Top 10 najpopularniejszych reklam informacyjnych

Dla tych cierpiących na bezsenność, którzy więcej niż jeden raz siedzieli przed telewizorem o 3 nad ranem, reklamy informacyjne to podstawa rozrywki. Nawet jeśli regularnie przesypiasz całą noc, na pewno zdarzyło Ci się trafić na jedną z tych półgodzinnych lub godzinnych wyprzedaży.

Kto może zapomnieć takich handlarzy, jak Billy Mays (OxiClean), Ron Popeil (Showtime Rotisserie), Matthew Lesko (Free Money) i Billy Blanks (Tae Bo), którzy próbują sprzedać nam czystszy dom lub bardziej stonowane ciało? Te gwiazdy info-reklamy stały się swego rodzaju celebrytami, tak rozpoznawalnymi jak aktorzy w programach telewizyjnych.

A kto może zapomnieć o tych słynnych liniach boiska? "Ale poczekaj! Jest więcej!" "Zadzwoń teraz, a podwoimy twoje zamówienie!" Reklamy reklamowe mogą sprawić, że będziemy się śmiać , ale przynoszą sporo poważnych pieniędzy – szacunkowo 91 miliardów dolarów sprzedaży każdego roku [źródło: Larson ].

sporządziła listę 10 najbardziej zapadających w pamięć (a czasem najbardziej oburzających) filmów informacyjnych wszechczasów. (Szczerze mówiąc, niektóre z nich przypominają raczej długie reklamy , ale w dzisiejszych czasach granice tak bardzo się zatarły, że trudno odróżnić.)

Przygotuj więc kartę kredytową i czytaj już teraz!

1. Noże do steków Ginsu
2. Wyciskarka do soków Jack LaLanne
3. Przytulny
4. Psychiczna infolinia panny Cleo
5. Pocenie się do Oldies
6. Gazela Tony'ego Little'a
7. Magiczny pocisk
8. Zatrzymaj szaleństwo!
9. Mistrz Udo
10. Ronco GLH Formuła #9 w sprayu do włosów

Kiedy pod koniec lat 70. miał premierę filmu informacyjnego Ginsu, publiczność była zachwycona cudownym japońskim nożem, który mógł przeciąć puszkę, a następnie przeciąć dojrzałego pomidora jak masło. Ale Ginsu nie był cudowny. To nie był nawet japoński. Zamiast tego był pomysłem marketingowych speców Eda Valentiego i Barry'ego Bechera, którzy próbowali zwiększyć sprzedaż zwykłego noża kuchennego o nazwie Eversharp. Zmienili nazwę na „Ginsu”, dodali japońskiego szefa kuchni do reklamy i uruchomili ikonę telewizji . Wiele lat później Valenti ogłosił Ginsu swoim „największym sukcesem reklamowym” [źródło: Associated Press ]. Reklama informacyjna Ginsu została nawet sparodiowana w Samurai Deli Johna Belushiego w „Saturday Night Live”.

Kiedy wiecznie młody guru fitnessu obiecuje, że będziesz wyglądać i czuć się młodziej, po prostu wyciskając owoce i warzywa do szklanki – słuchasz. W końcu to Jack LaLanne, facet, który zapoczątkował ruch fitness w Stanach Zjednoczonych, napinając swoje starannie umięśnione mięśnie sercowe w pierwszym telewizyjnym programie treningowym w latach 50. XX wieku. To także facet, który z okazji swoich 70. urodzin przepłynął milę (1,6 kilometra) ciągnąc 70 łodzi z 70 osobami [źródło: NNDB ]. Teraz, po 90. roku życia, nadal jest aktywny – przynajmniej w nocnej telewizji. Udowadniając, że nadal to ma, LaLanne sprzedał ponad milion swoich wyciskarek Power Juicer [ Business Week ].

­

Któż nie zmagał się z zaskakującym pytaniem, jak się ogrzać podczas oglądania telewizji, a jednocześnie mieć wolne ręce, aby obsłużyć pilota ? Na szczęście w 2008 roku pojawił się duży polarowy koc z rękawami, aby rozwiązać ten kłopotliwy problem. (Właściwie inna firma wypuściła podobny produkt o nazwie Slanket w 1998 roku, ale nigdy nie zyskała takiego kultu.) Nieważne, że wszyscy w reklamie wyglądają jak mnisi w czerwonych płaszczach, Snuggie sprzedaje się jak ciepłe bułeczki. Stało się czymś w rodzaju fenomenu popkultury -- pożywką dla blogów internetowych , YouTubeparodie i nocne programy komediowe w telewizji. Nawet z serialu „Today” Al Roker, Matt Lauer i Meredith Vieira przytulali się przed kamerą w swoich Snuggies. Cała ta uwaga pomogła sprzedać 4 miliony koców [źródło: Salkin ]. To powinno sprawić, że producentowi Snuggie będzie ciepło przez wiele lat.

­

Wątpliwy mediumz wątpliwym akcentem z Jamajki była królową branży reklamowej pod koniec lat 90., kiedy to namówiła widzów, by zadzwonili na jej numer 900 i zapłacili 4,99 dolara za minutę, by zobaczyć swoją przyszłość. Jej pozornie egzotyczna osobowość i oferty „darmowego czytania” wywołały wiele telefonów, dopóki Federalna Komisja Handlu (FTC) i prokurator generalny Florydy nie rozprawili się z właścicielem gorącej linii, Access Resource Services, za fałszywe twierdzenia reklamowe. Po zapłaceniu klientom 500 milionów dolarów i wpłaceniu grzywny w wysokości 5 milionów dolarów na FTC, psychiczna gorąca linia nie działała. Ale kim naprawdę była panna Cleo? Śledczy odkryli akt urodzenia, z którego wynika, że ​​ta rzekoma szamanka z Karaibów była w rzeczywistości aktorką Youree Dell Harris, urodzoną w znacznie mniej egzotycznym miejscu Los Angeles w Kalifornii [źródło:Dymiący pistolet ]. Ciekawe, czy panna Cleo kiedykolwiek przewidziała, jak daleko upadnie?

Guru treningu Richard Simmons był dzieciakiem z nadwagą , który stracił ponad 45 kilogramów i postanowił wykorzystać swój sukces, by kibicować reszcie kraju w obcisłych dżinsach. W połowie lat 80. wykorzystał pomysł, że wielu grubokościstych Amerykanów miało dość oglądania w swoich filmach z ćwiczeniami modelek przypominających sierść i męczących się próbami nadążania za wyczerpującymi treningami. Więc Simmons założył swój charakterystyczny podkoszulek i krótkie spodenki, otoczył się grupą ćwiczących i stworzył program, który był zarówno łatwy do naśladowania, jak i zawierał piosenki, do których babcia mogła tańczyć. Pocił się prosto do info- komercyjnego złota, sprzedając ponad 20 milionów kopii swoich filmów treningowych [źródło: Richard Simmons.com ].

Widok mocno umięśnionego , przykutego w kucyk zawodowca fitness, Tony'ego Little'a, truchtającego na swojej Gazelle i krzyczącego o tym, jak bardzo ćwiczył swoje „pośladki!” w tym inforeklamie z 2001 roku zdecydowanie podniosło się pewne brwi . Ale kiedy Tony wsiadł na Gazelę za Darlą Haun i zaczął jeździć z nią, aby udowodnić, że maszyna jest w stanie utrzymać oba ich ciężary, ten film informacyjny zaczął wyglądać jak filmik porno z soft-core. Zbliżenia na kobiece pośladki w obcisłych spodenkach treningowych i nagie męskie torsy zostały dodane tylko do obrazu. Niezależnie od tego, czy było to z powodu seksownego przyjścia na świat, czy krzyczących pieśni „Tak kochanie”, Tony przyciągnął naszą uwagę.

Pokochaj fabułę filmu informacyjnego Magic Bullet: para, Mick i Mimi, zaproś kilku przyjaciół na imprezę. Następnego ranka wszyscy zbierają się w kuchni (która wygląda podejrzanie jak studio telewizyjne) na śniadanie. Ich przyjaciel Berman zatacza się na kacu , mając na sobie ubrania z zeszłej nocy. Do pokoju wkrada się niezdarna kobieta w podomce imieniem Hazel z papierosem zwisającym z ust.

Mick i Mimi są zaskakująco żwawi, biorąc pod uwagę stan ich gości. Zaczynają zabawiać swoich przyjaciół cudami małego robota kuchennego w kształcie pocisku zwanego Magic Bullet. Podczas gdy goście patrzą w zupełnym zdumieniu i zachwycie, Magic Bullet ubija koktajle, miele kawę , miesza babeczki i miesza omlety – a to tylko przystawka. Każde danie jest doskonale przygotowane w zaledwie 10 sekund lub mniej. Brzmi zbyt pięknie, aby mogło być prawdziwe, ale miliony kupiły wiadomość. Magic Bullet za 60 dolarów przyniósł prawie ćwierć miliarda dolarów sprzedaży w nieco ponad rok. Reklama informacyjna została przetłumaczona na dziesiątki języków i jest sprzedawana w 60 różnych krajach [źródło: Hopkins ].

­

Z jej blond włosami ściętymi krócej niż sierżant i jej gardłowym krzykiem wzywającym wszystkich do „Przestańcie szaleć!” Susan Powerer stała się ikoną info-reklamy. Nazywany „Lenny Bruce od dobrego samopoczucia”, Powter wypowiadał się przeciwko problemom związanym z dietą i przekonywał nas, że nie ma grubych ludzi – tylko osoby nie nadające się do fitnessu, które może mają trochę więcej w połowie. Po jej panowaniu na początku lat 90. Susan zniknęła z radaru, ale dziś ten guru diety i fitnessu powrócił. Nadal ma kolczaste zadanie, ale wiadomość została nieco stonowana. Zamiast powstrzymywać szaleństwo, teraz Powter chce, abyśmy „Jedli, oddychali, poruszali się i myśleli”. Brzmi całkiem łatwo.

­

Po pięciu latach grania głupkowatej Chrissy Snow w „Trzech kompaniach”, po których wystąpiło kilka mniej znanych ról, wyglądało na to, że kariera Suzanne Somers gwałtownie się zatrzymała. Potem pojawił się niesławny film informacyjny ze słynnym ujęciem Somers siedzącej na kanapie i ściskającej między udami przyrząd do ćwiczeń w kształcie motyla. W tym miejscu mężczyźni ślinili się, a kobiety sięgały po torebki. Chociaż ThighMaster stał się głównym pokarmem dla prowadzących do późnych godzin wieczornych talk-show (David Letterman umieścił go na jednej ze swoich list „Top 10”), Somers miał ostatni śmiech, sprzedając około 10 milionów ThighMasterów w 120 krajach na całym świecie [źródła: Piccalo i McGinna]. Zamieniła swój biznes reklamowy w prawdziwe imperium, produkując 300 różnych produktów, w tym biżuterię, artykuły do ​​pielęgnacji skóry i ubrania. Kto by pomyślał, że Chrissy okaże się tak błyskotliwą bizneswoman?

Nie ma nic zabawnego w łysieniu (co prawdopodobnie poświadczy każdy, kto tego doświadczył), ale kiedy uzupełnienie włosów wyjdzie z puszki ze sprayem , sprawy stają się wręcz zabawne. Król infomarketu Ron Popeil (który przywiózł nam również tak godne uwagi produkty jak Pocket Fisherman i Veg-O-Matic) był gospodarzem tego miejsca dla GLH Formula #9, która podobno przywraca wygląd pełnej głowy za pomocą zaledwie kilku szybkich rozpyleń. Aby to udowodnić, Popeil wyciągnął losowo kilka osób z problemami włosów z widowni i nagle ich łysiny zostały… no cóż, pokryte farbą w sprayu. Czy to naprawdę niespodzianka, że ​​dawna firma Popeila, Ronco, zbankrutowała w 2007 roku?

Powiązane artykuły HowStuffWorks

Więcej świetnych linków

­