Mówi się, że historię często piszą zwycięzcy, ale w przypadku wojny secesyjnej to powiedzenie może się nie sprawdzić. Chociaż armia Unii Północy wygrała wojnę, Konfederacja Południowa mogła wygrać narrację, która po niej nastąpiła.
Przykład: Wkrótce po niepowodzeniu rekonstrukcji Zjednoczone Córki Konfederacji (UDC) rozpoczęły pracę nad przepisywaniem podręczników - a tym samym historii - w systemach szkolnych na Południu, umieszczając na czarnej liście podręczniki, które były „niesprawiedliwe dla instytucji South ”i publikowanie nowych, zgodnych z ich zniekształconą wersją historii wojny secesyjnej . Innymi słowy, narracja The Lost Cause .
Według Vox, pisma historyków z Południa, takich jak Edward Pollard i generał Konfederacji Jubal Early, przeformułowały Konfederację jako „heroiczną obronę południowego stylu życia przed przeważającymi siłami na północy” . Częścią strategii UDC było zachowanie i nauczenie ich zniekształconego postrzegania wojny - w tym bardzo romantycznego życia niewolników i relacji, jakie mieli ze swoimi panami.
„Oprócz stawiania pomników Konfederacji na całym Południu, UDC napisało i opublikowało także podręczniki indoktrynujące dzieci z Południa w ich mitologii Lost Cause” - wyjaśnia Brad Perry, założyciel The Public Franklin , grupy aktywistów, która promuje anty- rasizm poprzez edukację, rzecznictwo i działania w Franklin, Tennessee. Perry jest także pedagogiem, który uczył i rozwijał program nauczania historii Afroamerykanów dla uczniów szkół średnich. „Te podręczniki prawie całkowicie pominęły osiągnięcia i wkład Afroamerykanów i były używane przez przytłaczającą większość południowych szkół publicznych aż do lat siedemdziesiątych”.
Nic więc dziwnego, że wielu dorosłych kształconych po 1877 roku w amerykańskich szkołach publicznych nigdy nie dowiedziało się o tych pięciu osiągnięciach - i niesprawiedliwości, z jakimi borykają się - Afroamerykanie.
1. Redlining i rasistowskie praktyki mieszkaniowe
Przez dziesięciolecia redlining był praktyką, której wiele banków w USA odmawiało kredytów hipotecznych głównie osobom o różnym kolorze skóry na obszarach miejskich. Wynikało to z Wielkiego Kryzysu, kiedy rząd oceniał ryzykowność kredytów hipotecznych, ale teraz daje nam wgląd w to, jak dyskryminująca była amerykańska polityka mieszkaniowa.
Redlining był powszechny w latach trzydziestych XX wieku w dużych miastach, takich jak Atlanta, Detroit i Chicago. Branża mieszkaniowa i nieruchomości pomogły w rozkwicie na nowo, podnosząc ceny nieruchomości w przeważnie białych dzielnicach dla kupujących z Afroamerykanów, zapewniając, że dzielnice pozostały białe.
Ale to niesławne mapy z czerwonymi liniami od pożyczkodawców, takich jak Home Owners 'Loan Corporation (HOLC), pozwalają nam zobaczyć praktykę w czerni i bieli. HOLC (i inni pożyczkodawcy) podzielili dzielnice na kategorie na podstawie rasy. Osoby z mniejszościami zostały zaznaczone na czerwono i zostały uznane za obarczone wysokim ryzykiem dla pożyczkodawców.
Praktyki te doprowadziły do nierówności zamożności między Czarnymi i białymi, która trwa do dziś. Według raportu National Community Reinvestment Coalition „ HOLC 'Redlining' Maps: The Persistent Structure Of Segregation and Economic Inequality ” z 2018 r., Miasta HOLC zaklasyfikowane jako „wysokie” lub „niebezpieczne” nadal mają większe nierówności ekonomiczne.
2. Elizabeth „Mum Bett” Freeman pozywa o wolność
Elizabeth Freeman , nazywana „mamą Bett”, urodziła się w niewoli w 1742 roku i została przekazana rodzinie Ashley z Sheffield w stanie Massachusetts, gdy była nastolatką. Będąc niewolnikiem, wyszła za mąż i ostatecznie urodziła córkę o imieniu Betsy.
Pewnego dnia w 1780 roku pani Ashley oskarżyła Betsy o bycie złodziejem i ścigała ją gorącą łopatą. Freeman wskoczył między nich w chwili, gdy Ashley kołysała się i zablokowała łopatę ramieniem. Freeman odniosła głęboką ranę na ramieniu i przez całe życie pokazywała bliznę jako dowód złego traktowania.
Po wojnie o niepodległość Freeman spacerował po mieście i słyszał głośne odczytywanie Konstytucji stanu Massachusetts. Po usłyszeniu, że „wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi”, pomyślała o prawnym i duchowym znaczeniu tych słów. Spotkała się z Theodorem Sedgwickiem, prawnikiem i znawcą abolicji, którego znała, i poprosiła o pozwanie jej o wolność.
Wziął jej sprawę, ale ponieważ kobiety w tamtym czasie miały bardzo niewiele praw, Sedgwick dodał do pozwu niewolnika znanego po prostu jako „Brom” i pozwał pułkownika Johna Ashleya .
W sprawie Brom i Bett przeciwko Ashley , Sedgwick argumentowała, że zgodnie z Konstytucją ona i Brom nie powinni być uważani za własność, a zatem powinni być wolni. Jury Sądu Powszechnego zdecydowało na ich korzyść.
Pułkownik Ashley odwołał się do Sądu Najwyższego, ale później odwołał odwołanie, czyniąc mamę Bett pierwszą niewolnicą, która pozwała i wywalczyła wolność.
3. Tulsa była domem „Black Wall Street”
XIX wieku, po proklamacji wyzwolenia, Oklahoma stała się rajem dla wyzwolonych niewolników pragnących rozpocząć nowe życie. Kiedy Afroamerykanie zakładali biznesy i budowali kwitnącą społeczność, zamożny obszar Tulsa, znany jako Greenwood District, został wymyślony przez Bookera T. Washingtona jako „ Negro Wall Street ”.
Tutaj - w przeciwieństwie do wielu innych miejsc w USA - czarni mieszkańcy mogli otrzymać pożyczki, strategię stworzoną przez czarnych biznesmenów poprzez łączenie ich zasobów. W miarę jak korzyści płynące z posiadania ziemi i biznesu mnożyły się, lekarze otworzyli praktyki, nauczyciele otworzyli szkoły, a dobrobyt Greenwood był niezaprzeczalny. Dzielnica szczyciła się sklepami spożywczymi, kinami, salonami fryzjerskimi, restauracjami, rozrywką, kościołami, organizacjami społecznymi i nie tylko.
Dziennikarz założył gazetę Tulsa Star, która pomogła tej dzielnicy w dalszym rozwoju. Tulsa Star regularnie drukowała artykuły o prawach i orzeczeniach, które zachęcały członków społeczności do bronienia się. W miarę jak Greenwood stawał się bardziej aktywny społecznie i mobilny w górę, zwrócił uwagę białych mieszkańców Tulsa - szczególnie biednych białych - którzy byli oburzeni wzrostem pozycji, majątku i władzy Czarnych.
Ale nie wszystko było spokojne. W 1921 r., Gdy narastały napięcia na tle rasowym, artykuł w gazecie Tulsa Tribune oskarżał młodego Afroamerykanina o zgwałcenie białej nastolatki i doszło do przemocy. Między 31 maja a 1 czerwca ponad 300 czarnoskórych mieszkańców zostało zabitych przez białych, wiele z ponad 80 firm zostało spalonych lub splądrowanych, a kilku obywateli pozostało bez domów w tak zwanej masakrze wyścigu w Tulsie .
4. Mary Kenner na zawsze zmienia życie kobiet
Prawdopodobnie dowiedziałeś się o George'u Washingtonie Carverze w liceum. Ale prawdopodobnie nigdy nie słyszałeś o Mary Beatrice Davidson Kenner . Jest Afroamerykanką, której możemy podziękować za wynalezienie pasa sanitarnego w 1957 roku i zrewolucjonizowanie życia kobiet na całym świecie.
Przed jej wynalezieniem kobiety nadal podczas miesiączki używały chusteczek i szmatek, co utrudniało pracę poza domem z obawy przed wypadkami. Prosty pomysł Kennera polegał na stworzeniu regulowanego paska z odporną na wilgoć kieszenią na serwetki. Geniusz.
Kiedy Kenner wynalazł swoją współczesną podpaskę maxi, Afroamerykanki nie mogły ubiegać się o patenty. Ale to jej nie powstrzymało. W dalszym ciągu doskonaliła swój pas sanitarny - a dekady później udało jej się go opatentować, a także kilka innych wynalazków. I chociaż Kenner nigdy nie zyskała bogactwa ani uznania za swoje liczne wynalazki, nadal jest jedyną Afroamerykanką w historii , która złożyła pięć patentów, które rozwiązały rzeczywiste problemy kobiet.
5. Masakra w dniu wyborów w Ocoee
3 lutego 1870 r. Ratyfikowano piętnastą poprawkę , przyznającą Afroamerykanom prawo do głosowania. W dniu wyborów 1920 r. Było to legalne przez 50 lat, ale wielu Czarnych obywateli nadal nie skorzystało z prawa do głosowania z obawy przed zemstą. Te obawy spełniły się w Ocoee na Florydzie 2 listopada 1920 r., Który ostatecznie zakończył się jako najbardziej brutalny dzień w historii wyborów w Ameryce.
1 listopada członkowie Ku Klux Klanu maszerowali w szatach, niosąc krzyże i grożąc przemocą, gdyby którykolwiek z Czarnych mężczyzn próbował głosować w Ocoee. Ale Afroamerykanin Mose Norman, który był wybitnym właścicielem ziemskim, i tak zdecydował się skorzystać ze swojego demokratycznego prawa. Kiedy Norman zbliżył się do wyborów, tłum był przy wejściu, aby powstrzymać Czarnych przed oddaniem głosów.
Norman wyszedł i wrócił z grupą Czarnych obywateli, którzy domagali się głosowania, ale ponownie zostali odrzuceni. Doszło do kłótni.
Norman wycofał się do domu swojego przyjaciela, działacza na rzecz praw obywatelskich Juliusa "Julya" Perry'ego, pozostawiając rozwścieczony biały tłum. Tłum składający się głównie z członków KKK wyruszył na poszukiwanie Normana - i każdego innego Czarnego, próbującego dochodzić swojego prawa do głosowania. Tłum ruszył do domu Perry'ego, ale Normana nie było. Przesłuchali Perry'ego i doszło do strzelaniny. Perry został „aresztowany” i zlinczowany 3 listopada 1920 r.
Ale biały tłum nie poprzestał na tym. Kontynuowali od domu do domu, strzelając z broni i podpalając domy, zmieniając dzień w „ makabryczną czystkę rasową ”, która zakończyła się zamordowaniem od 35 do 50 mieszkańców Black Ocoee. Każdy dom w Dzielnicy Metodystów Ocoee, a także szkoła i Afrykański Kościół Metodystów w Ocoee zostały podpalone. Wkrótce potem większość Afroamerykanów, którzy przeżyli, wyjechała, w tym Norman, który wyjechał z Florydy do Nowego Jorku, gdzie mieszkał aż do śmierci w 1949 roku.
Teraz to jest interesujące
24 czerwca 2020 roku gubernator Florydy Ron DeSantis podpisał ustawę nakazującą jednolity program nauczania w całym stanie, dotyczący zarówno Holokaustu, jak i masakry w dniu wyborów w Ocoee w 1920 roku w szkołach publicznych na Florydzie. Ustawa weszła w życie 1 lipca 2020 r.
Pierwotnie opublikowano: 14 sierpnia 2020 r
