Woodworth, Robert Sessions (1869-1962) był amerykańskim psychologiem znanym z pracy w psychologii eksperymentalnej, dziedzinie, która rozwinęła się na przełomie XIX i XX wieku. Psychologowie eksperymentalni badają takie elementy, jak uczenie się, pamięć i zachowanie u ludzi i zwierząt. Często pracują w laboratorium wykonując kontrolowane eksperymenty. Woodworth pracował w dziedzinie uczenia się, psychologii fizjologicznej, psychofizyki i testowania. Uważał, że badanie indywidualnego zachowania powinno koncentrować się zarówno na aktywności fizycznej, jak i umysłowej.
Woodworth urodził się w Belchertown w stanie Massachusetts. Jego rodzicami byli William Walter Woodworth i Lydia Ames (sesje) Woodworth. Ukończył Amherst College w 1891 i wstąpił na Harvard University w 1895. Na Harvardzie studiował u słynnego psychologa Williama Jamesa i uzyskał tytuł magistra w 1897. W 1899 Woodworth uzyskał doktorat. ukończył Columbia University i dołączył do wydziału Columbia.
W latach 1902-1903 Woodworth studiował fizjologię w Liverpoolu w Anglii z brytyjskim fizjologiem Sir Charlesem Scottem Sherringtonem, laureatem Nagrody Nobla z 1932 roku za badania nad koordynacją nerwów w kontrolowaniu funkcji organizmu.
Woodworth wrócił do Stanów Zjednoczonych w 1903 i ponownie dołączył do wydziału w Columbii. Uczył tam do 1958 roku.
Woodworth badał indywidualne różnice w uczeniu się z amerykańskim psychologiem edukacyjnym Edwardem Lee Thorndike, który wniósł istotny wkład w badania nad uczeniem się, nauczaniem i testowaniem umysłowym. Woodworth starał się stworzyć obiektywne testy stabilności emocjonalnej.
Woodworth opublikował kilka tekstów na temat psychologii, w tym Współczesne Szkoły Psychologii (1931), Psychologię Eksperymentalną (1938) i Dynamikę Zachowania (1958). W 1914 Wood-worth został wybrany prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego. W 1956 otrzymał pierwszą nagrodę Złotego Medalu Amerykańskiej Fundacji Psychologicznej.
