Jak działają prezesi

­

Słyszeliście o jego prywatnym odrzutowcu, eleganckiej rezydencji i kolekcji samochodów sportowych – nie wspominając o morderczych praktykach biznesowych, które pomogły mu osiągnąć te wszystkie rzeczy. Jest dyrektorem generalnym twojej firmy i prawdopodobnie masz szczęście, jeśli zna twoje imię.

Cóż, to w każdym razie stereotypowy portret prezesa. W rzeczywistości twój może być miłym, przyziemnym facetem, a może on być nią. Niezależnie od tego, dyrektorzy generalni mają reputację ludzi żyjących w luksusie, posiadających bystre umysły biznesowe i wywołujących strach w sercach pracowników za każdym razem, gdy zdarzy im się wpaść.

W kulturze korporacyjnej głównym szefem jest dyrektor generalny lub dyrektor generalny . Dyrektorzy generalni mogą sami nie przeprowadzać drobiazgowych rekrutacji i zwalniania, ale to oni prowadzą show. Odpowiadają za ustalanie strategii, celów firmy i podejmowanie najlepszych decyzji. Ponieważ jest to wielka praca, delegują wiele swoich uprawnień na innych dyrektorów. Pracownicy mogą kwestionować osąd prezesa, ale tylko na własne ryzyko. Nie oznacza to, że prezesi są nietykalni lub mają niekontrolowaną władzę. Chociaż może być najlepszym psem w biurze, dyrektor generalny musi odpowiadać przed radą dyrektorów.

Niemniej władza związana ze stanowiskiem często budzi podejrzenia i kontrowersje. Kiedy firma przeżywa trudny kwartał i wysyła wiadomość do swoich pracowników, że w tym roku nie będzie żadnej premii świątecznej, z pewnością źle się wygląda, gdy dyrektor generalny otrzymuje podwyżkę i odlatuje firmowym odrzutowcem na wakacje. Podejrzliwe jest również, gdy dyrektor generalny firmy pełni jednocześnie funkcję przewodniczącego rady dyrektorów. Co więcej, sytuacja ta jest obecnie przedmiotem wzmożonej analizy po takich korporacyjnych skandalach, jak Enron , który ujawnił, że prezesi nadużywają swojej władzy.

Zanim zagłębimy się w te i inne kontrowersje, które roją się wokół prezesów, musimy zrozumieć, co robią ci funkcjonariusze. Określenie obowiązków dyrektora generalnego może być trudne ze względu na fakt, że dyrektor generalny każdej firmy jest inny. Ponieważ zajmują najwyższe wewnętrzne stanowisko w korporacji, dyrektorzy generalni mogą decydować, jakie obowiązki chcą przejąć osobiście, a które chcą delegować. A ponieważ każda korporacja ma własną kulturę, a różne branże działają w różnych strukturach korporacyjnych, będziemy musieli spojrzeć na tę rolę z ogólnej perspektywy. Zacznijmy od krótkiego przeglądu funkcjonowania korporacji.

1. Struktura korporacyjna: Rada Dyrektorów
2. Struktura korporacyjna: Drabina zarządzania firmą
3. Obowiązki CEO
4. Więcej obowiązków dyrektora generalnego
5. Problem utraty prezesa
6. Sukcesja prezesa
7. CEO Duality and Agency Theory
8. Teoria dualności i zarządzania dyrektorem generalnym
9. Wynagrodzenia dyrektora generalnego
10. CEO Perks

Czy kiedykolwiek próbowałeś zrozumieć szeregi kadry kierowniczej w firmie tylko po to, by zagubić się w akronimach i żargonie? Nie jesteś sam; Równowaga sił w świecie korporacji może być myląca nawet dla tych, którzy się w nim zakorzenili. Ale nie bój się: przeprowadzimy Cię przez podstawową strukturę firmy.

Podobnie jak wiele rządów, korporacje mają system kontroli i równowagi, dzięki któremu nie ma zbyt dużej władzy w jednej osobie lub grupie. W spółkach struktura jest tak ustanowiona, aby oddzielić uprawnienia właścicielskie i zarządcze. Nie zawsze tak było. Przed rewolucją przemysłową w XIX wieku przedsiębiorstwa były zazwyczaj rodzinne i jak na dzisiejsze standardy bardzo małe. Jednak w końcu, napędzane maszynami i zaawansowaną wydajnością, poszczególne firmy rosły wykładniczo. Wkrótce potem nadszedł świt własności publicznej firm, które pomogły finansować te gigantyczne instytucje.

Kiedy różni akcjonariusze mają częściową własność firmy, chcą się upewnić, że ktokolwiek prowadzi program, dba o ich najlepszy interes. Po to jest zarząd . Zarząd reprezentuje wspólników i innych interesariuszy (tych, którzy mają żywotny interes w spółce). Rada dyrektorów nie zarządza sama firmą, ale nadzoruje tych, którzy to robią.

W spółce publicznej akcjonariusze wybierają członków rady dyrektorów. Na czele rady stoi przewodniczący, aw jej skład wchodzą inni dyrektorzy, których liczba różni się w zależności od firmy. Dyrektorzy mogą być dyrektorami wewnętrznymi lub zewnętrznymi. Dyrektorzy wewnętrzni to ci, którzy są również menedżerami w firmie lub są głównymi udziałowcami. Z drugiej strony dyrektorzy zewnętrzni nie pełnią żadnej roli w firmie. Zazwyczaj mają doświadczenie w branży (lub mogą być nawet dyrektorami generalnymi innych firm), co pozwala im podejmować świadome decyzje dotyczące firmy. Niektórzy mają członkostwo na wielu tablicach.

Podczas gdy dyrektorzy wewnętrzni mogą dzielić się swoimi wyjątkowymi spostrzeżeniami z perspektywy wewnętrznej, dyrektorzy zewnętrzni są uważani za bezstronnych. Oba rodzaje dyrektorów mają te same ogólne obowiązki w zarządzie. Dyrektorzy wspólnie nadzorują zarządzanie firmą, zatwierdzając strategie i budżety. Mogą nie spotykać się regularnie, a ich rzeczywisty wpływ na zarząd może zależeć od dynamiki i atmosfery firmy.

­

Jednym z obowiązków rady dyrektorów związanych z nadzorowaniem zarządzania jest wybór dyrektora generalnego (CEO). Od tego momentu podobieństwa między większością firm się kończą – każda z nich ma zwykle własną, unikalną strukturę zarządzania. Czasami firma będzie miała prezesa , który może, ale nie musi być tą samą osobą, co dyrektor generalny. Jeśli dyrektor generalny i prezes nie są tą samą osobą, ranga prezesa jest tuż poniżej dyrektora generalnego. Inną ważną postacią, która może być pod CEO, jest dyrektor operacyjny ( COO). Osoba na tym stanowisku jest bliżej szczegółowych operacji i wydarzeń biznesowych. Chociaż dyrektor operacyjny nie ustala strategii firmy tak, jak robi to dyrektor generalny, upewnia się, że strategia jest realizowana przez wyższe kierownictwo. Podobne stanowisko zajmuje dyrektor finansowy ( CFO ), który, jak można się spodziewać, zajmuje się sprawami finansowymi firmy . Głównym obowiązkiem dyrektora finansowego jest interpretowanie sytuacji finansowych i zgłaszanie ich prezesowi i zarządowi, a także udostępnianie informacji akcjonariuszom. W razie potrzeby dyrektor generalny może również zatrudnić różnych wiceprezesów do różnych działów w firmie.

Różne teorie na temat tego, jak najlepiej zorganizować i prowadzić dużą korporację, pozwoliły temu tematowi rozkwitnąć we własnej dziedzinie badań zwanej ładem korporacyjnym . W ramach tego tematu badacze sprawdzają m.in. liczbę dyrektorów wewnętrznych lub zewnętrznych, którzy powinni należeć do zarządu, czy też najlepszą równowagę władzy między zarządem a dyrektorem generalnym.

Następnie skupmy się na CEO.

Sprawy prywatne

Dzisiaj, nawet jeśli korporacja jest prywatna i nie jest notowana na giełdzie, przepisy i regulacje zwykle wymagają od niej posiadania rady dyrektorów, która dba o interesy właścicieli i różnych interesariuszy, takich jak lokalna społeczność. Jednak zarząd prywatnej firmy ma mniej zasad i przepisów nadzorczych, których należy przestrzegać. Wiele prywatnych firm również ma prezesów, choć nie wszystkie.

Putting aside the vague language, what does a chief executive officer (CEO) do, exactly?

All CEOs are responsible for determining the overall strategy of a company. For example, the CEO of a car company would have to decide whether to focus on building large SUVs for the family and adventurer demographic or to jump on the latest green trend and build vehicles with more efficient gas mileage, instead. The CEO of a company that makes computers might decide whether to cut prices to be more competitive in the consumer market or to hire more engineers so that the company can make a better computer.

The CEO's day-to-day duties may depend on the size of the company he or she oversees. In a big company, setting the strategy in all departments and for all facets of the industry can be a full-time job. This is why you never see CEOs of large corporations stepping into the warehouse and helping to get orders through (except, perhaps, in photo ops). In smaller companies and start-ups, things are usually different. A CEO who was also the founder of the company and is struggling to make it grow probably has a more hands-on role. He or she is more likely to step into any role necessary to get the job done. And, of course, the daily responsibilities of a CEO may also vary across industries.

Even though they can delegate power, CEOs are ultimately responsible for everything related to management, such as operations and financial matters. This means that the chief operating officer (COO) and chief financial officer (CFO) report directly to the CEO. As we've mentioned, since the board of directors chooses the CEO, the CEO must, in turn, report to the board.

Depending on how involved the board chooses to be, it can take a backseat to the CEO's vision and decisions. Or, the board could opt to take a more direct role and charge the CEO with carrying out its plans. The CEO's personality is a major factor in determining his or her relationship with the board. In general, CEOs tend to have domineering, arresting personalities that can help them wield power over a board. But because the board has the power to choose and remove the CEO, there's always that check on power that can reign in a CEO's behavior.

Regardless of whether it's a big or small company that he or she oversees, the CEO is usually instrumental in setting the tone for an organization. CEOs are able to use their power and method of leadership in a way that motivates employees. For instance, if employees get the impression that their CEO is working as hard as they do and that he or she really appreciates their hard work, this can elicit loyalty from all levels of employees. But the CEO doesn't always set a positive tone; his or her behavior can discourage employees as easily as it bolsters their morale. If a CEO comes across as unattached to the company's employees and flies off frequently on exotic vacations, employees may not feel compelled to work hard for him or her.

Many people assume that because of their heavy responsibilities, CEOs are especially prone to stress -related health problems. According to some research, however, those in mid-level management are more likely to develop health problems than those who work at higher levels of the corporate ladder [source: Quick]. So it would seem that more responsibility doesn't necessarily equate to more stress. However, some argue that top-ranking CEOs are able to avoid job stress by dodging responsibility. When a company's performance takes a dive, CEOs may try to pass the buck down to lower executives. Although this is just one possible explanation for why CEOs wouldn't be as stressed as some of those managers to whom they delegate power, shirking responsibility has shown to be an unwise business tactic. According to some studies of Fortune 500 companies, when high-level executives take the blame for slumps, it's more likely to result in improved performance from the employees [source: Pfeffer]. Other studies confirm that even in hypothetical situations, employees are more likely to approve of and respect executives who shoulder the blame for unfavorable events [source: Pfeffer].

Because CEOs are so vital to the success, identity and tone of a company, controversy always lurks around the corner when the top dog retires, as we'll see next.

Car accidents, heart attacks , cancer . As much as we hate to think about it, no one lives forever. If a CEO is truly successful, he or she won't outlive the corporation itself. And, CEOs may also choose to leave the company suddenly to go another organization, to pursue other exploits or retire . Of course, the board can always fire the CEO as well.

Whatever the cause, when a company loses a CEO, it can be like the frenzy of a chicken running around with its head cut off. That's because of the problem of CEOsuccession -- in other words, deciding who will be a suitable replacement. Just as monarchies have struggled historically with the death of a king who has no strong or obvious successor, so must companies struggle with the departure of a CEO. If companies aren't careful, what plays out is the stuff of Shakespearean drama. In fact, in the 2000 motion picture release of Shakespeare's "Hamlet," which deals with problems of royal succession, filmmaker Michael Almereyda modernized the plot to revolve around the death of a CEO in place of a king.

So why is naming a new CEO such a big deal? Why was the health condition of Steve Jobs former Apple CEO, front page news in the tech world? Basically, it's because of the reasons we laid out on the last page -- the CEO is the lifeblood of a company. He or she sets the direction of a corporation, and shareholders don't want to hold on to the stock of a directionless company for long. Jobs himself is a great example of this because many credited him with saving Apple from the brink of bankruptcy and subsequently raising it to enormous success. Jobs stepped down from the role of CEO in 2011 and passed away in October of that year. Now that he's gone, some fear the company might sink yet again. To see evidence of how much a company hinges on its CEO, note how Apple's shares dipped at the mere rumor of Jobs' remission into ill health [source: Reuters]. In January 2009, news surfaced of Steve Jobs taking a leave of absence from his position at Apple. The announcement was enough to institute a temporary halt on the trading of Apple stock. To calm investors, Jobs appointed COO Tim Cook to take over daily operations for him during his leave. Today, Tim Cook is the official CEO of Apple. On Oct. 6, 2011, the day after Steve Jobs passed away, Apple stock dipped 7 percent in early trading before rebounding to just 0.23-percent lower than its closing price on Oct. 5, 2011. Even though Jobs was no longer CEO at that point, his death had a large impact on the company.

So what does happen to a company when a CEO leaves?

As we've learned, it's up to the board of directors to hire and fire CEOs. The decision of CEO succession is entirely up to the board -- in theory, at least. In reality, it might be a different story. In the past, boards of directors generally took a passive role in their corporate oversight. It was the accepted tradition that CEOs should choose and groom their successors while they're still at the company. Once the CEO died or retired, boards typically followed suit and elected the former CEO's choice. Microsoft 's Bill Gates took a variation of this route, as he began planning his own succession at age 45 [source: Mader]. He bowed out gradually, leaving the CEO position and naming a successor in 2000, but retaining his position as chairman and taking on a new role of chief software architect. By 2006, he decided to leave the management position but stay on as chairman.

But not every CEO phases himself or herself out of the picture gradually like Gates did. In the modern dynamic of corporate culture, a board of directors is more likely to take an aggressive role in appointing a successor. In fact, it's not uncommon for the board to make an independent choice, perhaps selecting a candidate from outside the company. Hiring CEOs from outside the organization has become more popular lately. In the 1960s, for instance, outsiders accounted for 9 percent of new CEOs, but by 2000, this figure had risen to about 33 percent [source: Carey]. Theorists disagree about what factors are behind this shifting ideology. Some claim that boards increasingly (and unwisely) seek charismatic, superstar CEOs for the illusion of strong company leadership [source: Monks].

Because of the problems than can ensue from the sudden death or departure of a CEO, experts recommend that boards always have a plan ready for a stable transition. This would involve communicating with various managers to appoint the best successor [source: Monks].

­

Appointing a CEO's successor gets a little more complicated when the chief executive officer is also a member of the board of directors. Let's examine how muddled up things can get in this case.

So we know that shareholders elect a board of directors for a company, and that board in turn elects the CEO. But we've also learned that in some cases, a CEO can be a member of the board itself. In fact, he or she can simultaneously hold the position of chairman of the board and CEO. Those who study corporate governance call this situation CEO duality.

As you might expect, duality is controversial. Even theorists who strive to find the best ways of managing a company are split about the issue. Two schools of thought represent the different arguments. Advocates of agency theory argue that the positions of CEO and chairman should be separate. They say that a single officer who holds both positions creates a conflict of interest that could negatively affect the interests of the shareholders. Why? Well, in this situation, the CEO/chairman is be able to direct board meetings and isn't restrained from acting in his or her own self-interest when a separate chairman isn't there to look out for shareholders. This very powerful CEO would therefore generally weaken the oversight power that boards hold -- in other words, there wouldn't be a solid system of checks and balances.

And it's not just an issue of power for the acting CEO/chairman. CEO duality can also complicate the already frustrating issue of CEO succession. In some cases, a CEO/chairman may choose to retire as CEO, but keep his or her role as the chairman. Although this splits up the roles, which appeases agency theorists somewhat, it nonetheless puts the new CEO in a difficult position. The chairman is bound to question some of the new changes put in place, and the board as a whole might take sides with the chairman whom they trust and have a history with [source: Lavelle]. This conflict of interest would make it difficult for the new CEO to institute any changes, as the power and influence still remains with the former CEO.

If that's agency theory, what does the opposing side argue?

­­

CEO duality is a pretty hot debate. While advocates of agency theory believe that little good can come from a CEO who serves simultaneously as chairman of the board of directors, there is another side to the argument. Those who support stewardship theory maintain that when one person holds both roles, he or she is able to act more efficiently and effectively. Holding dual roles as CEO/chairman creates unity across the company's managers and board of directors, which ultimately allows the CEO to serve the shareholders even better.

Unfortunately, studies on the different situations (companies that have duality and those who do not) haven't been able to come up with a clear answer on which is better for running a company [source: Crane]. Studies seem to indicate that duality doesn't have a direct correlation to how well a company performs. One might assume that without a separate chairman to oversee the CEO, the environment is ripe for corruption. However, many are surprised to learn that even in the high-profile corporate scandals of Enron and WorldCom, which centered around CEO corruption, the companies didn't have a duality structure [source: Knowledge@Wharton].

This last fact is even more intriguing when you consider that most CEOs of big companies in the United States also act as the chairman. About 80 percent of the big corporations in the United States have a system of duality [source: Alvarez]. The same isn't true in Europe, however. There, duality is either not permitted or, as in the U.K., not very common [source: Huse].

Up until now, we haven't discussed what is actually the most hot-button issue regarding CEOs: salary. We'll get to that next.

Breaking Barriers

In the United States, the positions of CEO and board members have been dominated historically by white males , but this is slowly changing. Now, about 14.5 percent of Fortune 500 companies have female CEOs [source: Shambaugh]. Women and minorities also make up about 11 percent of board members in corporations [source: Kidder].

We all know that our boss makes more money than we do -- but finding out just how much more can be shocking and often hard to swallow. Chief executive officers (CEOs) obviously get paid handsomely (for the most part). But how much is too much? CEO pay is always controversial -- especially when the CEOs are getting perks at a time when the company isn't doing well.

Looking at how much modern CEOs get paid, you may think that they get to decide their own salary. But this isn't allowed in public companies. Boards of directors have that responsibility, and this is a harder task than you might expect. Pay too much and the board risks not only marring the public image of the company, but also squandering corporate funds. Pay too little and the board won't be able to attract or retain talented executives who are sought after in a competitive market .

It's such a difficult decision that boards often designate a compensation committee made up typically of two to five board members to determine how much to pay a CEO. Regulations stipulate that the members of this committee can't be current employees of the company (inside directors), which would cause a conflict of interest. Although private companies aren't required to follow such regulations, many do anyway [source: Smith].

Compensation committees often consider the advice of internal executives, but they also recruit outside consultants to help them determine an appropriate salary for the company's CEO. The committees strive to design an appropriate philosophy for compensating the CEO in a way that motivates performance. After the committee makes its recommendations, the board can decide whether or not to approve them. In the United States, Securities and Exchange Commission (SEC) regulations require that committees explain the reasons for their decision to shareholders in a released statement [source: Smith].

There's at least one CEO who makes less than minimum wage -- kind of. Find out who on the next page.

­­

Steve Jobs, the former CEO of Apple whose health we discussed on a previous page, was a pretty notable exception when it comes to high CEO salaries. Apple paid him $1 a year. You read that right: a single dollar. But that doesn't mean he was living below the poverty line; he actually took home a whole lot more than that and was reportedly worth billions [source: Knowledge@Wharton]. That's because in lieu of a traditional paycheck, Jobs received stock options that allowed him to cash in on the success of the company.

Wynagrodzenie prezesa to coś więcej niż tylko wynagrodzenie. W rzeczywistości większość najlepiej zarabiających zarabia większość swoich zarobków z opcji na akcje. Larry Ellison, dyrektor generalny Oracle Corporation i najlepiej opłacany dyrektor generalny 2007 roku, otrzymał fajne opcje na akcje 182 miliony dolarów i zaledwie milion z pensji [źródło: DeCarlo ]. Oprócz opcji na akcje prezesi często otrzymują wysokie premie, przywileje do korzystania z dodatków opłacanych przez firmę (takich jak prywatne odrzutowce) i duże składki na swoje plany emerytalne . I choć jest to świetna wiadomość dla prezesów, przyprawia badaczy o ból głowy. Ponieważ wynagrodzenie przybiera tak wiele form, ci, którzy chcą analizować, porównywać i określać wynagrodzenie prezesa, uważają to za trudne zadanie.

Ogólnie rzecz biorąc, ważne jest, aby z przymrużeniem oka podchodzić do sensacyjnych doniesień o wysokich zarobkach prezesa . Oszacowanie jego wartości dla firmy i odgadnięcie różnych czynników wpływających na trudną decyzję zarządu o ustaleniu wynagrodzenia może być trudne.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o mówionych i niewypowiedzianych zasadach, które rządzą firmą, przejrzyj linki na następnej stronie.

Utrata Lojalności

Chociaż było zwyczajem, że pracownicy wyższego kierownictwa trzymali się jednej firmy przez większość swojego życia, ta tradycja zmieniła się w latach 80. XX wieku. Od tego czasu kadra kierownicza chętniej zmienia firmy w celu uzyskania lepszych ofert. Ten trend przyczynił się do wyższych wynagrodzeń kadry kierowniczej, ponieważ firmy składają oferty na najlepszych kandydatów na rynku pracy [źródło: Knowledge@Wharton ].

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków