Jak działa Międzynarodowa Stacja Kosmiczna

Wyobraź sobie, że budzisz się rano, patrzysz przez okno i widzisz rozległy niebieski horyzont Ziemi i czerń kosmosu . Nasz świat rozciąga się pod tobą. Góry, jeziora i oceany przepływają przez piękny strumień o szybko zmieniającej się scenerii, gdy okrążasz Ziemię co 90 minut. Brzmi jak coś nierealnego z powieści science fiction, prawda? Dla załóg Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) to rzeczywistość.

W 1984 roku prezydent Ronald Reagan zaproponował, aby Stany Zjednoczone we współpracy z kilkoma innymi krajami zbudowały stale zamieszkaną, wspieraną przez rząd i przemysł stację kosmiczną. Cztery lata później Stany Zjednoczone połączyły siły z Kanadą, Japonią i Europejską Agencją Kosmiczną (program współzarządzany wówczas przez Wielką Brytanię, Francję, Belgię, Włochy, Holandię, Danię, Norwegię, Hiszpanię, Szwajcarię, Szwecję i RFN ), aby ta stacja stała się rzeczywistością [źródło: NASA ].

Lista krajów uczestniczących poszerzyłaby się w latach 90-tych, kiedy Rosja i Brazylia dołączyły do ​​projektu, chociaż Brazylia ostatecznie zerwałaby więzi z ISS w 2007 roku [źródło: Gizmodo Brazil ].

NASA przejęła inicjatywę w koordynowaniu budowy ISS, a dziś ISS służy jako orbitujące laboratorium do eksperymentów w naukach o życiu, fizyce, ziemi i materiałach. Jego montaż na orbicie rozpoczął się w 1998 roku - a od 2000 roku jest stale okupowany przez astronautów [źródło: NASA ].

ISS zawiera szeroką gamę połączonych ze sobą śluz, portów dokujących i modułów ciśnieniowych [źródło: NASA ]. Według stanu na listopad 2019 r. Na stacji przeprowadzono łącznie 222 spacery kosmiczne [źródło: NASA ].

ISS będzie nadal otrzymywać fundusze do co najmniej 2024 roku. Jak dotąd ten gwiezdny projekt kosztował uczestniczące kraje ponad 100 miliardów dolarów - a NASA wydaje na niego od 3 do 4 miliardów dolarów rocznie [źródło: Greenfieldboyce ].

W tym artykule przyjrzymy się częściom ISS, jak utrzymuje stałe środowisko dla ludzi w kosmosie, jak jest zasilany, jak to jest żyć i pracować na ISS i jak dokładnie będziemy używać ISS. Najpierw zaczniemy od jego części i montażu.

1. Części i montaż Międzynarodowej Stacji Kosmicznej
2. Utrzymanie trwałego środowiska w kosmosie
3. ISS: moc, napęd i komunikacja
4. Życie na pokładzie ISS
5. Pracuj na pokładzie ISS
6. Przyszłość ISS

Budowa Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) przypomina budowanie zabawki z klocków LEGO lub K'nex dla dzieci . Ale podczas gdy te zabawki mają zwykle małą skalę, ISS zawiera tysiące i tysiące części [źródło: Hollingham ].

Poniżej wymieniono niektóre z głównych komponentów:

Montaż ISS rozpoczął się w listopadzie 1998 r., Kiedy rosyjska rakieta protonowa umieściła na orbicie pierwszy moduł, Funkcjonalny Blok Ładunkowy (Zaria). Trzyosobowa załoga, pierwsza na ISS, została zwodowana z Rosji 31 ​​października 2000 r. Załoga spędziła na pokładzie ISS cztery miesiące i 17 dni, uruchamiając systemy i przeprowadzając eksperymenty.

Od tego czasu wiele statków kosmicznych dostarczyło części ISS na orbitę, a jej montaż postępował. W tym czasie ISS była obsadzona w sposób ciągły - w chwili pisania tego tekstu na stację z powodzeniem dotarło 61 ekspedycji astronautów .

Obecna załoga stacji przejęła stery 3 października 2019 r. Ci odważni mężczyźni i kobiety są członkami ISS Expedition 61 i mają pozostać w kosmosie do lutego 2020 r. W tym momencie przekażą stery Expedition. 62 [źródło: NASA ].

Jak w przypadku biur domowych, ISS jest cholernie duży. Mając 357 stóp (108,8 m) długości, wspomniana kratownica jest prawie tak długa, jak boisko do futbolu amerykańskiego. ISS zawiera również wiele zestawów szerokich, prostokątnych paneli słonecznych o rozpiętości skrzydeł 240 stóp (73 m). Jeśli chodzi o wagę, stacja przechyla wagę na 925.335 funtów (419.725 kilogramów). Na pokładzie znajduje się 13,696 stóp sześciennych (388 metrów sześciennych) przestrzeni mieszkalnej, a liczba ta rośnie za każdym razem, gdy dokuje tam inny statek [źródło: NASA ].

Podróżując z zawrotną prędkością 17 277 mil na godzinę (27 724 kilometrów na godzinę), ISS orbituje na średniej wysokości 248 mil (400 kilometrów) nad powierzchnią Ziemi [źródła: Conners i Howell ].

To dość imponujące specyfikacje, ale być może jeszcze bardziej imponujące jest to, jak ISS utrzymuje nadające się do zamieszkania środowisko.

Utrzymanie stałego środowiska w kosmosie wymaga rzeczy, które wielu z nas uważa za coś oczywistego na Ziemi: świeżego powietrza, wody, żywności, komfortowego (i nadającego się do zamieszkania) klimatu - a nawet usuwania odpadów i ochrony przeciwpożarowej.

Najpierw porozmawiajmy o powietrzu. Wszyscy potrzebujemy tlenu, więc ISS ma kilka metod jego dostarczania. Jedną z technik jest dostarczanie tlenu z Ziemi za pośrednictwem statku kosmicznego. Czółenka zaopatrzeniowe przybywają okresowo ze świeżym tlenem na wyciągu; życiodajny element jest umieszczany w zbiornikach ciśnieniowych na pokładzie ISS [źródło: Starr ].

ISS ma również systemy, które wytwarzają oddychający tlen z wody recyrkulowanej . Niektóre z tych urządzeń za pomocą elektrolizy rozszczepiają wodę na wodór i tlen. Następnie ten pierwszy łączy się z niepożądanym związkiem: dwutlenkiem węgla (CO2). Ludzie w naturalny sposób wydychają ten bezbarwny gaz, ale wdychanie go zbyt dużo jest niebezpieczne dla zdrowia.

Na Ziemi zwykle nie stanowi to problemu, ponieważ rośliny pochłaniają CO2. Jednak przestrzeń ogrodnicza na ISS jest ograniczona, co zmusiło inżynierów do opracowania innych sposobów usuwania nadmiaru dwutlenku węgla. Po rozpoczęciu procesu elektrolizy część wodoru reaguje z nagromadzonym CO2. Produktem ubocznym tej interakcji jest metan, który zostaje uwolniony w kosmos. W międzyczasie odzyskany tlen dostaje się do źródła powietrza ISS [źródło: Starr ].

W tym czasie woda pitna jest poddawana recyklingowi, ponieważ niektóre z tych mechanizmów przepakowują wydychane powietrze. Woda jest również odzyskiwana poprzez zbieranie potu, skroplin i moczu. (Ponadto niektórzy członkowie załogi czerpią wodę z ponownego użycia wody toaletowej i prysznica). Jak powiedział astronauta Douglas H. Wheelock w rozmowie z The New York Times w 2015 r., Kiedy jesteś na pokładzie ISS, „Wczorajsza kawa to jutrzejsza kawa” [źródło: Schwartz ] .

Według Europejskiej Agencji Kosmicznej aż 80 procent wody na pokładzie ISS jest poddawane recyklingowi. Obecnie ESA i NASA majstrują przy systemach podtrzymywania życia w obiegu zamkniętym, które - jeśli zostaną udoskonalone - mogą całkowicie wyeliminować potrzebę dostaw wody i tlenu do ISS. Złamanie tej technologii może stać się kluczem do dalekich podróży kosmicznych w przyszłości [źródło: ESA ].

OK, a co z jedzeniem? Cóż, poza niektórymi jadalnymi roślinami uprawianymi na pokładzie , załoga polega na rutynowych dostawach większości zapasów żywności. Wiele pozycji menu jest dostarczanych w specjalnie zaprojektowanych paczkach, które mocuje się na powierzchniach jadalnych za pomocą rzepów, aby nie unosiły się w środowisku o niskiej grawitacji [źródła: Lemonick i Preston ].

Utrzymanie temperatury nadającej się do zamieszkania to kolejny poważny problem. ISS musi wytrzymać temperatury -128 stopni Celsjusza (-200 stopni Fahrenheita) i 93 stopni Celsjusza (200 stopni Fahrenheita) odpowiednio po ciemnej i nasłonecznionej stronie naszej planety.

ISS wykorzystuje między innymi grzejniki, izolację i pętle cyrkulacji ciekłego amoniaku do regulacji temperatury wewnętrznej. Grzejniki pomagają uwolnić nadmiar ciepła wytwarzanego przez niektóre maszyny znajdujące się na stacji [źródło: NASA ].

Jak każdy dom, ISS należy utrzymywać w czystości. Jest to szczególnie ważne w kosmosie, gdzie unoszący się brud i zanieczyszczenia mogą stanowić zagrożenie. Astronauci używają różnych chusteczek, detergentów i odkurzaczy do czyszczenia powierzchni, filtrów i siebie. Śmieci są zbierane w workach, składowane na statku zaopatrzeniowym i zwracane na Ziemię lub spalane [źródła: Anderson i NASA ].

Ochrona przeciwpożarowa na pokładzie ISS

Ogień to jedno z najbardziej niebezpiecznych zagrożeń w kosmosie. Podczas pobytu astronauty Jerry'ego Linengera na Mirze wybuchł pożar. Załoga Mira ugasiła pożar, ale nie wcześniej niż stacja została uszkodzona. W celu wykrywania i gaszenia pożarów ISS posiada czujniki dymu, skomputeryzowane systemy alarmowe, gaśnice i przenośne urządzenia oddechowe [źródło: Frost ].

ISS to w zasadzie duży statek kosmiczny. W związku z tym musi być w stanie poruszać się w kosmosie, jego załoga musi utrzymywać łączność z kontrolerami na ziemi i potrzebuje mocy, aby to wszystko osiągnąć.

Uznajemy za rzecz oczywistą posiadanie energii elektrycznej do zasilania naszych domów. Na przykład, aby użyć ekspresu do kawy, po prostu podłączasz go do ściany bez zastanowienia. Podobnie jak w Twoim domu, wszystkie systemy pokładowe ISS wymagają zasilania elektrycznego. Osiem dużych paneli słonecznych dostarcza energię elektryczną ze słońca . Każda tablica ma 73 metry długości i - łącznie - obejmuje obszar około 27 000 stóp kwadratowych (2500 metrów kwadratowych) [źródło: NASA ].

Na każdej tablicy są dwa koce ogniw słonecznych. Każdy koc znajduje się po jednej stronie masztu teleskopowego, który można wysuwać i chować, aby złożyć lub uformować szyk. Maszt włącza gimbal, dzięki czemu może utrzymywać ogniwa słoneczne skierowane w stronę światła słonecznego [źródło: NASA ].

Podobnie jak sieć na Ziemi , tablice generują energię pierwotną - około 84 do 120 kilowatów energii elektrycznej, wystarczającą do utrzymania światła w ponad 40 domach. NASA informuje, że podczas gdy ISS pochłania światło słoneczne, około 60 procent energii elektrycznej wytwarzanej w tym procesie idzie do ładowania akumulatorów na pokładzie stacji [źródło: NASA ].

Pierwotnie ISS był wyposażony w akumulatory niklowo-wodorowe. Ale w 2017 roku, po 18 latach służby, wymieniono je na dwa tuziny zamienników litowo-jonowych. Oprócz tego, że są tańsze, te ulepszone baterie są mniejsze i bardziej wydajne [źródło: Nield ].

Na orbitujących na orbitach wysokościach stacji atmosfera ziemska jest niezwykle cienka, ale wciąż wystarczająco gruba, aby ciągnąć ISS i spowalniać ją. Dlatego ISS musi być co jakiś czas wzmacniany, aby nie zboczył z kursu i nie stracił wysokości przez zwalnianie.

Rosyjski moduł serwisowy Zvezda ma silniki, które można wykorzystać do wzmocnienia ISS. Jednak to statki zaopatrzeniowe Progress wykonują większość ponownego wzmocnienia. Każde ponowne uruchomienie wymaga spalenia silnika rakietowego [źródła: Pappalardo i NASA ].

Te same technologie można by również wykorzystać do odwrócenia statku od unoszących się w powietrzu śmieci (co jest obecnie dość powszechne). Poza tym czasami konieczne jest dostosowanie orientacji stacji, aby mogła łączyć się ze statkami dostawczymi.

Załoga ISS nie tylko musi znać ich dokładne miejsce pobytu, ale także musi zlokalizować inne obiekty - i dowiedzieć się, jak dostać się z punktu A do punktu B, zwłaszcza podczas ponownego rozruchu.

Aby określić swoją prędkość i lokalizację, ISS korzysta z rosyjskich i amerykańskich globalnych systemów pozycjonowania (GPS). Ponadto istnieje wiele wirujących żyroskopów, które pomagają stacji utrzymać pożądaną orientację. Dodatkowo ISS monitoruje położenie różnych gwiazd, satelitów i stacji naziemnych - a także słońca - w celu nawigacji [źródło: NASA ].

Teraz, gdy już wiesz, jak ISS pozostaje w kosmosie, zobaczmy, jak to jest tam mieszkać i pracować.

Komunikacja ISS

Aby pozostać w kontakcie z Ziemią, stacja korzysta z satelitów śledzących i przekazujących dane (TDRS) znajdujących się 22 000 mil (35 400 kilometrów) nad Ziemią. Sygnały zawierające głos, wideo i dane naukowe są przekazywane przez te urządzenia, które ułatwiają kontakt między ISS a kontrolą misji NASA w Houston (przez kompleks White Sands w Nowym Meksyku) [źródło: NASA ].

Jak to jest mieszkać i pracować w kosmosie? Aby odpowiedzieć na takie pytania, inżynier pokładowy Ekspedycji 18, Sandra Magnus, napisała serię wpisów do dziennika o swoim pobycie na pokładzie ISS. Zauważa jedną ważną rzecz: wiele osób na ziemi planuje dzień astronauty z dużym wyprzedzeniem.

„Cóż, mamy na pokładzie program planowania, który zawiera wszystkie szczegóły, które musimy znać, aby wykonać codzienną pracę. Mówi nam, kiedy powinniśmy iść spać, kiedy powinniśmy wstać, kiedy powinniśmy ćwiczyć , kiedy jeść posiłki, kiedy i jakich informacji potrzebujemy do wykonywania naszych zadań ”[źródło: NASA ].

Chociaż brzmi to wyjątkowo sztywno, Magnus zauważa, że ​​istnieje pewna elastyczność, ponieważ nie każde zadanie musi być wykonane dokładnie w czasie, który dyktuje harmonogram.

Microgravity przedstawia wymagające środowisko. Niezależnie od tego, czy śpisz, przebierasz się, czy pracujesz, chyba że jest zabezpieczony na miejscu, wszystko w ISS wokół ciebie pływa. Nawet coś tak pozornie prostego, jak wstawanie rano i ubieranie się, nie jest takie proste. Wyobraź sobie, że otwierasz szafę tylko po to, by jej zawartość poleciała na Ciebie. Przygotowując się rano, Magnus stwierdza: „Kiedy zdejmuję swoje PJ, pływają po kwaterach załogi, dopóki ich nie zbieram i natychmiast mocuję za opaską lub czymś podobnym. Wystarczy powiedzieć, że łatwo jest zgubić rzeczy tutaj! ” [źródło: NASA ].

Po przebudzeniu każdy astronauta ma okres po zaśnięciu, aby przygotować się na dzień. W tym czasie astronauci mogą brać prysznic, jeść i czytać codzienny raport podsumowujący (który - zabawny fakt - zawiera od czasu do czasu kreskówkę) [źródło: ESA ].

Ćwiczenia są ważne ; w mikrograwitacji kości tracą wapń, a mięśnie tracą masę. Astronauci przeznaczają więc dużo czasu na treningi. Na ISS członkowie załogi spędzają 2,5 godziny dziennie - przez sześć dni w tygodniu - intensywnie ćwicząc. Chociaż mają do dyspozycji bieżnię, rower treningowy i sprzęt do podnoszenia ciężarów, te przedmioty wyglądają na dość dalekie od sprzętu, który można zobaczyć na YMCA. (Do głośnego płaczu, urządzenie do podnoszenia ciężarów wykorzystuje ssanie do wytworzenia oporu - a rower nie ma nawet siodełka.) [Źródło: Grush ].

W przypadku rzeczywistej pracy astronauci przeprowadzają eksperymenty lub konserwację. Jak większość ludzi, przestają jeść obiad w południe. Następnie, gdy dzień pracy dobiegnie końca, odbywa się wieczorna konferencja planowania między załogą a centrami kontroli naziemnej. Kiedy to się skończy, astronauci mogą swobodnie spędzać czas, chodzić na obiad i angażować się w media społecznościowe.

Mówiąc o czasie wolnym, ISS jest znane z organizowania wieczorów filmowych dla całej ekipy. W 2016 roku Gizmodo poinformował, że astronauci mieli dostęp do ponad 500 filmów i programów telewizyjnych, w tym „Modern Family”, „Pulp Fiction” i „Notorious” Alfreda Hitchcocka. Rok później Expedition 54 wywołała wrzawę na Twitterze, kiedy zostali zaproszeni na pokaz filmu „Gwiezdne wojny: Ostatni Jedi” na pokładzie ISS [źródła: Novak i NASA ].

Idealnie byłoby, gdyby członkowie załogi spali 8,5 godziny na dobę. Ze względu na brzęczącą maszynerię niektórzy astronauci noszą zatyczki do uszu podczas drzemki [źródło: ESA ].

Naukowcy z rządów, przemysłu i instytucji edukacyjnych mogą korzystać z udogodnień na ISS. Ale dlaczego mieliby tego chcieć? ISS jest używany głównie do badań naukowych w unikalnym środowisku mikrograwitacji. Grawitacja wpływa na wiele procesów fizycznych na niebieskiej planecie, którą nazywamy domem. Na przykład grawitacja zmienia sposób, w jaki atomy łączą się, tworząc kryształy. Na pokładzie ISS eksperymentatorzy mogą opracować większe i lepiej zbudowane kryształy, niż mogliby na Ziemi. Takie kryształy mogą pomóc nam opracować skuteczniejsze leki do zwalczania chorób - lub ulepszyć technologie wykrywania promieniowania [źródło: ISS: US National Laboratory ].

Ponadto mikrograwitacja robi kilka interesujących rzeczy, aby odpalić. Kiedy zapalasz zapałkę tutaj, na Ziemi, grawitacja ściąga chłodne, gęste powietrze w dół, gdy unoszą się gorące gazy - w wyniku czego powstaje płomień w kształcie łzy. Ale na ISS płomienie przybierają postać maleńkich niebieskawych kulek. To już zrewolucjonizowało nasze rozumienie procesu spalania. W przyszłości eksperymenty z płomieniami ISS mogą pomóc inżynierom zaprojektować bardziej wydajne palniki i jednocześnie zmniejszyć zanieczyszczenie powietrza [źródło: NASA ].

Długotrwała ekspozycja na nieważkość powoduje, że nasze ciała tracą wapń z kości, tkanki z mięśni i płyny z naszego organizmu. Te skutki nieważkości - takie jak zmniejszona siła mięśni, osteoporoza - są podobne do skutków starzenia. Tak więc ekspozycja na mikrograwitację może dać nam nowy wgląd w proces starzenia i związane z nim leczenie.

Rzeczywiście, testy NELL-1 - eksperymentalnego białka, które zwalcza osteoporozę poprzez (między innymi) tworzenie kości zastępczej - na myszach laboratoryjnych na pokładzie stacji dały zachęcające wyniki [źródło: Smith ].

Astronauci ISS mogą również testować ekologiczne systemy podtrzymywania życia. Na ich orbitującym miejscu pracy można wyhodować różne rośliny, które uwalniają tlen, pochłaniają dwutlenek węgla i dostarczają pożywienia. Te umiejętności ogrodnicze będą ważne podczas długich międzyplanetarnych podróży kosmicznych, takich jak podróż na Marsa.

Orbitując nad ziemską atmosferą i wyposażoną w specjalne instrumenty i teleskopy, załoga ISS może monitorować wiele różnych rzeczy na powierzchni planety (np. Wzorce rozmieszczenia lodowców) oraz w jej atmosferze (np. Rozwijające się huragany ). Członkowie załogi mogą również używać teleskopów do obserwacji słońca, gwiazd i galaktyk bez zniekształceń powodowanych przez atmosferę ziemską.

Szczegółowe informacje na temat konkretnych projektów i eksperymentów można znaleźć na stronie internetowej NASA Space Station Experiments . Spójrzmy teraz na przyszłość ISS.

Wiedza rzadko jest tania. ISS to jedno z najdroższych przedsięwzięć w historii ludzkości, ze skumulowaną ceną wynoszącą 100 miliardów dolarów. Od lat względy finansowe rodzą pytania o jego długoterminową przyszłość.

ISS będzie nadal otrzymywać fundusze od krajów uczestniczących do roku 2024. Jednak na horyzoncie mogą pojawić się pewne istotne zmiany. Ostatnio NASA przedstawiła pomysł otwarcia stacji dla prywatnych firm, zgodnie z pierwotnym planem Reagana. Być może - w pewnym momencie - interesy handlowe przejmą częściową lub całkowitą kontrolę nad bieżącą działalnością. Jednak okaże się, czy ISS kiedykolwiek stanie się własnością prywatną, na co mają nadzieję niektórzy politycy [źródła: Greenfieldboyce i NASA ].

Kosmos może być ostateczną granicą, ale do tej pory orbitalna domena stacji stała się już znanym terytorium. Po raz kolejny NASA skupia się na Księżycu : trwający program Artemis ma wylądować „pierwszą kobietę i następnego mężczyznę” na naturalnym satelicie Ziemi do roku 2024 [źródło: NASA ].

Więc gdzie to pozostawia ISS? Niektórzy administratorzy i naukowcy uważają, że badania prowadzone na pokładzie stacji mają kluczowe znaczenie dla powodzenia przyszłych wysiłków eksploracji Księżyca i Marsa. Mimo to pytania o pieniądze zawsze podnoszą ich brzydkie głowy. Czy ISS kieruje zbyt dużo gotówki z innych projektów związanych z podróżami kosmicznymi - lub odwrotnie? 31 lipca 2019 roku administrator NASA Jim Bridenstone ogłosił, że agencja nie pobierze żadnych pieniędzy ze swojego budżetu ISS, aby sfinansować nową technologię lądowania na Księżycu. „Jeśli kanibalizujesz naukę, jeśli kanibalizujesz ISS, nigdy nie osiągniesz pożądanego stanu końcowego” - wyraził opinię [źródła: Matthews i Redd ].

Podczas gdy rządy uczestniczące w dyskusji omawiają los swojego laboratorium poza światem, Chiny tworzą własne stacje kosmiczne. Dwa prototypy - Tiangong-1 i Tiangong-2 - zakończyły swoje działania na orbicie Ziemi odpowiednio w 2018 i 2019 roku. Oba statki zostały wykorzystane do opracowania większego i lepszego projektu: dużego statku podobnego do ISS z trzema modułami. Według chińskiego rządu zostanie ukończona na początku do połowy lat 20. XX wieku [źródło: Jones ].

Bez względu na to, co przyniesie jutro Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, pozostaje ona cudem konstrukcji kosmicznej - a od tego czasu jest to najdłuższa załogowa misja kosmiczna, jaką kiedykolwiek podjęto.

Inżynieria badań i rozwoju na ISS

Wiele prac badawczych i rozwojowych ISS idzie w kierunku badania wpływu środowiska kosmicznego na materiały i opracowywania nowych technologii eksploracji kosmosu, w tym nowych technik konstrukcyjnych do budowania rzeczy w kosmosie, nowych systemów komunikacji satelitarnej i statków kosmicznych oraz zaawansowanych systemów podtrzymywania życia. dla przyszłych statków kosmicznych.

Środowisko kosmiczne ma wyjątkowe zagrożenia (mikrometeoroidy, promienie kosmiczne, tlen atomowy), które mają wpływ na materiały, takie jak te używane w statkach kosmicznych. Materiały można umieszczać na ISS w otwartych platformach, wystawiać na działanie środowiska kosmicznego przez lata i łatwo analizować. Uzyskane informacje pomogą zaprojektować lepsze materiały do ​​wydłużania żywotności satelitów w środowisku kosmicznym.

Data publikacji: 6 grudnia 2019 r

Jak duża jest Międzynarodowa Stacja Kosmiczna?

Jak daleko od Ziemi znajduje się Międzynarodowa Stacja Kosmiczna?

Ile lat ma Międzynarodowa Stacja Kosmiczna?

Czy widzisz stację kosmiczną na własne oczy?

Kto jest teraz na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej?

Powiązane artykuły