Czy naprawdę powinieneś zagłodzić gorączkę?

Być może jako dziecko miałeś babcię, która upominała cię, abyś nie spożywał niczego bardziej wartościowego niż gorąca herbata, gdy miałeś gorączkę, a może po prostu pamiętasz, kiedy ostatnio byłeś chory i jak sama myśl o jedzeniu przyprawiała cię o mdłości. Tak czy inaczej, prawdopodobnie znasz radę „ Nakarm przeziębienie i zagłodź gorączkę”.

Chociaż dokładne pochodzenie tego powiedzenia nie jest znane, pojęcie to na długo wyprzedza współczesne leki na przeziębienie i grypę, takie jak NyQuil, tabletki cynkowe do żucia i Cup-a-Soup. Leczenie chorób przez modyfikację spożycia żywności sięga co najmniej starożytnych Greków, a napomnienie, aby pościć podczas gorączki po raz pierwszy pojawiło się w druku w 1578 roku. to jako niezawodne lekarstwo. Nawet nałogowy sceptyk Mark Twain został przekonany do spróbowania tego, gdy zachorował.

Ale czy gorączka głodowa rzeczywiście działa? Nie licz na to. Współcześni eksperci medyczni przypisują te rady brakowi wiedzy naszych przodków na temat odżywiania, natury choroby oraz tego, jak i dlaczego organizm reguluje temperaturę, i generalnie nie mają pojęcia o jej przydatności. Większość opowiada się za utrzymaniem normalnej diety bez względu na to, czy masz przeziębienie, czy gorączkę. Niektóre niedawne badania wskazują, że post podczas choroby może być nawet niebezpieczny – chociaż inne niedawne badanie, paradoksalnie, sugeruje, że może on mieć pewną wartość w zwalczaniu infekcji bakteryjnych.

W tym artykule przyjrzymy się historii wstrzymywania odżywiania jako lekarstwa na gorączkę oraz zbadamy naukę i błędne przekonania, które za tym stoją. Omówimy również najnowocześniejsze zalecenia lekarzy dotyczące tego, co należy jeść i pić oraz ile, gdy czujesz się źle. Ale najpierw spójrzmy, jak ciało reguluje temperaturę.

1. Czym właściwie jest gorączka?
2. Środki na gorączkę: krótka historia
3. Czy gorączka głodowa działa?
4. Co powinieneś jeść, gdy jesteś chory: menu dla nieważnych

Istnieje wiele chorób zakaźnych – na przykład dur brzuszny i gorączka plamista Gór Skalistych – które mają w nazwie słowo „gorączka”. To powiedziawszy, słowo gorączka w rzeczywistości odnosi się do objawu, a nie konkretnej choroby.

Kiedy masz gorączkę, temperatura twojego ciała, zwykle około 98,6 stopnia Fahrenheita (37 stopni Celsjusza), wzrasta o co najmniej 1 stopień. Temperatura od 100 do 102 stopni F (37,8 do 38,9 stopni C) jest uważana za gorączkę niskiego stopnia . Jeśli wzrośnie powyżej 39,4 stopnia F (39,4 stopnia C), jest uważany za gorączkę wysokiego stopnia , co jest oznaką, że dzieje się coś naprawdę złego.

Różne schorzenia, od raka i stwardnienia rozsianego po zapalną chorobę jelit i wyczerpanie cieplne, mogą powodować wzrost temperatury, dlatego gorączka jest dobrym powodem, aby udać się do lekarza. Ale są szanse, że twoje ciało walczy z jakimś paskudnym najeźdźcą wirusowym lub bakteryjnym .

Atakujące drobnoustroje są dostrzegane przez układ odpornościowy, który alarmuje, uwalniając do krwiobiegu chemikalia zwane cytokinami . Kiedy cytokiny docierają do podwzgórza , struktury mózgu wielkości migdałów, która działa jako wewnętrzny termostat organizmu, hamują neurony wyczuwające ciepło i pobudzają te, które wyczuwają zimno. Podwzgórze jest oszukiwane, myśląc, że temperatura ciała jest zbyt niska. Podkręca ciepło, nakazując mięśniom szkieletowym generować ciepło, kurcząc się rytmicznie – dla nas to dreszcze – i zwężając naczynia krwionośne w skórze, aby ciepło zostało zachowane.

Kiedy czujesz się okropnie, gorączka jest potężną bronią przeciw infekcjom. Ciepło stymuluje białe krwinki do produkcji przeciwciał do walki z najeźdźcami. Niektóre bakterie i wirusy tolerują tylko wąski zakres temperatur, więc ciepło może je zabić lub zahamować ich reprodukcję.

W następnej sekcji przyjrzymy się, skąd wziął się pomysł głodowania gorączki.

Przez większą część historii ludzkości ludzie nie wiedzieli zbyt wiele o chorobach zakaźnych i mechanizmach organizmu do ich zwalczania. Być może pierwszym uzdrowicielem, który zastosował dietę do walki z chorobami, był grecki filozof i lekarz Arystoteles z IV wieku p.n.e., który teoretyzował, że nadmiary i niedobory żywieniowe powodują różne choroby. Arystoteles uważał, że jedzenie jest dla ciała jak drewno do kominka i że im więcej jesz, tym wyższa będzie temperatura. Jednak zamiast głodzić gorączkę, Arystoteles polecił cierpiącym na gorączkę obżerać się. Pomyślał, że to rozgrzeje ciało tak bardzo, że wypali gorączkę, tak jak płonący las przytłacza ognisko.

Chociaż nauki medyczne Arystotelesa były przestrzegane przez zachodnich lekarzy przez wiele wieków później, w końcu ktoś musiał zdać sobie sprawę, że obżarstwo nie leczy gorączki. Do XVI wieku gorączkującym pacjentom doradzano poszczenie w nadziei, że pozbawienie ciała paliwa ochłodzi ich wewnętrzny ogień. Pierwsza opublikowana recepta pojawiła się w 1574 roku, kiedy angielski pisarz John Withals zauważył, że „post jest wspaniałym lekarstwem na feuer”. Niestety, jego wiedza medyczna nie była dużo bardziej wiarygodna niż ortografia.

Niemniej jednak w XIX wieku post – oprócz innych wątpliwych środków , takich jak upuszczanie krwi i połykanie oleju rycynowego w celu wywołania wymiotów – był uznanym lekarstwem na gorączkę. W artykule opublikowanym w 1884 roku w czasopiśmie Popular Science , lekarz CE Page z przekonaniem stwierdził, że „tam, gdzie 'leczenie na czczo' jest stosowane w prostowniku, przy odpowiednich kąpielach wodnych i powietrznych, nasłonecznieniu i doskonałej wentylacji, najgorsze postacie gorączki rzadko mają ' trwający dziesięć dni – często trzy lub cztery dni wystarczą, aby zapewnić sobie rekonwalescencję”.

Pod koniec XIX wieku aksjomat przekształcił się w „ Napawać się przeziębieniem , głodować gorączką”. Wielu ówczesnych ludzi uważało, że przeziębienie jest przeciwieństwem gorączki i jest spowodowane spadkiem temperatury ciała. Tak więc miało sens, że przeziębienia można leczyć, dosypując więcej paliwa do paleniska. W szkicu z 1863 roku Mark Twain pisał o próbie leczenia przeziębienia obfitym posiłkiem w restauracji. (To nie zadziałało i zachorował.)

Czy którykolwiek z tych postów przyniósł komuś coś dobrego? Zajmiemy się tym w następnej sekcji.

Nawet w okresie rozkwitu aksjomatu w XIX wieku byli lekarze, którzy uważali, że odmawianie jedzenia osobom cierpiącym na gorączkę to zły pomysł. Lekarz Charles Gatchell w artykule z 1881 roku w „St. Louis Clinical Review” radził, aby zarówno osoby cierpiące na przeziębienie, jak i gorączkę jadły często, i ostrzegł: „Bez wątpienia w ramach starej metody utrzymywania pacjenta na niskiej diecie w obawie przed dodając oliwy do płomieni, wiele biednych ofiar umierało z głodu, gdy nastąpiłby powrót do zdrowia, gdyby były odpowiednio odżywione”.

Ostatnie badania pozwoliłyby mu powiedzieć: „Tak ci mówiłem”. Badania na zwierzętach wskazują, że ograniczenie spożycia pokarmu w rzeczywistości ogranicza zdolność układu odpornościowego do reagowania na infekcję, ponieważ pozbawia kluczowe komórki energii, której potrzebują do produkcji białek, które rozpoznają najeźdźców i kierują ich do zniszczenia. Na przykład w badaniu opublikowanym w 2008 roku, Elizabeth Gardner, badaczka immunologii żywieniowej z Michigan State University, odkryła, że ​​myszy na diecie niskokalorycznej były bardziej narażone na śmierć w ciągu pierwszych kilku dni infekcji niż myszy na normalnej diecie i zajęło im to więcej czasu. wyzdrowieć z choroby.

I odwrotnie, istnieją dowody na to, że jedzenie faktycznie wzmacnia zdolność układu odpornościowego do walki z chorobami. Holenderskie badanie z 2002 r. wykazało, że sześć godzin po spożyciu posiłku przez ludzi, ich poziom interferonu gamma wzrósł. Interferon gamma jest przekaźnikiem chemicznym, który pomaga wyzwolić zabójcze limfocyty T, które niszczą komórki zaatakowane przez wirusy. W grupie porównawczej, która piła tylko wodę, poziom interferonu gamma nieznacznie spadł. Jedno zastrzeżenie: naukowcy odkryli, że post może pomóc organizmowi w walce z niektórymi rodzajami gorączek – spowodowanych nie przez wirusy, ale przez infekcje bakteryjne. Ludzie, którzy pili tylko wodę, mieli podwyższony poziom innej substancji chemicznej, interlukiny-4 , która pomaga komórkom B wytwarzać przeciwciała atakujące bakterie czające się na zewnątrz komórek.

Zwolennicy głodowania gorączki czasami twierdzą, że trawienie pożywienia zużywa energię, której organizm potrzebuje do walki z infekcją, ale tak nie jest: tylko 10 procent energii pobieranej przez organizm trafia do metabolizmu żywności [źródło: Williams ].

Więc co powinieneś jeść, gdy masz gorączkę i ile? Zajmiemy się tym w następnej sekcji.

Kiedy masz gorączkę, możesz nie mieć ochoty na jedzenie. Dzieje się tak dlatego, że cytokiny, te chemiczne przekaźniki uwalniane przez układ odpornościowy, które skłaniają podwzgórze do zresetowania termostatu organizmu, również kręcą się wokół z twoim apetytem, ​​który podwzgórze kontroluje. Ponadto niektóre infekcje wirusowe, które powodują gorączkę, atakują również żołądek i powodują wymioty, co nie jest zbyt apetyczne.

Mimo to większość ekspertów zgadza się, że twoje ciało potrzebuje dobrego odżywiania, gdy jesteś chory, aby układ odpornościowy mógł wykonać swoją pracę. Posiadanie wystarczającej ilości kalorii, aby uruchomić mechanizm walki z infekcjami, jest szczególnie ważne, dlatego osoby na diecie powinny swobodnie zrobić sobie przerwę od diet niskokalorycznych w sezonie grypowym, który trwa od października do stycznia.

Więc co właściwie powinieneś jeść i pić, gdy masz gorączkę? Zacznij od płynów, ponieważ twoje ciało może się odwodnić, zwłaszcza jeśli wymiotujesz lub masz biegunkę. Zacznij od kilku uncji wody lub sody cytrynowo-limonkowej (najpierw pozwól mu się rozpłaszczyć, aby bąbelki nie przeszkadzały Twojemu żołądkowi). Powtarzaj to co 15-30 minut przez kilka godzin, a następnie zacznij pić większe ilości wody, herbaty, soków owocowych i napojów na bazie soków, napojów gazowanych i bulionu. Następnie wypróbuj pokarm stały. Możesz zacząć łagodnie, od czegoś takiego jak biały tost z masłem, ale prawie każde jedzenie, które nie powoduje nudności, jest w porządku.

Po przejściu na bardziej obfite potrawy, spróbuj pokarmów, takich jak chude mięso, ryby, drób, jajka, rośliny strączkowe, orzechy i nasiona, które są bogate w białko i składniki odżywcze, takie jak witaminy B6 i B12 , selen i cynk . pomoże wzmocnić układ odpornościowy. Inne dobre wybory to owoce cytrusowe, takie jak grejpfruty, pomarańcze, cytryna i limonka, które zawierają związki przeciwzapalne zwane bioflawonoidami , oraz arbuz, którego miąższ zawiera silny przeciwutleniacz, glutation , który pomaga hamować uszkodzenia komórek.

Jednym z produktów, które zdecydowanie powinieneś rozważyć jako dodatek do swojej diety przeciw grypie, jest rosół. W badaniu opublikowanym w 2000 roku, lekarz z University of Nebraska Medical Center, dr Stephen Rennard, poinformował, że ulubiony przepis babci jego żony ma właściwości przeciwzapalne, które pomogły zatrzymać ruch neutrofili , białych krwinek, które stymulują wydzielanie śluzu. To z kolei może zmniejszyć kaszel, kichanie i uczucie zatkania, które towarzyszą infekcjom wirusowym górnych dróg oddechowych. Jest również dobry na przeziębienia.

Chcesz poznać prawdę kryjącą się za opowieściami starszych żon o swoim zdrowiu? Mamy linki do kolejnych artykułów, które polubisz na następnej stronie.

Powiązane artykuły