Czy naprawdę używasz tylko 10 procent swojego mózgu?

Możliwe, że w takim czy innym czasie ktoś – nauczyciel z czwartej klasy, wujek zaniepokojony twoimi perspektywami na przyszłość lub trener kariery w korporacji za 200 dolarów za godzinę – wyjaśnił ci, że większość ludzi wykorzystuje tylko 10 procent swoich mózg. Ta ciekawostka, która krąży co najmniej od połowy lat 30. i wciąż jest powtarzana we współczesnych poradnikach, często wydaje się być udostępniana w celach motywacyjnych: Jeśli tylko się obudzisz, powąchaj kawę i wlej więcej cenna szara materia do użycia, z pewnością zostawisz te legiony zwykłych, marnujących neurony idiotów i wspięsz się na sukces.

Jest tylko jeden haczyk: bez względu na to, jak powszechnie jest to akceptowane, pomysł, że ludziom udaje się normalnie funkcjonować, korzystając z tak małej części mózgu, jest całkowitym nonsensem. Od lat lekarze , badacze mózgu i dziennikarze naukowi cierpliwie tłumaczą każdemu, kto chce słuchać, że nie ma naukowych podstaw dla tego, co nazywają 10-procentowym mitem mózgu . Podobnie prestiżowe i wiarygodne publikacje, takie jak „Scientific American” i „New York Times”, również starały się je rozwiać, z niewielkim skutkiem [źródła: Beyerstein , Parker-Pope]. Na przykład w nienaukowej ankiecie internetowej na stronie Helium.com 52 procent respondentów niesłusznie uważało, że ludzie wykorzystują tylko 10 procent swoich mózgów, podczas gdy 48 procent słusznie się z tym nie zgadzało [źródło: Helium ]. Błędne pojęcie jest tak wszechobecne, że w badaniu opublikowanym w Journal of Psychology w 1998 naukowcy odkryli, że studenci psychologii w college'u, którzy prawdopodobnie powinni wiedzieć lepiej, byli tak samo skłonni w to wierzyć, jak inni studenci [źródło: Higbee ] .

„Pomimo bardzo sprzecznych danych i ich zniewagi dla logiki, ten wiekowy mit nie chce umrzeć, bez wątpienia z powodu (zgadłeś) znacznego podniesienia i zachęty, jakie zapewnia, nie wspominając już o zyskach, jakie generuje dla tych, którzy sprzedają produkty do samodoskonalenia które wykorzystują mit”, ubolewali kiedyś w eseju neurobiolodzy Sergio Della Sala i Barry L. Beyerstein. „Gdyby 90 procent mózgu było naprawdę mózgową oponą zapasową, jak twierdzi wielu z tych handlarzy, nauczenie się wykorzystywania jej niewykorzystanych zdolności byłoby drogą do wspaniałych osiągnięć, bogactwa i sławy – nawet, według wielu przedsiębiorców New Age, droga do mocy psychicznych i transcendentnej błogości” [źródło: Della Sala ].

Więc jaka jest prawda o tym, ile mózgu faktycznie używasz? A jak naukowcy badają funkcjonowanie mózgu? Dowiedz się na następnych kilku stronach.

1. XIX-wieczni badacze mózgu
2. Aktywność w mózgu
3. Narzędzia do obrazowania mózgu

Jak wymyślić pomysł, który jest tak wiarygodny i pociągający, a jednocześnie całkowicie błędny? Zaczynasz od błędnej interpretacji niepełnej wiedzy naukowej tamtych czasów. Następnie weź kilku szanowanych ludzi nauki i błędnie ich zacytuj.

W XIX i na początku XX wieku naukowcy zajmujący się badaniem mózgów zwierząt i ofiar udarów odkryli, że różne obszary mózgu kontrolują różne czynności. Na przykład w latach 70. XIX wieku niemieccy fizjolodzy Gustav Fritsch i Eduard Hitzig stymulowali elektrycznie miejsce w mózgu psa i zauważyli, że pies poruszał prawą przednią łapą. Kiedy chirurgicznie usunęli tę tkankę z dwóch innych psów, zauważyli, że psy nie tylko nie mogły używać łapy, ale wydawały się tego nieświadome [źródło: Palec]. Przez następne pół wieku inni badacze z zapałem niszczyli różne części mózgów zwierząt i ludzi, próbując zmapować funkcje mózgu. Ale byli w stanie dowiedzieć się, co robi około 10 procent mózgu, ponieważ kiedy stymulowali pozostałe 90 procent, żadne mięśnie nie drgały. Naukowcy nazwali ten obszar niemą korą, ponieważ jego funkcja była nieznana. Teraz wiemy, że jest to obszar, który między innymi kontroluje język i myślenie abstrakcyjne [źródło: Wanjek ]. Jednak nienaukowcy błędnie przyjęli to, że większość ludzkiego mózgu jest na nieustannych wakacjach.

Dzięki cudowi błędnego cytowania niektóre znane umysły pomogły również promować 10-procentowy mit mózgu. Pionierski psycholog-filozof William James, napisał w eseju z 1906 roku, że wierzy, iż „wykorzystujemy tylko niewielką część naszych możliwych zasobów umysłowych i fizycznych” [źródło: James ]. Dziennikarz Lowell Thomas – ten sam geniusz promocji, który pomógł uczynić z Lawrence’a z Arabii legendę – majstrował przy słowach Jamesa, aby pomóc promować guru samodoskonalenia Dale'a Carnegie'go z 1936 roku „Jak zdobywać przyjaciół i wpływać na ludzi”. W dalszej części książki Thomas napisał, że „przeciętny człowiek rozwija tylko 10 procent swoich ukrytych zdolności umysłowych” i przypisał tę informację Jamesowi [źródło: Carnegie ].

Od tego czasu inni autorzy samopomocy przypisywali pomysł, że wykorzystujemy tylko 10 procent pojemności mózgu Albertowi Einsteinowi – ciekawemu źródłu, ponieważ jego ekspertyza dotyczyła fizyki, a nie neuronauki. Jednak w 2004 r. gruntowne przeszukanie przeprowadzone przez pracowników archiwów Einsteina w Kalifornijskim Instytucie Technologii nie znalazło dowodów na to, że kiedykolwiek złożył takie oświadczenie [źródło: Beyerstein ].

Może to być niespodzianką – prawdopodobnie przywykłeś do myśli, że dziewięć dziesiątych ze 100 miliardów neuronów w twoim mózgu marnuje się w Margaritaville. Jednak dzisiejsi badacze mózgu, dysponujący znacznie bardziej wyrafinowanymi narzędziami niż dawni zatykacze elektrod, odkryli, że ludzki mózg nie wydaje się mieć żadnych obszarów uśpienia. „Okazuje się jednak, że wykorzystujemy praktycznie każdą część mózgu i że [większość] mózgu jest aktywna prawie przez cały czas” – wyjaśnił neurolog z Johns Hopkins University Barry Gordon w Scientific American w 2008 roku [źródło: Boyd ] .

Jeśli przestaniesz o tym myśleć, to szokujące odkrycie jest logiczne. Jak zauważa dziennikarz naukowy Christopher Wanjek w swojej książce „Bad Medicine” z 2005 roku, jeśli człowiek potrzebuje tylko 10 procent mózgu do funkcjonowania, jest mało prawdopodobne, aby ewolucja pozwoliła rozwinąć się pozostałym 90 procentom. Mózg jest przecież żarłokiem zasobów. Chociaż stanowi tylko pięć procent masy ciała, zużywa 20 procent naszego zaopatrzenia w tlen i glukozę i wymaga ciągłego ich dostarczania, aby móc dalej pracować [źródło: Wanjek]. Dodatkowo, gdyby człowiek potrzebował tylko 10 procent swojego mózgu do normalnego funkcjonowania, bylibyśmy niewrażliwi na choroby mózgu (nie wspominając o urazach głowy bez dekapitacji). Zamiast tego, jak zauważył badacz mózgu Barry J. Beyerstein w artykule Scientific American z 2004 roku, zniszczenie znacznie mniej niż 90 procent mózgu może mieć katastrofalny skutek i wydaje się, że nie ma żadnej części mózgu, którą można stracić. bez doświadczania jakiejś utraty funkcji [źródło: Beyerstein ]. Wanjek wyjaśnia: „Człowiek byłby w śpiączce, gdyby 90 procent mózgu – dowolne 90 procent – ​​było nieaktywne” [źródło: Wanjek ].

To prawda, że ​​różne części mózgu robią różne rzeczy i nie wszystkie jednocześnie. Ale chociaż nie każda uncja tego trzykilogramowego kawałka mazi w twojej czaszce koniecznie działa w danym momencie, skany mózgu pokazują, że w ciągu 24 godzin prawie cały mózg jest ćwiczony, a większość jego części są stale aktywne. Nawet kiedy śpisz, obszary takie jak kora czołowa, która kontroluje wyższy poziom myślenia i samoświadomość, oraz obszary somatosensoryczne, które pomagają wyczuwać otoczenie, pozostają aktywne [źródło: Boyd ].

W przeciwieństwie do swoich XIX-wiecznych poprzedników, którzy musieli zadowolić się grzebaniem w skalpelach i strzelaniem prądem w przypadkowe miejsca w mózgu, aby zobaczyć, co się stało, dzisiejsi neuronaukowcy mają do dyspozycji szereg wyrafinowanych technologii do badania tajemnic działania mózgu .

Jednym z niezwykle przydatnych narzędzi dla badaczy zajmujących się chorobami i urazami mózgu jest funkcjonalne obrazowanie rezonansem magnetycznym (fMRI), które wykorzystuje silne pole magnetyczne, impulsy o częstotliwości radiowej i komputer do tworzenia serii szczegółowych zdjęć mózgu podczas jego pracy. fMRI zapewnia nie tylko wgląd w anatomię mózgu, ale także pozwala precyzyjnie określić, które części obsługują czynności, takie jak myślenie, mowa, ruch i odczuwanie. (Ten rodzaj badania nazywa się mapowaniem mózgu) [źródło: RadiologyInfo.org ].

Innym sposobem patrzenia na mózg jest użycie skomputeryzowanej tomografii osiowej (CT), która wykonuje serię zdjęć rentgenowskich mózgu i używa komputera do łączenia ich w obraz [źródło: National Headache Foundation ]. Jeszcze inną technologią obrazowania jest pozytonowa tomografia emisyjna (PET). W tym skanowaniu niewielka ilość materiału radioaktywnego jest wstrzykiwana do żyły, wdychana lub połykana. Materiał radioaktywny gromadzi się w mózgu i emituje promienie gamma, które są rejestrowane przez specjalny rodzaj kamery [źródło: Radiologyinfo.org ]. Skany PET są przydatne do identyfikacji nieprawidłowości w mózgu i badania, które części mózgu są najbardziej aktywne podczas niektórych zadań [źródło: Mayo Clinic ].

Zaawansowane narzędzia do obrazowania mózgu umożliwiają również neurochirurgom planowanie operacji i bardziej precyzyjne cięcie podczas usuwania guzów, dzięki czemu mózgi pacjentów są mniej uszkadzane. Kiedy niedawno wykryto na przykład dużego guza mózgu u utalentowanego młodego waltornisty, lekarze obawiali się, że może to zakończyć jego karierę muzyczną. Dr Susan Bookheimer, neurochirurg ze szkoły medycznej UCLA, poddała go badaniu fMRI podczas czytania nut i dotykania instrumentu, aby mogła zlokalizować obszary mózgu, których używał. W rezultacie chirurdzy byli w stanie uniknąć uszkodzenia tych obszarów po usunięciu guza, a muzyk wrócił do gry po kilku miesiącach [źródło: Apple.com ].

Powiązane artykuły