5 miast, na które można spacerować

Samochody stanowią dużą część naszej kultury: przeciętne amerykańskie gospodarstwo domowe posiada 2,2 samochodu, o 10 procent więcej niż na początku lat 90. i 70 procent od 1955 [źródło: Mirhaydari ]. Ma to sens, ponieważ krajobraz podmiejski również rozkwita od lat pięćdziesiątych. Z 60 miliardów dolarów, które Kongres wydaje co roku na transport, tylko 1,5 procent (około 3 dolary na Amerykanina) przeznacza się na projekty spacerowe lub rowerowe [źródło: Walk Score ]. Wydaje się, że priorytetem są samochody i autostrady. Jednak niektóre miasta wyłamują się z tego trendu.

Brookings Institution, organizacja non-profit zajmująca się badaniami i polityką publiczną, niedawno oceniła 30 dużych miast w Stanach Zjednoczonych pod kątem możliwości poruszania się pieszo. Nie są jedynymi zainteresowanymi społecznościami, w których można chodzić. Walk Score przeprowadził również ankietę i ocenił 40 miast w oparciu o podobne podejście przyjazne pedigom. Możliwość chodzenia nie oznacza liczby chodników w mieście. Jasne, chodniki ułatwiają chodzenie, ale pomyśl o tym – jeśli nie ma lokalnych miejsc pracy, sklepów lub rozrywki lub jeśli wskaźnik przestępczości jest wysoki, ludzie unikną uderzenia w chodnik. Układ miasta to dopiero początek. Miasta dla pieszych przyjmują zrównoważone idee nowej urbanistyki : zabudowa o zróżnicowanym przeznaczeniu, projekty urbanistyczne o dużej gęstości i śródmieście oparte na tranzycie(transport publiczny, samochody, rowery i stopy).

Przyjrzymy się pięciu dużym obszarom metropolitalnym - z populacją 500 000 lub więcej - które są o krok przed innymi amerykańskimi miastami w ich wysiłkach dotyczących poruszania się.

1. Denver
2. Boston
3. Nowy Jork
4. Waszyngton
5. San Francisco

Denver może nie plasować się na samym szczycie rankingu Walk Score – zdobywa 66 w skali 100 – ale jest w górę. Jeszcze pod koniec lat 80. w Denver nie było żadnych miejsc miejskich, z których można by chodzić pieszo , co jest wymyślnym sposobem na powiedzenie, że centrum miasta było czysto biznesowe i nie przyciągało ludzi mieszanką mieszkań, miejsc pracy, sklepów detalicznych i rozrywki . Dziś ma cztery dzielnice z wynikiem 90 lub wyższym, w tym Cherry Creek, Capitol Hill, Golden Triangle i Lodo. Czterdzieści trzy procent mieszkańców Denver mieszka w sąsiedztwie z wynikiem 70 lub wyższym, a tylko 19 procent mieszka na obszarach zależnych od samochodów [źródło: Walk Score ].

Jak to się dzieje z miastem? Denver jest przykładem tego, jak dodanie kompleksowego systemu transportu publicznego może zmienić krajobraz miasta. Wraz z miejskim systemem transportu kolejowego rozwijają się miejsca, w których można chodzić pieszo.

Boston może być znany wśród kierowców samochodów z labiryntu ulic, ale jego kompaktowa konstrukcja, kilometry ścieżek spacerowych i rowerowych oraz wygodny system transportu publicznego ułatwiają poruszanie się bez samochodu. Dzielnice Bostonu, z których można łatwo chodzić, to Back Bay-Beacon Hill, South End i Fenway-Kenmore, z których wszystkie zdobyły zaledwie 100 punktów w rankingu Walk Score . Samo miasto zdobywa 79 punktów na 100 [źródło: Walk Score ].

Transport publiczny między odległymi dzielnicami i przedmieściami Bostonu jest łatwy i tani. Może to najstarszy system transportu publicznego w kraju, ale został gruntownie zmodernizowany. Oprócz zwykłych kolei podmiejskich, autobusów i metra system ten obejmuje również promy. Przy tak wielu możliwościach transportu Boston jest liderem w kraju o największej liczbie mieszkańców, którzy dojeżdżają do pracy pieszo: podczas gdy średnia krajowa wynosi 2,5 procent, aż 13,5 procent dojeżdżających do pracy w Bostonie [źródło: Christie ].

Ponadto jest domem dla magazynu „Walking” – ufamy, że znają miasto, w którym można spacerować.

Prawie 70 procent mieszkańców Nowego Jorku nie posiada samochodu [źródło: America's Walking ]. Nic dziwnego, ponieważ miasto zdobyło 83 na 100 punktów w ostatnich rankingach Walk Score . Jak mogą tak łatwo żyć bez przeciętnego samochodu 2,2 na podjeździe? Połączenie floty i stóp.

Nowy Jork ma całodobowy transport publiczny łączący pięć dzielnic i największą flotę wagonów metra na świecie. Według najnowszego badania American Community Survey przeprowadzonego przez US Census Bureau, ponad 55 procent nowojorskich dojeżdżających do pracy korzysta z autobusów, pociągów i lekkiej kolei [źródło: Christie ].

Według badania Brookings Institution, obszar miejski w Nowym Jorku ma w rzeczywistości największą liczbę miejsc miejskich, do których można dojść pieszo w Stanach Zjednoczonych [źródło: Leinberger ]. Spójrzmy na Midtown Manhattan: tylko w tej okolicy znajdują się tysiące rezydencji, hoteli, placówek kulturalnych i sklepów, a także ponad 300 milionów stóp kwadratowych (27 milionów metrów kwadratowych) powierzchni biurowej – jest to najbardziej spacerowa dzielnica w Ameryka [źródło: Leinberger ].

Kiedy Pierre L'Enfant stworzył projekt układu urbanistycznego Waszyngtonu w 1791 roku, był postrzegany jako model rozwoju przyszłych miast amerykańskich. Kto by pomyślał, że ponad 200 lat później Waszyngton nadal będzie uważany za narodowy model rozwoju miejskiego, po którym można chodzić pieszo? Dziś DC ma jedno miejsce, do którego można dojść pieszo na każde 264 000 osób – na mieszkańca, to lepiej niż w Nowym Jorku. Uzyskuje również 70 punktów za Walk Score [źródło: MSNBC i Walk Score ].

Jako część planu miasta L'Enfant, ulice DC są ułożone po przekątnej w systemie siatki. Może to wydawać się kłopotliwe, ale efektem są krótsze odległości spacerowe między punktami i potencjał zieleni (w postaci trójkątnych parków) na skrzyżowaniach ulic. Jeśli chodniki nie doprowadzą Cię tam, gdzie chcesz, obszar metra DC ma również setki kilometrów ścieżek dla pieszych i rowerzystów oraz powszechnie używany system transportu publicznego – w rzeczywistości, przy 37,7% wykorzystaniu, DC jest liderem pod względem transport publiczny, drugi do Nowego Jorku [źródło: Christie ].

San Francisco to marzenie spacerowiczów i to nie tylko ze względu na łagodną pogodę (zapomnij o wzgórzach). Tylko 1 procent mieszkańców mieszka w dzielnicach uzależnionych od samochodów. A aż 99 procent dzielnic uzyskuje co najmniej 50 na 100 punktów w rankingu Walk Score – samo miasto zajmuje 86 na 100 [źródło: Walk Score ].

Od początku lat 70. plan rozwoju urbanistycznego San Francisco utrzymywał relacje między ludźmi a ich środowiskiem na pierwszym planie. Każda dzielnica ma inny charakter i potrafi łączyć potrzeby ludzi — wszystko, od mieszkań, instytucji edukacyjnych i terenów zielonych po handel i przemysł, a wszystko to z myślą o bezpieczeństwie. Jednym z kluczowych elementów tego planu rozwoju miasta jest system kolei miejskiej San Francisco (Muni). Muni kursuje 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu i jest połączeniem zabytkowych tramwajów, kolei podmiejskiej, autobusów z silnikiem diesla, pojazdów napędzanych paliwami alternatywnymi, elektrycznych trolejbusów i oczywiście słynnych kolejek linowych. Łączy dzielnice San Francisco od 1912 roku,SFMTA ].

Powiązane artykuły

­