Jak działają przepisy dotyczące recyklingu e-odpadów?

W przeciętnym amerykańskim gospodarstwie domowym jest około 24 produktów elektronicznych, ale jeśli jesteś jak wielu ludzi, masz też zapas przestarzałej elektroniki schowanej w szafie, ponieważ nie wiesz, jak i gdzie się ich pozbyć [źródło: EPA ]. Są to odpady elektroniczne , czyli odpady elektroniczne , które zazwyczaj obejmują wyrzucony sprzęt elektroniczny konsumencki lub biznesowy, taki jak stare lub zepsute telewizory , magnetowidy i odtwarzacze DVD , komputery i monitory, konsole do gier, zestawy stereo i telefony komórkowe .

Każdego roku wytwarza się 20 do 50 milionów ton (18 do 45 milionów ton metrycznych) e-odpadów [źródło: Greenpeace ]. Chociaż możesz ulec pokusie, aby wyrzucić zepsuty magnetowid do zwykłych śmieci, e-odpady nie powinny być wyrzucane do zwykłych śmieci, ponieważ wiele produktów elektronicznych zawiera toksyczne lub potencjalnie niebezpieczne substancje. Odpady niebezpieczne wymagają specjalnego postępowania. Powszechnymi zagrożeniami związanymi z e-odpadami są rtęć, która jest używana w monitorach z płaskim ekranem; ołów stosowany w lampach elektronopromieniowych do telewizorów i komputerów; bromowane środki zmniejszające palność, które są stosowane w plastikowych obudowach i kablach; oraz kadm, który był używany w starszych akumulatorach [ źródło: EPA ].

E-odpady to jeden z najszybciej rozwijających się strumieni odpadów na całym świecie. W 2004 roku na całym świecie sprzedano 183 miliony komputerów; Szacuje się, że do 2010 roku w użyciu będzie 716 milionów nowych komputerów. Przy średniej długości życia wynoszącej zaledwie dwa lata, w niedalekiej przyszłości wiele komputerów będzie kierowanych na wysypiska śmieci [źródło: Greenpeace ]. Właśnie tam wchodzą w grę przepisy dotyczące recyklingu e-odpadów .

Aby pomóc utrzymać e-odpady z dala od wysypisk , spalarni i Twojej szafy, narody, a także rządy stanowe i lokalne opracowują przepisy, aby zapewnić prawidłowe postępowanie z e-odpadami (wysyłane do dozwolonych zakładów przetwarzania, przechowywania i usuwania). Proponowane przepisy mają na celu zagwarantowanie, że nowe produkty są projektowane i wytwarzane z mniejszej ilości materiałów toksycznych.

Przepisy dotyczące recyklingu e-odpadów są wciąż w powijakach i generalnie dzielą się na dwa rodzaje: programy zwrotu od producenta i zaliczki za odzyskiwanie . Przyjrzyjmy się szczegółom i różnicom tych programów, rodzajom obowiązujących przepisów, a także temu, jak złota zasada redukcji, ponownego użycia i recyklingu może również pomóc w zarządzaniu e-odpadami.

Przez ostatnie 30 lat ustawa o ochronie i odzyskiwaniu zasobów (RCRA) regulowała, co Amerykanie robią z niebezpiecznymi odpadami stałymi. Ale ponieważ utylizacja elektrośmieci nie była wtedy problemem, jakim jest teraz, prawo nie spełnia wymogów.

Przepisy różnią się w zależności od kraju, aw Stanach Zjednoczonych różnią się w zależności od stanu – to znaczy, kiedy stan faktycznie ma prawo recyklingu e-odpadów. Chociaż przyjęcie przepisów dotyczących utylizacji jest dobre, różne przepisy w różnych stanach dezorientują konsumentów, sprzedawców detalicznych i producentów.

Przepisy dotyczące recyklingu e-odpadów generalnie stosują jeden z dwóch rodzajów programów: programy zwrotu od producenta i zaliczki za odzyskiwanie.

W ramach programów zwrotu od producentów (zwanych również rozszerzoną odpowiedzialnością producenta )), producenci są odpowiedzialni za odbiór zużytej elektroniki i prawidłowy jej recykling. Właściwy recykling oznacza zbieranie e-odpadów w ramach własnego programu zwrotu producenta lub we współpracy z certyfikowanymi organizacjami zajmującymi się zbiórką i recyklingiem. Nie oznacza to wysyłania odpadów do krajów rozwijających się, gdzie są poza zasięgiem wzroku, z pamięci. Ponieważ takie programy sprawiają, że producenci są odpowiedzialni za recykling swoich starych produktów, zwroty zachęcają również firmy do projektowania produktów, które wykorzystują mniej substancji toksycznych. Programy odbioru są popularne w Japonii, Korei Południowej, Tajwanie i Unii Europejskiej. W 2002 r. UE uchwaliła dyrektywy w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) oraz ograniczenia stosowania substancji niebezpiecznych (RoHS), które wymagają od producentów elektroniki zarządzania własnymi e-odpadami i ograniczenia stosowania toksycznych chemikaliów. W Stanach Zjednoczonych niewiele stanów uchwaliło takie przepisy dotyczące recyklingu e-odpadów.

Programy zaliczkowej opłaty za odzysk ( ARF ) przenoszą ciężar recyklingu z producenta na konsumenta. Zgodnie z tego rodzaju przepisami, kupując, powiedzmy, nowy telewizor z płaskim ekranem , płacisz bezzwrotną opłatę recyklingową w wysokości od około 4 do 12 USD [źródło: Silicon Valley Toxics Coalition ]. Ten model jest obecnie używany w Kalifornii. Programy ARF są krytykowane, ponieważ podatnicy płacą za związane z tym opłaty za zbiórkę, recykling i usuwanie e-odpadów, podczas gdy żadne zachęty nie zachęcają producentów do ograniczania zużycia materiałów niebezpiecznych.

Czy lepszym rozwiązaniem byłby projekt ustawy krajowej? W 2005 roku czterej członkowie amerykańskiej Izby Reprezentantów wraz z Energy Information Administration (EIA), Environmental Protection Agency ( EPA ), Department of Commerce (DOC) oraz przedstawiciele branży elektroniki użytkowej utworzyli Congressional E-Waste Working Group, debatować, edukować i projektować przepisy, które ustanowią krajowe standardy ograniczania i recyklingu e-odpadów.

Podczas gdy szczegóły są dopracowywane, co możemy zrobić z naszą szafą pełną starego sprzętu? Postępuj zgodnie ze złotą zasadą: Ograniczaj, używaj ponownie i poddaj recyklingowi. Utrzymuj swoją obecną elektronikę na najwyższym poziomie dzięki rutynowej konserwacji i podaruj lub sprzedaj swój stary, ale nadal działający sprzęt. EPA i przemysł elektroniki użytkowej sponsorują program o nazwie Plug-In to eCycling, który ma ułatwić przekazywanie i recykling elektroniki w lokalnych, regionalnych i krajowych punktach zbiórki i recyklingu. W 2007 r. program poddał recyklingowi lub ponownie wykorzystał ponad 47 milionów funtów (21 milionów kilogramów) komputerów, telefonów komórkowych i telewizorów oraz zaoszczędził emisję gazów cieplarnianych odpowiadającą 24 000 samochodów [źródło: EPA ].

A wszystko, czego po prostu nie da się naprawić lub jest zbyt stare, aby je sprzedać? Recykling tych urządzeń pozwala odzyskać metale, tworzywa sztuczne i szkło do ponownego wykorzystania w nowych produktach. Earth 911 pomaga znaleźć najbliższe centra recyklingu.

­

Jeden komputer stacjonarny

Wyprodukowanie tylko jednego komputera stacjonarnego z 17-calowym (43-centymetrowym) monitorem daje do 528 funtów (239 kilogramów) paliwa kopalnego, 48 funtów (21 kilogramów) chemikaliów, 412 galonów (1559 litrów) wody, a także odpady z wydobycia metali [źródło: Beaureau of Waste Management ]. A to tylko jeden komputer – w 2004 roku sprzedano 183 miliony [źródło: Greenpeace ].

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

­