Twój przeciętny mieszkaniec starożytnej Grecji nie spędzał zbyt wiele czasu w swoim codziennym życiu na martwieniu się o Króla Podziemia. Grecy byli politeistami. Musieli wziąć pod uwagę wielu bogów. Proszenie o błogosławieństwo bogini miłości (Afrodyty ) lub boga wojny (Ares) było o wiele ważniejsze niż kontakt z bogiem umarłych.
W końcu wszyscy mieli kiedyś stanąć twarzą w twarz z Hadesem. Nie ma sensu spieszyć się.
Mimo to Hades był bogiem i dlatego wzbudzał szacunek u Greków. On i jego bracia, Zeus i Posejdon, zasłużyli na ten status, pokonując dawnych bogów, Tytanów, w 10-letniej wojnie znanej jako Titanomachy. Później ci nowi bogowie - olimpijczycy - podzielili kosmos: Zeus, bóg nieba i niebios (między innymi fajne występy), został królem bogów. Posejdon przejął kontrolę nad morzami.
A Hades skończył z mieszaną torbą, rządzącą zarówno umarłymi, jak i wszystkim pod ziemią, w tym nasionami, zbożami, złotem i srebrem. Naprawdę nie było tak źle, jak się wydaje. W rzeczywistości ludzie zaczęli nazywać podziemia po nim.
„Ma inne imię - Pluton - co oznacza„ bogaty ”- wyjaśnia Richard P. Martin , profesor klasyków na Uniwersytecie Stanforda i autor„ Klasycznej mitologii: Podstawy ”oraz kilku innych książek i artykułów na temat języka greckiego , Literatura łacińska i irlandzka. „Fakt, że jest powiązany także z [swoją okradzioną żoną] Persefoną, która jest związana z płodnością i uprawami, sprawia wrażenie, że ma całkiem niezłą ofertę. To on może w pewnym sensie kontrolować to, co wychodzi z ziemi. to nie jest tak, że ma tego rodzaju ... „krótką słomkę” i jest w jakimś lochu.
„Został przedstawiony w tym wierszu„ Hymn do Demeter ”jako dobry chwyt, ponieważ jest bogaty i spokrewniony z Zeusem. Więc nie ma sensu w starożytnych rzeczach, że wiem, że w jakiś sposób stracił zły czy coś ”.
Hades kontra diabeł
W starożytnej literaturze greckiej Hades jest przedstawiany jako poważny, surowy bóg, a jego trójgłowy pies Cerberus często towarzyszy mu. Hades na zawsze mieszka w podziemnym świecie. Rzadko wyjeżdża.
Nie musi przyciągać ludzi ani oszukiwać ludzi do podziemi, jak robi to diabeł w jakiejś późniejszej religijnej wersji podziemia i jego mieszkańców. Hades jest bogiem, a nie upadłym aniołem, takim jak Szatan . Hades rządzi wszystkimi, którzy staną na jego drodze, wszystkimi umarłymi, dobrymi i złymi, i powstrzymuje ich przed ucieczką.
Hades i Persefona
Najsłynniejsza opowieść o Hadesie koncentruje się wokół krótkiego wypadu poza jego królestwo. Jest to opowieść o schwytaniu jego żony, bogini Persefony, córki Demeter (a także siostry Hadesa) i Zeusa. Hades, zauroczony dziecięcą Persefoną i być może trochę samotny w zaświatach, kusił ją pięknym kwiatkiem, chwycił ją, gdy schyliła się, by go zerwać, a następnie wciągnął ją w głębiny, by rządzić u jego boku. Z „ Hymnu do Demeter ”:
Ona [Persefona] była przepełniona uczuciem zdumienia i wyciągnęła obie ręce, aby chwycić śliczną zabawkę. A ziemia, pełna dróg prowadzących w każdą stronę, otworzyła się pod nią ...
Tam właśnie rzucił się Pan, który przyjmuje wielu gości.
Jechał na rydwanie zaprzężonym w nieśmiertelne konie. Syn Kronosa. Ten znany pod wieloma imionami.
Chwycił ją wbrew jej woli, wsadził na swój złoty rydwan i odjechał, gdy płakała.
Porwanie nie wyszło dobrze z Demeter , boginią zboża i rolnictwa, która tak opłakiwała stratę córki, że zaniedbała swoje obowiązki, przynosząc krajowi wielki głód. Głód zagrażał ludzkości, więc po pewnych negocjacjach między bogami - w końcu bogowie nie mogli pozwolić ludziom umrzeć; kto by ich chwalił? - bracia Zeus i Hades zgodzili się, że Persefona może co roku opuszczać podziemia, aby być z matką.
Jedynym zastrzeżeniem było to, że Persefona musiała łączyć się z Hadesem przez pewien czas każdego roku, co zostało przypieczętowane, gdy Hades oszukał Persefonę, by zjadła granat (magia granatu nakazała jej powrót do podziemi).
Mówi się, że ilekroć Persefona wraca do podziemi - każdej zimy - plony cierpią, gdy Demeter płacze.
Hades głównie sprawował rządy bez zawracania sobie głowy ludźmi, choć czasami był wzywany, mówi Martin, z powodu klątw. Podczas niedawnego znaleziska w Grecji „tabliczka przekleństwa” poprosiła Hadesa i innych - na przykład Hekate , boginię magii i czarów - o związanie języków przeciwników w sądzie. Ale znowu Hades nie był tak popularny wśród Greków, jak, powiedzmy, Atena , bogini mądrości, wojny i garncarstwa (pośród jej wielu obowiązków).
„Wszyscy wiedzą - aw kulturze greckiej jest to o wiele bardziej widoczne - że umrą. Wiedzą, że to nie jest wspaniałe, wiedzą, że po prostu utknęli w tym innym świecie. Więc to nie jest warte twoich pieniędzy jakby przebłagać Hades. I tak się tam dostaniesz - mówi Martin. - Ale może być warto, jeśli jesteś kimś, kto maluje znakomitą ceramikę, aby poświęcić coś Atenie w podziękowaniu, aby nadal służyła tobie jako rzemieślnikowi. To bardzo transakcyjne.
Hades kontra piekło
Nie jest jasne, kiedy dokładnie greckie podziemie stało się znane jako Hades. Ale to starożytne królestwo greckie jest oczywiście światem innym niż bardziej nowoczesna wersja podziemia, co wielu nazywa piekłem.
„Jak widać na przykład w poezji homeryckiej, pochodzącej być może z 700 roku pne, królestwo Hadesu jest po prostu rodzajem wilgotnego podziemia, w którym nie widać światła słonecznego” - mówi Martin. „Ale tak nie jest - poza kilkoma określonymi typami grzeszników - nie ma bardzo starannie [określonych] okolic dla różnych ludzi, którzy robili rzeczy na Ziemi. To jest znacznie bardziej późno antyczne i rzymskie. Kiedy przejdziemy do Wergiliusza i Eneidy [wczesny epicki poemat łaciński], który pochodzi z pierwszego wieku pne, a nie z VIII wieku pne, to jest to znacznie bardziej rzymska biurokracja; ta część, Pola Elizejskie [rodzaj nieba, który niektórzy uważany za znajdujący się w Zaświatach], a ty masz tę drugą część. Jest o wiele bardziej rozplanowana jak pejzaż miejski ”.
Z wyjątkiem kilku, którzy zdenerwowali Zeusa - w szczególności Syzyfa (nakazał toczyć głaz na wzgórze na wieczność), Tantala (teraz kilka stuleci w głodu i pragnienia, mimo że stał w kałuży wody w zasięgu drzewa owocowego) i Ixion (który, próbując uwieść żonę Zeusa, był przywiązany do wiecznie obracającego się, ognistego koła na zawsze) - Hades czasów homeryckich nie był ogniem i siarką, wiecznym potępieniem. To nie było dziewięć kręgów piekła w „ Inferno ” Dantego .
Ale w tamtym czasie, tak jak teraz, nie było to miejsce, w którym chciałeś spędzać wolny czas.
„Dla homeryckiej wyobraźni wszyscy po prostu cierpią to samo. A cierpienie nie jest karą” - mówi Martin. „Chodzi tylko o to, że nie żyjesz”.
TERAZ TO CIEKAWE
Hades był postrzegany jako ponury bóg, a porwanie Persefony nie pomogło jego reputacji. Należy jednak zauważyć, że sam nie ukradł córki swojego brata : Zeus pośredniczył w umowie, oferując swoją córkę, gdy Hades poprosił o żonę. Historia ma wiele wersji, w tym przynajmniej jedną, w której Persefona, oczarowana uwagą Hadesa i kuszona jego propozycją udziału w rządach bogatego podziemia, w końcu zakochuje się w swoim porywaczu.
