Czy japońskie techniki budowy samochodów są najlepsze?

To dobrze znany fakt na całym świecie, że Amerykanie kochają swoje samochody. Przez wiele dziesięcioleci Amerykanie w przeważającej mierze zwracali się do producentów samochodów z Wielkiej Trójki – General Motors, Forda i Chryslera – aby zaspokoić swoją motoryzacyjną żądzę.

Ford revolutionized manufacturing with the assembly line and automation. These advancements called for producing large numbers of one type of vehicle (even in the same color), keeping the workers as busy as possible and running the plant around the clock. While more was more, it wasn't necessarily better. Very little changed in the car-building process used by American automakers, and until the 1970s, there wasn't much in the way of mass-market foreign competition.

Japan got into the car business almost immediately after World War II. Early attempts by the Japanese resulted in the production of somewhat primitive knockoffs of American designs, and they didn't gain much traction at home or abroad.

Japoński eksport samochodów zaczął rosnąć w latach 50. XX wieku. Producenci stanęli w obliczu sceptycznej amerykańskiej opinii publicznej, która postrzegała japoński eksport jako tanie produkty gospodarstwa domowego i marne, masowo produkowane śmieci. Jednak założyciele i liderzy przyszłych gigantów motoryzacyjnych Toyota i Honda byli zdeterminowani, aby produkować samochody nie tylko porównywalne z samochodami amerykańskimi, ale lepsze. Oryginalność i skuteczność były naczelnymi zasadami, poparte ciekawością, uchem dla konsumentów i chęcią doskonalenia.

Wkrótce konsumenci w Stanach Zjednoczonych (i gdzie indziej) zaczęli zauważać imponującą inżynierię i niezawodność japońskich samochodów, a Wielka Trójka spędziła większość lat 80. i poza nią, błagając krajowych konsumentów, by „kupowali amerykańskie”.

Od samego początku unikalny japoński rynek krajowy wymagał innego sposobu produkcji samochodów. W latach 50., 60. i 70. potencjalnych klientów było mniej niż w Ameryce, węższe drogi i niewielkie zapotrzebowanie na duże samochody typu muscle cars. Zamiast produkować duże ilości ograniczonej liczby modeli, jak to zrobiły amerykańskie firmy samochodowe, japońskie firmy skupiły się na znalezieniu najbardziej wydajnego sposobu wytwarzania ograniczonej liczby wielu modeli.

Marża zysku Toyoty w 2003 roku była ośmiokrotnie wyższa niż średnia w branży. W 2008 roku amerykańskie samochody stanowiły mniej niż połowę amerykańskiej sprzedaży, a Toyota wyprzedziła GM jako największy na świecie producent samochodów. Rok później jedynymi dwiema firmami, które zwiększyły sprzedaż w skądinąd ponurym roku, były japońskie Subaru i Hyundai [źródło: Newman ].

Dalej: Czy możesz ulepszyć system, który sam się poprawia?

Pomimo stosunkowo późnego wejścia do wyścigu, japońscy producenci samochodów zawsze patrzyli daleko w przyszłość. W latach pięćdziesiątych poczynili duże inwestycje w infrastrukturę i technologię w czasie, gdy amerykańscy producenci samochodów byli zadowoleni z kontynuowania produkcji w fabrykach, które nie miały systemowych modernizacji od prawie 30 lat.

Japońskie podmioty rządowe odegrały dużą rolę w podnoszeniu poprzeczki japońskiej inżynierii, często wyznaczając cele, które, nawet jeśli były niemożliwe do osiągnięcia, pobudzały konkurencję i innowacyjność wśród rywalizujących japońskich producentów samochodów.

Po światowym załamaniu gospodarczym w połowie lat 70., spowodowanym częściowo kryzysem naftowym z 1974 r ., Toyota stała się silniejszą firmą dzięki filozofii kanban w zarządzaniu i produkcji Toyoty (w języku angielskim „just in time”).

Planując zamawianie materiałów tak, aby potrzebne komponenty docierały do ​​zakładów produkcyjnych niemal dokładnie wtedy, gdy były potrzebne (i tylko w dokładnie wymaganej ilości), Toyota miała nadzieję na wyeliminowanie marnotrawstwa i potrzeby posiadania nadmiarowych zapasów.

System „just in time” (znany również jako „system pull”) został porównany do napełniania baku samochodu. Tylko dlatego, że masz taką możliwość (dostęp do dystrybutora) nie oznacza, że ​​codziennie napełniasz bak. Zwykle czekamy, aż skończy nam się paliwo, a następnie uzupełnimy zapasy. Podczas gdy amerykańskie firmy motoryzacyjne cieszyły się możliwością metaforycznego pompowania gazu do zbiorników, niezależnie od tego, czy było to potrzebne, czy nie, Toyota (i ostatecznie inne japońskie firmy) czekały, aż zapali się „puste” światło.

Produkcja Toyoty koncentruje się na jakości i wydajności, ale także na kaizen : samodoskonaleniu i ciągłym uczeniu się. Pracownicy, dostawcy i członkowie zespołu zarządzającego są uczeni, aby kwestionować własne założenia i dowiadywać się więcej o problemach lub procesach, przykładając oczy i ręce do sytuacji.

W latach 80. japońscy producenci samochodów zaczęli budować ogromne fabryki w Stanach Zjednoczonych, podczas gdy amerykańscy producenci samochodów przenosili się za granicę. Umożliwiło to japońskim producentom samochodów produkowanie i dostarczanie samochodów klientom amerykańskim szybciej niż kiedykolwiek wcześniej. W rzeczywistości stali się w tym tak biegli, że japońskie firmy samochodowe produkowały nawet samochody w Stanach Zjednoczonych i eksportowały je z powrotem do Japonii.

W 1994 roku dwuletnia próba zaprojektowania przyjaznego dla środowiska globalnego samochodu przyszłości zaowocowała zaprojektowaniem przez Toyotę Priusa, pierwszego na świecie hybrydowego pojazdu paliwowo-elektrycznego, który trafił na rynek japoński w 1997 roku.

Czy amerykańscy producenci samochodów przyjęli japońskie techniki produkcyjne? Czytaj dalej.

Lata 70. przyniosły wiele postępów dokonanych przez japońskich producentów samochodów: ciągłą modernizację procesu produkcyjnego, nowe standardy bezpieczeństwa, opracowanie najsurowszych norm emisji na świecie oraz inżynierię ukierunkowaną na lepszą oszczędność paliwa .

Amerykańscy producenci samochodów przyjęli te środki, gdy udowodniono ich wartość (i pozytywne postrzeganie na rynku). Ale amerykańscy producenci samochodów sami nie są garbami: chociaż przebrnęli przez okresy w latach 70. i 80., nadal sprzedawali samochody na całym świecie. Chrysler na zawsze zmienił rodzinny transport, wypuszczając na rynek pierwszego masowego minivana, Dodge Caravan, a w latach 80. Ford zaczął wykorzystywać nadwozia samochodów ciężarowych do produkcji SUV-ów. Takie sukcesy nie zwiększały chęci uczenia się od Japończyków.

Chociaż przez większą część 20 lat zarabiały na dużych ciężarówkach i SUV-ach, amerykańskie firmy motoryzacyjne nie spodziewały się ani nie planowały gwałtownego spadku zainteresowania konsumentów tymi pożeraczami benzyny, ponieważ niestabilne ceny benzyny przekroczyły 4 dolary za galon.

Toyota jako pierwsza zanurzyła się w świat masowo produkowanych pojazdów hybrydowych i elektrycznych , iz tego powodu cieszy się nieustanną przewagą technologiczną nad resztą świata w produkcji tego typu samochodów. Ale sukces dla niektórych japońskich producentów samochodów nie oznacza sukcesu dla wszystkich – Nissan i Mazda nie brały udziału w sukcesie w latach 90. i walczyły o przyjęcie procesów Toyoty wraz z ich amerykańskimi odpowiednikami.

Podczas gdy Wielka Trójka skupiła się na tworzeniu innowacyjnych produktów, japońscy producenci samochodów usprawniają procesy odpowiedzialne za te produkty i pozostają światowym liderem we wdrażaniu systemów produkcyjnych „just in time”.

W latach 90. GM, Ford i Chrysler poważnie potraktowały produkty, postęp i procesy Toyoty i rozpoczęły wdrażanie swoich metod produkcji. Pozostaje jednak przepaść: chociaż amerykańskie firmy przyjęły ten system, niekoniecznie przyjęły tę filozofię. Toyota wykorzystywała, rozwijała i ulepszała swój system od lat czterdziestych XX wieku i nadal udoskonala i ulepsza swój własny system. To część systemu. Nie jest to odgórna dyrektywa, ale ogólnofirmowa filozofia ciągłego doskonalenia procesów, zasad i wyników osobistych. Amerykańscy producenci samochodów wciąż mają tendencję do forsowania się zgodnie z filozofią „większe znaczy lepsze”, podczas gdy Toyota dostosowała swoje cele, aby przestać dążyć do udziału w rynku i skoncentrować się na budowaniu niedrogich samochodów, które konsumenci chcą kupować.

Czytaj dalej, aby uzyskać więcej informacji na temat japońskich technik budowy samochodów.

Powiązane artykuły