Bishop, J. Michael (1936-), amerykański badacz raka, badał onkogeny lub geny produkujące nowotwory, odwracając wcześniej utrzymywane teorie na temat rozwoju raka.
Bishop wraz z zespołem badawczym, w skład którego wchodził Harold Eliot Varmus, ustalili, że normalne geny (protoonkogeny) mogą powodować raka, gdy zostaną zmodyfikowane. Uszkodzenia genetyczne mogą przekształcić te normalne geny lub czynniki środowiskowe, takie jak toksyczne chemikalia i promieniowanie lub wirusy, mogą wywołać zmianę. Za swoje odkrycia dotyczące wzrostu komórek rakowych Bishop i Varmus otrzymali nagrodę Nobla z 1989 roku w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
John Michael Bishop urodził się w Yorku. Pensylwania. W 1953 r. Bishop zapisał się do Gettysburg College, a cztery lata później uzyskał stopień naukowy z chemii. Następnie udał się do Harvard Medical School, ale po dwóch latach przerwał studia, aby spędzić rok na wydziale patologii w Massachusetts General Hospital. W tym czasie Bishop zainteresował się biologią molekularną. Kiedy wrócił do szkoły medycznej, pozwolono mu spędzić ostatni rok w laboratorium badawczym. W 1962 uzyskał stopień doktora i odbył staż i rezydenturę w Massachusetts General Hospital.
Bishop spędził trzy lata w National Institutes of Health jako staż podoktorski w programie, którego celem było nauczenie lekarzy podstaw badań naukowych. Tam badał replikację wirusa wywołującego polio. W 1968 dołączył do wydziału Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco (UCSF), a cztery lata później został mianowany profesorem. Zanim w 1998 r. został mianowany kanclerzem UCSF, biskup posiadał tytuł dyrektora Fundacji Badawczej GW Hoopera przy Centrum Medycznym Uniwersytetu Kalifornijskiego.
Bishop i jego żona Kathryn samotna Putnam mają dwóch synów.
