Wszystko, co chciałeś wiedzieć o pierwszym Święcie Dziękczynienia

Możesz pomyśleć, że nauczyłeś się wszystkiego o pierwszym Święcie Dziękczynienia w szkole podstawowej. To była prosta sprawa: pielgrzymi nosili sprzączki, rdzenni Amerykanie przynosili kukurydzę i wszyscy weselili się do zachodu słońca . Ale to nie jest najdokładniejszy obraz tego historycznego wydarzenia.

W 1607 grupa brytyjskich protestantów wyrwała się z Kościoła anglikańskiego i popłynęła do Holandii, gdzie pozostali przez 12 lat. Kiedy skończyły im się pieniądze, niektórzy angielscy kupcy zaoferowali im zachętę finansową do przepłynięcia Atlantyku i zapuszczenia korzeni w Ameryce. Ci separatyści weszli na pokład Mayflower, statku towarowego, który był używany w handlu winem, w 66-dniową podróż. Gwałtowne burze prawie złamały główny maszt statku, a 102 pasażerów wylądowało na Cape Cod, choć początkowo zamierzali osiedlić się bliżej Wirginii. Prawie połowa zmarła z powodu zimna i chorób podczas ostrej zimy w Nowej Anglii.

Osadnicy, którzy przeżyli, stworzyli dla siebie wygodny dom w kolonii Plymouth w Massachusetts. Według zapisów Plymouth, ci ludzie byli nazywani „pierwszymi przybyszami” i byli tylko pierwszą falą osadników, którzy przybyli do wybrzeży Ameryki na początku lat dwudziestych XVII wieku. Uczeni odradzają nas od nazywania osadników pielgrzymami , ponieważ to ogólne określenie jednoczy separatystów i nie-separatystów, grupy, które miały różne motywy osiedlania się w Ameryce.

Ci pierwsi przybysze założyli małą, ale stabilną wioskę w Plymouth i zaprzyjaźnili się z plemieniem Wampanoag. Wampanoagowie żyli w tym regionie przez prawie 12 000 lat, zanim przybyli koloniści z Plymouth, a ich pierwsze wyobrażenia o Europejczykach nie były korzystne – zdesperowani osadnicy wyłupywali zapasy z magazynów plemienia, gdy skulili się na zimę. Squanto z plemienia Wampanoag i Abenaki o imieniu Samoset uprzejmie pokazali im, jak zbierać kukurydzę i jak nawozić ryby rybami. W marcu 1621 r. osadnicy i Wampanoagowie zawarli sojusz i przyrzekli sobie wzajemnie chronić przed wkraczającymi plemionami. Co więcej, Wampanoagowie nauczyli Europejczyków, jak żyć w zgodzie z nowym środowiskiem, na przemian łowiąc ryby, polując i uprawiając ziemię w miarę zmieniających się pór roku.

Gdy wiosna i lato przeszły w jesień, osadnicy ucieszyli się z obfitości zbiorów i zaplanowali uroczystość. Kiedy jednak mężczyźni wyruszyli na polowanie na dziką zwierzynę, przywódca Wampanoagów, Massasoit, błędnie sądził, że ich strzały sygnalizują wojnę. Massasoit zabrał ze sobą 90 mężczyzn, aby wezwać osadników i zażądać wyjaśnień. Miłą niespodzianką było dowiedzieć się, że polują na ucztę, a Wampanoagowie przyłączyli się. Przez trzy dni do tygodnia (w zależności od źródła) około 90 Wampanoagów i 53 osadników ucztowało na tak nowoczesnych podstawach Dziękczynienia, jak indyk , indyjska kukurydza , dynia i kasztany. Zjedli też kilka lokalnych przysmaków, które wielu z nas uznałoby za dość nietypowe, w tym węgorza, łabędzia, foki, żurawia, orła i sampa (owsiankę kukurydzianą).

Wiele osób myli to święto żniw z pierwszym Świętem Dziękczynienia. Nie mamy tylu szczegółów na temat tego wydarzenia, ponieważ było to dość ponure (i dosłowne) wydarzenie. Nastąpiło to jesienią 1623 r., kiedy osadnicy złożyli dziękczynne modlitwy za deszcz, który złagodził trwałą dwumiesięczną suszę.

Czy wiedziałeś?

Powodem, dla którego kojarzymy pierwsze Święto Dziękczynienia z obchodami żniw 1621 r., jest w dużej mierze Sarah Josepha Hale. Wydawca Godey's Lady's Book i autor rymowanki „Mary Have a Little Lamb” Hale opowiedział się za narodowym świętem dziękczynienia w połowie XIX wieku. Jej kampania działała w błędnym przekonaniu, że XVII-wieczny dzień dziękczynienia i pierwsze amerykańskie święto jesiennych zbiorów odbyły się jednocześnie.

Powiązane artykuły