Doisy, Edward Adelbert (1893-1986) był amerykańskim biochemikiem, który w 1943 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny z duńskim naukowcem Henrikiem Damem za odkrycie chemicznej natury witaminy K. Jest znany ze swoich badań nad wyodrębnianiem i określaniem struktura substancji chemicznych, które wpływają na organizm. Jego badania obejmowały antybiotyki, insulinę i hormony żeńskie.
Doisy urodziła się w Hume w stanie Illinois. Był synem Edwarda Pereza Doisy i Ady Alley Doisy. Uzyskał tytuł licencjata na Uniwersytecie Illinois w 1914 r., a tytuł magistra w 1916 r. Następnie rozpoczął pracę nad doktoratem na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge w stanie Massachusetts. Wybuch I wojny światowej (1914-1918) przerwał studia Doisy. Przez dwa lata służył w wojsku. W 1918 r., po zakończeniu wojny, wrócił na Harvard, by ukończyć doktorat, który otrzymał w 1920 r.
W 1919 Doisy został instruktorem biochemii na Washington University w St. Louis. Trzy lata później został profesorem nadzwyczajnym biochemii. W 1923 przeniósł się do pobliskiej Szkoły Medycznej Uniwersytetu St. Louis, aby objąć stanowisko profesora biochemii. Niedługo później został kierownikiem katedry biochemii. Został również mianowany biochemikiem Szpitala Mariackiego. Zajmował te dwa stanowiska aż do przejścia na emeryturę w 1965 roku.
Na początku swojej kariery Doisy pracował z biologiem Edgarem Allenem nad badaniem żeńskich hormonów płciowych. Pod koniec lat trzydziestych zwrócił uwagę na badania duńskiego biochemika Henrika Dama, który odkrył we krwi piskląt substancję zmniejszającą krwotok. Dam nazwał tę substancję witaminą K. Mając w ręku badania Dama, Doisy dalej badał tę witaminę. Był w stanie określić jego strukturę, a jego zespół badawczy później ją zsyntetyzował. Za tę pracę on i Dam otrzymali nagrodę Nobla w 1943 roku w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
