To był wiosenny poranek w Luizjanie w pobliżu granicy z Teksasem, w ponurym sercu Wielkiego Kryzysu — dokładnie 23 maja 1934 roku. Clyde Champion Barrow, jeden z najbardziej poszukiwanych mężczyzn w Ameryce, beztrosko zaparkował skradzionego forda w kawiarni Ma Canfielda i kuśtykał do środka, żeby zamówić śniadanie składające się z hamburgerów, BLT lub smażonej kiełbasy, w zależności od tego, któremu zeznań świadków zdecydujesz się uwierzyć .
Było wielu świadków i wydaje się, że wszyscy doskonale wiedzieli, kim był Clyde. Już od jakiegoś czasu czaił się w okolicy. Obserwowali go ostrożnie, gdy zbierał kanapki, pokuśtykał z powrotem do samochodu i wręczał jedną z nich swojej towarzyszce jazdy, Bonnie Elizabeth Parker, jednej z najbardziej poszukiwanych kobiet w kraju.
Poranek w Ma Canfield's
Zauważysz, że Bonnie nie dzieliła się nazwiskiem Clyde'a. To nie była protofeministyczna deklaracja niepodległości. Odzwierciedlało to drobny szczegół, że ci dwaj znani zbiegowie nie byli małżeństwem. A przynajmniej nie do siebie. Bonnie była oficjalnie żoną brutalnie agresywnego oszusta, który odsiadywał wyrok za napad. Bonnie też nie przyjęła jego imienia. Wyszła za niego, gdy miała zaledwie 16 lat, wkrótce przemyślała to i rozstała się z nim kilka lat później.
Mimo to żaden z nich nie był rozwiedziony, więc Bonnie i Clyde oficjalnie żyli w grzechu, ale to było najmniejsze z ich wyjętych spod prawa zachowań. Do maja 1934 roku para była poszukiwana pod wieloma zarzutami kradzieży i morderstwa i złamała prawo w każdy możliwy sposób. Stali się również popularnymi kryminalistami dzięki pamięci podręcznej wspaniałych zdjęć odkrytych przez gliniarzy w jednej z ich poprzednich kryjówek. Jednak tamtego wiosennego poranka 1934 roku w ich życiu nie było nic splendoru.
Bonnie została w samochodzie, podczas gdy Clyde wszedł do restauracji, ponieważ Bonnie ledwo mogła chodzić. Mniej więcej dziewięć miesięcy wcześniej Clyde wpadł do rzeki innym skradzionym samochodem i kwas z akumulatora rozlał się na całą nogę Bonnie . Udało im się uratować jej nogę przed całkowitym zniszczeniem za pomocą sody oczyszczonej, ale dopiero w niektórych miejscach kwas zjadł ją do kości. Sprawy pogorszyły się do tego stopnia, że Bonnie musiała skakać, zamiast chodzić, aby się poruszać, a Clyde musiał ją często nosić.
I jak już wspomnieliśmy, sam Clyde wyraźnie kulał. Kilka lat wcześniej, odsiadując wyrok w więzieniu , odciął sobie dwa palce u nóg, aby uniknąć brutalnego reżimu pracy przymusowej w więzieniu. Podsumowując, taszczenie Bonnie po kanapki na śniadanie byłoby niepotrzebnie męczące, więc czekała w samochodzie.
Kiedy Clyde wyjeżdżał z parkingu, Bonnie zjadła kilka kęsów swojej kanapki i owinęła resztę w papierową serwetkę, do której przyjechała. Niedługo później ten potężny samochód jechał od razu z prędkością 60 mil na godzinę (97 kilometrów na godzinę), kiedy zauważyli ciężarówkę, która wyglądała, jakby się zepsuła. Kierowca stał obok pojazdu wyglądając na opuszczonego. Dobrze znali ciężarówkę i kierowcę. Była to Ivy Methvin, której syn Henry należał do małego gangu Bonnie i Clyde'a. Ostatnio spędzili wiele wieczorów, odwiedzając dom Methvinów. Clyde zwolnił, żeby zobaczyć, czy nie potrzebuje pomocy.
Ustawić
Bluszcz nie potrzebowała pomocy. W rzeczywistości jego ciężarówka nawet się nie zepsuła. Jakieś dwa miesiące wcześniej Henry, skłonny do przemocy pasjonat, który niedawno wyszedł z więzienia, pomylił instrukcje Clyde'a, by porwać policjanta, który był zbyt blisko, i zamiast tego go zastrzelił. Rozwścieczony niepotrzebną utratą życia, Clyde niechętnie zastrzelił drugiego oficera, 24-letniego nowicjusza, który wkrótce miał wyjść za mąż , już pierwszego dnia patrolu motocyklowego.
Bonnie i Clyde byli już poszukiwani za wiele przestępstw, ale to właśnie ten skandaliczny czyn odwrócił falę nastrojów społecznych przeciwko nim i podsycił wysiłki organów ścigania, aby ich unieszkodliwić wszelkimi niezbędnymi środkami .
Biorąc pod uwagę charakter incydentu i jego rolę w nim, Henry miał dużo czelności, by dogadać się z glinami, ale właśnie to zrobił, kiedy zgodził się pomóc grupie stróżów prawa w zasadzce na jego dwóch byłych wspólników w zbrodni. Ojciec Henry'ego, Ivy, został zwerbowany do odegrania roli, co zrobił dość przekonująco tego majowego poranka.
Ledwie Bonnie i Clyde zwolnili, żeby zobaczyć, jak się czuje Ivy, z lasu wyłoniło się sześciu mężczyzn z bronią i otworzyło ogień. Wyrażenie „grad kul” nie oddaje tego, co wydarzyło się później. To było bardziej jak zamieć. Mężczyźni oddali 167 strzałów ; Przednia szyba skradzionego samochodu Clyde'a była przedziurawiona tak wieloma dziurami, że miała więcej pustej przestrzeni niż szkło.
Facet dowodzący rzezią, Texas Ranger o imieniu Frank Hamer, nie był subtelnym człowiekiem. Podszedł do strony pasażera, gdzie leżała Bonnie, wciąż z niedojedzoną kanapką, i wystrzelił kolejną serię prosto w jej leżące ciało. Zdecydowanie nie żyła, podobnie jak Clyde. To był koniec ich kariery jako najsłynniejszej pary kryminalnej w historii Ameryki.
Teraz to ciekawe
Rok 1934 był rokiem brzemiennym w skutki dla słynnych gangsterów epoki . W ciągu tych 12 miesięcy John Dillinger, Charles Arthur „Pretty Boy” Floyd, George „Baby Face” Nelson oraz Ma Barker i jej syn Fred zostali zastrzeleni przez organy ścigania (oprócz Bonnie i Clyde'a). W taki właśnie sposób sprawy potoczyły się w „brudnych latach trzydziestych”. Frank Hamer, policja odpowiedzialna za zasadzkę na Bonnie i Clyde, podobno osobiście zabił 65 osób .
