w odpowiedniej kolejności, a odliczanie czasu rozpoczyna się po przejściu przez bramkę początkową. Twój najszybszy bieg dnia określa Twoją ostateczną pozycję. Różne kary czasowe są przyznawane za przewrócone pachołki, nieodebrane zakręty i nieprawidłowe trasy, podczas gdy awaria mechaniczna lub niepełny przejazd spowoduje nałożenie kary DNF (nie ukończył).

Otwarty charakter gymkhany – niedrogi i łatwy do ścigania się – plus fakt, że jest to impreza na czas, w której ludzie mogą spróbować pobić zegar lub czasy innych kierowców, sprawia, że ​​jest to pociągające dla początkujących kierowców.

Ainsley Hyman, również członek klubu DG Trials, jest również zaangażowany w gymkhanę. 25-latka powiedziała, że ​​od kilku lat jest zaangażowana w sporty motorowe i uznała gymkhanę za jedną z najbardziej dostępnych form wyścigów. „Nie musisz być osobą zajmującą się samochodami ani kierowcą, aby się zaangażować” – powiedziała. „Najlepszym sposobem na zaangażowanie się jest zdanie certyfikatu, wyjście i zrobienie tego, nie potrzebujesz dużo pieniędzy. To trochę jak brama do sportów motorowych” – powiedziała.

Eric Jacobs zgodził się, że najlepszym sposobem na rozpoczęcie jest po prostu zaangażowanie się w każdy możliwy sposób. „Zawsze potrzebujemy wolontariuszy na tych wydarzeniach” – powiedział. „Zawsze jest miejsce na kolejną parę rąk, więc po prostu znajdź wydarzenie, zostań wolontariuszem, spotykaj się z ludźmi i zobacz, o co chodzi”.

Jeśli chodzi o umiejętności wymagane do rozpoczęcia jazdy, Jacobs miał zdecydowane zdanie. „Największą głupią rzeczą jest to, że ludzie mówią, że muszą najpierw poćwiczyć przed wyścigiem” – powiedział. „Wydarzenie jest przeznaczone na trening. To całkowicie nierealistyczne, aby myśleć, że możesz to przećwiczyć przed wyścigiem”.

Powiedział, że nawet najbardziej doświadczeni kierowcy, ci, którzy jeździli na torze przez setki godzin, gubią się na torze. Nadal są zdezorientowani, gdy nadchodzi czas slalomu lub ślizgu, a czasami uwalniają się podczas dryfowania i ślizgają się w bok. Podczas rywalizacji chodzi o to, aby dobrze się bawić, stawiać sobie wyzwania mentalne i sprawdzać swoje umiejętności prowadzenia pojazdu podczas budowania nowych; ale głównie gymkhana polega na dobrej zabawie. Jak powiedział Jacobs: „Musisz po prostu wyjść i to zrobić”.

Aby uzyskać więcej informacji o gymkhanie i innych powiązanych tematach, skorzystaj z łączy na następnej stronie.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków