Jak remasterują płyty CD i DVD?

Technologia cyfrowa nie tylko pozwoliła filmowcom i muzykom tworzyć inspirujące nowe dzieła sztuki, ale także dała inżynierom dźwięku i montażystom szansę na powrót i przywrócenie klasycznym albumom i filmom ich oryginalnej świetności.

Zremasterowane płyty CD i DVD zapewniają konsumentom krystalicznie czystą, artystycznie wierną reprodukcję ulubionej muzyki i filmów. Fani Led Zeppelin spieszą do sklepu z płytami za każdym razem, gdy zespół wydaje kolejną „ostateczną” zremasterowaną kolekcję swoich pionierskich albumów rockowych z lat 60. i 70. XX wieku. A firmy takie jak Criterion Collection stworzyły rynek na starannie odrestaurowane, wysokiej rozdzielczości wydania DVD z klasycznym, zagranicznym i niezależnym kinem od takich filmowców jak Jean-Luc Godard, Akira Kurosawa i Spike Lee.

Ale cała ta cyfrowa magia nie jest pozbawiona przeciwników. Wielu słuchaczy narzeka, że ​​remastering płyt CD, zwłaszcza w dobie MP3 , to nic innego jak wymówka, by muzyka była głośniejsza i nadprodukowana. Remastering DVD napotyka te same problemy. Są widzowie, którzy uważają, że renowacja filmu może posunąć się za daleko, usuwając niedoskonałości sfilmowanego obrazu, które czynią go wyjątkowym i żywym.

Jakie są różnice między masteringiem a remasteringiem? Jakie narzędzia są używane do remasteringu płyt CD i DVD? Co konsumenci mówią o gotowym produkcie? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.

Zawartość

1. Jakie są różnice między remasteringiem a masteringiem?
2. Proces remasteringu płyt CD/DVD
3. Reklamacje dotyczące płyt CD z remasterami

Każda płyta, płyta CD i MP3 musi zostać zmasterowana , zanim zostanie udostępniona publiczności. Master to ostateczna, ostateczna wersja każdego utworu, która zostanie skopiowana i wydrukowana na milionach płyt CD i pobrana z witryn internetowych, takich jak iTunes . Master jest tworzony przez inżyniera masteringu , specjalnego gatunku inżyniera dźwięku, który pracuje w dedykowanym studiu masteringowym .

Inżynierowie masteringu różnią się od inżynierów nagrań studyjnych . Zadaniem inżyniera dźwięku jest wierne nagranie każdego instrumentu i ścieżki wokalnej z jak największą czystością – i jak najmniejszym przetwarzaniem sygnału – jak to tylko możliwe. W terminologii nagrań przetwarzanie sygnału to wszelkiego rodzaju kompresja, zniekształcenia lub inne efekty, które zmieniają dźwięk nagrania.

Gdy inżynier nagrania przechwyci czyste kopie każdego utworu, muzyka jest przekazywana inżynierowi miksującemu, który jest odpowiedzialny za zmontowanie ostatecznego miksu . Inżynier miksu bierze każdą osobną ścieżkę instrumentalną i wokalną – być może dziesiątki dla jednego utworu – i dostosowuje ich głośność, panoramę stereo i inne ustawienia, aby uzyskać zrównoważoną, satysfakcjonującą całość. Mimo że nazywa się to ostatecznym miksem, nic nie jest ostateczne, dopóki nie przejdzie przez ręce inżyniera masteringu.

Sesja masteringowa nazywana jest wykańczaniem , ponieważ w tym miejscu każdy utwór na płycie CD otrzymuje ostateczne poprawki, dzięki którym brzmi świetnie na winylu, CD, MP3 lub w radiu. Każdy inny nośnik odtwarzania wymaga własnego specjalnego wyrównywania, równoważenia i kompresji, aby muzyka była czysta i mocna dla słuchacza.

Na przykład płyty winylowe są zwykle odtwarzane w domowych systemach stereo z dobrymi głośnikami. Jednak pliki MP3 mogą być odtwarzane na parze tanich głośników komputerowych lub przez iPoda. Zadaniem inżyniera masteringu jest wiedzieć, jak sprawić, by piosenki brzmiały świetnie, gdziekolwiek i jak zostaną zagrane. Inżynierowie masteringu mają zwykle dziesiątki lat doświadczenia w branży nagraniowej i znakomicie wyszkolone ucho.

Remastering to po prostu proces przejmowania istniejącego albumu i ponownego jego masteringu. W latach 80. i 90. wiele zespołów wydało „cyfrowe remastery” swoich oryginalnych nagrań winylowych lub kasetowych. W tym przypadku płyty były remasterowane do odtwarzania na płytach CD. Aby to zrobić, inżynier masteringu zdigitalizowałby oryginalną analogową wersję końcowego miksu i użył cyfrowej stacji roboczej audio (DAW) , takiej jak Pro Tools , do ponownego zrównoważenia i wyrównania wszystkich ścieżek.

Remastering jest zwykle zarezerwowany dla zestawów pudełkowych „największych hitów” zespołu lub innych specjalnych wydawnictw. Słowo to nabrało wysoce promocyjnego znaczenia, używanego do odsprzedaży istniejącej muzyki konsumentom z obietnicą ostrzejszego brzmienia, a nawet zupełnie nowego brzmienia.

Płyty DVD są remasterowane z wielu tych samych powodów. Pomysł polega na wykorzystaniu nowoczesnej technologii cyfrowej edycji, aby stworzyć najczystszy, najbardziej artystycznie autentyczny wydruk istniejącego filmu. Redaktorzy wracają do oryginalnej taśmy filmowej i używają specjalnego oprogramowania do edycji, aby usunąć kurz, naprawić uszkodzone klatki, poprawić balans kolorów oraz znacznie poprawić czystość i jakość dźwięku.

Te zremasterowane płyty DVD są często ponownie wydawane na płytach o wysokiej rozdzielczości z oryginalnie zamierzonym przez reżysera współczynnikiem proporcji (na przykład szerokoekranowy zamiast 4:3 preferowanego w konwencjonalnych telewizorach) oraz z dodatkami, takimi jak filmy dokumentalne zza kulis i wywiady z filmowcami. Po raz kolejny remastering to doskonały sposób na tchnięcie nowego życia w stary produkt.

Jakich dokładnie narzędzi i technik używają inżynierowie masteringu do remasteringu płyt CD i DVD? Dowiedz się w następnej sekcji.

Jeśli remasterujesz album winylowy do odtwarzania na płycie CD , pierwszym krokiem jest zlokalizowanie oryginalnej analogowej wersji końcowego miksu i zdigitalizowanie każdego utworu do programu DAW, takiego jak Pro Tools . Jeśli remasterujesz istniejącą płytę CD, będziesz potrzebować kopii oryginalnej cyfrowej wersji ostatecznego miksu.

Następnym krokiem jest złożenie torów w pożądanej kolejności. Kolejność utworów wpływa na ogólny przepływ płyty, podobnie jak emocjonalne wzloty i upadki dobrej taśmy miksującej. Inżynierowie zajmujący się masteringiem w pierwszej kolejności martwią się o kolejność utworów, ponieważ wpłynie to na to, jak każdy utwór jest zbalansowany dźwiękowo z tymi, które pojawiają się przed i po nim.

Teraz inżynier masteringu używa palety narzędzi programowych do „osłodzenia” brzmienia każdej piosenki. Ważne jest, aby zrozumieć, że inżynierowie masteringu dostosowują i dostosowują dźwięk całego miksu stereo utworu, a nie ustawienia poszczególnych ścieżek instrumentalnych lub wokalnych. Te indywidualne ustawienia ścieżek są już zablokowane przez inżyniera miksera.

Najpopularniejszymi narzędziami realizatora masteringu są kompresor , limiter i korektor . Zarówno kompresory, jak i limitery służą do kontrolowania głośności utworu. To nie to samo, co głośność utworu, którą ostatecznie kontroluje słuchacz. Aby zrozumieć, jak działają kompresory i limitery, najpierw musisz zrozumieć różnicę między głośnością a dynamiką .

Dynamika odnosi się do ogólnego zakresu dynamiki utworu, który jest mierzony poprzez obliczenie różnicy między najgłośniejszymi i najcichszymi częściami utworu. W studiu nagraniowym głośność mierzy się w decybelach ujemnych (-dB), gdzie zero oznacza najgłośniejszy dźwięk, jaki można zarejestrować. Bez kompresji utwór może mieć głośną sekcję, która rejestruje się na poziomie -6dB i cichą część, która mierzy -48dB, co daje całkowity zakres dynamiki 42dB.

Jeśli inżynier masteringu chce, aby cały utwór był głośniejszy, może zwiększyć wzmocnienie o 6 dB. Ale gdyby zrobił to w naszym przykładzie, to najgłośniejsza część utworu (-6dB) podskoczyłaby do zera, co jest zbyt głośne, aby można było wyraźnie odtwarzać w większości systemów stereo. Zamiast tego używał kompresora, aby zmniejszyć dynamikę utworu, tak aby najgłośniejsze partie nie były tak głośne, a te ciche nie były tak ciche. Teraz może bezpiecznie podnieść ogólne wzmocnienie utworu, nie wpychając najgłośniejszych partii do czerwieni.

W podobny sposób działa limiter, nakładając czapkę na najgłośniejsze fragmenty utworu. Jeśli dźwięk przekroczy ten limit, zostanie automatycznie zmniejszony o wcześniej określony stosunek, powiedzmy 2:1. Tak więc na każde dwa decybele powyżej limitu dźwięk zostanie zmniejszony o jeden decybel. Dobry inżynier masteringu wie, jak używać kompresorów i limiterów, aby dodać do utworu wystarczającą głośność i emocjonalny wpływ bez nadmiernego spłaszczania lub załamywania zakresu dynamicznego.

Następnie inżynier używa korektora, aby osiągnąć idealną równowagę tonalną utworu. Korektor programowy wygląda jak korektor analogowy w domowym zestawie stereo z tłumikami dla każdej częstotliwości słyszalnego spektrum. W trakcie utworu inżynier masteringu dostosuje tłumiki, aby wzmocnić dźwięki basowe, podkreślić szczegóły tonów wysokich i utrzymać wszystko w równowadze.

W przypadku remasteringu płyt DVD montażyści filmów i wideo używają specjalnego oprogramowania do renowacji, takiego jak Digital Restoration System (DRS) firmy MTI, aby skrupulatnie usuwać kurz i zanieczyszczenia z uszkodzonej taśmy filmowej i przywracać kolory do ich oryginalnego blasku. Specjalni edytorzy audio używają następnie systemów takich jak ProTools do usuwania trzasków i sygnałów dźwiękowych, zwiększania poziomu dialogów, wyjaśniania efektów dźwiękowych i dodawania dźwięku przestrzennego Dolby 5.1 [źródło: Frucci ]. Obecnie wiele płyt DVD jest specjalnie remasterowanych w celu wydania na płytach Blu-Ray DVD o wysokiej rozdzielczości.

Pomimo transformacyjnej mocy cyfrowej edycji, niektórzy ludzie nie są fanami remasteringu płyt CD. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się dlaczego.

Sprzedawcy sprzętu stereo znają najszybszy sposób na sprzedanie klientowi pary głośników high-end: podgłośnij! Głośna muzyka zawiera natychmiastowy emocjonalny cios, a ta sama logika, której używa się przy sprzedaży głośników – im głośniej, tym lepiej – jest wykorzystywana przez przemysł nagraniowy od dziesięcioleci do sprzedaży płyt, taśm i płyt CD . Czy im się to podoba, czy nie, inżynierowie masteringu zostali zaangażowani w tak zwaną wojnę na głośność .

Oto jak działa wojna na głośność. Jeśli wytwórnia płytowa wydaje w radiu nowy singiel, piosenka musi wyróżniać się na tle innych. Producenci płyt doszli do wniosku, że najłatwiejszym sposobem na nadanie piosence natychmiastowej świeżości i ekscytacji jest sprawienie, by była głośniejsza niż utwory, które ją poprzedzały. Inżynierowie ds. masteringu są nieustannie zachęcani przez producentów, artystów i kierownictwo firm nagraniowych, aby każdy album był głośniejszy niż konkurencja.

Wraz z wprowadzeniem MP3 wojna o głośność przeszła w przesadę. Pliki MP3 są odtwarzane na cienkich głośnikach komputerowych i przez słuchawki douszne do iPoda, którym brakuje pełni dźwięku, jaki można uzyskać w systemie stereo hi-fi z dobrymi głośnikami. Na przykład dźwięki o najniższych i najwyższych częstotliwościach ledwo rejestrują się na głośnikach komputerowych. Więc jeśli jesteś wytwórnią płytową i Twoim celem jest sprzedawanie plików MP3, musisz sprawić, by te pliki MP3 były naprawdę mocne. A jak to robisz? Oczywiście, aby piosenka była jeszcze głośniejsza.

Głównym zarzutem związanym z wojną na głośność jest to, że te utwory poświęcają jakość dźwięku ze względu na samą głośność. Muzyka pop zawsze była odtwarzana głośno, ale albumy były masterowane, aby zachować jak najwięcej zakresu dynamicznego. Zakres dynamiczny oznacza, że ​​ciche partie są ciche, co sprawia, że ​​refren staje się jeszcze silniejszy, gdy gitary uderzają i zdmuchują dach z miejsca.

Teraz piosenki są niesamowicie głośne od początku do końca. Na początku jest to ekscytujące, a dokładnie tego chcą dyrektorzy muzyczni. Ale po wysłuchaniu kilku piosenek z rzędu przy tak nadpompowanej głośności słuchacze zaczynają cierpieć z powodu zmęczenia uszu . Nie chodzi o to, że fizycznie bolą ich uszy, ale o to, że męczy ich płaskość muzyki. Męczy ich wsłuchiwanie się w szczegóły dźwiękowe, czyste dźwięki różnych instrumentów, ciepłe subtelności ludzkiego głosu, których już nie ma.

Entuzjaści audio od dawna narzekają na szkody wyrządzone muzyce i słuchaczom przez wojnę głośności. Nawet powszechnie szanowani artyści padają ofiarą presji, aby ich utwory były tak głośne, jak najnowsza piosenka My Chemical Romance. Zremasterowana kolekcja Led Zeppelin, „Mothership” – zmasterowana przez samego Jimmy'ego Page'a – została skrytykowana przez niektórych słuchaczy jako po prostu zbyt głośna [źródło: Levine ]. Nawet niezłomny folkowy Paul Simon otrzymywał zrzędliwe komentarze na temat swojego albumu „Surprise” z 2006 roku [źródło: Anderson ].

Głównym zarzutem wobec zremasterowanych płyt CD jest więc to, że zamiast sięgać wstecz i przywracać muzykę do jej najwyższej możliwej jakości, producenci muzyczni po prostu sprzedają głośniejsze, bardziej płaskie wersje tych samych starych utworów.

Aby uzyskać jeszcze więcej informacji na temat edycji dźwięku i branży muzycznej, skorzystaj z łączy na następnej stronie.

 

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków