Czy moje ciało może generować moc po śmierci?

Jeśli twoje ciało jest mniej więcej przeciętne, składa się z około 15% tłuszczu. Poprzez swoje ruchy i ciepło ciała jesteś w stanie wytworzyć około 11 000 watogodzin energii każdego dnia. Gdyby 100 procent tej energii można było zamienić na energię elektryczną , po prostu spacerując, wytwarzałbyś około 163 watów. Nie wyłączysz też podczas snu – podczas snu wytwarzasz około 81 watów [źródło: Baard ]. Ale jak to się mówi, będziesz spać, kiedy umrzesz, prawda? To prawda, chyba że zaprzęgniesz swoje rozkładające się ciało do pracy. Czy twoje ciało może generować moc po śmierci? Na pewno może.

Nie jest niczym niezwykłym oddanie swojej posiadłości dzieciom, a ciała nauce — z wyjątkiem tego, że zamiast pobierać organy z oddanego zwłok, jeden radykalny nowy pomysł polegałby na wykorzystaniu twojego ciała do ładowania baterii . Koncepcja jest częścią „AfterLife Project” Jamesa Augera i Jimmy'ego Loizeau z Royal College of Art i jest prezentowana na wystawie MoMA Design i Elastic Mind w Nowym Jorku. Polega na wykorzystaniu technologii mikrobiologicznych ogniw paliwowych .

Technologia mikrobiologicznych ogniw paliwowych ( MFC ) to nowa metoda pozyskiwania energii odnawialnej, w której materia organiczna (w tym przypadku rozkładające się ciało) jest przekształcana w energię elektryczną za pomocą bakterii. Bakterie to głodne organizmy zdolne do przekształcania różnych substancji organicznych w dwutlenek węgla, wodę i energię. Normalnie bakterie wykorzystywałyby wytworzoną energię do zasilania własnego metabolizmu, ale dzięki technologii MFC energia jest zamiast tego zbierana w postaci elektryczności.

Wytwarzanie energii za pomocą MFC to nie science fiction; naukowcy eksperymentowali z materią organiczną, taką jak obornik, piwo i ścieki. Ale używanie soków żołądkowych z rozkładającego się ciała to inna historia. Pomysł polega na tym, że energię elektryczną wytworzoną z rozkładu można przechowywać w akumulatorach. MFC, podobnie jak konwencjonalne ogniwa paliwowe, mają parę zacisków, anodę (zacisk ujemny) i katodę (zacisk dodatni), a także roztwór elektrolitu , który umożliwia jonom przemieszczanie się od zacisku do zacisku. MFC mogą być używane do zasilania małych urządzeń.

Jeśli spędzenie wiecznego życia jako króliczek Energizer nie wydaje ci się zbyt zabawne, mamy inne sugestie, jak opuścić planetę lepiej niż ją znalazłeś.

Jeśli spędzisz całe życie, próbując uczynić świat bardziej zielonym, po co kulminować swoją egzystencję toksycznymi płynami balsamującymi, niebiodegradowalną trumną i ostatecznym odpoczynkiem pod chemicznie przetworzonym trawnikiem na cmentarzu?

Istnieją przyjazne dla środowiska alternatywy pochówku, które są już popularne wśród Europejczyków i zaczynają wzbudzać zainteresowanie Amerykanów. Według sondażu Amerykańskiego Stowarzyszenia Osób Emerytowanych (AARP) z 2007 roku, dwadzieścia jeden procent Amerykanów w wieku powyżej 50 lat było zainteresowanych zielonymi pochówkami. A prawie połowa Amerykanów w wieku powyżej 50 lat chciała więcej informacji na temat pogrzebów przyjaznych dla środowiska, jak donosi badanie American Cemetery Magazine [źródło: Shannon ].

Więc co sprawia, że ​​pogrzeb jest „zielony”? W zielonych pochówkach nie używa się formaldehydu w procesie balsamowania, trumny nie są wykonane z metalu lub rzadkiego drewna i nie używają betonowych grobowców. Celem jest zmniejszenie śladu węglowego w życiu pozagrobowym poprzez redukcję toksyn, odpadów i emisji dwutlenku węgla w procesie pogrzebu. W tym celu konwencjonalne wybory wypierane są przez zielone substytuty: biodegradowalne trumny wykonane z bambusa pochodzącego ze sprawiedliwego handlu, „ekopody” zbudowane z gazet z recyklingu , urny kremacyjne wykonane z biodegradowalnych materiałów i całuny utkane z niebielonych, naturalnych włókien. Z procesu usuwane są również toksyczne chemikalia. Suchy lódlub chłodzenie zastępuje formaldehyd, który jest uważany za czynnik rakotwórczy przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem (IRAC) [źródło: National Cancer Institute ]. Krajobrazy cmentarne są chronione, a trawniki wolne od pestycydów.

Decyzja o kremacji ciała jest popularna na całym świecie i od dawna uważana jest za bardziej przyjazną dla środowiska niż pochówek. Jak się okazuje, tak nie jest: krematoria zużywają energię, aby wytworzyć temperaturę przekraczającą 1000 stopni C (1 832 stopni F) i wypuścić do atmosfery dioksyny, kwas solny, kwas fluorowodorowy, dwutlenek siarki i dwutlenek węgla [źródło: Koerth-Baker i Zielone pochówki ]. Niektóre kraje w Europie próbują to zmienić, a przynajmniej zrobić lemoniadę z cytryn. Tam krematoria eksperymentują z wykorzystaniem tego intensywnego ciepła i przekształceniem go w użyteczną energię. Na przykład miasto Helsingborg w Szwecji pozyskuje 10 procent energii do ogrzewania domów z lokalnych krematoriów [źródło: Koerth-Baker ].

Istnieją również dziwne opcje recyklingu ludzkich szczątków, które nie są jeszcze powszechnie stosowane.

Dla tych, którzy chcą zachować płynność swoich aktywów nawet w życiu pozagrobowym, rozważ to: hydroliza alkaliczna to proces rozpuszczania ciał w sterylnym, brązowym syropie o konsystencji oleju silnikowego, który można wylać do kanalizacji. Stalowy cylinder rozpuszcza ciało za pomocą ługu, ciepła o temperaturze 300 stopni F (149 stopni C) i 60 funtów ciśnienia na cal kwadratowy (4,2 kilograma siły na centymetr kwadratowy) [źródło: Cheng]. Jest to technika stosowana obecnie wyłącznie do usuwania zwłok badawczych, ludzkich odpadów medycznych i zwłok zwierzęcych w szkołach weterynaryjnych, uniwersyteckich centrach medycznych, firmach farmaceutycznych i przez rząd USA (który usuwa zakażone odpady zwierzęce za pośrednictwem Departamentu Rolnictwa USA). Wzbudziła zainteresowanie branży pogrzebowej, choć nie jest to jeszcze oferowana usługa. Pomysł jest kontrowersyjny – projekt ustawy o zalegalizowaniu procesu hydrolizy alkalicznej w Nowym Jorku został nazwany „Ustawą Hannibala Lectera”, a jedna z diecezji rzymskokatolickiej w New Hampshire uważa płukanie szczątków ludzkich za niegodne [źródło: Cheng ].

Jeśli nie widzisz siebie idącego w błoto, co powiesz na recykling w syntetycznej rafie koralowej, grafit, a nawet biżuterię? Podwodny pochówek na morzu w sztucznych rafach koralowych obejmuje skremowane szczątki ( kremy ) i miesza je z betonem, aby stworzyć dom dla życia morskiego, który jest również pomnikiem. Alternatywnie, recykling węgla z kremów w grafit daje możliwość życia wiecznie jako diament lub znacznie mniej krzykliwy zapas ołówków na całe życie.

Przy tak wielu możliwościach wyboru dla twojego ciała po śmierci, kto powinien być pożywieniem dla robaków ?

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

­