Szef mafii, John Gotti, nigdy nie spełnił swojego pseudonimu „Teflon Don”

Jak na słynnego ekstrawaganckiego mędrca, John Gotti nie był bynajmniej bystry. Dwurzędowy szef mafii w prążki - u szczytu swojej dobrze opisanej kryminalnej kariery, gazety nazywają go „eleganckim donem” - spędził ogromną część swojego dorosłego życia, podróżując po dużym domu i poza nim. Zmarł za kratkami, spędzając ostatnie ponad 10 lat swojego życia w zagrodzie.

Ale dobrego pseudonimu trudno się pozbyć, więc Gotti jest nadal pamiętany, prawie dwie dekady po jego śmierci, przez kilka razy, kiedy faktycznie pokonał system. Nadal jest teflonowym donem .

Takie jest zbyt duże życie nowojorskiego mafiosa.

- Jako małe dziecko jestem wrażliwy. Chcę być gangsterem. Pochodzę z ulicy. I patrzyłem na Gottiego tak, jak ktoś spojrzałby na gracza w piłkę, wiesz? mówi John Alite, były współpracownik w nowojorskiej rodzinie przestępczej Gambino, której niegdyś kierował Gotti. „Byłem pod jego wrażeniem. Chciałem być taki jak on. Chciałem go naśladować. Był przystojnym facetem. Miał charyzmę. Nikt nie mógł temu zaprzeczyć. Po prostu naprawdę podziwiałem tego faceta jako młodego faceta”.

Alite służył jako „mięsień” dla Gottiego i jego syna, Johna A. „Juniora” Gottiego, co oznacza, że ​​używał przemocy - ataków kijami baseballowymi, nożami, a nawet strzelanin (włącznie z morderstwem) - kiedy domagała się tego rodzina. W dzisiejszych czasach, wolny od tłumu, 57-letni Alite jest konsultantem w firmie bukmacherskiej Alite Sports .

„Na początku wszyscy macie rozgwieżdżone oczy, ale kiedy go poznajecie, wasze zdanie się zmienia. Widzicie jego wady” - mówi Alite. „Oczywiście, nie był dobrze wykształcony. Lubił mówić, jakby był twardzielem. To była z nim niepewna sprawa… Chciał po prostu być całkowicie onieśmielający. To była jego jedyna istota. Nie chciał do wszystkiego. Jeśli wszedł do restauracji i powiedzieli, że trzeba założyć kurtkę sportową, wszedł do środka, a jeśli nie chciał jej założyć, to nie miał na sobie. Wchodził i zamierzał zmienić te zasady ”.

I to właśnie zrobił Gotti. Przynajmniej na jakiś czas.

W 1931 roku James Cagney zagrał irlandzko-amerykańskiego gangstera w filmie „ Wróg publiczny ”. Nie był to pierwszy film tego typu, ale wskazywał na wczesne zauroczenie Ameryki przestępczością zorganizowaną. Gatunek filmów o mafii osiągnął zenit dzięki arcydziełu Francisa Forda Coppoli „ Ojciec chrzestny ” z 1972 roku , opartym na powieści Mario Puzo z 1969 roku. Dzisiejsi filmowcy, tacy jak Martin Scorsese, kontynuują tę tradycję.

Co takiego intryguje nas w brutalnym, czasem morderczym podbrzuszu społeczeństwa i obsadzie zatwardziałych, bezprawnych postaci?

„Myślę, że każde społeczeństwo lubi żyć zastępczo przez ludzi w historii, którzy z pozoru wyglądają tak, jakby robili to po swojemu” - mówi Christian Cipollini, autor kilku książek na temat przestępczości zorganizowanej i autor strony internetowej GanglandLegends . - To znaczy, daj spokój. Ludzie kibicują „Twarz z blizną ”.

„Ludzie tacy jak John Gotti są dla części społeczeństwa antybohaterami. Za nimi podąża ludzie. Jeśli spojrzeć w przeszłość, Al Capone był Chicago, a Jack„ Legs ”Diamond był Nowym Jorkiem w czasach bootlegu. Dillinger był Środkowym Zachodem . Nawet [Pablo] Escobar [słynny kolumbijski druglord] był ludowym bohaterem. To przeciętny, zwykli ludzie żyjący zastępczo dzięki swoim Robin Hoodom ”.

Ciekawość opinii publicznej na temat życia po drugiej stronie prawa była szalona, ​​gdy Gotti zdecydował się przejąć rodzinę Gambino 16 grudnia 1985 roku. 44-letni kapitan mafii nakazał uderzyć swojego szefa Paul Castellano . W prawdziwie przesadnym stylu Gotti, kazał zabójcom strzelać do swojego poprzednika na ulicy przed Sparks Steak House na Manhattanie, obserwując go z pobliskiego samochodu. „ Rubout ”, krzyczał New York Daily News.

„Robił wszystko głośno, bezczelnie, nie inteligentnie. Kiedy ludzie mówią o hicie Paula Castellano, mówię, że to była najgłupsza rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiono w historii. Paul przynosi miliardy dla rodziny, John sprowadza zero. Więc to był głupi ”- mówi Alite. „To był również najgłupszy ruch ze względu na sposób, w jaki to zrobił. Nie musiał go bić przed Sparks Steak House w środku Nowego Jorku. Chciał narobić hałasu, bo to John. Chciał iść przez ścianę.

„Kiedy przejdziesz przez ścianę, nie przetrwasz. I właśnie dlatego nie przetrwał.”

Nowojorskie tabloidy podsycały niemal kultowe zwolenniki Gottiego w czasach jego świetności. Jego występy na dworze były spektaklami pełnymi paparazzi i rosnących tłumów. Niektórzy nosili koszulki z napisem „Free John Gotti”.

Pod wieloma względami bycie gangsterem w latach 80. uosobieniem Gottiego było tym, o czym marzył Alite. Ale najlepsze czasy, zarówno dla Alite, jak i dla Gottiego, nie będą trwały.

Prawdę mówiąc, Gotti nigdy nie był teflonem. Został uwięziony dziewięć razy podczas trudnej młodości w Nowym Jorku. Trafił do więzienia na trzy lata za kradzież w 1968 roku, kiedy miał 30 lat. Wkrótce po zwolnieniu został skazany za zabójstwo i skazany na kolejne cztery lata.

Później, po tym, jak stał się człowiekiem , Gotti rzeczywiście wymknął się spod władzy prawa w trzech bardzo nagłośnionych przypadkach, co dało początek etykietce Teflon Don. W jednym z nich główny świadek po prostu zapomniał o tym, co powiedział ławie przysięgłych.

Bądź świadkiem manipulacji, zastraszania, wypłat ... czegokolwiek, by uwolnić szefa.

„Docieramy do naszych własnych ludzi i przysięgłych. Manipulujemy, wiesz, co mówię?” mówi Alite. „Teflon Don” i „Bruce Cutler to świetny prawnik”. [ Cutler był prawnikiem Gottiego.] Docieramy do wszystkich . Albo im grozimy, albo im płacimy. "

Wszystko zawaliło się w grudniu 1990 roku, kiedy FBI aresztowało Gottiego pod kilkoma zarzutami , w tym za morderstwo, wymuszanie haraczy, nielegalny hazard, oszustwa podatkowe i utrudnianie wymiaru sprawiedliwości. Sprawa, która trafiła do sądu w styczniu 1992 roku, skierowała się przeciwko słowu Sammy'ego „Byka” Gravano , który zeznawał potępiająco przeciwko swojemu byłemu szefowi. Gravano był z Gotti, kiedy przejeżdżali obok Sparks Steak House w 1985 roku, aby upewnić się, że uderzenie w Castellano zostało dokonane.

Próba trwała około 10 tygodni. W dniu 2 kwietnia 1992 roku, po 13 godzinach narad, jury - co do którego sędzia zdecydował, że pozostanie anonimowe, aby uniknąć jakiejkolwiek manipulacji - uznało Gottiego za winnego wszystkich zarzutów. Został skazany na dożywocie bez możliwości zwolnienia warunkowego.

Daily News podsumował werdykt typowym odważnym nagłówkiem: „ Don Voyage ”.

Były Teflon Don zmarł w szpitalu więziennym w 2002 roku na raka gardła. Miał 61 lat.

Alite przyznał się do kilku morderstw i spędził lata w więzieniu. Zeznawał przeciwko Juniorowi Gottiemu w 2009 roku, po tym jak powiedział, że rodzina zwróciła się przeciwko niemu. Alite i młodszy Gotti nadal wściekle wyrzucają sobie nawzajem roszczenia i kontrargumenty. Każdy nazywa siebie szczurem.

„Cały świat mafii chce, żebym się zamknął” - mówi Alite. „Ale różnica między mną a wszystkimi innymi polega na tym, że nadal mieszkam w Nowym Jorku. Nadal mieszkam w sąsiedztwie. Mieszkam w Jersey. Jeżdżę kabrioletem. Nie ukrywam się przed nikim”.

Jego główne przesłanie jest jednak skierowane do dzieciaków, które mogą zobaczyć coś pociągającego w życiu mafii, tak jak kiedyś. Weź to od niego, mówi: może wyglądać fajnie. Ale wcześniej czy później szczury cię dopadną.

„Wierzyłem w to. Oczywiście cierpiałem w obozie koncentracyjnym [brazylijskim więzieniu] przez dwa i pół roku, byłem torturowany, strzelano do mnie… i nadal byłem lojalny wobec organizacji, która nie może pozostańcie lojalni wobec siebie ”- mówi Alite. „Tak właśnie zrobił mi pranie mózgu przez Johna Seniora. Ponieważ naprawdę kochałem Johna Seniora. A on traktował mnie jak syna.

- Będziesz słuchać, jak ci faceci wydają ci rozkazy, więc kiedy będą szczurować, w przyszłym roku, dwóch, trzech latach zaczniesz robić życie? To za kim podążasz? Pyta Alite. „Jeśli oddajesz swoje przetrwanie w ręce kogoś innego, nie wytrzymasz zbyt długo”.

TERAZ TO CIEKAWE

Najnowszym filmem przedstawiającym Gottiego był „ Gotti ” z 2018 roku , z Johnem Travoltą jako szefem mafii i Spencerem Lofranco jako jego synem. Dostał okropne recenzje. „Długo oczekiwany film biograficzny o przemianie szefa przestępczego Gambino z człowieka na topowego psa zajął czterech reżyserów, 44 producentów i osiem lat. To widać” - napisał recenzent Johnny Oleksinski z New York Post . „Gotowy produkt znajduje się w wiadrze z cementem na dnie rzeki”.