Jak działa wspomagane życie

Nie ma to jak w domu. Możesz spędzić całe życie oszczędzając na dom, a następnie odnawiając go, dekorując go, tworząc w nim wspomnienia i doprowadzając go do idealnego skrzyżowania funkcji, komfortu i wyglądu. Dom to miejsce, w którym można zaprosić przyjaciół i bliskich, ale także miejsce, w którym można odpocząć od przyjaciół i bliskich. Samodzielne życie we własnym domu – czy to wynajętym mieszkaniu, kondominium czy domu – może być najbardziej podstawowym wyrazem wolności osobistej. Nikt z nas nie chce dojść w życiu do momentu, w którym nie potrafimy o siebie zadbać.

Gdy osoba się starzeje, członkowie rodziny, przyjaciele i sąsiedzi zaczynają wpadać, aby sprawdzić, czy potrzebna jest pomoc. Być może poślizgnięcie się mokrej płytki łazienkowej lub nagły wypadek medyczny zmartwi bliskich – nie wspominając o osobie, o której mowa – jeszcze bardziej. Członek rodziny może się wprowadzić, ale z czasem takie rozwiązanie często przestaje być dobre dla którejkolwiek ze stron. Zagrożony członek rodziny jest przyzwyczajony do wolności; członek rodziny sprawujący opiekę ma własne życie, które wymaga uwagi.

Rodzina zaczyna rozmawiać o możliwościach opieki, ale na początku żadna z nich nie wydaje się pociągająca. W miarę upływu czasu starszy krewny potrzebuje coraz więcej uwagi – szczerze mówiąc, więcej niż członkowie rodziny potrafią mu poświęcić. I chociaż opieka nie jest stała (w końcu krewna wciąż się kręci - po prostu czasami zapomina), jest stała z dnia na dzień. Ona potrzebuje pomocy w ubieraniu się lub on potrzebuje pomocy w bezpiecznym wchodzeniu i wychodzeniu z wanny. Co więcej, gotowanie staje się coraz trudniejsze, ale po tym, jak krewny jest czysty, ubrany i nakarmiony, wszystkie zaangażowane strony chciałyby mieć trochę czasu do lunchu. Chodzi o to, że jeśli wyjdziesz, aby załatwić jakieś sprawy, kto będzie wiedział, czy twoja starsza ukochana upadła ze schodów, gdy cię nie ma? Nawet jeśli nie jesteś cały czas potrzebny, poczucie „bliskości” jest.

Odpowiedzią może być wspomaganie życia. Domy opieki zapewniają krok między całkowicie niezależnym życiem a całodobową opieką. To propozycja dla osób, które cenią swoją niezależność, ale potrzebują pomocy w codziennych obowiązkach i potrzebach życiowych.

1. Podstawy życia wspomaganego
2. Assisted Living Services
3. Na co zwrócić uwagę, wybierając opcję życia wspomaganego
4. Umowy na życie w asyście
5. Koszty życia wspomaganego
6. Wchodzenie w tryb życia wspomaganego — i wychodzenie z niego

Około jeden na 300 Amerykanów mieszka w placówce opiekuńczej [źródło: Assisted Living Federation of America ]. Ośrodki opieki są zaprojektowane tak, aby pomagać osobom niedołężnym, niepełnosprawnym lub starszym w takich zadaniach, jak ubieranie się lub kąpanie, jednocześnie pomagając tej osobie zachować maksymalną osobistą niezależność i samodzielność. Placówka została zaprojektowana (i odpowiednio wyposażona), aby pomóc mieszkańcom przede wszystkim w codziennych wyzwaniach życiowych, które wielu z nas jest w stanie przyjąć za oczywiste: czytanie małych etykiet leków, przygotowywanie i spożywanie posiłków oraz nadążanie za sprzątaniem i praniem.

Wydaje się, że istnieje około dwa razy więcej terminów opisowych dla placówek opiekuńczych: „opieka stacjonarna”, „domy emerytów”, „opieka osobista”, „program wzbogaconego mieszkania” i „opieka zastępcza dla dorosłych”, żeby wymienić tylko kilka. Szukając opcji życia z pomocą, upewnij się, że to, co jest opisane, jest tym, czego szukasz. Często terminy te są nieco wymienne z innymi rodzajami opieki osobistej, takimi jak domy opieki.

Domy opieki to nie domy opieki – tylko dlatego, że twoja równowaga nie jest taka, jak kiedyś, nie oznacza, że ​​jesteś gotowy (lub mile widziany) na opiekę przy łóżku i prawie stały nadzór. Ośrodki opieki nie zapewniają całodobowej opieki – robią to domy opieki. Ale osoba, która nie jest już w stanie w pełni o siebie zadbać (lub otrzymać regularną pomocną dłoń od przyjaciela lub krewnego) może być zbulwersowana na myśl o pójściu do „domu starców”. Życie wspomagane umożliwia również osobom, które są we wcześniejszych stadiach choroby Alzheimera lub demencji związanej z wiekiem, otrzymywanie opieki w razie potrzeby, a nie przez całą dobę.

Przy ponad 20 000 różnych placówkach życia wspomaganego w Stanach Zjednoczonych nie ma uniwersalnego „wyglądu” ani projektu [źródło: Assisted Living Federation of America ]. Na miejscu mogą znajdować się salony kosmetyczne i fryzjerskie, stadniny koni lub baseny. Lub obiekty nie mogą mieć żadnego z tych udogodnień. Jednak mają wspólne cechy opiekuńcze. Tak więc, podczas gdy jeden obiekt może mieć pokoje przypominające te z hotelu Chelsea, a inny obiekt ma pokoje, które są w rzeczywistości dużymi wielopokojowymi kondominiami, oba będą oferować usługi – takie jak pranie lub przygotowywanie posiłków – za opłatą.

W następnej części omówimy, jaki rodzaj opieki jest zapewniany w ramach życia wspomaganego.

Jaki rodzaj opieki jest zapewniany w domach opieki? Wszystkie domy są inne, podobnie jak indywidualne potrzeby i umowy serwisowe (o których więcej porozmawiamy później). Ogólnie rzecz biorąc, mieszkania wspomagane obejmują pomoc w następujących kwestiach:

Życie wspomagane nie jest właściwym wyborem dla każdego. Ponadto życie wspomagane nie jest ogólnie dostępne dla tych, którzy potrzebują specjalnej opieki poza tym, co może zapewnić placówka. Poniżej znajdują się opcje opieki, które nie są zapewnione lub sytuacje medyczne, które nie kwalifikują się do opieki z pomocą przy życiu:

Wybierając placówkę opiekuńczą dla siebie lub bliskiej osoby, ważne jest, aby wiedzieć, na co zwracać uwagę i jakie pytania zadać odwiedzając różne domy. Jak się dowiedzieliśmy, życie wspomagane przybiera wiele różnych form i, jak wszystko inne w życiu, jedne są lepsze od innych.

Kilka pytań, które należy zadać sobie lub przewodnikowi podczas wizyty:

Jeśli zastanawiasz się nad współlokatorem, aby obniżyć koszty (lub po prostu dla koleżeństwa), sprawdź wielkość pokoi i projekt aranżacji mieszkalnych. Trudniej będzie stanąć na właściwej stopie z nowym współlokatorem, jeśli ciągle nadepniesz mu na palce.

Pomyśl o tych sprawach przed rozpoczęciem wyszukiwania, a z większym prawdopodobieństwem dowiesz się, że znalazłeś właściwą placówkę, gdy ją zobaczysz.

Jeśli uważasz, że targowanie się o umowę na nowy samochód jest stresujące, wyobraź sobie podpisanie umowy, która określa, ile zapłacisz za ukochaną osobę, aby otrzymać określone usługi opiekuńcze. Na pewno zechcesz przejść do fazy kontraktu, czyli wejścia w życie wspomagane, z jasnym wyobrażeniem o tym, czego chcesz i czego możesz się spodziewać.

Wiele domów opieki to firmy nastawione na zysk, a nawet organizacje non-profit muszą ostrożnie delegować swoje zasoby. Oznacza to dla Ciebie lub Twojej ukochanej osoby, że każda usługa zamówiona jako dodatek do podstawowego pakietu zawartego w podstawowej miesięcznej opłacie mieszkaniowej będzie miała dołączony koszt. Niektóre udogodnienia mogą obejmować pranie i posiłki w cenie podstawowej, a inne nie.

Kontrakty dzielą się na trzy kategorie:

Zazwyczaj istnieją trzy różne sposoby opłacania opieki w ramach opieki nad osobami starszymi: Medicaid, ubezpieczenie na opiekę długoterminową i z własnej kieszeni. Medicare nie pokryje kosztów placówek opiekuńczych, chyba że opieka jest konieczna z medycznego punktu widzenia. Zazwyczaj sytuacje życia wspomaganego nie są konieczne z medycznego punktu widzenia, ponieważ rodzaj pomocy udzielanej w sytuacjach życia wspomaganego jest uważany za „opiekę opiekuńczą”.

Większość placówek w Stanach Zjednoczonych akceptuje Medicaid. Medicaid to pomoc rządowa na pokrycie kosztów opieki zdrowotnej, która jest dostępna dla starszych Amerykanów o ograniczonych dochodach lub ubogich w aktywa. Przepisy dotyczące płatności Medicaid za życie wspomagane różnią się w zależności od stanu, ale ponad 100 000 osób otrzymuje pomoc Medicaid na pokrycie kosztów życia wspomaganego [źródło: National Centre for Assisted Living ].

Osobom, które nie kwalifikują się do Medicaid, grozi wyczerpanie swoich zasobów (i ostatecznie kwalifikują się do Medicaid). Ci, którzy tak naprawdę nie przeżyli swoich funduszy, wydają później tak dużo na swoją stałą opiekę, że po śmierci mają niewiele, jeśli w ogóle, do przekazania ocalałym członkom rodziny, kościołom lub organizacjom charytatywnym.

Ubezpieczenie na opiekę długoterminową działa jak inne formy ubezpieczenia: kwalifikujesz się do niego, płacisz, zanim będziesz go potrzebować, i płaci za twoje potrzeby, gdy się pojawią. Jeśli czekasz, aż twoje zdrowie zacznie ustępować, może się okazać, że jest już za późno, aby kwalifikować się do tego rodzaju ubezpieczenia. Ubezpieczyciele wiedzą, ile mogą skumulować się koszty opieki długoterminowej i nie narażają się na ryzyko wnioskodawcy wysokiego ryzyka. Oczywiście nie chcesz przedwcześnie ubezpieczyć się i płacić wieloletnich składek za polisę, której ostatecznie możesz nawet nie potrzebować. Składki nie są tanie – emeryt, który w wieku 65 lat ubiega się o ubezpieczenie na opiekę długoterminową, może płacić nawet 3000 USD rocznie na składki [źródło: AARP]. Niektóre składki wzrosną zgodnie z inflacją lub ustalonym wcześniej rozłożonym harmonogramem płatności, który rośnie po określonej liczbie lat. Plusem jest to, że to ubezpieczenie zaczyna obowiązywać, zanim będziesz musiał przenieść się do placówki, ponieważ często pokrywa przynajmniej część kosztów opieki dziennej dla dorosłych lub opieki domowej w postaci wizytujących pielęgniarek.

Świadczenia (lub wypłaty) z ubezpieczenia na opiekę długoterminową mogą być obliczane w przeliczeniu na dzień lub miesiąc. Gdy kwota ta zostanie osiągnięta pod Twoją opieką, dodatkowe koszty nie będą ponoszone przez ubezpieczyciela.

Weterani i personel wojskowy powinni skontaktować się z najbliższym szpitalem Veterans Affairs (VA), aby dowiedzieć się, czy w placówce VA będą mogli skorzystać z bezpłatnego życia wspomaganego.

Przed przyjęciem do placówki opiekuńczej potencjalni mieszkańcy będą musieli przejść badania lekarskie i inne oceny. Badanie fizykalne posłuży do ustalenia, czy potrzeby wnioskodawcy mogą zostać zaspokojone przez placówkę. Osoby z poważnymi problemami zdrowotnymi nie zostaną przyjęte.

Dodatkowo osoby w placówce ocenią możliwości podopiecznego dla siebie (lub dla siebie). Pomaga to określić, jakich usług może potrzebować mieszkaniec, a które są niepotrzebne. Można zapewnić badania przesiewowe behawioralne, aby zagwarantować, że ekstremalne problemy poznawcze często związane z demencją, takie jak gwałtowne wybuchy lub zdezorientowana wędrówka, nie są obecne.

Podczas pobytu pod opieką mieszkańcy mogą mieć regularne badania kontrolne (częstość występowania tego zjawiska zależy od stanu, a nawet w obrębie stanów). Jeśli te egzaminy wykryją nowe lub postępujące problemy zdrowotne, rezydent może zostać zmuszony do wyjazdu i poszukiwania bardziej zaawansowanej opieki w innym miejscu.

Mieszkańcy muszą również często aktualizować swoje umowy o świadczenie usług. Może to nastąpić raz na trzy, sześć lub 12 miesięcy, w zależności od placówki. Jeśli badanie fizykalne wykaże, że rezydent będzie potrzebował większego poziomu opieki, umowa musi zostać ponownie oceniona, aby odzwierciedlić zmianę okoliczności.

Wspomagana opieka życiowa rzadko jest stałą sytuacją życiową. Większość mieszkańców wraz z wiekiem będzie wymagać wyższego poziomu opieki. Wiele placówek jest zgrupowanych na wspólnym kampusie z domami opieki i niezależnymi wspólnotami emerytów, więc przejście od jednego opiekuna do drugiego będzie tak łatwe, jak to tylko możliwe.

Są one znane jako wspólnoty emerytalne z kontynuacją opieki lub CCRC. Dzięki grupowaniu tych obiektów mieszkańcy mogą pozostać w tej samej lokalizacji na późniejszych etapach życia, zamiast przenosić się z jednej części miasta do drugiej. CCRC umożliwiają mieszkańcom społeczności emerytów przejście na inny poziom opieki. Wiele CCRC jest utrzymywanych lub zarządzanych przez organizacje non-profit, takie jak grupy religijne.

Innym razem mieszkańcowi lub jego rodzinie mogą zabraknąć pieniędzy na opłacenie opieki, zmuszając rezydenta do opuszczenia placówki. Jeśli decyzja nie należy do pacjenta, przepisy stanowe określają długość wypowiedzenia i metodę powiadomienia potrzebną do „eksmisji” rezydenta. Zazwyczaj 30-, 60- lub 90-dniowe wypowiedzenie musi być przekazane na piśmie zarówno mieszkańcowi, jak i osobie kontaktowej z rodziny mieszkańca wymienionej w umowie. Jeśli mieszkaniec stanie się zagrożeniem dla siebie lub innych, okres powiadomienia o rychłej eksmisji może wynosić nawet trzy dni.

Gdy rodzina lub osoba jest przekonana, że ​​dostępne są odpowiednie warunki życia wspomaganego, należy podjąć kroki, aby umieścić daną osobę pod opieką tej placówki.

Więcej artykułów na temat starzenia się można znaleźć w linkach na następnej stronie.

Powiązane artykuły