Konwencjonalne nowoczesne lustro to zwykle tylko tafla szkła przymocowana do cienkiej warstwy metalowego podkładu. Wygląda na to, że lustra istniały od zawsze w takiej czy innej formie, ale lustra, jakie znamy dzisiaj, nie istniały tak długo. Już tysiąc lat temu lustra były wciąż wypolerowanymi dyskami z czystego metalu, które kosztowały więcej, niż większość ludzi tamtej epoki mogła sobie na to pozwolić: chłop, który chciał zobaczyć swoje odbicie, musiał jak wszyscy inni zajrzeć do stawu... i musiałem stać w kolejce, aby to zrobić. Lustra pełnowymiarowe to jeszcze nowszy wynalazek. Mają dopiero około 400 lat.
Można by pomyśleć, że cztery stulecia dadzą ludziom czas na przyzwyczajenie się do patrzenia na siebie, ale nadchodzi kolejna rzecz. W badaniu przeprowadzonym w 2005 roku na Uniwersytecie w Liverpoolu grupa naukowców poprosiła uczestników o przewidzenie, kiedy pojawi się ich odbicie, gdy będą przechodzić obok lustra. Ich odpowiedzi były żenująco błędne. Te same słabe wyniki pojawiły się, gdy ludzie zostali poproszeni o ocenę wielkości ich głów w lustrze [źródło: Martin ].
Wyniki badania przeprowadzonego w Liverpoolu sugerują, że ludzie po prostu nie są intuicyjnie przygotowani do radzenia sobie z odbiciami, ale lustra głęboko rezonują w ludzkiej psychice. Reprezentują jednocześnie prawdę i iluzję. Pokazują nam samych siebie — ale nie całkiem — i widzimy nowy świat do zbadania za lustrem, do którego nie mamy dostępu. Być może te dezorientujące paradoksy sprawiają, że lustra są tak ważne zarówno dla magii, jak i nauki.
W tym artykule zbadamy historię, fizykę i przesądy stojące za jednym z najbardziej niesamowitych wynalazków ludzkości.
