Jaka jest historia wspinaczki skałkowej?

Sekwencja otwierająca Toma Cruise'a w filmie „Mission: Impossible II” jest całkiem dobrym przykładem tego, co ludzie wyobrażają sobie, gdy wyobrażają sobie ekstremalną rekreacyjną wspinaczkę skałkową. Ale ludzie nie zawsze uważali wspinanie się po pionowych skalnych ścianach za dobrą zabawę.

Na przestrzeni dziejów ludzie napotykali przeszkody. Czasami przeszkody przybierały formę represyjnych dyktatorów lub chudych okresów wegetacyjnych, ale innym razem były bezpośrednie i namacalne – na przykład góry. Przed samochodami, pociągami i samolotami, jeśli ktoś chciał podróżować z jednej strony pasma górskiego na drugą, było to o wiele trudniejsze niż zwykłe poruszanie się po ostro krętych drogach. Witamy w świecie kopyt.

Mówiąc o kopytach, aby odkryć wczesne wcielenia alpinizmu, wystarczy określić, które zawody historyczne wymagałyby od ludzi poruszania się w pobliżu szczytów gór. Dobrym przykładem są pasterze: aby podążać za stadami stąpających pewnie owiec, pasterze często byli zmuszani do pokonywania terenu, który inni mogliby ominąć, aby uzyskać bardziej płaskie tereny. W ten sposób nabyli podstawowe umiejętności potrzebne do radzenia sobie ze stromymi zboczami, a także opracowali podstawowy sprzęt, aby ułatwić zadanie.

Jednak określenie dokładnego początku każdego sportu jest trudne, zwłaszcza gdy bierzesz pod uwagę czynnik dumy z rodzinnego miasta – entuzjaści sportu uwielbiają mieć pretensje do sławy, a podobne pomysły często rozwijają się jednocześnie w różnych lokalizacjach, prowadząc do sprzecznych roszczeń. Do tego dochodzi kwestia ustalenia, jakie wydarzenie naprawdę liczy się jako definitywny początek. Na przykład, kiedy wędrówka pasterska zamienia się w sport? Kiedy zostawia stado pod opieką swojego owczarka i wyrusza na małą przejażdżkę? Z pewnością było wiele szarej strefy, gdy wspinaczka skałkowa ewoluowała i weszła w swoje obecne rekreacyjne wcielenie. Dalsze komplikowanie pytania to inne: Czym właściwie jest wspinaczka skałkowa? A jak bardzo ma to związek z alpinizmem? Na jakie różne style można go podzielić?

Ale to nie jest historia jakiejś ciężkiej intelektualnej gry, takiej jak szachy; to jest wspinaczka skałkowa! Sport znany z ekstremalnych wyzwań fizycznych i gwałtownych skoków adrenaliny. Na następnej stronie przyjrzymy się niektórym początkującym poszukiwaczom przygód w świecie wspinaczki skałkowej.

Dwóch mężczyzn, o których czasami mówi się, że ustanowili współczesną erę alpinizmu, to Michel-Gabriel Paccard i Jacques Balmat – jeden punkt dla Francuzów – którzy wspięli się na wszystkie 15 771 stóp (4807 metrów) Mont Blanc w 1786 roku. Alpy próbujące opanować wyniosłe szczyty.

W tym momencie alpinizm zaczął pobudzać wyobraźnię wielu osób, chociaż dopiero w 1857 roku powstał pierwszy klub alpinistyczny, Alpine Club. Jednak formacja klubu nadal nie jest zwykle uważana za początek wspinaczki skałkowej jako samodzielny sport. W końcu, podczas gdy wspinaczka na górę często wiąże się z pionowymi podjazdami, jest tam też bardzo dużo wędrówek.

Aby pokonać klify, które napotykano podczas wypraw, alpiniści często ćwiczyli na mniejszych górach i ścianach skalnych, aby zbudować swoją wytrzymałość i rozwinąć swoje umiejętności przed wyruszeniem do wielkich lig. W końcu entuzjaści coraz bardziej zaczęli lubić te mniejsze podjazdy same w sobie. Było mniej niebezpieczeństwa niż na pełnych szczytach górskich i mniej przestojów pomiędzy ekscytującymi podjazdami. Ponadto łatwiej było znaleźć odpowiednie podjazdy, ponieważ nie każdy, kto chce wejść na wspinaczkę skałkową, mieszka w odległości jazdy samochodem od Matterhornu lub Kilimandżaro.

John Muir, pierwszy prezes Sierra Club, był wczesnym fanem wspinaczki skałkowej. Historia mówi, że w 1869 r. pasł owce w Tuolumne Meadows w Yosemite, kiedy zabłąkał się na Cathedral Peak i postanowił spróbować. Nowoczesne systemy oceny są przedmiotem niekończących się kontrowersji wśród wspinaczy skałkowych, ale aby dać ci podstawowe pojęcie, dziś wspinaczka jest ogólnie uważana za klasę 4 (z 5) i często nie jest pokonywana bez liny.

Z biegiem czasu wspinaczka skałkowa zaczęła być postrzegana jako przyjemna sportowa rozrywka. Od wczesnych działań pionierskich powietrznych śmiałków ewoluował, by obejmować całą masę rekreacji związanej ze skałami. Rekreacyjna wspinaczka skałkowa rozkwitła na początku XX wieku, ale dopiero w połowie XX wieku zaczęła się rozwijać. Pojawił się szereg zmian, gdy stał się bardziej popularny jako sport. Na przykład stworzono różne systemy stopniowania, aby oceniać poziomy trudności różnych podjazdów. Style wspinaczki zostały opracowane w oparciu o warunki, takie jak ukształtowanie terenu, użycie (lub brak) sprzętu oraz to, czy wspinaczka odbywała się w pomieszczeniu, czy na zewnątrz.

Na następnej stronie znajdziesz więcej linków do przeczytania o dreszczyku emocji związanych ze wspinaczką skałkową, a także o jej niebezpieczeństwach.

Powiązane artykuły